Tigran-57777-ի բանաստեղծությունները

[Tigran-57777]

Սիրտս մի տեսակ երգել է ուզում,
Երգել բյուր երգեր`տխուր,վշտահար,
Ու այդ երգերի տողերում բազում
Մենավոր սիրտս բացեմ քեզ համար:

Հայացքս հառեմ աչքերիդ լուսե
Ու երգեմ սիրո երգեր դառնագին
Ամեն երեկո մի նոր երգ հյուսեմ,
Երգեմ քեզ համար կրկին ու կրկին:

Ամեն երեկո լուռ փարվենք իրար,
Հարբած մեր սիրով,հեռու բոլորից,
Երգեմ երգերս`մեղմիկ,վշտահար,
Ու սիրով լցվի մեր կյանքը նորից:

Հունվարի 26.2012

[Tigran-57777]

Ահա և եկավ օրը բաժանման
Երբ աշխարհում իմ և աշխարհում քո
Էլ չկա ոչինչ միմյանց նման
Կարծես հեռու ենք մի մոլորակով:

Իմ մոլորակում ոչ ծաղիկ ոչ ծառ
Երբեք չի ծաղկում և չի էլ ծաղկի
Էլ չի ջերմացնում արևը պայծառ
Սառել է կյանքը իմ մոլորակի:

Իսկ աշխարհում քո գարուն է հիմա
Շուրջդ ամեն ինչ փթթում է,ծաղկում
Կրկին շողում է արևը անմար
Լուսաշող ու վառ քո մոլորակում:

Թող քո երկնքում միշտ արև շողա
Երջանիկ լինես քո ամբողջ կյանքում
Ու դաժան քամուց երբեք չդողաս 16.02.12թ
Թող քամին ապրի իմ մոլորակում:

[Chuk]

Մոդերատորական. Հաշվի առնելով, որ սեփական ստեղծագործությունները տեղադրելու ու քննարկման ներկայացնելու համար նախատեսված է «Ստեղծագործողի անկյուն» բաժինը, թեման «Գրականություն» բաժնից տեղափոխվել է «Ստեղծագործողի անկյուն» բաժին:

Նախքան քննարկումներին մասնակցելը խորհուրդ եմ տալիս ծանոթանալ ակումբի կանոնադրությանը:

Մասնավորապես ակումբում արգելվում են միայն մեծատառերով կամ մեծատառերի գերիշխանությամբ գրառումներն ու վերնագրերը, թեման լավ չբնութագրող վերնագրերը, միայն սմայլերից կազմված գրառումները: Սրանք հաշվի առնելով թեմայի վերնագիրը «ԵԿԵՔ ՏԵՂԱԴՐԵՆՔ ՄԵՐ ՍՏԵՂԾԱԳՈՐԾՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԸ» տարբերակից փոխվել է «Tigran-57777-ի բանաստեղծությունները» տարբերակով, որովհետև բաժնում յուրաքանչյուր ստեղծագործող իր ստեղծագործությունների համար առանձին թեմա է ստեղծում և այն լրիվ մեծատառերով էր, ջնջվել է թեմայի առաջին՝ միայն մեծատառերից կազմված ու ընդհանրական գրառումը, ջնջվել է թեմայի վերջին՝ միայն սմայլից կազմված գրառումը:

Բարի քննարկումներ եմ ցանկանում:

[Tigran-57777]

Դու հեռանում ես,դե գնաս բարով,
Էլ ինչու իզուր համոզեմ ես քեզ,
Գնա քո ընտրած մութ ճանապարհով
Գուցե խրատի կյանքը քեզ այնպես.
Որ վերադառնալ կամենաս մի օր`
Շատ ցավեր տեսած,հոգնած ամենքից
Գտնես ետդարձի ճամփան դու մոլոր
Գաս ու ցանկանաս դառնալ կարեկից:
Ու քո հոգին էլ իմ հոգու նման
Հանգիստ պարփակվի այս մութ աշխարհում,
Չլսի ոչինչ,չզգա ոչ մի բան,
Ապրի առանց սեր,չտեսնի գարուն:
Հիմա գնում ես,դե գնաս բարով,
Անշուշտ երկար է ճամփեդ իմացիր
Գնա ու շրջիր անծայր աշխարհով
Դժվար ճամփեքով քայլիր ու անցիր:

[Tigran-57777]

Դրսում փչում է մոլեգին քամին
Եկել է նորից,հոգիս փոթորկում.
Գուցե քնած ես դու այս ուշ ժամին
Բայց քո պատկերն է հիմա իմ հոգում:

Խաղաղ է հիմա քո տաք սենյակում
Վրադ իջել է երազ մի անհոգ
Իսկ իմ տնակը քամին է մրրկում
Թախիծ է բերել.իմ սրտին մորմոք:

Գուցե քնած ես դու քո անկողնում
Այնպես խաղաղ է շուրջդ և անձայն
Իսկ ես իմ տուն եմ քամին ներս թողնում.
Թող որ չիմանա ուղին նա քո տան:

Հունիսի 7

[Rhayader]

Անկեղծ պատասխանեմ, որպես քննադատ. սարսափելի բան չկար, բայց գեղարվեստական արժեք կամ օրիգինալ որևէ բան չկար: Եթե աղջկա նվիրես, երևի դուր գա: Եթե գրական մրցույթի ուղարկես, որի ժյուրիում ես լինեմ, ես կասեմ՝ «Վառել»:

[Արէա]

Սարսափելի բան իրոք չկա: Եթե սրանք սկզբնական շրջանի ստեղծագործություններ են, այսինքն հեղինակը նոր է սկսել բանաստեղծություններ գրել, ապա այն որ բացակայում է օրիգինալությունը, օրինաչափ երևույթ է: Իսահակյանը սկզբում Հովհաննիսյանի նման էր գրում, Չարենցը՝ Տերյանի և այլն: Նման դեպքերում, որոշ ժամանակ անց, կամ դադարում են ստեղծագործել (իմ նման ), կամ ստեղծագործություններն ավելի անձնական ու օրիգինալ են դառնում:

Լեզուն գրական է, բառապաշարը՝ միջինից բարձր, հանգերը որոշ տեղերում կաղում են, բայց ընդհանուր առմամբ վատը չեն, Տերյանի ազդեցությունը շատ է զգացվում, բայց հուսանք դա կանցնի: Ինձ դուր է գալիս, որ համարյա բոլոր բանաստեղծություններում զարգացում կա, սյուժեանման բան կա, պատմում, պատմում, ու վերջում եզրահանգման է գալիս՝ կիսատ չի թողնում: Միակ թերությունն, իհարկե, օրիգինալության բացակայությունն է: Փորձիր թոթափել կողմնակի ազդեցությունները, քիչ օգտագործի արհեստական բառեր, օրինակ. վշտահար, բազում, դառնագին, մրրկել, մորմոք և այլն: Մի տեսակ հնացած բառեր են սրանք, չէ որ դու խոսելիս, կամ մտածելիս նման բառեր չես օգտագործում: Փորձիր ավելի բնական ու ավելի պարզ լինել:

Որպեսզի խոսքերս շատ մերկապարանոց չհնչեն, իմ երիտասարդ տարիների մի քանի խզբզանքներին կարող ես ծանոթանալ այստեղ, քո բանաստեղծությունների կարգի գործեր են, ուղղակի ժամանակի ընթացքում հասկացա, որ ինքնուրույնություն այդպես էլ ձեռք չեմ բերում (ասելիք էլ առանձնապես էլ չկար), ու թարգեցի

Հուսանք նույնը քո պարագայում չի լինի, ու դեռ շատ կզարմացնես մեզ:

Բարի գալուստ ԴԱՐ Ակումբ

[Rhayader]

Սարսափելի բան իրոք չկա: Եթե սրանք սկզբնական շրջանի ստեղծագործություններ են, այսինքն հեղինակը նոր է սկսել բանաստեղծություններ գրել, ապա այն որ բացակայում է օրիգինալությունը, օրինաչափ երևույթ է: Իսահակյանը սկզբում Հովհաննիսյանի նման էր գրում, Չարենցը՝ Տերյանի և այլն: Նման դեպքերում, որոշ ժամանակ անց, կամ դադարում են ստեղծագործել (իմ նման ), կամ ստեղծագործություններն ավելի անձնական ու օրիգինալ են դառնում:

Լեզուն գրական է, բառապաշարը՝ միջինից բարձր, հանգերը որոշ տեղերում կաղում են, բայց ընդհանուր առմամբ վատը չեն, Տերյանի ազդեցությունը շատ է զգացվում, բայց հուսանք դա կանցնի: Ինձ դուր է գալիս, որ համարյա բոլոր բանաստեղծություններում զարգացում կա, սյուժեանման բան կա, պատմում, պատմում, ու վերջում եզրահանգման է գալիս՝ կիսատ չի թողնում: Միակ թերությունն, իհարկե, օրիգինալության բացակայությունն է: Փորձիր թոթափել կողմնակի ազդեցությունները, քիչ օգտագործի արհեստական բառեր, օրինակ. վշտահար, բազում, դառնագին, մրրկել, մորմոք և այլն: Մի տեսակ հնացած բառեր են սրանք, չէ որ դու խոսելիս, կամ մտածելիս նման բառեր չես օգտագործում: Փորձիր ավելի բնական ու ավելի պարզ լինել:

Որպեսզի խոսքերս շատ մերկապարանոց չհնչեն, իմ երիտասարդ տարիների մի քանի խզբզանքներին կարող ես ծանոթանալ այստեղ, քո բանաստեղծությունների կարգի գործեր են, ուղղակի ժամանակի ընթացքում հասկացա, որ ինքնուրույնություն այդպես էլ ձեռք չեմ բերում (ասելիք էլ առանձնապես էլ չկար), ու թարգեցի

Հուսանք նույնը քո պարագայում չի լինի, ու դեռ շատ կզարմացնես մեզ:

Բարի գալուստ ԴԱՐ Ակումբ

Դե, եթե քննարկումը հեղինակին ինքնակատարելագործման հնարավորություն տալու ուղղությամբ գնաց, լավ է

Խնդիրը նրանում չի, որ հեղինակն ինչ-որ մեկին նմանակում է ոճի մեջ: Նա պարզապես վերցնում է նմանակած մտքեր, դնում բանաստեղծական կառույցի մեջ: Բայց բանաստեղծությունը ոչ թե դա է, այլ միտք՝ արտահայտված բանաստեղծական ձևով:

Նայենք առաջինը: Շատ անձնական թեմա շոշափելով հանդերձ, այն միայն կլիշե է պարունակում ու ոչ մի անձնական բան: Իսկ դա հիմքեր է տալիս կասկածել հեղինակի անկեղծությանը:

[Tigran-57777]

Շատ շնորհակալ եմ կարծիքների համար.Ասեմ,որ ես երբևէ չեմ կրկնօրինակել ոչ մի տող,ուղղակի համաձայն եմ անյն մտքի հետ,որ շատ եմ նմանացնում Տերյանի գրածներին,քանի որ սիրում եմ Տերյան…Ամեն մի գրող էլ սկզբնական շրջանում գտնվում է ինչ որ մեկի ազդեցության տակ,դա նորմալ երևույթ է:Նաև ասեմ.որ ես ուղղակի գրում եմ ինչ մտածում եմ և ինչ որ նպատակներ էլ չկան հայտնի բանաստեղծ դառնալուԿաշխատեմ դնել մի քանի բանաստեղծություն և լսել ձեր անկեղծ կարծիքը:Կընդունեմ բոլորիդ կարծիքըՇնորհակալություն

[Tigran-57777]

Թե որ մեռնեմ ես մի օր
Ինձ կթաղեք Իջևան,
Որ շիրիմս հեռավոր
Լեռների մեջ չերևա:

Որ իմ յարը չիմանա
Երբեք չգա ինձ այցի,
Շիրմիս հողը քարանա
Շաչող քամին հալածի:

Ես գիտեմ,որ միայն այնժամ
Միայն այնժամ դու կզղջաս
Քանի~,քանի~,քանի անգամ
Դու իմ շիրմին այցի կգաս:

Ավա~ղ,ավաղ այդ թեժ պահին
Ես չեմ լինի այս աշխարհում,
Այլ կլինեմ խավար մահի
Խավար մահի սուր ճանկերում:

Սա իմ ամենաառաջին բանաստեղծությունն ա.գրել եմ 13 տարեկանում

[Tigran-57777]

Հիմա ուզում եմ մանկանալ նորից
Գլուխս թաղել քո տաքուկ գրկում,
Ինչպես մի մանուկ որբացած մորից
Որ լոկ մայրիկ է անվերջ վանկարկում:

Դու լինես ինձ քույր,դու լինես ինձ մայր
Այս մութ աշխարհում ինձ չզգամ մենակ,
Ես կրկին դառնամ կյանքին սիրահար
Սիրեմ ամենքին,սիրեմ սեր ու կյանք:

Ու մանուկ մնամ ես իմ ողջ կյանքում,
Նայեմ աչքերիդ,լացեմ սրտաբաց
Ամեն առավոտ ամեն իրիկուն
Ինձ օրոր ասես ու երգես կամաց:

29 դեկտեմբեր,2011

[Tigran-57777]

Ատել եմ սուտը ես իմ ողջ կյանքումՙ,
Բայց բնավ խոսքով չեմ հանդիմանել
Ինքս ինձ խորհել,տխրել եմ թաքուն
Հետո իմ կյանքից այդ մարդկանց հանել;

Մարդիկ այդ գուցե հետո ծիծաղել
Հաղթող են կարծել.գլուխ գովացել.
Իսկ ես դրանից միշտ դաս եմ քաղելՙ
Եվ չեմ վհատվել,երբեք չեմ լացել:

Քայլել եմ խրոխտ.հպարտ ամենքից,
Երազներ պայծառ պահած իմ հոգում,
Երբեք չեմ փնտրել կյանքում կարեկից
Եվ հիմա կրկին ես չեմ բողոքում:

Ես գիտեմ,որ կա լուսե ապագա,
Եվ երբ ապագան այդ ներկա դառնա
Դեռ այդ նույն մարդիկ`հավերժ բացակա
Շինծու ժպիտով կվերադառնան:

04.փետրվար.12թ

[Tigran-57777]

Բաժանվել ենք մենք,իսկ գո՞հ ես արդյոք
Խաղա՞ղ է անցնում օրը քո հիմա,
Երևի արդեն դարձել ես անհոգ
Փոխվել ես գուցե բոլորի համար:

Թեկուզև կյանքդ անհոգ է թվում
Ու իբր լույս է բացվել քեզ նորից
Բայց միևնույնն է,դու ինձ չես երդվում
Երբ հարցնում եմ քեզ`«Մոռացել ես ի՞նձ»:

Հունիսի 4

[Tigran-57777]

Թե հանկարծ գնաս ու հանես անգամ սերս քո սրտից.
Թողնես ինձ մենակ իմ փոքրիկ տան մեջ անլույս ու խավար.
Թե խելագարվեմ մռայլ մտքերից ու դաժան ցրտից՚
Ես չեմ անիծի ,այլ կուրախանամ քո սիրո համար:

Թե սիրտս միշտ լա ու քո պատկերը անհույս երազեմ.
Ամուր կկողպեմ դուռ ու պատուհան իմ գորշ տնակի.
Եվ թե արտասվեմ ու իմ աչքերից արցունքներ հոսեն՚.
Դու բնավ չգաս.ես կարիք չունեմ քո թաշկինակի:

Եվ երբ մի գիշեր ես գինով հարբած դուռդ կբախեմ
Ու դու կիսարթուն,մեղմիկ հայացքով իմ դեմ կբանաս.
Անխոս կնայեմ,իսկ հետո անշուշտ գլուխ կկախեմ
Ես կհեռանամ,իսկ դու դեռ կանգնած երկար կմնաս:
հունվարի 18.2012թ

[Tigran-57777]

Հանել եմ սիրտս դառնությամբ լեցուն
Նետել ամբոխին համայն աշխարհի
Եվ էլ ոչ մի ցավ սիրտս չի խոցում
Սրտիս տեղ հիմա գունդ է կապարի:

Ու կապարն էլ այդ պատած երկաթով
Վրան ամրացրած մի գաղտնի փական
Որ էլ չխաբվեմ սիրո հեքիաթով
Որ էլ չսիրեմ ես ոչինչ այդքան:

Եվ թող էլ երբեք ցավից չլացեմ
Սիրտս չխոցվի խոսքից ամենքի
Եվ ամեն անգամ,երբ սիրտս բացեմ
Միշտ անզոր լինեն մարդիկ անհոգի:

31 հունվարի,2012թ