Snow_Village_1.jpg
Իսկ ես ձմեռ եմ սիրում,ձյուն...ես տարօրինակ չեմ, հաստատ այս մեծ աշխարհում կլինեն իմ նման էլի մտածողներ...ձյունը ենքան մաքուրա, ենքան սպիտակ որ նայելուց աչքերտ ծակումա չի դիմանում ետ պարզությանը...նրա ձայնը լռության մեջ ասես երգ լինի,յուրաքանչյուր փաթիլ,ոտնահետք լուռ մի ինչ որ պատմությունա պատմում քեզ...ես սիրում եմ ետ երգը,ետ լռությունը...ամեն ինչ ինձ համար իդեալականա երբ ծածկվածա ձյամբ...անգամ նկատել եմ երբ տխուր ես լինում կամ մտազբաղ նայելով ձյանը միտքդ պայծառանումա,դրական էմոցիաները շատանում են մեջդ...հասկանում ես որ ամեն ինչ կորած չէ որ ամեն ինչ լավ է լինելու...որ հեքիաթ գոյություն ունի...հավատը սարեր է շուռ տալիս ու ես միտքը ավելի իրականա երբ նայում ես ձյանը...հրաշքներ լինում են ու ձյունը բնության հրաշքներից մեկնա՝ վառ ապացույցը...
Ես սովորական մարդ եմ,մարդ որը ունի կարիք կիսվելու իր մտքերով ինչ որ մեկի հետ,իսկ հիմա ետ մեկը «Ձյան հետքերով» օրագիրն է...եստեղ կլինեն միայն պայծառ ու սպիտակ մտքեր...բարի գալուստ ձյան թագուհու փաթիլներից հյուսված մտքերի դղյակ...ես ձյան թագուհին եմ ով հեքիաթից բացի ապրում է նաև իրական կյանքով...
Քանի որ հիմա գարուն է դրսում ու ձյուն չկա մտքերն էլ կլինեն գարնանային...գարնան մասին մի քիչ հետո...
Իսկ հիմա երգ իմ տողերի համար...
Մեջբերել
Էջանիշներ