Ի՞նչ ա պատմելու․ բա գիտես, էն օրը ադրբեջանական կինո եմ տեսել կորած շան, սիրահարված զույգի ու զուգարանի աշխատողի մասին։ Ու տենց քսան հոգու, հետո էդ քսանը ուրիշ քսանի ու տենց։ Լավ էլի։
Չի կարելի ամեն ինչ բաժանել ազգայինի ու ապազգայինի։ Հիմա ուզում եմ կինո նայեմ, ո՞նց իմանամ ազգային ա, թե՞ ապազգային։
Ես ստեղ ազգայինի ու ապազգայինի խնդիր չեմ տեսնում, ընդամենը մարդկային, հասարակ, համարժեք վերաբերմունք: Չի կարելի քո երեսին թքողի տված կասետը, թեկուզ և հանճարեղ, վերցնել ու քո տանը նայել:
Էջանիշներ