User Tag List

Ցույց են տրվում 1 համարից մինչև 14 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 14 հատից

Թեմա: «Պատմվածք փակ աչքերով». ՄԱՍ ՎԵՑԵՐՈՐԴ

  1. #1
    Paranoid Android Ռուֆուս-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.02.2008
    Տարիք
    40
    Գրառումներ
    11,459
    Mentioned
    4 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    «Պատմվածք փակ աչքերով». ՄԱՍ ՎԵՑԵՐՈՐԴ

    Վերսկսում ենք «Պատմվածք փակ աչքերով» նախագիծը:

    Պայմանները հետևյալն են:
    1. Ակումբի ցանկացած անդամ PM-ով ուղարկում է ինձ իր մի ամբողջական և թարմ պատմվածք, որը երբևէ չի տպագրվել, չի ընթերցվել որևէ մեկի կողմից, չի տեղադրվել որևէ ֆորումում, առավել ևս` Ակումբում: Միաժամանակ երաշխավորում է, որ պատմվածքի բովանդակության և հեղինակի ով լինելու մասին տեղեկությունները դուրս չեն գա իմ ու իր միջից:
    2. Ես պատմվածքը բաժանում եմ երկու պայմանական կեսերի և տեղադրում եմ Ակումբում միայն առաջին հատվածը (առանց օրիգինալ վերնագրի):
    3. Մեկ շաբաթվա ընթացքում Ակումբի ցանկացած անդամ կարող է ինձ ուղարկել այդ հատվածի իր շարունակությունը: Ես դրանք կտեղադրեմ իրենց վերնագրերով՝ տարբերակ N վերնագիր - վերջաբան: Այդպիսիներից մեկը կլինի նաև պատմվածքի նախաբանի հեղինակի վերջաբանը, նույնպես ինկոգնիտո:
    4. Շարունակություն ուղարկողները պարտադիր պետք է ուղարկեն նաև իրենց տարբերակի վերնագիրը:
    5. Մեկ շաբաթ անց կքվեարկենք, թե որ վերջաբանն էր ավելի լավը և համահունչը: Եվ կբացահայտենք բոլոր հեղինակներին

    Սպասում եմ պատմվածքներին Եթե մեկից ավել պատմվածք ստացա, մնացածը կպահեմ հետագա մրցույթների համար:
    Վերջին խմբագրող՝ Ռուֆուս: 16.05.2012, 18:17:
    I may be paranoid but no android!

  2. Գրառմանը 18 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Ariadna (19.05.2012), armen9494 (16.05.2012), Arpine (16.05.2012), CactuSoul (17.05.2012), Chuk (16.05.2012), Freeman (18.05.2012), ivy (16.05.2012), laro (16.05.2012), Mark Pauler (19.05.2012), Peace (16.05.2012), Quyr Qery (09.06.2012), StrangeLittleGirl (16.05.2012), Հայկօ (16.05.2012), Մանուլ (16.05.2012), Մինա (19.06.2012), Նաիրուհի (17.05.2012), Շինարար (16.05.2012), Ֆոտոն (19.05.2012)

  3. #2
    Paranoid Android Ռուֆուս-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.02.2008
    Տարիք
    40
    Գրառումներ
    11,459
    Mentioned
    4 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Եվ այսպես վերջապես ունենք պատմվածք: Դուք ունեք ուղիղ մեկ շաբաթ ժամանակ, որպեսզի ինձ ուղարկեք պատմվածքի շարունակությունը: Չմոռանաք նաև ուղարկել պատմվածքի ձեր վերնագիրը, այլապես ձեր տարբերակը չեմ ընդունի: Շարունակությունները կարող եք ուղարկել մինչև հունիսի 4-ը, ժամը 23:59: Բոլորին մաղթում եմ բուռն ստեղծագործական ներշնչանք:
    I may be paranoid but no android!

  4. #3
    Paranoid Android Ռուֆուս-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.02.2008
    Տարիք
    40
    Գրառումներ
    11,459
    Mentioned
    4 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Սիրուշը մաքրում էր շքեղ տան անկյունները՝ մտքի մեջ ինքն իրեն հիշեցնելով, թե դրանից հետո դեռ քանի տուն պիտի գնար:
    Հարուստի տուն ընկնելը շնորհքի հարց էր, անգամ՝ որպես հավաքարար: Ինքն այդ կողմից շատ շնորհքով էր. ահագին ծանոթություն ուներ էլիտար խավերում: Մեկի տունն էր մաքրել, մեկի արդուկն արել, մյուսի երեխաներին պահել: Մի խոսքով, իր համար կարգին ռեզյումե էր հավաքել՝ լիքը երաշխավորագրերով: Ու հիմա աշխարհի տերերը, մեկը մյուսին իմաց տալով, Սիրուշին արագ աշխատանքի էին դասավորում իրենց հարուստ շրջապատում:
    Հենց նույն ձևով էլ նա հայտնվել էր Ռազմիկի հոյակապ տանը: Երեք օրը մեկ գալիս մաքրում էր, հավաքում, դասավորում:
    Սա իր այցելած բոլոր տներից մի կարևոր բանով էր տարբերվում՝ մեջը կնոջ շունչ չկար. ապրողը միայնակ տղամարդ էր: Հայության մեջ հազվադեպ պատահող երևույթ: Քառասունն անց տղամարդ՝ հետը ոչ կին, ոչ երեխա: Թեև Սիրուշի ականջով ընկել էր, որ սա ժամանակին ամուսնացած էր եղել, բայց զավակ չէին կարողացել ունենալ, մի օր էլ, շատ կասկածելի հանգամանքների բերումով, կինը մահացել էր: Բայց այն աշխարհ գնալու փոխարեն, թառել նստել էր Ռազմիկի մատին: Համենայդեպս, Սիրուշին այդպես էին պատմել: Իբր թե Ռազմիկ դու Ռազմիկ, վերցրել կնոջ աճյունը տարել էր Շվեյցարիա, որտեղ դրան քիչ է դիակիզարան էին մտցրել, դեռ մի հատ էլ ստացած մոխիրը դարձրել ադամանդ ու հանձնել տիրոջը: Ահա քո կինը, խնդրեմ: Կուզես կուլ տուր, կուզես կախիր վզիցդ: Դե ասում էին՝ Ռազմիկն էլ մատանի էր սարքել ու այդ օրվանից իր սիրելի կնոջը մատից չէր հանում:
    Սիրուշը էլի շատ ու շատ բաներ էր լսել Ռազմիկի մասին: Դրանցից մեկը հեչ մտքից դուրս չէր գալիս: Չէր կարողանում հասկանալ, թե ոնց կարող էր հայ տղամարդն իրեն նման բան թույլ տար: Բայց դե մարդիկ ասում էին, ուրեմն մի բան գիտեին: Իբր թե այդ Ռազմիկ կոչեցյալը հին անցյալում՝ իր ջահելության տարիներին, Ռուսաստաններում «ուղեկցորդ» էր աշխատել: Ասում էին՝ առաջին կլոր գումարը հենց այդպես էլ վաստակել էր, հետո խելքը գլխին գործի մեջ դրել, հարստացել: Իսկ թե ինչ էր ուղեկցորդը, Սիրուշին մանրամասն բացատրել էին, ու ինքը կարծում էր, որ տվյալ մասնագիտության համար կարելի էր ավելի հարմար բառ օգտագործել: Թե չէ ուղեկցորդը ո՞րն է, հո ինքը երեկվա երեխան չէ՞ր: Գումարի դիմաց՝ հարուստ, տարիքով կանանց հետ ժամանակ անցկացնելը, նրանց կողմից ուզածիդ պես օգտագործվելը լրիվ ուրիշ բառի էր արժանի: Ուղեկցորդ, չէ մի չէ՜, զբոսավար:
    Սիրուշը ուրիշների պատմածներին միշտ էլ կարգին ականջ էր դնում: Եվ այդքան բան լսելուց հետո Ռազմիկն իր համար այլասերված մարսեցու կարգի առանձնյակ էր, որի հետ աշխատում էր ամեն տեսակի շփումը մինիմալի հասցնել: Նա լավ էր վճարում, ինքն էլ իր գործը բարեխղճորեն անում էր, գլխավորը դա էր:
    Սիրուշը արագ-արագ փայլեցնում էր դարակներում դրած ճոխ ապակեղենը, երբ հանկարծ հիշեց իր ծանոթներից մեկի ասածը. «Ռազմիկի տան ամեն ինչը միլիոն արժի՝ կահույքից սկսած, ամեն մի ծաղկամանով վերջացրած»:
    Ու հենց այդ մտքի վրա սատանան եկավ, պոչը թափ տվեց, և կատարվեց Սիրուշի կարիերայում դեռևս չտեսնված մի բան: Շքեղ գույներով ծաղկամանը ձեռքից ընկավ գետնին ու աղմուկով ջարդուփշուր եղավ: Սիրուշին թվաց՝ իր սիրտն էլ հետը: Սառեց մնաց: Քանի որ սատանան էլ դեռ մոտերքում էր, հենց այդ պահին Ռազմիկը տուն մտավ: Աղմուկը լսելով՝ արագ անցավ մաքրության զոհ դարձած սենյակը: Եկավ կանգնեց Սիրուշի դիմաց, երկուսով լուռ իրար նայեցին:

    (շարունակելի)
    I may be paranoid but no android!

  5. Գրառմանը 9 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Ariadna (29.05.2012), armen9494 (30.05.2012), Claudia Mori (28.05.2012), einnA (28.05.2012), ivy (28.05.2012), laro (31.05.2012), Quyr Qery (09.06.2012), StrangeLittleGirl (28.05.2012), Ֆոտոն (29.05.2012)

  6. #4
    Paranoid Android Ռուֆուս-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.02.2008
    Տարիք
    40
    Գրառումներ
    11,459
    Mentioned
    4 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ցավոք, պետք է ասեմ, որ այս մրցույթը չհաջողվեց, որովհետև 2 շաբաթ անհամբեր սպասելուց հետո ընդամենը ստացել եմ մեկ շարունակություն:

    Ուղղակի կտեղադրեմ հեղինակի շարունակությունը և ստացածս միակ շարունակությունը անուններով ու առանց քվեարկության՝ շնորհակալություն հայտնելով երեք մասնակիցներին:
    I may be paranoid but no android!

  7. #5
    Paranoid Android Ռուֆուս-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.02.2008
    Տարիք
    40
    Գրառումներ
    11,459
    Mentioned
    4 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Սկզբի հեղինակ՝ ivy

    Խոսքը մեր մեջ

    (շարունակություն)

    ...Ռազմիկը վաղուց էր նկատել, որ իր տունը հավաքող կինը մի քիչ տարօրինակ պահվածք ուներ, առնվազն երբ ինքը մոտերքում էր: Իրեն տեսնելուն պես՝ քիչ էր մնում մկան պես ծակ գտներ, մեջը մտներ: Բայց դե այս անգամ մկնիկը փախչելու տեղ չուներ:
    «Էրեխեքս...»,- անցավ Սիրուշի մտքով, ու թուքը կոկորդում չորացավ:
    Հիմա ամբողջ կյանքն էլ ձրի աշխատեր, վնասը չէր կարողանալու փոխհատուցել:
    Ռազմիկն ուշադիր հետևում էր Սիրուշի դեմքին:
    -Ջարդեցիր, հա՞,- ասաց տանտերը շեշտված սառնությամբ:
    -Չհասկացա ոնց ստացվեց... Ախր էսպիսի բան դեռ ոչ մի անգամ չէր եղել...
    Սիրուշի շունչը կտրվում էր:
    -Հիմա ես ի՞նչ եմ անելու...
    Աչքերը լցվեցին, ձեռքերը սկսեցին դողալ:
    Ռազմիկը նույն ուշադրությամբ հետևում էր նրա վիճակին:
    -Ինչ պիտի անես,- ասաց նա խստությամբ,- էս պարագայում քեզ միայն մի բան է մնում անել:
    -Ի՞նչ:
    Տանտերը քմծիծաղ տվեց, ու Սիրուշին թվաց, որ իրեն էլ են հիմա մոխրացնելու, քար սարքեն, դնեն Ռազմիկի մատին: Թեև այս դեպքում կուլ տալն իրավիճակին ավելի սազական կլիներ:
    -Մոտիկ արի, ասեմ:
    Կինը կամաց առաջ եկավ:
    -Ավելի մոտիկ:
    Դրանից ավելի մոտիկն արդեն կհանգեցներ ուղեկցորդի կարգավիճակի, բայց Սիրուշին ուրիշ ոչինչ չէր մնում, քան հնազանդվել:
    -Դե հիմա ականջդ մոտ բեր:
    Նա մաշկի վրա զգաց տղամարդու շնչառությունն ու լսեց նրա կամաց ձայնը.
    -Քեզ միայն մնում է վերցնել ավելն ու մաքրել փշրանքները:
    Զարմացած կինը մի քայլ հետ գնաց ու նայեց տանտիրոջը: Ռազմիկը ժպտաց: Հանգիստ, ընկերական:
    -Վախենում ես ինձնից, հա՞, կարծում ես գել ու գազան եմ:
    -Չէ, չէ... Ուղղակի...
    -Եղածը ծաղկաման չէ՞ր: Վրադ գույն չկա:
    Սիրուշը շփոթված նայեց փշուրներին:
    -Գնանք խոհանոց, մի հատ թեյ կխմենք, մի քիչ կհանգստանաս:
    -Բա ծաղկամանը...
    -Հետո կհավաքես, արի:
    Ռազմիկը բաժակը դրեց Սիրուշի դիմաց, իր թեյից էլ մի մեծ կում արեց ու հարցրեց.
    -Աշխատանքդ հերիքո՞ւմ է ապրուստիդ: Երկու երեխա ունես, չէ՞:
    Կինն անվստահությամբ նայեց նրան:
    -Հա... Մենակ հեշտ չի, ամուսինս վաղուց է բաժանվել, գնացել: Բայց դե կարողանում եմ հասցնել:
    -Ես էլ եմ բաժանված:
    Սիրուշն առաջին անգամ ուշադիր հայացք գցեց իր գործատուի մատներին և դրանց վրա ոչ մի մատանի էլ չտեսավ:
    -Ինքը հիմա Շվեյցարիայում է ապրում՝ տղայիս հետ: Ամռանը կգա տղաս, դպրոցական արձակուրդներ են մոտը: Կհանդիպեք: Հոյակապ հայերեն է խոսում:
    Վերջին նախադասությունը նա ասաց հատուկ հպարտությամբ, բայց հետն էլ թաքուն կարոտով:
    Սիրուշը չգիտեր ինչ մտածեր: Բա մարդկանց ասածնե՞րը:
    -Սպասիր նկարը ցույց տամ, -ասաց տղամարդն ու պահարանի վրայից հանեց շրջանակի մեջ վերցրած լուսանկարը:- Հին նկար է, բայց ես շատ եմ հավանում:
    Կինը նայեց իր առջև դրված նկարին:
    -Ձեզ շատ նման է: Իսկ սա ո՞վ է:
    -Պապաս,- ասաց Ռազմիկն ու ցածր ձայնով ավելացրեց,- էն ժամանակ դեռ կար պապաս...
    -Հեղինակավոր մարդ է երևում:
    -Էդպես էլ կար: Անունով մարդ էր: Էս ամբողջ ունեցվածքն իրենից է ինձ մնացել, ներառյալ՝ էս տունը: Ինձ որ մնար, ես հո էսքանը չէի կարող ինքս ստեղծել: Ուր է ինձ էդքան շնորհք...
    Սիրուշը վերջացրեց իր թեյն ու վեր կացավ տեղից:
    -Դուք ինձ ասեք ծաղկամանի գինը, ես մի բան կանեմ...
    -Դեռ դրա մասի՞ն ես մտածում: Մոռացիր: Շատ պարտաճանաչ աշխատող ես երևում, արժի մտածել քո վարձն ավելացնելու մասին,- ասաց Ռազմիկը ժպտալով,- էն փշրանքները հավաքիր ու տուն գնա:
    Երբ արդեն դրսում էր, Սիրուշի գլխում սկսեցին տարբեր խառը մտքեր պտտվել, բայց սիրտը հանգիստ էր, հոգին էլ՝ թեթև:
    Ռազմիկը բացեց դարակը, միջի մեծ տուփից հանեց կոտրված ծաղկամանի նման մեկը ու դրեց նրա տեղում: Կոմպլեկտով էր գնել: Վաղուց: Էջան հուշանվերների խանութից:
    Վերջին խմբագրող՝ Ռուֆուս: 12.06.2012, 11:11:
    I may be paranoid but no android!

  8. Գրառմանը 10 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    armen9494 (12.06.2012), CactuSoul (14.06.2012), Claudia Mori (12.06.2012), Freeman (13.06.2012), impression (12.06.2012), ivy (12.06.2012), Quyr Qery (12.06.2012), StrangeLittleGirl (12.06.2012), Արէա (12.06.2012), Ֆոտոն (14.06.2012)

  9. #6
    Paranoid Android Ռուֆուս-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.02.2008
    Տարիք
    40
    Գրառումներ
    11,459
    Mentioned
    4 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Հեղինակներ՝ laro և armen9494

    Սատանի եղբայրը

    (շարունակություն)

    ...Ա՜խ, այդ անտանելի լռությունը, որ խոցում էր Սիրուշի հոգին.... Այնքան ուժեղ էր զարկում սիրտը, որ քիչ էր մնում տեղից դուրս թռչեր: Գուցե երբ Ռազմիկը խոսեր, բղավեր, հարձակվեր իր վրա, այդպես չվախենար, ինչպես հիմա: Երկարատև, ճնշող լռությունից հետո Ռազմիկը որոշեց խոսել ու տվեց մի այնպիսի հարց, որի պատասխանն արդեն գիտեր.
    -Դու՞ ես կոտրել ծաղկամանը:
    -Այո, պատահաբար...ներեցեք...,-դողդոջուն ձայնով պատասխանեց Սիրուշը: Նա վախից «պատի ծեփ էր» դարձել, չէ՞ որ Ռազմիկը հենց առաջին օրվանից նախազգուշացրել էր, որ այդ ծաղկամանին Սիրուշը ձեռք չտար: Մտքերով էր տարվել Սիրուշը ու բոլորովին մոռացել էր Ռազմիկի զգուշացման և իր խոստումի մասին:
    Սիրուշի վիճակը նախանձելի չէր: Մեղքի զգացումն էր տանջում նրան ու մի հարց. Ինչու՞ հենց այս ծաղկամանն էր այսքան թանկ ու կարևոր այդ «սատանի ճուտի» համար:
    Բայց մի անսովոր հանդարտություն կարծես իջել էր Ռազմիկի վրա, նա հանգիստ էր, չէր բղավում: Չկատարվեց այն, ինչ սպասում էր Սիրուշը. դեռ զգում էր մարմինը, ուրեմն ողջ էր: Ավելին. Ռազմիկը նստեց բազմոցին և հանգիստ սկսեց խոսել Սիրուշի հետ.
    -Ես սա գնել էի այն ժամանակ, երբ դեռ պատանի էի, իսկ դու՞..դու ջարդուփշուր արեցիր այն: Դա իմ ուխտի նշանն էր Սատան եղբորս հետ: Այն ժամանակ ես աղքատ էի և ունեցած-չունեցածս մի տուն էր, որը ողորմելի վիճակում էր գտնվում: Ես տառապում էի արագ և հեշտ հարստանալու մոլուցքով և գրավ դրեցի այդ տունն ու խաղատուն գնացի՝ գումարը ձեռքիս: Երբ արդեն պարզ էր ինձ համար, որ պարտվելու էի, ականջներումս մի տարօրինակ երժշտություն հնչեց ու հայտնվեց հեղինակը: Ու հենց այդ ժամանակ մենք պայման կապեցինք: Ըստ այդ պայմանի, ես հարուստ կլինեի, եթե այդ պահին հաղթած ամբողջ գումարը ծախսեի մի ծաղկաման գնելու համար: Դա պիտի լիներ մեր ուխտի,բարեկամության հավերժական նշանը և ոչ միայն: Համաձայնեցի: Եվ իրոք. ես հաղթեցի ու շատ փող ունեի արդեն, գնացի ծաղկամանը գնելու: Գնեցի: Եվ նորից լսվեց այդ երաժշտությունը: Ես չէի հասկանում, թե ուր եմ գնում, կարծես ոտքերս տեր չունեին: Երբ այդ երաժշտությունը դադարեց, ես արդեն կանգնած էի այս շքեղ տան դիմաց: Ամեն օր այս կոտրածդ ծաղկամանում փող էր ավելանում, փո՛ղ, շա՜տ փող, հասկանու՞մ ես: Այն բանից հետո, երբ անիծյալ կնոջս անզգուշության պատճառով ճաքեց ծաղկամանը, Սատան եղբայրս հրամայեց կնոջս մոխրից ադամանդե մի մատանի սարքել, այլապես՝ կրկնակի անգամ կպակասի իր կողմից տրվող փողի քանակը: Իսկ որ ամենասարսափելին է, եթե ծաղկամանը կոտրվի, ես նորից կկանգնեմ հին, կոտրած տաշտակիս առջև:
    Ըստ երևույթին, Ռազմիկը քար չէր: Հա՛, մարդ էր, մարդ. սովորական մեղսավոր մարդ: Սիրուշը կարծես մի պահ մոռացավ իր անսահաման վախը և ամբողջ սրտով կարեկցեց փողի գերի դարձած Սատանի եղբորը: Իսկ ու՞ր էր կորել Սատան եղբայրը....մոտերքում չէր երևում ինչ-որ: Սիրուշն առիթը բաց չթողեց.
    -Արդյո՞ք կյանքից սա էր քեզ պետք...
    Նույնպիսի երկարատև լռություն ու սառը, ոչինչ չասող հայացք: Հպարտությունը թույլ չէր տալիս իր սխալ լինելու ուղղությամբ մտածել: Մտքով Սատանն անցավ ու նա նորից որտեղից որտեղ հայտնվեց՝ իր սիրելի ու իրեն բնորոշ դարձած երաժշտությամբ: Անմիջապես խավարեց շուրջը ու լսվեց խուլ, հազիվ լսելի մի ձայն.
    -Ռազմիկ եղբայր, ոչ միայն կոտրվեց ծաղկամանս, այլև մեր ամբողջ պատմությունը պատմեցիր այս կնոջը, որն ընդամենը մեր տան մաքրություն անողն է: Մինչ ես նոր եղբայր էի ման գալիս մեզ համար և մեր բարեկամության ընթացքում առաջին անգամ մենակ քեզ թողեցի, դու դավաճանեցիր ինձ: Այսպես փոխհատուցեցիր ինձ, իսկ ես քեզ անսահման հարուստ դարձրեցի...
    Ռազմիկի ականջներում միայն Սիրուշի խոսքերն էին: Ու զարմանալի մի բան կատարվեց. Ռազմիկը բղավեց ինչքան ուժ ուներ.
    -Հեռու, հեռու՛ ինձնից: Գնա քո փողերով հանդերձ, պետք չի, հեռացի՛ր....
    Սատանը զարմացավ.
    - Լավ մտածիր, Ռազմի՛կ, էլ էտ չես բերի այն ամենն, ինչ ունես. ծաղկամանը կարող ես վերականգնել Սիրուշի մոխրից ու կլինես նույնչափ հարուստ:
    Ռազմիկը խորը շունչ քաշեց ու պատասխան տվեց, որը եղավ վերջինը Սատանի հետ զրույցում.
    -Որոշումս անփոփոխ է:
    Երբ Ռազմիկն աչքերը բացեց նորից հին փլատակների առջև էր: Նայեց ձեռքին. մատանին չկար: Մատանու փոխարեն կողքին էր Սիրուշը: Նրա հոգուց կարծես մի ծանրություն էր դուրս թռել ու մտել էր այն մարդկանց հոգիները , ովքեր Սատանի հետագա եղբայրներն էին լինելու: Իսկ Սատանը այդ նոր եղբայրներին է որոնում, մի՛շտ: Նրա եղբայրները դառնում են բոլոր նրանք, ովքեր շահամոլ են ու փողը պաշտում են մարդկային բոլոր արժեքներից առավել.....
    I may be paranoid but no android!

  10. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    armen9494 (12.06.2012), Claudia Mori (12.06.2012), ivy (12.06.2012), Quyr Qery (12.06.2012), unknown (18.06.2012)

  11. #7
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Էս էլ իմ շարունակությունը, որ ակումբցիների ահից չուղարկեցի Վերջին երկու տողը նոր գրեցի:

    - Բա հիմա ի՞նչ անենք,- շշնջաց Սիրուշը:
    - Ի՞նչը ինչ անենք... Ծաղկամանս էլ չկա:
    - Չէ, էդ նկատի չունեմ… Պատմվածքը: Ո՞նց շարունակենք:
    Ռազմիկը սկսեց ծիծաղել: Մտածեց, որ Սիրուշը ցնդել է: Հետո հիշեց, որ հենց նոր ծանր կորուստ է ունեցել, նորից լրջացավ:
    - Ի՞նչ ես դուրս տալիս: Ծաղկամանս չկա: Քեզ էլ ծախես, փողը չես կարող տալ:
    - Լավ էլ շարունակում ես,- ուրախացավ Սիրուշը: Հետո գլուխը կախեց ու դերի մեջ մտավ,- պատրաստ եմ մի քանի ամիս ձրի աշխատել:
    - Ընդհանուր առմամբ վատ միտք չէ, բայց եթե նույնիսկ ամբողջ կյանքդ ինձ մոտ ձրի աշխատես, չես կարող վերադարձնել ծաղկամանս, որովհետև այն պատրաստված էր իմ մահացած կնոջ հոգուց: Իսկ հիմա հոգին փախավ: Ու՞ր գնաց, չգիտեմ:
    - Հրաշալի երևակայություն ունես: Կնոջդ հոգու վրա զարգացնե՞նք պատմվածքը:
    Ռազմիկը ներվայնացավ:
    - Մի կարգին բան հորինիր,- ասաց,- թե չէ ակումբցիները լխկած պոմիդորներ կշպրտեն վրադ:
    - Սենց թե նենց շպրտելու են: Չե՞ս տեսնում, որ մրցույթը չկայացավ: Սաղ դու էիր:
    - Լավ, վերջ, գնացինք,- ասաց Ռազմիկը, բռնեց Սիրուշի թևից, ու միասին գնացին Ռուֆուսի մոտ` ներողություն խնդրելու, որ իրենց երևակայությունը չհերիքեց շարունակության համար:

  12. Գրառմանը 12 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Ariadna (12.06.2012), armen9494 (12.06.2012), CactuSoul (14.06.2012), Claudia Mori (12.06.2012), Freeman (13.06.2012), impression (12.06.2012), ivy (12.06.2012), laro (12.06.2012), Micke (04.06.2016), Quyr Qery (12.06.2012), Արէա (12.06.2012), Ռուֆուս (12.06.2012)

  13. #8
    Պատվավոր անդամ armen9494-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    01.03.2010
    Տարիք
    30
    Գրառումներ
    1,242
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում StrangeLittleGirl-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Էս էլ իմ շարունակությունը, որ ակումբցիների ահից չուղարկեցի Վերջին երկու տողը նոր գրեցի:

    - Բա հիմա ի՞նչ անենք,- շշնջաց Սիրուշը:
    - Ի՞նչը ինչ անենք... Ծաղկամանս էլ չկա:
    - Չէ, էդ նկատի չունեմ… Պատմվածքը: Ո՞նց շարունակենք:
    Ռազմիկը սկսեց ծիծաղել: Մտածեց, որ Սիրուշը ցնդել է: Հետո հիշեց, որ հենց նոր ծանր կորուստ է ունեցել, նորից լրջացավ:
    - Ի՞նչ ես դուրս տալիս: Ծաղկամանս չկա: Քեզ էլ ծախես, փողը չես կարող տալ:
    - Լավ էլ շարունակում ես,- ուրախացավ Սիրուշը: Հետո գլուխը կախեց ու դերի մեջ մտավ,- պատրաստ եմ մի քանի ամիս ձրի աշխատել:
    - Ընդհանուր առմամբ վատ միտք չէ, բայց եթե նույնիսկ ամբողջ կյանքդ ինձ մոտ ձրի աշխատես, չես կարող վերադարձնել ծաղկամանս, որովհետև այն պատրաստված էր իմ մահացած կնոջ հոգուց: Իսկ հիմա հոգին փախավ: Ու՞ր գնաց, չգիտեմ:
    - Հրաշալի երևակայություն ունես: Կնոջդ հոգու վրա զարգացնե՞նք պատմվածքը:
    Ռազմիկը ներվայնացավ:
    - Մի կարգին բան հորինիր,- ասաց,- թե չէ ակումբցիները լխկած պոմիդորներ կշպրտեն վրադ:
    - Սենց թե նենց շպրտելու են: Չե՞ս տեսնում, որ մրցույթը չկայացավ: Սաղ դու էիր:
    - Լավ, վերջ, գնացինք,- ասաց Ռազմիկը, բռնեց Սիրուշի թևից, ու միասին գնացին Ռուֆուսի մոտ` ներողություն խնդրելու, որ իրենց երևակայությունը չհերիքեց շարունակության համար:
    Աաաաաաաա Այ էս գժություն էր
    Ափսոս ակումբում ադմինը ես չեմ, մի հավեսով մրցանակ կտայի քեզ

    Հ.Գ.
    ու սենց պատմվածքը չե՞ս ուղարկել, ամո՛թ քեզ
    Վերջին խմբագրող՝ armen9494: 12.06.2012, 11:57:

  14. #9
    այվի ivy-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    01.04.2006
    Գրառումներ
    11,013
    Mentioned
    52 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Այ տենց ա էլի, շուխուռ դրեցին, թե Փակ աչքերով են ուզում, պատմվածք չուղարկեցին, ես դրեցի մի բան գրեցի, որ խաղը կայանա, էն էլ նրանք սկի շարունակել չուզեցին:

  15. Գրառմանը 7 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    armen9494 (12.06.2012), Arpine (12.06.2012), Claudia Mori (12.06.2012), laro (12.06.2012), Quyr Qery (12.06.2012), StrangeLittleGirl (12.06.2012), Ռուֆուս (12.06.2012)

  16. #10
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում armen9494-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Աաաաաաաա Այ էս գժություն էր
    Ափսոս ակումբում ադմինը ես չեմ, մի հավեսով մրցանակ կտայի քեզ

    Հ.Գ.
    ու սենց պատմվածքը չե՞ս ուղարկել, ամո՛թ քեզ
    ես հո ակումբցիներին լավ գիտեմ: որ սենց բան ուղարկեի, սաղ թռնելու էին դեմքիս, թե՝ չե՞ս ամաչում, էս ոնց ես փչացրել, գրելու բան չունեիր, չմասնակցեիր և այլն...

  17. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Apsara (12.06.2012), Claudia Mori (12.06.2012)

  18. #11
    Paranoid Android Ռուֆուս-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.02.2008
    Տարիք
    40
    Գրառումներ
    11,459
    Mentioned
    4 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Բյուր, Ռուֆը նեղացած ա, ներողություն խնդրի՛ր
    I may be paranoid but no android!

  19. #12
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Ռուֆուս-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Բյուր, Ռուֆը նեղացած ա, ներողություն խնդրի՛ր
    Սիրուշն ու Ռազը խնդրեցին: Հերիք չի՞:
    Լավ, ես էլ եմ ներողություն խնդրում: Արի նոր մրցույթ անենք (բայց ոչ փակ աչքերով), մեղքերս քավեմ:

  20. #13
    Peace loving Peace-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    09.06.2009
    Գրառումներ
    250
    Mentioned
    1 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ես այնուամենայնիվ չին, չին, չին անում է չնչին, չնչին շարունակում եմ հետաքրքված մնալ այս նախագծի անունը ինչու է «Պատմվածք փակ աչքերով», այն պարագայում, երբ նախագծի զարգացումն ապահովելու համար` մեկնարկից սկսած մինչև վերջ, անհրաժեշտ են բաց աչքեր:
    Վերջին խմբագրող՝ Peace: 12.06.2012, 13:16:
    Ամեն ինչի շատը լավ չէ:

  21. #14
    Paranoid Android Ռուֆուս-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.02.2008
    Տարիք
    40
    Գրառումներ
    11,459
    Mentioned
    4 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում StrangeLittleGirl-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Սիրուշն ու Ռազը խնդրեցին: Հերիք չի՞:
    Լավ, ես էլ եմ ներողություն խնդրում: Արի նոր մրցույթ անենք (բայց ոչ փակ աչքերով), մեղքերս քավեմ:
    Հա, դե լավ, չեմ նեղացել Եկեք մրցույթների թեմա, քննարկենք, թե ինչ եք ուզում, ինձանից մենակ կազմակերպելն ա գնում, կանեմ
    I may be paranoid but no android!

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. Արձակ. «Պատմվածք փակ աչքերով». գլխիվայր
    Հեղինակ՝ Շինարար, բաժին` Պատմվածք փակ աչքերով
    Գրառումներ: 2
    Վերջինը: 23.12.2010, 00:14
  2. Արձակ. «Պատմվածք փակ աչքերով». մաս հինգերորդ
    Հեղինակ՝ Շինարար, բաժին` Պատմվածք փակ աչքերով
    Գրառումներ: 440
    Վերջինը: 02.11.2010, 11:36
  3. Արձակ. «Պատմվածք փակ աչքերով». մաս չորրորդ
    Հեղինակ՝ Շինարար, բաժին` Պատմվածք փակ աչքերով
    Գրառումներ: 147
    Վերջինը: 25.09.2010, 20:23
  4. Արձակ. «Պատմվածք փակ աչքերով». ՄԱՍ ԵՐՐՈՐԴ (III)
    Հեղինակ՝ Վարպետ, բաժին` Պատմվածք փակ աչքերով
    Գրառումներ: 61
    Վերջինը: 18.08.2009, 00:09
  5. Արձակ. «Պատմվածք փակ աչքերով». ՄԱՍ ԱՌԱՋԻՆ
    Հեղինակ՝ Վարպետ, բաժին` Պատմվածք փակ աչքերով
    Գրառումներ: 107
    Վերջինը: 07.11.2008, 00:18

Թեմայի պիտակներ

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •