Ես այս գրվածքով չեմ ակնկալում օգնություն կամ խորհուրդ քանի որ գիտեմ ամեն մեկը իրա եղում ա տապակվում ու շատ քչերը կգտնվեն որ կուզենան իրենց եղից բացի ուրիշի եղի հետ գործ ունենան:
Չգիտեմ պատմել եմ թե չե անցած տարվանից երբ ամեն Շաբաթ և Կրիակի գնում եմ Եկեղեցի ես այնտեղ տեսել եմ մի շատ չքնաղ բայց միևնույն ժամանակ փակ ու անհասանելի աղջկա... փակ այն իմաստող որ նա ուղղակի իրան փակ ա պահում անծանոթներից և ինչ ավելի կարևորա - անհասանելի տարիքային առումով (14 տարի փոքր): Ես շատ եմ փորձել գտնել օգնություն և խորհուրդ ... ազատվե՞լ իրա մասին մտքերից , նորից սպանե՞լ այն զգացմունքը հանուն որի ես կամ ... ի՞նչ անել: Չիմանալով ինչ անել ես ամեն դեպքում շատ մեծ դժվարությամբ հասա նրան որ նրան Եկեղեցում տեսնելուց քիչ հանգիստ եմ ինձ զգում ... բայց արի ու տես դա վերջը չէր:
Միքանի օր առաջ ես գործի բերումով մենկում եմ իմ բարեկամի ընկերոջ տուն և տեսնում ևս մեկին ... նույնքանի գեղեցիկ, գրավիչ ու յուրատիպ-անկրկնելի ... սակայն ցավոք նույն տարիքային տարբերությամբ:
Հիմա հավանաբար ես մերժեմ առաջարկը քանի դեռ չեմ խոցվել սիրահարվածությունով քանի որ ես դա ամենադաժանն եմ տանում ...
Գնալ ինչոր քայլերի իմանալով որ մինչ նրա չափահասություն դեռ 4-5 տարի պետքա սպասեմ ... իրական չի քանի որ օրերի մեջ են շատ ջրեր հոսում , ուր մնաս էլ տարիները ...
Այ սենց ... ես միշտ մի նման պատմության մեջ եմ ... կամ մերժվում ու անտեսվում եմ , կամ էլ նման անհույս մի դրության մեջ եմ ...
Հիալանի ա չե՞
Էջանիշներ