Հեղուկների գործածությունը սննդի հետ

[Artgeo]

Հարգելի տիկին Նալյան, ճի՞շտ է (մայրիկիս) այն պնդումը, որ ջրալի ճաշ ուտելը պարտադիր է: Հնարավո՞ր է արդյոք ընդհանրապես առանց ջրալի ճաշ ուտելու նորմալ ապրել (ըստ իմ համոզմունքի): Եվ վերջապես ջրալի ճաշը օգո՞ւտ է, թե՞ վնաս:
Եթե հնարավոր է հիմնավորեք պատասխանը, որ հետագայում ես հիմնավորեմ մայրիկիս կամ հակառակը, լռեմ ընդմիշտ ու սուսուփուս ճաշ ուտեմ...

Մոդերատորական. առաջին երկու գրառումները պատճենվել են «Հարցեր առողջագետին» թեմայից, հաջորդ 30 գրառումները տեղափոխվել են «Հարցեր բժիշկներին» թեմայից:

[Առողջագետ]

Որքան էլ զարմանալի է, դուք ավելի ճիշտ եք, քան ձեր մայրիկը: Իր համոզմունքը ծագում է XX դարում ձևավորված սննդային պատկերացումներից, ես էլ, բժշկական իմ կրթությամբ, իմ փոքրիկներին "զոռով-շառով" ջրալի ճաշ էի կերակրում, որպեսզի "աղիքները լավ գործեն" և ընդհանրապես առողջ լինեն: Միայն շատ ավելի ուշ, երբ ինքնակրթությամբ սկսեցի ուսումնասիրել հինգհազարամյա բժշկական մշակույթը, գտա այլ ճշմարտություններ, որոնք այսօր փայլուն արդյունքներ են տալիս իմ բուժական գործում և հետզհետե /թեկուզ դանդաղ/ ճանաչվում են նաև ակադեմիական բժշկության կողմից;
Սկսեմ ամենահին "ապացույցներից". Ավիցեննան իր հայտնի, աշխարհում թերևս ամենահայտնի բժշկական մենագրության մեջ մի ամբողջ գլուխ է նվիրել` ինչպես ուտել և ինչպես օգտագործել հեղուկները, և գրում է, որ "պինդ" կերակուրը չպետք է զուգակցվի հեղուկների հետ, քանի-որ դրանք "նոսրացնում" են ստամոքսահյութը և դրանով իսկ դժվարացնում, դանդաղեցնում մարսողությունը, առաջացնելով ամենատարբեր նյութափոխության խանգարումներ, սկսած խմորման պրոցեսից մինչև նեխային:
Եվ խորհուրդ է տալիս հեղուկը օգտագործել ուտելուց առաջ կամ "երբ կերակուրը ստամոքսից ներքև է իջնում"` դա տևում է առնվազն 2-2,5 ժամ:
Վերջին հաստատումը /որպեսզի գրառումս մի ամբողջ գիրք չդառնա/, Վաշինգտոնյան համալսարանի բժշկագիտական համալսարանի տեղեկատուն արդեն 90-ականների սկզբի հրատարակման մեջ շեշտում է."Այդպես էլ չհաջողվեց ապացուցել, որ ջրալի կերակուրների օգտագործումը նպաստում է մարսողության ֆունկցիայի բարելավմանը":
Մեր կողմից և այլ գիտական աղբյուրներից էլ ավելացնենք, որ ընդհակառակը` որքան ավելի է արմատավորվել ջրալի ճաշերի և ուտելու ընթացքում և անմիջապես դրանից հետո հեղուկ օգտագործելու սովորույթը, այնքան ավելի են շատացել ու շատանում ստամոքս-աղիքային և բոլոր տեսակի այլ հիվանդությունները, և բժիշկները` սնունդը կարգավորելու փոխարեն, բուռ-բուռ մարսողական դեղեր են նշանակում` մեզիմներ, ֆեստալներ, կրեոններ և այլն, ավելի ու ավելի տհաճ հետևանքներով:
Սակայն ջրալի ճաշերը ավելի "պինդ" տեսակներով փոխելիս, չպետք է մոռանալ նաև առողջ սննդի այլ սկզբունքները, որոնց մասին տարբեր տեղերում գրել և խոսել ենք, այս պարագայում ամենակարևորը` ուտելու սկզբում առատ կանաչեղեն, բանջարեղեն կամ ուղղակի համեղ սալաթի մի լավ բաժին ուտելու կարևորությունն է` այ սա է կարգավորում մարսողությունը և սրանց մեջ եղած 80-90% ջուրն է, որ կենարար է մարդու առողջության համար:
Ավելացնեմ, որ հենց ջրալի ճաշերի օգտագործումը և ուտելու ընթացքում ջուր կամ այլ հեղուկ խմելը ճարպակալմանը նպաստող առավել կարևոր գործոններից են:

[StrangeLittleGirl]

Ան, բայց դու ոնց ես հետևում էդ ուտելու բոլոր կանոններին... Նախանձելի բան է: Եթե ես էլ էդքան հետևեմ, երևի ինձ մոտ էլ երկաթի խնդիր չլինի:
Ուտելու ժամանակ կամ անմիջապես հետո ջուր խմելու սովորությունը որ ոչ մի կերպ չեմ կարողանում վերացնել:

Ռիփ, այ էդ սովորությունը չեմ հասկանում ինչու ա վնասակար: Սաղ ասում են, բայց նորմալ չեն հիմնավորում: Իսկ որ ուտելուց ծարավում ես, նորմալ ֆիզիոլոգիական երևույթ ա, հետևաբար պիտի ջուր խմելն էլ ֆիզիոլոգիական լինի:

[Ուլուանա]

Ռիփ, այ էդ սովորությունը չեմ հասկանում ինչու ա վնասակար: Սաղ ասում են, բայց նորմալ չեն հիմնավորում: Իսկ որ ուտելուց ծարավում ես, նորմալ ֆիզիոլոգիական երևույթ ա, հետևաբար պիտի ջուր խմելն էլ ֆիզիոլոգիական լինի:

Հիմնավորումն էն ա, որ հեղուկները խանգարում ենմ ա նորմալ մարսողությանը։ Ավելի մանրամասն չեմ հիշում ։ Բայց նույնիսկ եթե դրա մասին լսած չլինեի, սեփական փորձս լրիվ հերիք ա էդ տեսակետը ճիշտ համարելու համար։ Երբ ուտելու ընթացքում կամ հետո ջուր եմ խմում, որպես կանոն, դրանից հետո որոշակի անհարմարավետություն, տհաճ զգացողություն ունենում եմ ստամոքսի շրջանում։ Ու միայն ես չեմ էդպես։ Իհարկե, մարդկանց օրգանիզմը տարբեր ա, ու կարող ա մարդիկ լինեն, որոնք նման անմիջական ազդեցություն չզգան իրենց վրա։ Իմ ստամոքսն ի ծնե ուժեղ կողմերիցս չի, այսպես ասած, դրա համար հենց մի քիչ շեղում անում եմ, արդեն զգում եմ տարբերությունը, մինչդեռ ամեն ինչ ճիշտ անելու դեպքում ոչ մի խնդիր չի լինում։

[StrangeLittleGirl]

Հիմնավորումն էն ա, որ հեղուկները խանգարում ենմ ա նորմալ մարսողությանը։ Ավելի մանրամասն չեմ հիշում ։ Բայց նույնիսկ եթե դրա մասին լսած չլինեի, սեփական փորձս լրիվ հերիք ա էդ տեսակետը ճիշտ համարելու համար։ Երբ ուտելու ընթացքում կամ հետո ջուր եմ խմում, որպես կանոն, դրանից հետո որոշակի անհարմարավետություն, տհաճ զգացողություն ունենում եմ ստամոքսի շրջանում։ Ու միայն ես չեմ էդպես։ Իհարկե, մարդկանց օրգանիզմը տարբեր ա, ու կարող ա մարդիկ լինեն, որոնք նման անմիջական ազդեցություն չզգան իրենց վրա։ Իմ ստամոքսն ի ծնե ուժեղ կողմերիցս չի, այսպես ասած, դրա համար հենց մի քիչ շեղում անում եմ, արդեն զգում եմ տարբերությունը, մինչդեռ ամեն ինչ ճիշտ անելու դեպքում ոչ մի խնդիր չի լինում։

Հա, իբր ասում են, որ մարսողական հյութերը նոսրանում են: Բայց... երբ սնունդ ես ընդունում, որոշ հեշտ մարսվող նյութեր անմիջապես ներծծվում են, այսպես ասած «խտացնում» արյունը, ծարավի զգացողություն առաջացնում: Ու դա նորմալ ֆիզիոլոգիա ա: Մի ժամանակ ես էլ էի ինձ տանջում, որ ուտելուց ջուր չխմեմ, հետո մտածեցի` իսկ ինչու՞: Եթե իմ օրգանիզմը շուխուռ ա անում, որ ծարավ ա, որ աղաչում-պաղատում ա, որ խմեմ, ինչու՞ չխմեմ: Էդ ինչքա՞ն պիտի մարսողական հեղուկները նոսրանան, որ կերածս չմարսեմ:


Ռիփ, դե ես էդքան խելոք եմ, որ էս երկրում չապրեմ

[Գեա]

Մարսողությունը բարդ պրոցես է ու սկսվում է բերանի խոռոչից: Այնտեղ թքի ֆերմենտների աղդեցությամբ սկսվում են ածխաջրերի քայքայումը,ստամքոսում սկսվում է սպիտակուցի քայքայումը: Ստամոքսի հիմնական ֆերմենտը պեպսինն է , նրան անհրաժեշտ են որոշակի պայմաններ` աղաթթվի որոշակի կոնցենտրացիա,որոշակի ջերմաստիճան: Երբ ուտելուց անմիջապես հետո ջուր ենք օգտագործում խախտվում է սննդախյուսի կառուցվածքը ստամոքսահյութում, նոսրանում է աղաթթվի կոնցենտրացիան, փոխվում է ջերմաստիճանը, արդյունքում սպիտակուցների քայքայման պրոցեսը լիարժեք տեղի չի ունենում, մյուս կողմից նորմալ մարսողական պրոցեսի ընթացքում ձևավորված սննդագնդի խորքում դեռ պահպանվում է թույլ հիմնային միջավայրը,որի շնորհիվ օսլայի քայքայումը, որը սկսվել էր դեռ բերանի խոռոչում կարողանում է շարունակվել ստամոքսում, հեղուկ օգտագործելիս երբ խախտվում է սննդագնդի կառուցվածքը հիմնային միջավայրը դառնում է թթվային աղաթթվի ազդեցությամբ,արդյունքում մնացած օսլան ևս չի հասցնում լիարժեք տրոհվել, արդյունքում երբ ժամանակը գալիս է ու սննդախյուսը անցնում է տասներկումատնյա աղի, որտեղ պետք է արդեն սկսվի նոր պրոցես` ճարպերի քայքայումը ու ավարտվի այսպես ասած կիսաքանդված սպիտակուցի քայքայումը մինչև ամինաթթուներ ունենում ենք մի պատկեր, երբ տասներկումատնյա աղին ստիպված է լինում աշխատել մեծ ծանրաբեռնվածությամբ վերևի բացթողումները ավարտելու համար: Բայց անժամանակ օգտագործած հեղուկը այստեղ էլ է իր վատ գործը անում, որպեսզի ճարպալուծ ֆերմենտները ակտիվանան հարկավոր պայմաններից է լեղին, սրա նոսրացումից ճարպերի քայքաքյումն էլ է դժվարանում, արդյունքում ստացվում է , որ անժամանակ խմած հեղուկը մարսողական պրոցեսի վրա իսկապես վատ ազդեցություն է թողնում, իսկ խրոնիկ ազդեցությունը վաղ թե ուշ բերելու է խնդիրների`վքնածություն, գազեր, գաստրիտ ... ու այսպես շարունակ, Մարսողական տրակտի հիվանդութունների պատճառագիտության մեջ շատ կարևոր նշանակությունունի հենց ուտելու հիգիենայի խախտումը, սա է հենց պատճառը , որ երեսունից հետո շատերը տառապում են էդ տրակտի ֆունկցիոնալ այս կամ այն խանգարումներով:

ոնց որ բարդ գրեցի , մի խոսքով ուտելուց անմիջապես հետո
կամ առաջ ջուր խմել պետք չի,թույլատրվում է հյութերի օգտագործումը ուտելուց տասնհինգ- քսան րոպե առաջ, որովհետև հյութերը պարունակում են պեկտին,որը մի շարք արժանիքների հետ ունի շատ կարևոր մի արժանիք , սնունդ է հանդիսանում հաստ աղու բակտերիաների համար ու ըստ գաստրոէնտերոլոգների հավաստիացումների ցանկալի է ,որ այն հաստ աղի հասնի, մինչև հիմնական սնունդ օգտագործելը և ոչ թե նրանից հետո:Նույնը կարելի է ասել նաև բանջարեղենային սալաթների մասին:
ՀԳ Բյուր ջան ուտելուց հետո օրգանիզմը խմել է ուզում, որովհետև առաջին հերթին արյան մեջ հայտնվում է գլյուկոզան , առաջացնելով ժամանակավոր հիպերգլիկեմիա, դրանից արյունը խտանում է , ու բնականաբար դա բերում է ծարավի զգացման , մի քիչ դիմանալու դեպքում , երբ ինսուլինը արտադրվում է ու գլյուկոզայի կոնցենտրացիան ընկնում է , ծարավի զգացումը անցնում է ...

[StrangeLittleGirl]

Գեա ջան, էդքանը հասկանում եմ, ուղղակի ժողովրդին հասկանալի լեզվով էի գրել: Ինչ վերաբերում ա ինսուլինի արտադրվելուն, ինքը մինչև արտադրվում ա, ես արդեն ջուր խմած եմ լինում:

[Գեա]

Բյուր քո գրածից իմ մոտ տպավորություն ստեղծվեց, թե պրոպոգանդա ես անում հաց ուտելուց հետո ջուր խմելը
հա փաստորեն չես դիմանում ու ջուր ես խմում , ու ստացվում է որ վնասում ես քեզ, եսիմ եթե ֆիզիլոգիա գիտությունը նոր բաներ չի հայտնաբերել էս ընթացքում:
Ես ֆիզիոլոգիայի դասերից` մի փորձ եմ հիշում, երբ կոլբայի մեջ լցնոuմ են ստամոքսահյութ ու ձվի կիսաեփ սպիտակուց, հետո կոլբան պահում են երեսունութ -երեսունինը աստիճանում, էդքան է ստամոքսում ջերմաստիճանը: Մոտ երեսուն րոպե է պետք լինում, որ սպիտակուցը լրիվ լուծվի: Այսինքն գոնե էդքան ժամանակ հեղուկ օգտագործել իրոք խորհուրդ չի տրվում, անկախ նրանից ծարավում ես թե , չէ, իսկ ծարավելու ֆիզիոլոգիական լինելը փաստորեն չի արդարացնում խմելը:էն էլ ջուր, էն էլ սառը...

[StrangeLittleGirl]

Բյուր քո գրածից իմ մոտ տպավորություն ստեղծվեց, թե պրոպոգանդա ես անում հաց ուտելուց հետո ջուր խմելը
հա փաստորեն չես դիմանում ու ջուր ես խմում , ու ստացվում է որ վնասում ես քեզ, եսիմ եթե ֆիզիլոգիա գիտությունը նոր բաներ չի հայտնաբերել էս ընթացքում:
Ես ֆիզիոլոգիայի դասերից` մի փորձ եմ հիշում, երբ կոլբայի մեջ լցնոuմ են ստամոքսահյութ ու ձվի կիսաեփ սպիտակուց, հետո կոլբան պահում են երեսունութ -երեսունինը աստիճանում, էդքան է ստամոքսում ջերմաստիճանը: Մոտ երեսուն րոպե է պետք լինում, որ սպիտակուցը լրիվ լուծվի: Այսինքն գոնե էդքան ժամանակ հեղուկ օգտագործել իրոք խորհուրդ չի տրվում, անկախ նրանից ծարավում ես թե , չէ, իսկ ծարավելու ֆիզիոլոգիական լինելը փաստորեն չի արդարացնում խմելը:էն էլ ջուր, էն էլ սառը...

Չեմ պրոպագանդում, բայց իմ համեստ կարծիքով «ուտելու ժամանակ կամ ուտելուց անմիջապես հետո ջուր խմելն արգելված է» կանոնը խիստ չափազանցված ա: Մինչև հիմա ոչ ոք չի մեռել ուտելու ժամանակ/հետո ջուր խմելով, ու եթե ծարավում ես, ուրեմն օրգանիզմդ քեզնից լավ գիտի` ինչ ա անում: Վերջին ժամանակներս բժշկության մեջ էնքան հեքիաթներ են հորինում, որ արդեն քիչ ա մնում ասեն` զգույշ շնչի, թե չէ կմեռնես: Լավ էլի... Թող ջուր խմելով էլ ձվի սպիտակուցը քսան րոպե ավել մարսվի, դրանից ոչ մի վատ բան չի լինի:

[Ներսես_AM]

Փաստորեն ապուրները վնաս են

[ivy]

Փաստորեն ապուրները վնաս են

Փաստորեն մրգերն էլ. սաղ ջուր են

[StrangeLittleGirl]

Փաստորեն ապուրները վնաս են

Հա, Ներս ջան, էս սաղ պատմությունը դրան էլ ա տանում: Որ վերցնես, միրգ-բանջարեղենն էլ ա վնաս, որովհետև կեսից շատը ջուր ա:

[Գեա]

Փաստորեն ապուրները վնաս են

չէ ապուրները վնաս չեն, իհարկե , որովհետև իրենք այնքան էլ ուղղակի ջուր չեն, այլ բանջարեղենամսային արգանակ ու պարունակում են արդեն մշակված ու ավելի հեշտ մարսվող կարևոր սննդանյութեր, բայց ամեն դեպքում , սխալ է այն պահը, թե ապուրը պետք է սկզբում ուտել...

Փաստորեն մրգերն էլ. սաղ ջուր են

փաստորեն դա այդպես չէ, եթե էդ գաղափարով նայենք մարդու 96% տոկոսը ջուր է ուրեմն մարդն էլ է ջուր: Ջուր ասելով պետք է հասկանալ էն զանգվածը, որը իր մեջ պարունակում է միայն ջուր կամ երբ ինքը ոչ թե լուծված նյութի դերում է այլ հենց ինքն է լուծիչը` հյութ, կոմպոտ , թեյեր , սուրճ ... էլ չշարունակեմ

Չեմ պրոպագանդում, բայց իմ համեստ կարծիքով «ուտելու ժամանակ կամ ուտելուց անմիջապես հետո ջուր խմելն արգելված է» կանոնը խիստ չափազանցված ա: Մինչև հիմա ոչ ոք չի մեռել ուտելու ժամանակ/հետո ջուր խմելով, ու եթե ծարավում ես, ուրեմն օրգանիզմդ քեզնից լավ գիտի` ինչ ա անում: Վերջին ժամանակներս բժշկության մեջ էնքան հեքիաթներ են հորինում, որ արդեն քիչ ա մնում ասեն` զգույշ շնչի, թե չէ կմեռնես: Լավ էլի... Թող ջուր խմելով էլ ձվի սպիտակուցը քսան րոպե ավել մարսվի, դրանից ոչ մի վատ բան չի լինի:

հաստատ դեռ ոչ մեկը չի մեռել, բայց էդ տրամաբամությամբ եթե շարժվենք լիքը վտանգավոր բաներ կան որ մահվան պատճառ չեն , բայց առողջությանը վնաս են:Ծխելուց ու ալկոհոլ օգտագործելուց էլ մարդ հենց նույն պահին կամ երկու օրից չի մեռնում: Բյուր լավ էլի, եթե ֆիզիոլոգիայից բան չիմանայիր էս խոսքերիդ վրա էսքան չէի զարմանա, իսկ էս պարագայում ,մնում է զարմանալ թե նեղ մասնագիտացումը ինչքան է մարդուն հեռվացնում ընդհանուր բժշկությունից, կներես խոսքերիս համար ու խնդրում եմ չնեղանաս, ուղղակի հաշվի առնելով որ բժիշկ ես , ենթադրում եմ, որ խոսքդ արժեք ունի ընկերներիդ մոտ, ու դրա արժեքը չարարշահել պետք չի:
ՀԳ Ջուր խմելով ձվի սպիտակուցը ստամոքսում ոչ թե քսան րոպեից ավելի է մարսվում այլ կիսամարսված անցնում է տասներկու մատնյա աղի, որտեղ ենթաստամոքսային գեղձի ֆերմենտներն են ստիպված լինում ավելի շատ արտադրվել ու արդյունքում թեկուզ քսան տարի անց ունենում ենք հյուծված ենթաստամոքսային գեղձ , արդյունքում դրա հետ կապված լիքը պրոբլեմներ ամբողջ մարսողական տրակտում:
Ի դեպ ուտելուց հետո անմիջապես հեղուկ օգտագործելը նպաստում է նաև գիրանալուն...

[StrangeLittleGirl]

Գեա ջան, արխային, իմ նեղ մասնագիտացումն ինձ հեչ էլ չի հեռացրել ընդհանուր բժշկությունից: Հիմա ես էլ քո հասցեին կարամ շատ բան ասեմ, բայց սուս եմ մնում:

Լավ էլի, ուտելուց հետո ջուր խմելը համեմատեցիր ծխել-խմելու հետ: Եթե ծարավի զգացողություն է առաջանում, ուրեմն օրգանիզմը մի բան գիտի: Մի հատ կբացատրե՞ս, թե ինչով ա տարբերվում սուպի ջուրը, եթե ամեն պորցիայի մեջ կես լիտր ջուր կա ու նույն H2O-ն ա: Իսկ ուտելուց հետո գոնե մի բաժակ ես ջուր խմում, ինչը քառորդ լիտր ա կամ ավելի քիչ: Կամ միրգ-բանջարեղենի ջուրն ինչո՞վ ա տարբերվում: Էլի նույն ստամոքսով են անցնում, նույն ստամոքսահյութն են նոսրացնում:

Հա, ըհը, գիրանալն էլ տատիկի ասածների շարքից ա: Նստակյաց կյանքը, ածխաջրերով հարուստ սնունդը հեչ, ուտելուց հետո ջուր խմելը մեջ:

Մի ժամանակ էլ ասում էին` սպորտով զբաղվելիս չի կարելի ջուր խմել: Էլի ինչ-որ անհեթեթ հիմնավորումներ էին բերում: Բայց ախր սպորտով զբաղվելու պահին լիքը հեղուկ ես կորցնում, ու բնական ա, որ օրգանիզմդ ջուր ա ուզում:

Մեկ էլ նման է նրան, երբ ասում են` ութ ժամից շատ քնել չի կարելի, առողջությանը վնաս է: Բայց երբ քունդ տանում է, պիտի քնես, որովհետև հնարավոր է, որ նախ դու ուրիշ ֆիզիոլոգիա ունես, երկրորդ` գերհոգնած ես, երրորդ` քնի շատ թեթև խանգարում ունես, որի հետևանքով քունդ այնքան էլ «որակյալ» չէ:

Էկեք մեզ տանջելու փոխարեն լսենք, թե օրգանիզմն ինքն ինչ ա ասում: Ինքը հաստատ մեզնից խելոք ա:

[Գեա]

Նշվածներից միայն թեյ եմ օգտագործում, էն էլ հազվադեպ, էն էլ հիմնականում դաղձի թեյ։ Դրա մե՞ջ էլ կա, թե՞ խոսքը հենց սովորական սև թեյի մասին է։ Ընդհանրապես դեղաբուսական թեյերի մեջ կա՞ էդ տանինը։

ճիշտն ասած կոնկրետ դաղձի մեջ տանինի պարունակության ու կոնցենտրացիայի մասին չգիտեմ, ուղղակի ասեմ, որ տանինը բուսական ծագում ունի, ու գտնվում է բոլոր էն բույսերի մեջ,որոնք ունեն դաբաղող հատկություն, : Չեմ կարողանում հիշել թե դաղձը ունի թե չունի դաբաղող հատկություն ընդհանրապես, ենթադրում եմ որ էնքան էլ չունի , որովհետև օրինակ կաղնու կեղևի, նռան կեղևի , էֆկալիպտի, թեյի, սուրճի հատիկների կողքին գրված չէ :Հետո էլ նույնիսկ կաղնու կեղևի հազվադեպ օգտագործումը անեմիայի պատճառ լինել չի կարող, չնայած տանինի մեծ քանակներին,Իսկ դու նշեցիր, որ դաղձի թեյ օգտագործում ես հազվադեպ ու դա չես անում անմիջապես ուտելուց հետո: այնպես որ հանգիստ կարող ես շարունակել օգտագործել այդ թեյը: Չնայած ես խոստանում եմ բուսաբուժությամբ զբաղվող ծանոթ մասնագետին այդ հարցը տալ ու եթե հետաքրքիր բան պարզվի, անպայման պատասխանը կտեղադրեմ այստեղ: