էստեղ մի քանի մոտեցում կարող է լինել, ու դրանք բոլորն էլ գոյություն ունենալու իրավունք ունեն։
Ես դեմ եմ ու կարող եմ հիմնավորել։ Ես չեմ հավատում, որ այս և նմանատիպ փառատոններն ուղղակի մշակութային միջոցառումներ են և չեն վերածվելու ադրբեջանական կամ ցանկացած այլ քարոզչական թեզեր տարածելու միջոցի։ Ավելին՝ արդեն իսկ վերածվել են։ Չեմ հավատում, որ ներկայացված ֆիլմերը լինելու են չեզոք, հայ-ադրբեջանական կոնֆլիկտը շրջանցող, չեն պարունակելու թաքնված կամ բացահայտ քարոզչական մեսիջներ։
Նմանատիպ թեժ հակամարտության մեջ լինելու պարագայում, ինչպիսին մեր և Ադրբեջանի կոնֆլիկտն է, սխալ եմ համարում էս «սիլիբիլիները»։ Որովհետև հաստատ մենք իրենց երկրում ենք փորձելու (եթե իհարկե թույլ տան էնտեղ էլ հայկական ֆիլմերի փառատոն անել) մերն առաջ տանել, իրենք՝ Հայաստանում։
Եթե ինձ մեկը կերաշխավորի, որ փառատոնը լինելու է զուտ մշակութային, ինքս էլ կգնամ նայելու։
Ես դեմ չեմ, որ «Ոսկե ծիրանի» ժամանակ ցուցադրվում են թուրք ռեժիսորների ֆիլմեր, որոնք կապ չունեն հայ-թուրքական հարցերի հետ, ու եթե ադրբեջանցիներն էլ նման ֆիլմեր ներկայացնեն թեկուզ նույն «Ոսկե ծիրանին», ամոթ ինձ, թե մի դեմ բառ ասեմ։ Բայց քանի դեռ ինչ-որ «իրավապաշտպաններ», «հաշտարարներ» ու «մարդու իրավունքների համար պայքարողներ» սիրուն բաների անվան տակ «սղցնելու են» (դրանում համոզված եմ) իրենց պետք եղած թեմաներն ու քարոզչական հաղորդագրությունները, կներեք, բայց ես միայն ոչ կասեմ։
Էջանիշներ