User Tag List

Էջ 3 3-ից ԱռաջինԱռաջին 123
Ցույց են տրվում 31 համարից մինչև 44 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 44 հատից

Թեմա: Հոգեբանական օգնություն նոր ծննդաբերած մայրիկներին

  1. #31
    ես գիտեմ... Գեա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.03.2010
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    868
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում ivy-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ոչ ոք ոչինչ չի պնդում, բայց ընդհանուր, հա, դեմ չեն էդ գաղափարին:
    դե փառք Աստծու, որ գոնե չեն պնդում: Ընդհանուր առմամբ , ասեմ, որ մեր մոտ էլ, ոչ մի մանկաբույժ մորից ոչինչ չի պահանջում կամ պնդում:Իսկ երեխայի սեփական անկողինն ունենալու գաղափարը ընդունված է ամբողջ աշխարհում: Այլ բան է, երբ օգնող բուժքույրը սկսում է սեփական փորձով կիսվել երիտասարդ մոր հետ, դրանով մասնագետի հարթակից անցնելով սովորական խորհուրդ տվող Վարդուշ տյոտյաի մակարդակին: Ես հասկանում եմ , որ հաճախ երեխային անկողնու մեջ պահելը ավելի հեշտ է, բայց այստեղ խնդիրը այլ , արդյոք դա ճիշտ է?: Հասկանում եմ , որ մայր լինելն ու երեխային խնամելը տաժանակիր աշխատանք է ու երկաթե նյարդեր է պահանջում...
    Նման ձևով կարելի է երկար բանավիճել տաքդիրների հարցում...
    Է՜յ, դո՛ւ` սապատ դառած ՃԻՇՏ, անապատ եմ մտել: Քեզ մաշելու համար ծարավ եմ մնալու...

  2. #32
    ես գիտեմ... Գեա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.03.2010
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    868
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Ariadna-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Գայ ջան, մեզ մոտ էդ չհիմնավորվածը սկսվում էր երեկոյան 8:30-ից, մինչև գիշերվա 1-ը, 1-ից սկսում էր շշմել, 2-ին քնում էր։ Ու նենց էր լացում, որ համ պորտը դուրս էկավ, համ ձայնն էր կտրվել։ Հետո բժշկուհին դեղ խորհուրդ տվեց, սուպրաստինի մանկական տարբերակն ա, ֆենիստիլ։ Ասեց որ նյարդային համակարգը դեռ ձևավորված չի ու ինքը տեղ ա արել ամեն օր էդ ժամին լաց լինել, ասեց սա կհանգստացնի ու հնարավոր ա էդ ռեժիմից շեղվի։ Մի 3 օր տվեցի, տեղն ընկավ։
    վառ օրինակ , որ մասնագետի օգնությունը կարող է էական լինել: ՈՒ ընդհանրապես, ուզում եմ մի բան ասել,երեխան արգանդում գտնվում է իդեալական վիճակում, ծնվելուց հետո ընկնում է սթրեսի մեջ, կան այսպես կոչված նորածնային անցումային վիճակներ:Դրանք վիճակներ են, որոնք յուրաքանչուր, ոչ նորածնի դեպքում համարվում են պատոլոգիա: Չգիտեմ ինչքանով եմ կարողանում միտքս պարզ գրել:Երեխան սովորում է ապրել իր համար անսովոր ու նույնիսկ վտանգավոր պայմաններում,ու այդ անցողիկ ֆիզիոլոգիական վիճակները պաթոլոգիկ վիաճկներից մի բարակ սահմանով են բաժանվում, այսինքն ամեն րոպե, ցանկացած կողմնակի ազդակ երեխայի համար կարող է պրոբլեմատիկ դառնալ:մանկաբուժության մեջ մի ոսկե ստանդարտ կա, եթե նորածինը կուշտ է , տակը չոր է ու լաց է լինում,պետք է պատճառ փնտրել ,իսկ գտնելուց հետո այդ պատճառը վերացնել ...երեխան երբեք անկապ լաց չի լինում, այդ եղանակով նա ընդամենը ահազանգում է որևէ պրոբլեմի մասին, որ կարող է նաև շատ փոքր ու հեշտ լուծվող լինել....
    Է՜յ, դո՛ւ` սապատ դառած ՃԻՇՏ, անապատ եմ մտել: Քեզ մաշելու համար ծարավ եմ մնալու...

  3. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Ariadna (29.03.2012)

  4. #33
    այվի ivy-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    01.04.2006
    Գրառումներ
    11,016
    Mentioned
    52 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Գեա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    դե փառք Աստծու, որ գոնե չեն պնդում: Ընդհանուր առմամբ , ասեմ, որ մեր մոտ էլ, ոչ մի մանկաբույժ մորից ոչինչ չի պահանջում կամ պնդում:Իսկ երեխայի սեփական անկողինն ունենալու գաղափարը ընդունված է ամբողջ աշխարհում: Այլ բան է, երբ օգնող բուժքույրը սկսում է սեփական փորձով կիսվել երիտասարդ մոր հետ, դրանով մասնագետի հարթակից անցնելով սովորական խորհուրդ տվող Վարդուշ տյոտյաի մակարդակին: Ես հասկանում եմ , որ հաճախ երեխային անկողնու մեջ պահելը ավելի հեշտ է, բայց այստեղ խնդիրը այլ , արդյոք դա ճիշտ է?: Հասկանում եմ , որ մայր լինելն ու երեխային խնամելը տաժանակիր աշխատանք է ու երկաթե նյարդեր է պահանջում...
    Նման ձևով կարելի է երկար բանավիճել տաքդիրների հարցում...
    Բուժքույն էլ է մասնագիտություն, մանկաբարձն էլ հետը, ու Վարդուշ տատեր ինձ էս երկրում դեռ չեն հանդիպել:
    Բայց դե ասածս նաև ներառում է գինեկոլոգի ու մանկաբույժի կարծիքները:
    Պետք չի էդքան համառ լինել միայն ու միայն սեփական կարծիքի ճշտության մեջ...

  5. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Apsara (07.06.2012), Ariadna (29.03.2012)

  6. #34
    ես գիտեմ... Գեա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.03.2010
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    868
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում ivy-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Բուժքույն էլ է մասնագիտություն, մանկաբարձն էլ հետը, ու Վարդուշ տատեր ինձ էս երկրում դեռ չեն հանդիպել:
    Բայց դե ասածս նաև ներառում է գինեկոլոգի ու մանկաբույժի կարծիքները:
    Պետք չի էդքան համառ լինել միայն ու միայն սեփական կարծիքի ճշտության մեջ...
    Այվի դու որտեղ ես տեսնում համառություն ,ու սեփական կարծիքի պնդում: ես քեզ ասում եմ Հայաստանի հանրապետություն առկա ընդհանուր կարծիքը... հուսով եմ հավատում ես ու ստախոսությաան մեջ չես մեղադրի, մանավանդ որ պատկանում եմ ՀՀ մանյկաբույժների կլանին, բազմաթիվ վերապատրաստումներով , դրանց մեջ ի դեպ կան նաև եվրոպական դպրոցի մանկաբույժների թրենինգներ, կոնկրետ մի քանի անգամ մասնակցել եմ շվեցարացիների լեկցիաներին: Ու իրենք էլ նույն բան էին պնդում...որի հետ ես լիովին համաձայն եմ: Մի պարզ պատճառով` դեպքեր եմ ունեցել , երբ պստո աղջիկների մոտ(2-3տարեկան) գարդներելյոզ է հայտնաբերվել , կամ սունկ ու հենց գինեկոլոգներն են ասել, որ պատճառը երեխային անընդհատ անկողին վերցնելն է եղել, քանի որ նույն ինֆեկցիան հայտնաբերվել է նաև մոր մոտ...
    Վերջին խմբագրող՝ Գեա: 29.03.2012, 12:54:
    Է՜յ, դո՛ւ` սապատ դառած ՃԻՇՏ, անապատ եմ մտել: Քեզ մաշելու համար ծարավ եմ մնալու...

  7. #35
    Անհաղթի քուրիկ :) Ariadna-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    10.07.2007
    Հասցե
    Երկրի վրա
    Գրառումներ
    2,023
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում ivy-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Բուժքույն էլ է մասնագիտություն, մանկաբարձն էլ հետը, ու Վարդուշ տատեր ինձ էս երկրում դեռ չեն հանդիպել:
    Բայց դե ասածս նաև ներառում է գինեկոլոգի ու մանկաբույժի կարծիքները:
    Պետք չի էդքան համառ լինել միայն ու միայն սեփական կարծիքի ճշտության մեջ...
    Ճիշտ ես, Րիպ, ես էլ մինչև էդ գրքերը կարդալը շատ ավելի հակված էի էդ խիստ ձևերին, կողքդ չդնել, ժամով կերակրել, դաստիարակել, չօրորել, չգրկել։ Մի տեսակ դա ա մեր մեջ նստած ավելի։ Էդ գրքից հետո շատ բաների ուրիշ տեսանկյունից սկսեցի նայել։ Ընդհանրապես հիմա դրսում ավելի էդ բնական վիճակներն են խրախուսվում։ Ծանոթներիցս մեկն էլ Անգլիայում է, ընդ որում էլի Վարդուշտատային մակարդակ չի։ Իրենց մոտ էլ էլի ասում էր, որ հիմա խրախուսում են հետը քնեցնելը, ու նույնիսկ հետը լողացնելը, ինչը օրինակ մի տեսակ անընդունելի է ինձ համար՝ նորածին երեխան հետդ պառկել նույն ջրի մեջ։ Բայց միտումը դեպի բնական վիճակներն են, ինչը կարող է չանեմ, բայց էլի կատեգորիկ դեմ լինել չեմ կարող, միգուցե շատ էլ ճիշտ է։ Եվ վերջապես էդքան ստերիլ պահելն էլ երևի ճիշտ չի, ոնց որ մենք ենք անում։
    When life gives you lemons, make lemonade

  8. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    ivy (29.03.2012)

  9. #36
    այվի ivy-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    01.04.2006
    Գրառումներ
    11,016
    Mentioned
    52 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Ariadna-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ճիշտ ես, Րիպ, ես էլ մինչև էդ գրքերը կարդալը շատ ավելի հակված էի էդ խիստ ձևերին, կողքդ չդնել, ժամով կերակրել, դաստիարակել, չօրորել, չգրկել։ Մի տեսակ դա ա մեր մեջ նստած ավելի։ Էդ գրքից հետո շատ բաների ուրիշ տեսանկյունից սկսեցի նայել։ Ընդհանրապես հիմա դրսում ավելի էդ բնական վիճակներն են խրախուսվում։ Ծանոթներիցս մեկն էլ Անգլիայում է, ընդ որում էլի Վարդուշտատային մակարդակ չի։ Իրենց մոտ էլ էլի ասում էր, որ հիմա խրախուսում են հետը քնեցնելը, ու նույնիսկ հետը լողացնելը, ինչը օրինակ մի տեսակ անընդունելի է ինձ համար՝ նորածին երեխան հետդ պառկել նույն ջրի մեջ։ Բայց միտումը դեպի բնական վիճակներն են, ինչը կարող է չանեմ, բայց էլի կատեգորիկ դեմ լինել չեմ կարող, միգուցե շատ էլ ճիշտ է։ Եվ վերջապես էդքան ստերիլ պահելն էլ երևի ճիշտ չի, ոնց որ մենք ենք անում։
    Հետը լողացնելը էստեղ էլ է տարածված երևույթ՝ հենց նորածնությունից սկսած, մամայիս որ ասեցի, սիրտը վատացել էր

  10. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Ariadna (29.03.2012)

  11. #37
    Պատվավոր անդամ SSS-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    22.02.2010
    Հասցե
    Yerevan
    Գրառումներ
    745
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ինձ որևէ մեկի կասի ,արդյոք իր մոտի խանդի հիստերիկ նոպաներ եղել են, թե դա միայն ինձ մոտ է ,էն ,որ շունչդ մի տեսակ կտրվումա, որ երեխադ ուրիշի մոտա այդ պահին ,բայց ամաչում ես ձայն հանես, որ չվիրավորես դիմացինին, բայց դե մեջից քեզ ուտում ես...
    Եթե շները խոսել իմանային, մենք կկորցնեինք մեր միակ բարեկամներին...

  12. #38
    Երջանիկ մամա Cassiopeia-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    30.08.2006
    Հասցե
    Yerevan, Armenia, Armenia
    Տարիք
    44
    Գրառումներ
    3,756
    Բլոգի գրառումներ
    5
    Mentioned
    12 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում SSS-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ինձ որևէ մեկի կասի ,արդյոք իր մոտի խանդի հիստերիկ նոպաներ եղել են, թե դա միայն ինձ մոտ է ,էն ,որ շունչդ մի տեսակ կտրվումա, որ երեխադ ուրիշի մոտա այդ պահին ,բայց ամաչում ես ձայն հանես, որ չվիրավորես դիմացինին, բայց դե մեջից քեզ ուտում ես...
    Սոն ջան, մինչև տղուս ծնվելը ես մտածում էի, որ հենց էդպես ա լինելու իմ մոտ։ Որ ոչ ոքի չեմ թողելու գրկել երեխուս։ Բայց բարեբախտաբար էդպես չեղավ։ Մի բան էլ ավել, հերիք չի, չէի թողում երեխուն գրկեին, ես էլ չէի գրկում, որպեսզի գրկի չսովորեր։ Մենակ ապրող մարդու համար դա շա՜տ հարմար ա։ Ու բացի էդ, երևի կեսարյանն էր պատճառը, որ խանդ չառաջացավ։ Երեխուն մի քանի րոպեով զբաղեցնելը ինձ հնարավորություն էր տալիս հանգստանալու։

    Հուսով եմ, որ մոտդ շուտ կանցնի էդ խանդի երևույթը։

  13. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    ivy (06.06.2012), SSS (06.06.2012)

  14. #39
    Պատվավոր անդամ SSS-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    22.02.2010
    Հասցե
    Yerevan
    Գրառումներ
    745
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Չէ ես մենակ չեմ ,օգնող էլ ունեմ, ես ել էի մտածում ,որ շուտով կանցնի, բայց հեսա 4 ամսեկանա դառնում, բայց ոչ մի դրական զարգացում չկա...Ես թողնում եմ ,որ ուրիշները գրկեն , բայց մեջից ինձ ուտում եմ
    Եթե շները խոսել իմանային, մենք կկորցնեինք մեր միակ բարեկամներին...

  15. #40
    Երջանիկ մամա Cassiopeia-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    30.08.2006
    Հասցե
    Yerevan, Armenia, Armenia
    Տարիք
    44
    Գրառումներ
    3,756
    Բլոգի գրառումներ
    5
    Mentioned
    12 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Սոն, միգուցե տիկնիկի պե՞ս ես վերաբերվում տղուկիդ։ Միգուցե, երբ ուրիշ հետաքրքրություն գտնես, կարողանաս խանդդ նվազեցնել։ Եթե երեխուն նայող կա, օգնող ունեք, հրաշալի եղանակ ա, որ ամուսնուդ հետ (առանց երեխայի) օրվա մեջ մի ժամի չափ զբոսնեք, գնաք կինո, թատրոն... Էդպես կամաց-կամաց կսովորես, որ բացի քեզանից երեխուն ուրիշն էլ կարա գրկի, գուրգուրի ու նաև զբաղվի երեխայի հոգսերով։ Ամեն ինչ հո գուրգուրանքով չի սահմանափակվում

  16. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Լուսաբեր (06.06.2012), Ֆոտոն (06.06.2012)

  17. #41
    այվի ivy-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    01.04.2006
    Գրառումներ
    11,016
    Mentioned
    52 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում SSS-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ինձ որևէ մեկի կասի ,արդյոք իր մոտի խանդի հիստերիկ նոպաներ եղել են, թե դա միայն ինձ մոտ է ,էն ,որ շունչդ մի տեսակ կտրվումա, որ երեխադ ուրիշի մոտա այդ պահին ,բայց ամաչում ես ձայն հանես, որ չվիրավորես դիմացինին, բայց դե մեջից քեզ ուտում ես...
    Ինձ մոտ չի եղել, բայց դե ծնողական խանդը հազվադեպ հանդիպող երևույթ չի: Էդպես իրենց տղուկներին խանդելով մեծացնում են, մի օր էլ սարսափելի սկսեսուր դառնում՝ էդ նույն խանդի պատճառով (թեև հնարավոր է, որ չգիտակցված), զգույշ քեզ հետ էլ էդպիսի բան չպատահի:

  18. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Ariadna (06.06.2012), Cassiopeia (06.06.2012), Mankik (07.06.2012), Ուլուանա (07.06.2012)

  19. #42
    Պատվավոր անդամ SSS-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    22.02.2010
    Հասցե
    Yerevan
    Գրառումներ
    745
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Երեխեք եդքանԹ հասկանալով ,թույլ եմ տալիս պստիկիս ժամանակ անց կացնել մնացածի հետ, ես ոչ մի իրավունք չունեմ նրան զրկել իրեն սիրող մարդկանց ներկայությունից ու քնքշանքից, բայց դե հիմա խանդում եմ ինչ կարամ անեմ, հետծննդաբերական պսիխոզի դրսեվորումներից մեկնա փաստորեն
    Վերջին խմբագրող՝ SSS: 06.06.2012, 15:38:
    Եթե շները խոսել իմանային, մենք կկորցնեինք մեր միակ բարեկամներին...

  20. #43
    հարս վնեզակոնա Apsara-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    15.05.2007
    Հասցե
    իմ մեջ
    Տարիք
    38
    Գրառումներ
    1,992
    Բլոգի գրառումներ
    27
    Mentioned
    1 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Էս թեման նոր եմ տեսնում, բայց շատ հետաքրքիր ա, որ կարդում ես մի տեսակ ոնց որ դարդերդ կիսողներ լինեն մյուս մամաները: Ինչքան իրար նման ու տարբեր են լինում դժվարությունները: երբ քեզնով ու քո խնդիրներով պարփակված ապրում ես, թվում ա թե դու միակ և անկրկն ելի տանջվողն ես: Բայց արի ու տես քո բախտը ինչ-որ տեղ բերել ա:

    Ետծննդյան դեպրեսիան ես մի քիչ թեթև տարա, որովհետև ես գիտեի, որ կա այդպիսի երևույթ: Մենակ մնալը բացառվում էր, ընկնում էի պանիկայի մեջ, երեխան լացում էր ես էլ հետը, քնում էր էլլի էի լացում: Ալեքսանդրն էլ շատ անհանգիստ ու լացկան էր, ձեռքի էր ուզում անընդհատ, մեկ էլ ամբողջ օրը կրծքերիցս կախված էր: Ես էլ դեպրեսվում էի ու մեկ էլ կաթս պակասում էր, բայց համառորեն արհեստական չտվեցի, սպասեցի ամեն ինչ կարգավորվեց:

    Վատն էն էր, որ իմ հարաբերությունները ամուսնուս ընտանիքի հետ մեղմ ասած լավ չի, ու իրանց իմ աչքին երևալը իմ դեպրեսիան եռապատկում էր:

    Մամաիս հետ էի ինձ լավ զգում, վստահում էի իր խորհուրդներին ու առաջարկած գիրքը փրկություն եմ համարում բոլոր մամաների համար: Բենջամին Սպոկի Զրույց մայրերի հետ:
    “То, что вы не можете выразить – это Любовь.
    То, что вы не можете отвергнуть/не признать – это Красота.
    То, чего вы не можете избежать – это Истина”.
    ~ Шри Шри

  21. #44
    հարս վնեզակոնա Apsara-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    15.05.2007
    Հասցե
    իմ մեջ
    Տարիք
    38
    Գրառումներ
    1,992
    Բլոգի գրառումներ
    27
    Mentioned
    1 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում SSS-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Երեխեք եդքանԹ հասկանալով ,թույլ եմ տալիս պստիկիս ժամանակ անց կացնել մնացածի հետ, ես ոչ մի իրավունք չունեմ նրան զրկել իրեն սիրող մարդկանց ներկայությունից ու քնքշանքից, բայց դե հիմա խանդում եմ ինչ կարամ անեմ, հետծննդաբերական պսիխոզի դրսեվորումներից մեկնա փաստորեն
    ՍՍՍ ջան, խանդը լավ բան չի, դրա հաղթահարելու գործի կեսը արել ես, որ հասկանում ես ու չես տրվում: Մյուս կեսն էլլ նրա մեջ ա կայանում, որ զգալու պահին չընդդիմանաս էտ զգացումին այլ աչքերդ փակես ու մի նրան դիտարկես կարծես դրսից, թողնես ինքը որպես նյութ տարածվի մարմնովդ ու կտարրալուծվի: Հոգեբանական տրյուկ ա
    “То, что вы не можете выразить – это Любовь.
    То, что вы не можете отвергнуть/не признать – это Красота.
    То, чего вы не можете избежать – это Истина”.
    ~ Шри Шри

Էջ 3 3-ից ԱռաջինԱռաջին 123

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. Հոգեբանական ակումբ
    Հեղինակ՝ Նանո, բաժին` Հայտարարություններ
    Գրառումներ: 31
    Վերջինը: 28.12.2017, 01:26
  2. Հոգեբանական թեստեր
    Հեղինակ՝ Մանոն, բաժին` Ժամանց
    Գրառումներ: 354
    Վերջինը: 09.05.2014, 02:12
  3. Արձակ. Հոգեբանական ծուղակ
    Հեղինակ՝ Mark Pauler, բաժին` Ստեղծագործողի անկյուն
    Գրառումներ: 54
    Վերջինը: 14.03.2012, 02:12
  4. Գրառումներ: 14
    Վերջինը: 01.04.2010, 19:48
  5. S.O.S. Հոգեբանական օգնություն ակումբցիների մասնակցությամբ
    Հեղինակ՝ Adam, բաժին` Հոգեբանություն և փիլիսոփայություն
    Գրառումներ: 8
    Վերջինը: 13.02.2010, 17:34

Թեմայի պիտակներ

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •