Կրթության նախարարությունն ընդդեմ ուսուցիչների, կամ կրթական գործընթացը Հայաստանում

[Tig]

Ես մի քիչ այլ կերպ եմ պատկերացնում ուսուցչի կերպարը: Ուսուցիչը մի քիչ արվեստագետի կերտվածքով մարդ է: Նա մի քիչ բանաստեղծ է, մի քիչ երաժիշտ, մի քիչ նկարիչ, մի քիչ փիլիսոփա, շատ բարոյական, շատ դրական ու լուսավոր կերպար է: Նա խնդիր չունի ինչ-որ մեկին բռի մեջ հավաքելու: Դրա համար հատուկ մարդիկ են պետք:

Ես հասկանում եմ, որ թույլ ուսուցչի դասը անկախ ամեն ինչից տապալվելու է: Ես նման ուսուցչի մասին չեմ խոսում: Ես խոսում եմ մարդու մասին ով տարբերվում է կանաչի ծախողից ու որին, ցավոք էսօր, էդ նույն կանաչի ծախողի լակոտները կարող են ծաղրի առարկա սարքել:

.....

Արէա ջան, քո նկարագրած ուսուցիրը պետք է լինի նաև լավ հոգեբան, հումորով ու "ի ծնե" մանկավարժական ունակություններով օժտված: Այ նման որակներով օժտված ուսուցիչները միշտ էլ կարողացել են լուծել բոլոր խնդիրները ու քո նշած հաբռգած աշակերտին էլ են կարողացել կարգի հրավիրել: Իհարկե արդեն ասվեց, որ միշտ էլ կան բացառություններ:

Այստեղ խնդիրը հետևյալում է: Նախ մենք նման որակի ուսուցիչներ շատ քիչ ունենք: Երկրորդ ուսուցիչներին դպրոց ընդունելու, նրանց ընտրելու կարգը մեղմ ասած արդյունավետ չի... Հաշվի են առնվում, ոչ թե տվյալ թեկնածուի որակական հատկանիշները, այլ փողն ու ծանոթությունը: Երրորդ՝ նախարարությունն ու տնօրինությունը ուսուցչին, եթե գոնէ աջակցելու հնար չունեն, ապա գոնէ չխանգարեն ու չվախացնեն ասելով՝ "բա գիտե՞ս, սա ում երեխան է և այլն...", այլ գոնէ լուռ թողնեն, որ ուսուցիչը ինքը կողմնորոշվի ու ինքը գտնի խնդրի լուծման ձևը... Շատ բարդ է: Ամեն մեկը չի, որ պիտի ուսուցիչ աշխատի: Ես զարմանում եմ նրանց վրա, ովքեր զոռով գալիս աշխատում են... Ու հլը մի բան էլ փող են տալիս, որ աշխատանքի ընդունվեն...