Ադրբեջանաթուրքական փառատոնների թույլատրելիության հարցը

[Tig]

Ճիշտ էնպես, ինչպես քո տեսնելը չի նշանակում, որ կա:

Իսկ իրականում կա խնդիր ու էլի եմ ասել թեմայում: Խնդիրն էն ա, որ մենք հաղթող լինելով ունենք պարտվողի բարդույթներ ու վախենում ենք ամեն մի շշուկից, եթե նույնիսկ էդ շշուկը ոչ մի բան ա: Էս ամբողջ շուխուռը փուչիկ էր: Իսկ փուչիկի նկատմամբ հասարակական արձագանքը ցույց ա տալիս մեր պարտվողական, այլ ոչ թե հաղթող կամ առճակատող տրամադրությունը:

Արտակ ջան, ախր ո՞նց ասեմ... Վախենալու պահը ինչի՞ց եք ենթադրում /հոգնակի եմ գրում, որովհետև շատերն են դա ասում/: Սրա դեմ բողոքը ինչո՞վ ա վախենալու տպավորություն թողնում: Ոնցոր մեկը գա դեմքիդ թքի, դու դրա դեմ բողոքես, բորբոքվես՝ կողքինը մտածի, որ դու վախենում ես, կամ պարտվողի հոգեբանություն ունես... սա տրամաբանակա՞ն է: