Չեմպիոնների լիգա (2011-2012թթ.)

[Varzor]

Ճիշտ ա կարելի ա ծավալվել թե ով ՖՈՒՏԲՈԼ խաղաց ու ով հաղթեց,բայց սպասենք պատասխան խաղին ու հուսանք որ արդարությունը կվերականգնվի ու մաքուր հարձակվողական գեղեցիկ Ֆուտբոլը կհաղթի: Չե որ հենց էտ մաքուր գեղեցիկ հարձակվողական խաղի համար ա Ֆուտբոլը համարվում համար 1 սպորտը աշխարհում ! Շնորհավորելով լոնդոնցիների երկրպագուներին ասեմ, որ հալալ ա Չելսիի պաշտպանությանը,ամբողջ խաղի ընթացքում պաշտպանվեցին ու ոնցոր ստացվեց: Բայց պետք է ասել նաև որ կատարյալ չէր,քանի որ Բարսան 24 անգամ հարվածեց դարպասին,ուղղակի կամ Ալեքսիսի,Ֆաբրեգասի կամ Պեդրոյի օրը չէր կամ էլ մարզական ֆորտունան Չելսիի կողմն էր:Կամ էլ երկուսը միասին: Բայց Կամպ Նոու-ում 100.000 Կատալան երկրպագուների աջակցության ներքո չեմ կարծում որ Բարսան չի իրացնի իր այդքան շատ գոլային պահերը:

Այ հիշում ես ինչ էի ասում? հարձակմաբ ՕԳԳ-ն Բարսելոնի մոտ սկսել է կաղել` արդյունավետությունը նվազել է: ժամանակին եթե 24 հատ հարված անեին մի 7-8 հատ գոլ կխփեին: Իհերկե պետք չի անտեսել, որ Չեխը շատ լավ խաղաց, մանավանդ Մեսսիի ու Պույոլի բավականին գլխով կատարած բավականին բարդ հարվածները ետ մղեց: Ֆաբրեգասը մի տեսակ շողուլից ընկել ա: Ու շատ հաճախ էլ Մեսսիին առջևում օգնող չկար` չեն հասցնում:
Իսկ Չելսին օգտագործեց իր քիչ-թե շատ միակ վտանգավոր պահը` հարձակման գծի բացարձակ առավել ՕԳԳ, հաշվի առնելով նաև այն փաստը, որ Չելսին համարյա ամբողջ խաղը միայն պաշտպանվում էր:
Ուստի կարող եմ միանշանակ ասել: Չելսին հաղթեց ոչ այդքան սեփական խաղի բարձր որակի հաշվին, որքան Բարսայի հարձակման գծի անորակ գործողությունների հաշվին` Բարսելոնան ինքն իրեն հաղթեց, չէ, ավելի շուտ ինքն իրեն պարտվեց

[ARam Grig]

Այ հիշում ես ինչ էի ասում? հարձակմաբ ՕԳԳ-ն Բարսելոնի մոտ սկսել է կաղել` արդյունավետությունը նվազել է: ժամանակին եթե 24 հատ հարված անեին մի 7-8 հատ գոլ կխփեին: Իհերկե պետք չի անտեսել, որ Չեխը շատ լավ խաղաց, մանավանդ Մեսսիի ու Պույոլի բավականին գլխով կատարած բավականին բարդ հարվածները ետ մղեց: Ֆաբրեգասը մի տեսակ շողուլից ընկել ա: Ու շատ հաճախ էլ Մեսսիին առջևում օգնող չկար` չեն հասցնում:
Իսկ Չելսին օգտագործեց իր քիչ-թե շատ միակ վտանգավոր պահը` հարձակման գծի բացարձակ առավել ՕԳԳ, հաշվի առնելով նաև այն փաստը, որ Չելսին համարյա ամբողջ խաղը միայն պաշտպանվում էր:
Ուստի կարող եմ միանշանակ ասել: Չելսին հաղթեց ոչ այդքան սեփական խաղի բարձր որակի հաշվին, որքան Բարսայի հարձակման գծի անորակ գործողությունների հաշվին` Բարսելոնան ինքն իրեն հաղթեց, չէ, ավելի շուտ ինքն իրեն պարտվեց

Համաձայն եմ կարծիքիդ հետ: Բայց ինձ դուր եկավ Բարսայի խաղը,որովհետը իրանք ինչպես միշտ ֆուտբոլ էին խաղում,ես ել սիրում եմ հարձակվողական դուխով Ֆուտբոլ: Դե հա պարզա,մի անգամ Չելսիի հոպար Մուուրինհոյի մոտ ստացվել ա Բարսայի դեմ անտի-ֆուտբոլ խաղալ ,մյուս թիմերն էլ տենց են փորձում,էլ ուրիշ ձև չունեն,հասկանալի ա Բայց դե նաև հիշում ենք որ Ժոզե հոպարը ինչպիսի կատաստրոֆիկ պարտություն կրեց հենց հաջորդ Բարսելոնայի հետ խաղում: 5:0 !!! Ու էտ հանգամանքը կարծում եմ անգլիացիներին մտածելու առիթ ա տալիս.Պապը ամեն անգամ գաթա չի ուտում Կամպ-ում շատ հնարավոր ա,որ ՕԳԳ-ն պոլնի պռագրամմով շատ ավելի լավ գործի Սպասենք պատասխան խաղին:

[John]

Չե որ հենց էտ մաքուր գեղեցիկ հարձակվողական խաղի համար ա Ֆուտբոլը համարվում համար 1 սպորտը աշխարհում !

Ֆուտբոլը գեղեցիկ է նաև կոռեկտ խաղով և փոխադարձ հարգանքով, ինչը մենք տեսանք քո նշած խաղում երկու թիմերի կողմից + անկանխատեսելիությամբ ու գեղեցիկ հակագրոհներով, ինչը մենք տեսանք Չելսիի կողմից: ՉԼ-ի կիսաեզրափակիչում ոչ մեկին գեղեցիկ խաղ պետք չի, այլ պետք ա արդյունք: Դրա համար մեր պապերի պապերն են նույնիսկ զգացել, որ գավաթային խաղերը անցնում են ավելի լարված պայքարում ու խաղի գեղեցկությունը մղվում ա երկրորդ պլան: Տենց չափից դուրս ինքնավստահությամբ ու միանման, անկապ գրոհներով, հույսը Մեսսիի վրա դնելով Բարսան կարա Սարագոսա ու Լևանտե հաղթի, բայց ոչ Ստեմֆորդ Բրիջում: Ափսոս անձնական շփում չունեմ Բարսայի ֆուտբոլիստների հետ, մի քանի հարց ունեի իրանց տալու: Օրինակ՝ Ալվեշ ա ինչ ա, տենց մեծ-մեծ խոսում ա, ո՞ւր էր ինքը, երբ Ռամիրեսը ստացավ գնդակը էն ժամանակ, երբ Լեմպարդը Մեսսիից խլեց այն ու անթերի փոխանցում կատարեց: Ի՞նչ էին անում Բարսելոնի կենտրոնական պաշտպանները Ռամիրեսի փոխանցման ժամանակ, փոխանակ Վալդեսին պահեին՝ լավ կանեին Դրոգբային պահեին, որ էն խեղճ Ադրիանոն հետևից մուխ դուրս գալով վազեր Դրոգբայի հետևից ու չհասներ, էլ չեմ ասում ո՞ւր էր Վիկտոր Վալդեսը, մի՞թե աշխարհի ամենաուժեղ թիմի դարպասապահը իրավունք ունի ՉԼ-ի 11 խաղում իր դարպասին կատարված 16 հարվածից 8ը թողնի որ գոլ մտնի...
Եվ վերջապես ֆուտբոլը մենակ հարձակում չի էս խաղը վառ ապացույց ամբողջ աշխարհին, որ պաշտպանությունը կարող է հաղթել հարձակմանը քո համար գեղեցիկ խաղը անկապ գնդակի խաղարկումն ա 70% ժամանակում, իմ համար ավելի գեղեցիկ ա անթերի պաշտպանությունն ու հաղթանակը: Քարե դարում էր, որ ցեխագնդիկով ֆուտբոլ էին խաղում՝ սաղ խաղացողները հարձակվող էին, հետո կյանքը ցույց տվեց, որ պաշտպան էլ ա պետք ու 11 խաղացողից գոնե 6ը (դարպասապահ, 4 պաշտպան, 1 հետակետային) նորմալ, իրան հարգող թիմում պաշտպանության մասին են առաջնաինը մտածում, ոչ թե Ալվեշի նման՝ գնդակը կենտրոնում ա, ինքը մրցակցի տուգանայինի մատույցներում:
Եվ վերջապես Չելսին հաղթեց ճիշտ տակտիկայի, 100%անոց նվիրվածության, 100%անոց պաշտպանության ու գոլային պահերի 100%անոց օգտագործման շնորհիվ, ի տարբերություն Բարսայի, ում հարձակվողների ու պաշտպանների ՕԳԳ-ն ոչ ավել ոչ պակաս ԶՐՈ էր էդ խաղում

Շնորհավորելով լոնդոնցիների երկրպագուներին

Շնորհակալ ենք շնորհավորանքի համար, իսկ ինչ վերաբերում ա պատասխան խաղին, եթե նույնիսկ Բարսելոնան հաղթի 6-0 հաշվով՝ ես չեմ զարմանա, ոչ էլ կտխրեմ, ուղղակի ՌԵԱԼ եմ նայում իրավիճակին, էս տարի Բարսան էն թիմն ա, որ կարա տենց հաշվով հաղթի էս տարվա Չելսիին ու էդ նորմալ կընդուվի իմ կողմից, որտև ի տարբերություն սուտի ֆուտբոլից հասկացող լիքը ինքնահավան գյադեքի, ես հնարավորինս օբյեկտիվ եմ իմ գնահատականների ու կարծիքը հայտնելու ժամանակ, բայց եթե Չելսին հաղթի էդ խաղում, կամ չհաղթի բայց դուրս գա եզրափակիչ՝ ես էլի չեմ զարմանա, որտև Բարսելոնայի համար վերջին տարիներին ամենաանցակալի ու ամենադժվար մրցակիցը եղել ա ու կա Չելսին, մի թիմ, որ ընդունակ է պարտվել ԿՊՌ-ին, 6րդ տեղում ընթանալ առաջնությունում, բայց պետք եղած ժամանակ համամբվել, 100% նվիրվել ու հաղթել:

Բոլորին, անկախ տարիքային, սեռային ու երկրպագած թիմից, մաղթում եմ լավ խաղ ու թո'ղ հաղթի էն թիմը, ով տվյալ պահին ավելի արժանի կլինի հաղթանակին (ու կկարողանա ապացուցել դա դաշտում ու տաբլոյի վրա, ոչ թե ստատիստիկայի), այլ ոչ թե էն թիմը, որ իրա կազմով, թղթի վրա, ստատիստիկայի մեջ ու վերջին մի քանի տարիներին իրանց քուչի լավագույն թիմն ա

[ARam Grig]

Ֆուտբոլը գեղեցիկ է նաև կոռեկտ խաղով և փոխադարձ հարգանքով, ինչը մենք տեսանք քո նշած խաղում երկու թիմերի կողմից + անկանխատեսելիությամբ ու գեղեցիկ հակագրոհներով, ինչը մենք տեսանք Չելսիի կողմից: ՉԼ-ի կիսաեզրափակիչում ոչ մեկին գեղեցիկ խաղ պետք չի, այլ պետք ա արդյունք: Դրա համար մեր պապերի պապերն են նույնիսկ զգացել, որ գավաթային խաղերը անցնում են ավելի լարված պայքարում ու խաղի գեղեցկությունը մղվում ա երկրորդ պլան: Տենց չափից դուրս ինքնավստահությամբ ու միանման, անկապ գրոհներով, հույսը Մեսսիի վրա դնելով Բարսան կարա Սարագոսա ու Լևանտե հաղթի, բայց ոչ Ստեմֆորդ Բրիջում: Ափսոս անձնական շփում չունեմ Բարսայի ֆուտբոլիստների հետ, մի քանի հարց ունեի իրանց տալու: Օրինակ՝ Ալվեշ ա ինչ ա, տենց մեծ-մեծ խոսում ա, ո՞ւր էր ինքը, երբ Ռամիրեսը ստացավ գնդակը էն ժամանակ, երբ Լեմպարդը Մեսսիից խլեց այն ու անթերի փոխանցում կատարեց: Ի՞նչ էին անում Բարսելոնի կենտրոնական պաշտպանները Ռամիրեսի փոխանցման ժամանակ, փոխանակ Վալդեսին պահեին՝ լավ կանեին Դրոգբային պահեին, որ էն խեղճ Ադրիանոն հետևից մուխ դուրս գալով վազեր Դրոգբայի հետևից ու չհասներ, էլ չեմ ասում ո՞ւր էր Վիկտոր Վալդեսը, մի՞թե աշխարհի ամենաուժեղ թիմի դարպասապահը իրավունք ունի ՉԼ-ի 11 խաղում իր դարպասին կատարված 16 հարվածից 8ը թողնի որ գոլ մտնի...
Եվ վերջապես ֆուտբոլը մենակ հարձակում չի էս խաղը վառ ապացույց ամբողջ աշխարհին, որ պաշտպանությունը կարող է հաղթել հարձակմանը քո համար գեղեցիկ խաղը անկապ գնդակի խաղարկումն ա 70% ժամանակում, իմ համար ավելի գեղեցիկ ա անթերի պաշտպանությունն ու հաղթանակը: Քարե դարում էր, որ ցեխագնդիկով ֆուտբոլ էին խաղում՝ սաղ խաղացողները հարձակվող էին, հետո կյանքը ցույց տվեց, որ պաշտպան էլ ա պետք ու 11 խաղացողից գոնե 6ը (դարպասապահ, 4 պաշտպան, 1 հետակետային) նորմալ, իրան հարգող թիմում պաշտպանության մասին են առաջնաինը մտածում, ոչ թե Ալվեշի նման՝ գնդակը կենտրոնում ա, ինքը մրցակցի տուգանայինի մատույցներում:
Եվ վերջապես Չելսին հաղթեց ճիշտ տակտիկայի, 100%անոց նվիրվածության, 100%անոց պաշտպանության ու գոլային պահերի 100%անոց օգտագործման շնորհիվ, ի տարբերություն Բարսայի, ում հարձակվողների ու պաշտպանների ՕԳԳ-ն ոչ ավել ոչ պակաս ԶՐՈ էր էդ խաղում

Առաջին հերթին Բարսելոնան հույսը Մեսսի վրա չի դնում,ինքը հայտնի ա իրա թիմային խաղով ու փառահեղ ֆուտբոլային փիլիսոփայությամբ` օրիգինալ խաղային ստիլով,որի մեջ ամենակարևոր կորիզը թիմային խաղն ա: Ստեղից հետևություն.Դու Բարսայի խաղից համարյա տեղյակ չես ու ուշադրություն ես դարձնում մի 2 Ռեալի Ֆաների ինքնախաբված կարծիքներին,թե իբր Բարսայի միակ հույսը Մեսսին ա: Մեսսին լավագույն ֆուտբոլիստն ա ու պարտավոր ա օգտագործի իրա տաղանդը ու լիքը Գոլեր խփի և խաղ ստեղծի: Ու անում ա:
Ու ստեղ պետքա ևս մեկ անգամ հիշացնեմ,որ Մանչեսթերը,Բավարիան,հենց նույն Չելսին Ստեմֆորդում (Մոուրինյո 1:2 Ռայկարդ),Արսենալը,Միլանը,Ինտերը (Կամպ Նոու 2-0) ու դաժե Ռեալը Սարագոսա ու Լևանտե չեն
Իմ համար գեղեցիկ խաղը են խաղն ա,որ հա հենց գնդակին տիրելով ու միշտ առաջ գնալով ա խաղում,կոմբինացիոն խելացի ֆուտբոլ,ոչ թե վախկոտի նման մտնում սեփական վառոտը,էն էլ էն դեպքում երբ սեփական դաշտում էր Չելսին ու համարվում ա Գրանդ: Հեչ գրանդի խաղին նման չեր: Բարսելոնայի հարձակվողական ստիլի արդյունքն էլ էնա,որ էս 3 տարվա մեջ 13 Տիտղոս ա նվաճել: Ու եթե քո համար դա անկապ ա ես բան չունեմ ասելու,միայն կասեմ դա կամ հումորի ու կատակի կատարյալ ընդունակությունների արտացոլում ա,կամ էլ չեմ կարա ասեմ ուղղակի էտ ինչ ա Վիտամին Ակումբի տղեքը փաստորեն զիջում են դիրքերը...: Սիրուն Ֆուտբոլ+կատարյալ արդյունավետություն:Այ էս ա Բարսելոնայի խաղի արդյունքը:
Բարսելոնան խաղաց գործող Չեմպիոնին ու Գրանդ թիմին վայել խաղ:Ավելի շատ գրոհեց,ավելի շատ հարվածեց դարպասին,ավելի շատ պահեր ստեղծեց,մեգա-առավելությամբ գնդակին էր տիրում,ուղղակի Չելսին ուներ բախտ ու լավ դարպասապահ: Ու Կամպում էլ ա տենց խաղալու Բլաուգրանան` Հզոր թիմին վայել: !!!

[Varzor]

Համաձայն եմ կարծիքիդ հետ: Բայց ինձ դուր եկավ Բարսայի խաղը,որովհետը իրանք ինչպես միշտ ֆուտբոլ էին խաղում,ես ել սիրում եմ հարձակվողական դուխով Ֆուտբոլ: Դե հա պարզա,մի անգամ Չելսիի հոպար Մուուրինհոյի մոտ ստացվել ա Բարսայի դեմ անտի-ֆուտբոլ խաղալ ,մյուս թիմերն էլ տենց են փորձում,էլ ուրիշ ձև չունեն,հասկանալի ա Բայց դե նաև հիշում ենք որ Ժոզե հոպարը ինչպիսի կատաստրոֆիկ պարտություն կրեց հենց հաջորդ Բարսելոնայի հետ խաղում: 5:0 !!! Ու էտ հանգամանքը կարծում եմ անգլիացիներին մտածելու առիթ ա տալիս.Պապը ամեն անգամ գաթա չի ուտում Կամպ-ում շատ հնարավոր ա,որ ՕԳԳ-ն պոլնի պռագրամմով շատ ավելի լավ գործի Սպասենք պատասխան խաղին:

Այո, բացառությամբ գոլերի կատարողականի, Բարսան հոյակապ խաղ էր խաղում: Փոխանցումների քանակով համարյա 4 անգամ գերազանցում էր մրցակցին, իսկ որոշ ֆուտբոլիստենրի մոտ չշգրիտ փոխանցումների ցուցանիշը նույնիսկ գերազանցում էր 90%-ը!!!!:
Միանշանակ համամիտ եմ` չելիսն խաղում էր Մոուրինյոական Ինտերի խաղը ու փաստացի ոչ թե այդ խաղը հաջողվեց, այլ Բարսայի գոլահարները ձախողվեցին:
Ու ընդհանրապես ՉԼ այս առաջնությունում վիճակագրությունը շատ բան է ասում: Չհաշված այդ խաղը Չեխը կատարել էր 43 սեյվ, իսկ Վալդեսն ընդամենը 9 !!! Ու հաշվի առնելով, որ բաց թողնված գոլերով համարյա հավասար են խաղացել, կարելի է ասել, որ բարսայի պաշտպանությունը մի քանի անգամ գերազանցում է Չելսիին: Բայց արի ու տես, որ Չելսին այդ խաղում արանքը ճղեց: Ինչպես ասում են` գնդակը կլոր է
Ես նույնպես համոզված եմ, որ Կապում Չելսին նույն խաղաոճն է ընտրելու, քանի որ այլ տարբերակ չունի: Եթե մի քիչ բաց խաղա ջարդը կտան: Բայց բարսայի խնդիրը բարդացել է նրանով, որ պիտի անպայման 2 գնդակի տարբերությամբ հաղթի, կամ էլ գոնե նվազագույն հաշվով հաղթի, որ լրացուցիչ ժամանակ լինի: Ու հենց խնդիրը դրանով էլ բարդանում է` պիտի գոլեր խփեն, ինչը վերջերս այդքան էլ լավ չի ստացվում կատալոնացիների մոտ: Ընենց չի, որ չեն խփում, բայց մի 20-25 հատ պահից 2, առավելագույնը 3-ն են սկսել օգտագործել:
Ամեն դեպքում Բարսայի երկրպագուները հավատացած են, որ կտեսնեն իրենց սիրելի թիմի հաղթանակը ոչ միայն 1/2-ում, այլև եզրափակիչում

Հ.Գ.
Բարսելոն-ռեալ խաղը շատ բա ցույց կտա: ՉԼ-ում Ռեալը այս վերջերս նույնպես գոլառատությամբ չի փայլում: Սակայն Իսպանիայի առաջնության վերջին տուրերում ավելի շատ է գոլեր խփել, քան Բարսելոնը:

[Varzor]

Եվ վերջապես Չելսին հաղթեց ճիշտ տակտիկայի, 100%անոց նվիրվածության, 100%անոց պաշտպանության ու գոլային պահերի 100%անոց օգտագործման շնորհիվ, ի տարբերություն Բարսայի, ում

Եղբայր, ինչ-որ բան չի բռնում: 100% պաշտպանությամբ 24 հատ հարված չեն բաց թողնում Մնացածի պահով` լրիվ համամիտ եմ: Նվիրվածությունն իրոք որ մեծ էր, պահերի օգտագործումն էլ էր մեծ:
Բարսայի մոտ էլ հակառակն էր` պահերի օգտագործումը 0, պաշտպանությունը` թերի, բայց նվիրվածությունը պակաս չէր, ուղղակի ակնհայտ երևում էր, որ իր բոլոր հնարավորությունները չէր օգտագործում:
Ալվեշի պահով էլ եմ համամիտ` այդ խաղին ավելի շատ փչացնում ու խանգարում էր, քան թե օգնում:
Բայց բաց թողնված գոլում պաշտպաններին մեղադրելն էլ էդքան տեղին չի, քանի որ Չելսիի խաղացողներն ամեն ինչ արեցին իդեալականին մոտ կերպով` Լեմպարդի հոյակապ երկար փոխանցումը, Ռամիրեսի արագացումն ու ոսկերչական ճշտությամբ, ինչ-որ տեղ նաև խորամանկ ու կատարման տեսանկյունից բարդ փոխանցումը և իհարկե Դրոգբայի անվրեպ ու ընթացքից հարվածը: Ի դեպ Վալդեսը համարյա հասել էր գնդակին, նույնիսկ դիպավ, բայց դե հարվածն այպիսին էր, որ ետ մղել չկարողացավ` կեցցե Չելսիի հարձակման գիծը: Ինչպես նաև կեցցե Պետեր Չեխը` 3 շատ բարդ հարված ետ մղեց, մեկ էլ Ֆաբրեգասի ոչ շատ բարդ, բայց ուժգին հարվածը: Դե էլ չեմ ասում, թե քանի անգամ ժամանակին ու ճիշտ դուրս եկավ դարպասից ու վերցրեց գնդակը:
Ընդհանուր առմամբ, իրոք որ լավ "վիզ դրին" Չելսիի ֆուտբոլիստները ու պարգևատրվեցին թեկուզ նվազագույն հաշվով, բայց հաղթանակով

[John]

Մի խոսքով ով ինչ ուզում ա ասի, համարյա մեկ ա իմ համար, որտև ի տարբերություն դ զեզ իմ համար ԷԴ խաղում գրագետ պաշտպանվելն ու հաղթանակը ավելի կարևոր եին քան սիրուն խաղի անիմաստ փորձերն ու պարտությունը. Ու վաբշե ամենաուժեղ թիմը պետք ա հաղթի ցանկացած մարտավարությամբ խաղացող ցանկացած թիմի, ու եթե պարտվում ա ուրեմն ինքն ա մեղավոր ու պետք չի մեղքը մրցակցի տակտիկայի վրա գցել: փաստն էն ա որ Չելսին հակախաղ գտավ Բարսայի համար ու էդ տարբերակն աշխատեց, իսկ էդ "սուպերմեգաաստղերը" տենց էլ չերևացին. Կատալոնիայի Աստված Խավիին Oբի Միկելը նենց էր պահել, մենակ փոխարինվելուց երևաց

[ARam Grig]

Այո, բացառությամբ գոլերի կատարողականի, Բարսան հոյակապ խաղ էր խաղում: Փոխանցումների քանակով համարյա 4 անգամ գերազանցում էր մրցակցին, իսկ որոշ ֆուտբոլիստենրի մոտ չշգրիտ փոխանցումների ցուցանիշը նույնիսկ գերազանցում էր 90%-ը!!!!:
Միանշանակ համամիտ եմ` չելիսն խաղում էր Մոուրինյոական Ինտերի խաղը ու փաստացի ոչ թե այդ խաղը հաջողվեց, այլ Բարսայի գոլահարները ձախողվեցին:
Ու ընդհանրապես ՉԼ այս առաջնությունում վիճակագրությունը շատ բան է ասում: Չհաշված այդ խաղը Չեխը կատարել էր 43 սեյվ, իսկ Վալդեսն ընդամենը 9 !!! Ու հաշվի առնելով, որ բաց թողնված գոլերով համարյա հավասար են խաղացել, կարելի է ասել, որ բարսայի պաշտպանությունը մի քանի անգամ գերազանցում է Չելսիին: Բայց արի ու տես, որ Չելսին այդ խաղում արանքը ճղեց: Ինչպես ասում են` գնդակը կլոր է
Ես նույնպես համոզված եմ, որ Կապում Չելսին նույն խաղաոճն է ընտրելու, քանի որ այլ տարբերակ չունի: Եթե մի քիչ բաց խաղա ջարդը կտան: Բայց բարսայի խնդիրը բարդացել է նրանով, որ պիտի անպայման 2 գնդակի տարբերությամբ հաղթի, կամ էլ գոնե նվազագույն հաշվով հաղթի, որ լրացուցիչ ժամանակ լինի: Ու հենց խնդիրը դրանով էլ բարդանում է` պիտի գոլեր խփեն, ինչը վերջերս այդքան էլ լավ չի ստացվում կատալոնացիների մոտ: Ընենց չի, որ չեն խփում, բայց մի 20-25 հատ պահից 2, առավելագույնը 3-ն են սկսել օգտագործել:
Ամեն դեպքում Բարսայի երկրպագուները հավատացած են, որ կտեսնեն իրենց սիրելի թիմի հաղթանակը ոչ միայն 1/2-ում, այլև եզրափակիչում

Հ.Գ.
Բարսելոն-ռեալ խաղը շատ բա ցույց կտա: ՉԼ-ում Ռեալը այս վերջերս նույնպես գոլառատությամբ չի փայլում: Սակայն Իսպանիայի առաջնության վերջին տուրերում ավելի շատ է գոլեր խփել, քան Բարսելոնը:

Լրիվ համաձայն եմ ))) Այ սա օբյեկտիվ ու ճիշտ կարծիք էր: Ուղղակի դե ռոբոտ չեն, որ ամեն խաղում արդյունավետության ռեկորդներ խփեն: Բարսան,Ռեալը,Բավարիան,Չելսին իրանց արդյունավետության շնորհիվ են որ հասել են կիսաեզրափակիչ:Կիսաեզրափակիչն էլ ամեն թիմի համար էլ արդեն լուրջ հաջողություն ա կարծում եմ: Ուղղակի մարդը մեկ-մեկ հոգնում ա ու կանգնում ա,էտ կանգնելն էլ շատ ժամանակ օգնում ա որպեսզի նոր թարմության ժամանակը գա )))

[Varzor]

Մի խոսքով ով ինչ ուզում ա ասի, համարյա մեկ ա իմ համար, որտև ի տարբերություն դ զեզ իմ համար ԷԴ խաղում գրագետ պաշտպանվելն ու հաղթանակը ավելի կարևոր եին քան սիրուն խաղի անիմաստ փորձերն ու պարտությունը. Ու վաբշե ամենաուժեղ թիմը պետք ա հաղթի ցանկացած մարտավարությամբ խաղացող ցանկացած թիմի, ու եթե պարտվում ա ուրեմն ինքն ա մեղավոր ու պետք չի մեղքը մրցակցի տակտիկայի վրա գցել: փաստն էն ա որ Չելսին հակախաղ գտավ Բարսայի համար ու էդ տարբերակն աշխատեց, իսկ էդ "սուպերմեգաաստղերը" տենց էլ չերևացին. Կատալոնիայի Աստված Խավիին Oբի Միկելը նենց էր պահել, մենակ փոխարինվելուց երևաց

Եղբայր, քո տեսակետը հասկանալի է` ֆուտբոլի մեջ գնահատում ես արդյունքը: Իսկ ես սիրում եմ դիտարժան խաղեր, քանի որ խաղերը դիտում եմ, ոչ թե դրանց մասնակցում կամ էլ արդյունքների վրա խաղադրույքներ կատարում: Այ երբ որ ես եմ խաղում, այն էլ մրցաշարում, առավել կարևորում եմ արդյունքը, հետո նոր անդրադառնոււմ դիտարժանությանը Ու բնականաբար խաղի դիտարժանությունն ավելանում է գոլերի թվին ու իրականացմանը զուգընթաց (մնացած դիտարժանությունն ապահովում են գեղեցիկ փոխանցումները, անհատական գործողություններն ու հնարքները, պաշտպանական գործողություննեը` հարված փակել, գրոհ խափանել և այն): Իսկ եթե դիտարժանությամբ հանդերձ խաղը նաև տալիս է ցանկալի արդյունք, ապա էլ ավելի լավ:
Սովորաբար ցանկացած հանդիպում նայելիս երկրպագում եմ (ախմախ բառ է, ավելի լավ է "բալետ" անեմ ) այն թիմին, որն ավելի դիտարժան է խաղում` եթե ազգային գործոնը չկա (խաղում է ՀՀ հավաքականը կամ էլ հայկական ակումբ): Սակայն կան բացառություններ, կան թիմեր որոնց խաղը չեմ սիրում ոչ թե դիտարժանության պակասի, այլ զուտ պահվածքի հետ կապված` դաշտում, թե դաշտից դուրս:
Կոնկրետ Բարսելոնա-Չելսի խաղը միանշանակ դիտարժան էր: Ու դա գալիս էր ոչ միայն Բարսելոնից, քանի որ խաղադաշտում երկու թիմեր են: Խաղը բավականին կոռեկտ էր, ինչը նույնպես նպաստում էր դիտմանը: Այ որ գոլերը քիչ եղան` ափսոս: Ինձ համար բնավ միևնույն էր, թե ով կհաղթի, կարևորը որ դիտեմ դիտարժան և հետաքրքիր խաղ: Ու Չելսին հաղթեց դիտարժան ու ինտրիգային խաղում: Ես էլ հավեսով դիտեցի այդ խաղը:

Քեզ հետ համամիտ եմ` եթե թիմը պարտվում է, ապա առաջին մեղավորըբ հենց ինքն է, դե երկրորդ, ոչ պակաս "մեղավորը" հաղթողն է, որը չթողեց որ իրեն հաղթեն
Բայց համամիտ չեմ, որ Չելսին հակախաղ գտավ Բարսայի խաղին: Չելսին ուղղակի ընտրել էր իր համար այդ խաղում միակ հնարավոր այն տակտիկան, որը կարող էր թույլ տալ չպարտվել Բարսելոնին: Իսկ Բարսելոնը ինքն իր ստեղծած պահերը չռեալիզացնելով, ինչպես նաև պաշտպանությունում մեկ անգամ լուրջ թերանալով հնարավորություն տվեց Չելսիիին "պոկել" հաղթանակն այդ հետաքրքիր հանդիպումում:

Սենց ասեմ` Չելսին "խաղադրույք" կատարեց կուռ պաշտպանական տակտկայի վրա և շահեց

Հ.Գ.
Քանի որ չեմ հանդիսնաում կոնկրետ ոչ մի թիմի երկրպագուն, ապա կարողանում եմ ավելի անաչառ գնահատել այն, ինչ տեսնում եմ, մանավանդ, որ ֆուտբոլ խաղալուց այդքան էլ հեռու չեմ

[ARam Grig]

Մի խոսքով ով ինչ ուզում ա ասի, համարյա մեկ ա իմ համար, որտև ի տարբերություն դ զեզ իմ համար ԷԴ խաղում գրագետ պաշտպանվելն ու հաղթանակը ավելի կարևոր եին քան սիրուն խաղի անիմաստ փորձերն ու պարտությունը. Ու վաբշե ամենաուժեղ թիմը պետք ա հաղթի ցանկացած մարտավարությամբ խաղացող ցանկացած թիմի, ու եթե պարտվում ա ուրեմն ինքն ա մեղավոր ու պետք չի մեղքը մրցակցի տակտիկայի վրա գցել: փաստն էն ա որ Չելսին հակախաղ գտավ Բարսայի համար ու էդ տարբերակն աշխատեց, իսկ էդ "սուպերմեգաաստղերը" տենց էլ չերևացին. Կատալոնիայի Աստված Խավիին Oբի Միկելը նենց էր պահել, մենակ փոխարինվելուց երևաց

Եթե ֆանտաստիկ կերպով Բարսայի խաղացողների հարվածներից (2 դարպասաձող) Չելսիի բախտը չբերեր լրիվ ուրիշ բան կասեիր չէ?Քո համար իմաստի ու անիմաստի տարբերությունը միլիմետրերն են չէ? Անիմաստ կլիներ եթե շատ քիչ հարվածներ անեին կամ քիչ գրոհեին ու քիչ ձգտեին: Բայց Բարսելոնան շատ լավ խաղաց: 10 բալանոց համակարգով գնահատում եմ 8: Էն 2 բալը զուտ գոլային պահերը չիրացնելու համար ա: Ֆուտբոլում քո համար ՕԳԳ-ն մենակ գոլերն ա? Համաձայն եմ որ ամենակարևորը Գոլն ա,բայց ՕԳԳ-ն նաև լավ հարվածներն ու լավ կատարած փոխանցումներն ա: Բարսելոնան շատ իմաստալից խաղ ա խաղացել` 74 % տարածքային առավելություն,24 հարված դարպասին ,փոխանցումները 805-ը 250-ի դիմաց ու ուշադրություն ` Խավին կատարել ա 128 ճիշտ փոխանցում.իսկ էտ քո ասած Օբի Միկելը ընդամենը 32Եթե Խավին քեզ չի երևացել,ինձ ավելին քան երևացել ա,վիճակագրությունն ա ասում Եթե չհաշվենք Չելսսիի մի կերպ քերած,90 րոպեյվա ընթացքում ընդամենը 1 անգամ ուղիղ կատարած հարվածը դարպասին ու Բարսելոնայի էտքան վտանգավոր պահերն ու էտքան շատ հարվածները,ուրեմն Չելսիի ՕԳԳ-ն ոչ թե ԶՐՈ ա,այլ ՄԻՆՈՒՍ -589 !!!

Ինչ եղել եղել ա,մենք ընդունում ենք,որ պարտության հիմնական պատճառը հենց մեր չիրացրած բազմաթիվ պահերն էր ու եթե կարծում ես, որ հակախաղ ա գտել Չելսին,խորհուրդ կտայի շատ չշտապեիր,դեռ Կամպ Նոու կա,հակախաղի հակախաղ էլ կա,կամ էլ պետք չի վերջինը,ուղղակի պետք ա նույն ձև խաղալ միայն մեկ տարբերությամբ` իրացնել Գոլային պահերը:

[Lusinamara]

Բայց համամիտ չեմ, որ Չելսին հակախաղ գտավ Բարսայի խաղին: Չելսին ուղղակի ընտրել էր իր համար այդ խաղում միակ հնարավոր այն տակտիկան, որը կարող էր թույլ տալ չպարտվել Բարսելոնին:

Չելսին իր գործը չէր անում, այլ խանգարում էր, որպեսզի Բարսան իրենն անի Իմ կարծիքով Չելսիի բախտը բերեց միայն այնքանով, որ երկու րոպե էր ավելացրել մրցավարը,, Իսկ գոլի պահով, ընդհանուր խաղով ու Չեխի խաղով չեմ ասի բախտը բերեց, իրենք կարողացան...դարպասաձողերն էլ դե ամեն խաղում էլ լինում է, որը դիպուկահարից է կախված, ոչ թե բախտի հարց է...)))

[ARam Grig]

Եղբայր, քո տեսակետը հասկանալի է` ֆուտբոլի մեջ գնահատում ես արդյունքը: Իսկ ես սիրում եմ դիտարժան խաղեր, քանի որ խաղերը դիտում եմ, ոչ թե դրանց մասնակցում կամ էլ արդյունքների վրա խաղադրույքներ կատարում: Այ երբ որ ես եմ խաղում, այն էլ մրցաշարում, առավել կարևորում եմ արդյունքը, հետո նոր անդրադառնոււմ դիտարժանությանը Ու բնականաբար խաղի դիտարժանությունն ավելանում է գոլերի թվին ու իրականացմանը զուգընթաց (մնացած դիտարժանությունն ապահովում են գեղեցիկ փոխանցումները, անհատական գործողություններն ու հնարքները, պաշտպանական գործողություննեը` հարված փակել, գրոհ խափանել և այն): Իսկ եթե դիտարժանությամբ հանդերձ խաղը նաև տալիս է ցանկալի արդյունք, ապա էլ ավելի լավ:
Սովորաբար ցանկացած հանդիպում նայելիս երկրպագում եմ (ախմախ բառ է, ավելի լավ է "բալետ" անեմ ) այն թիմին, որն ավելի դիտարժան է խաղում` եթե ազգային գործոնը չկա (խաղում է ՀՀ հավաքականը կամ էլ հայկական ակումբ): Սակայն կան բացառություններ, կան թիմեր որոնց խաղը չեմ սիրում ոչ թե դիտարժանության պակասի, այլ զուտ պահվածքի հետ կապված` դաշտում, թե դաշտից դուրս:
Կոնկրետ Բարսելոնա-Չելսի խաղը միանշանակ դիտարժան էր: Ու դա գալիս էր ոչ միայն Բարսելոնից, քանի որ խաղադաշտում երկու թիմեր են: Խաղը բավականին կոռեկտ էր, ինչը նույնպես նպաստում էր դիտմանը: Այ որ գոլերը քիչ եղան` ափսոս: Ինձ համար բնավ միևնույն էր, թե ով կհաղթի, կարևորը որ դիտեմ դիտարժան և հետաքրքիր խաղ: Ու Չելսին հաղթեց դիտարժան ու ինտրիգային խաղում: Ես էլ հավեսով դիտեցի այդ խաղը:

Քեզ հետ համամիտ եմ` եթե թիմը պարտվում է, ապա առաջին մեղավորըբ հենց ինքն է, դե երկրորդ, ոչ պակաս "մեղավորը" հաղթողն է, որը չթողեց որ իրեն հաղթեն
Բայց համամիտ չեմ, որ Չելսին հակախաղ գտավ Բարսայի խաղին: Չելսին ուղղակի ընտրել էր իր համար այդ խաղում միակ հնարավոր այն տակտիկան, որը կարող էր թույլ տալ չպարտվել Բարսելոնին: Իսկ Բարսելոնը ինքն իր ստեղծած պահերը չռեալիզացնելով, ինչպես նաև պաշտպանությունում մեկ անգամ լուրջ թերանալով հնարավորություն տվեց Չելսիիին "պոկել" հաղթանակն այդ հետաքրքիր հանդիպումում:

Սենց ասեմ` Չելսին "խաղադրույք" կատարեց կուռ պաշտպանական տակտկայի վրա և շահեց

Հ.Գ.
Քանի որ չեմ հանդիսնաում կոնկրետ ոչ մի թիմի երկրպագուն, ապա կարողանում եմ ավելի անաչառ գնահատել այն, ինչ տեսնում եմ, մանավանդ, որ ֆուտբոլ խաղալուց այդքան էլ հեռու չեմ

Էլի համաձայն եմ,ավելացնելու բան չունեմ ,ուղղակի մի բան.Լոնդոնի ամբողջ 90 րոպեյվա ընթացքում Չելսին ընդամենը մեկ գրոհ ա դիտարժան խաղացել (պատալոկ 2) կամ քարը տրաքի 2,մնացած ամբողջ խաղի ընթացում Բարսան էր գրոհում:Էտ նշանակում ա չէ որ Բարսելոնայի շնորհիվ էր խաղը դիտարժան? Չելսին ընդամենը մի քանի վարկյան ա դիտարժան խաղացել,ամբողջ խաղում Լոնդոնի դարպասներն էին պաշտպանում (ու պրիտոմ մենակ անգլիացիները չեին,մադրիդիստներն էին,ովքեր մոռացած Ռեալի ավելի քան ԱՐԺԱՆԻ ՊԱՐՏՈՒԹՅՈՒՆԸ Բավարիայից,նաֆս էին ուղարկում около էկրան ) Մի խոսքով Բարսան Ֆուտբոլ խաղաց,Չելսին Ֆուտ խաղաց մենակ ,բայց հաղթեց,ոչինչ կյանքում ամեն ինչ պատահում ա:

[ARam Grig]

Չելսին իր գործը չէր անում, այլ խանգարում էր, որպեսզի Բարսան իրենն անի Իմ կարծիքով Չելսիի բախտը բերեց միայն այնքանով, որ երկու րոպե էր ավելացրել մրցավարը,, Իսկ գոլի պահով, ընդհանուր խաղով ու Չեխի խաղով չեմ ասի բախտը բերեց, իրենք կարողացան...դարպասաձողերն էլ դե ամեն խաղում էլ լինում է, որը դիպուկահարից է կախված, ոչ թե բախտի հարց է...)))

Կարդա Լուս Ջան )))

http://www.championat.com/football/_...lja-vsekh.html

[Varzor]

ուրեմն Չելսիի ՕԳԳ-ն ոչ թե ԶՐՈ ա,այլ ՄԻՆՈՒՍ -589 !!!

Եղբայր, Բարսայի երկրպագու լինելով հանդերձ, մնացածը լավ ես գրել, բայց ես մի հատվածը ուղղակի չի տեղավորվում մաթեմատիկայի կանոններ մեջ
ՕԳԳ-ն կամ մասերով է 0-1 միջակայքում, կամ էլ տոկոսներով` առավելագույնը 100%: Բացասակայն լի լինում:
Իսկ ֆուտբոլիստ հարձակվողի արդյունավետության ՕԳԳ-ն որոշվում է հետևյալ չափանիշներով` քանի գոլային փոխանցում է կատարել, քանի ստացած գոլային փոխանցման արդյունքում է հարվածել դարպասի ուղղությամբ, դրանցիցի քանիսն է եղել դարպասին, քանիսն է եղել դիպուկ` քանի գոլ է խփել:
Ու եթե մի հարձակվողը 2 հարվածից 1-ը գոլ է խփել, իսկ մյուսը 24 հարվածից` 0, ուրեմն առաջինն ավելի արդյունավետ է:
Ի դեպ պետք չի դարպասաձողին դիպած հարվածները համարել "դարպասաձողը փրկեց": Է թող ընենց խփեր, որ դարպասաձողին չկպներ

[Varzor]

Էլի համաձայն եմ,ավելացնելու բան չունեմ ,ուղղակի մի բան.Լոնդոնի ամբողջ 90 րոպեյվա ընթացքում Չելսին ընդամենը մեկ գրոհ ա դիտարժան խաղացել (պատալոկ 2) կամ քարը տրաքի 2,մնացած ամբողջ խաղի ընթացում Բարսան էր գրոհում:Էտ նշանակում ա չէ որ Բարսելոնայի շնորհիվ էր խաղը դիտարժան? Չելսին ընդամենը մի քանի վարկյան ա դիտարժան խաղացել,ամբողջ խաղում Լոնդոնի դարպասներն էին պաշտպանում (ու պրիտոմ մենակ անգլիացիները չեին,մադրիդիստներն էին,ովքեր մոռացած Ռեալի ավելի քան ԱՐԺԱՆԻ ՊԱՐՏՈՒԹՅՈՒՆԸ Բավարիայից,նաֆս էին ուղարկում около էկրան ) Մի խոսքով Բարսան Ֆուտբոլ խաղաց,Չելսին Ֆուտ խաղաց մենակ ,բայց հաղթեց,ոչինչ կյանքում ամեն ինչ պատահում ա:

Եղբայր, էլի ինձ չհասկացար: Ինձ համար, որպես ոչ երկրպագուի, հեչ կարևոր չէր, թե դիտարժանությունը ումից էր գալիս: Բայց խաղը չի կարող դիտարժան լինել մենակ մի թիմի պատճառով, քանի որ երկուսն են դաշտում:
Բարսելոնը խաղաց այնքան դիտարժան, որքանով որ նրան դա թույլ տվեց անել Չելսիի խաղը` ամեն ինչ փոխկապակցված է: Ու ընդհանրապես. մի թիմը իր կարողությունններից ելնելով խաղում է այնքնան, որքնա դա նրան թույլ է տալիս դիմացի թիմը, ըդ որում դա փոխադարձ է:
Բարսան խաղաց այնքնա, որքան որ իրեն դա թույլ տվեց Չելսին, և հակառակը` Չելսին խաղաց այնքնա, որքան որ իրեն դա թույլ տվեց Բարսան:
Չելսին Բարսային "թույլ տվեց" 24 հարված, իսկ Բարսան ընդամենը մեկը, բայց եհնց էդ մեկն էլ ճակատագրական եղավ

Հ.Գ.
Տնաշեն, հիմա որ Հայաստան-Իտալիա խաղին մերոնք 90ր պաշտպանվեն ու մի հատ գոլ "քերելով" հաղթեն դեմ կլինես? Թե կասես "արժանի չէին"?