Երբեմն թվում է վերջ...էլ չեմ դիմանա...բայց էլի մեջս ուժ եմ հավաքում ու ժպտում...այնքան եմ երազում մինչև վերջին հույսս չմարի...ինչի համար, երևի չպետքա երազեմ հույս պահեմ որ հետո ցավոտ չլինի այսքան...միայն թե դիմանամ...կդիմանամ երևի,բայց սիրտս պայթումա ներսից խեղդվում եմ...չեմ հասկանում քայլերիդ իմաստը...իմ կյանքում առանց քեզել ամեն ինչ բարդ էր,հիմա դուել եկար ու խճճեցիր էլ ավել կյանքս...ամբողջ օրը մտքերումս դու ես...մեկ մեկ թվումա կխելագարվեմ...չեմ ուզում էլ մտածեմ քո մասին...երևի դու էլ ես ժամանակավոր իմ կյանքում,այն ընկերուհիներիս ու բարեկամներիս նման,որոնք ժամանակի հետ հեռացան իմ կյանքից...հավատում եմ, որ դու այն միակն ես,բայց այնքան կասկածներ կա մեջս, իսկ դու քո պահվածքով մենակ ավելի ես ամեն ինչ բարդացնում...քիչ մնաց ձմռանս ու տարին կավարտվի...այս տարում հայտնվեցիր ու եթե այսպես շարունակվի այս տարումել կմնաս...չեմ ուզում, բայց...երանի իմանայի ինչ ես մտածում...տխուր եմ այսօր...սիրտս կծկվելա այնպես ասես ինչ որ վատ բան պետքա լինի...չեմ ուզում...էլ չեմ դիմանա...
Երանի այստեղ ձյուն գար...
Էջանիշներ