Varzor-ի խոսքերից
Տունը տեսնելու գնալը էդքան էլ անվտանգ չի: Շատ դեպքերում ագրեսիվ են դիմավորում: Տան թղթերը չես կարող տեսնել, մինչև տունը չես գնում: Էդ էլեկտրոնային աճուրդի ամբող իմաստն էլ հենց այն է, որ գնողը որքան հնարավոր է քիչ շփվի պարտապանի հետ: Եթե աճուրդում հաղթում ես, ապա ԴԱՀԿ-ն ինքն է փաստաթղթերի ձևակերպումը կատարում ու քեզ տալիս են արդեն քո սեփականությունը հաստատող փաստաթղթեր: Բայց դե դրանից հետո ոնց ես քո սեփականությանը տիրանալու ու տիրապետելու` առանձին պատմություն է:
Նույնիսկ մարդիկ կան դրա վրա բիզնե սեն անում: Օր. աճուրդում մի հատ տուն կա $40.000, որի շուկայական արժեքն ասենք 60.000 է: իրանք ասում են մեզ մի 1000 կտաս, մի 10.000 էլ կավելացնես ու մենք այնպես կանենք, որ դու աճուրդում կհաղթես, թղթերն ու վտարումն էլ մեր վրա:
Չէ, տնից չեն վտարում, քանի որ վտարման համար առանձին որոշում ու վարույթ է պետք: Սովորաբար տունը գնողը պետական կարգով նոր որոշում է ստանում, մուծում է կատարում (միջին 3 սենյականոց բնակարանի բնակիչներին վտարելու համար մոտավորապես 500.000դր: թիվը կախված է բնակարանի չափից, բնակվողների քանակից և այլն ) ու առանձին վարույթով ԴԱՀԿ-ն իրականացնում է վտարումը:
Ռիսկային է այնքանով, որ սովորաբար (չեմ ասում բոլոր դեպքերում) ԴԱՀԿ-ի կողմից օտարվում և աճուրդի են հանվում այնպիսի բնակարաններ, որոնց տերերը այդքան էլ մաքուր մարդիկ չեն` թմրամոլներ, խաբեպաներ, խաղամոլներ, աֆերիստներ և այլն: Իհարկե կան մարդիկ, որոնք իրենց բնակարանը կորցրել են դժբախտության կամ անհաջող գործարքների արդյունքում, կամ էլ առաջին կատերոգրային պատկանող մարդկանց պատճառով:
Երկու դեպքում էլ ռիսկային է` մեկը ֆիզիկական, մյուսը խղճի տեսանկյունից:
Լոխ մունք ենք, մնացածը` լոխ են...
Մեջբերել
Էջանիշներ