Բումերանգ

[boooooooom]

Էսօր իմ տղեն առանց օգնության կարողացավ 2 ականի հեծանիվ քշել։ Ես հրաշքների չեմ հավատում, բայց էդ պահը հրաշքից ոչնչով պակաս չէր. էն որ հրեցի ու գնաց ինքնուրույն

****

Երբեմն ինձ թվում ա, որ Յանդեքս մյուզիքը իմ մասին ավելի շատ բան գիտի, քան ինձ ճանաչողները։ Լուրջ, որ ինչ որ մեկին ականջակալներով փողոցում տեսնում եմ, առաջին միտքը էդ "տենաս ի՞նչ ա լսում"-մն ա։ Երբեմն ինձ թվում ա որ դիմացինիս մասին ինձ ամենաշատ ինֆոն իրա (իրական)փլեյլիստը կտա, էն որ ինքը ականջակալներով ա լսում։
Ու ես զգացել եմ էն գլոբալ փոփոխությունը, որ իմ մոտ լինում ա, երբ ականջակալներիս մեջ մի երգը փոխվում ա մյուսով. քայլվածքս ա փոխվում, դեմքիս արտահայտությունը, մտքերս, զգացողությունս, ու էդ ամենը շատ կտրուկ։ Ես սիրում եմ իմ սիրած երաժշտությունը։ Հենց էս գրառումը գրվել ա Soul Asylum-ի Runaway Ttain-ի տակ։
Ց։

[boooooooom]

Բում Կազանովա 15սմ

Էս կերպարը ինձանից իրականում կիլոմետրերով հեռու ա։
Ես իրականում նման եմ էն վեգանին որ ամբողջ օրը ուտելիքից ա խոսում, բայց համարյա օդով ա սնվում։
Հա ու ուրիշ ձև հնարավոր չի. ես ինքս եմ ինձ սահմանափակում, 1)որ միշտ մինիմալից անգամ մաքսիմալի հաճույք քաղեմ, այլ ոչ թե էդ ամենը դառնա սովորական բան ու սկսեմ նոր կայֆեր փնտրել, 2) որովհետև ես կին ունեմ ու երեխաներ։
Ուղղակի մեկ մեկ որ շատ եմ "գոտիներս ձգում" ինչ որ "սեռական մտքերի գունդ"-ա մեջս հավաքվում ու տարբեր ձևով պայթում ա։
Իսկ դուք դրել եք "Կազանովա", եսիմինչ, չէ մի չէ))))
Շնորհակալություն ուշադրության համար։

[boooooooom]

Բում ջան, գնա գործիդ ապ ջան, էս նավերը շատ սիրուն են, բայց քեզ համար տոմս չկա, դու միշտ օտար ես էս կյանքի տոնին։ Պապս ասում էր, թե "էս կյանքի գործը ոնց էլ բռնես, կլինի": Մի ձև լեվելդ պիտի անցնես, թքած թե համարյա ոչինչ չի ստացվում, քեզանից հետո կստացվի։
Այնուամենայնիվ դու սիրում ես էս կյանքը. ոչինչից հաստատ լավն ա։
Շարունակի մի ձև:
Մի նվնվա, բլի՛ն. քեզ չի սազում։

[boooooooom]

Որոշ կարգավորումներ ինձ մոտ շատ հստակ ա դրված ու փոփոխման ենթակա չի։ Մի փորձիր ինձ գնել, ես չեմ վաճառվում իմ կամքին հակառակ։ Ես կվերցնեմ տվածդ (ես դրա ղադրը գիտեմ), բայց ոչ մի լավ բան չեմ տա ի պատասխան։ Ես կհամբերեմ ամբողջ մնացորդի չափով, կսպասեմ, ինչքան հնարավոր է սպասել, բայց երբեք քո կամքին հակառակ ոչինչ չեմ անի. դա ինձ վնաս կտա, քեզ էլ, հաստատ։

[boooooooom]

Իսկ ձեզ մոտ լինում ա՞, որ գրառում անեք ու վստահ չլինեք, որ ամեն ինչ ճիշտ եք մտածում ու տենց էլ չհրապարակեք այնտեղ, որտեղի համար որ գրել եք։ Ստորև ներկայացնում եմ գրառում ՖԲ֊ի համար նախատեսված ու տենց էլ չհրապարակած։ Եթե կգտնեք նրանում հատված, որ կցանկանաք քննարկել, ապա ազատ տարեք համապատասխան թեմա և քննարկեք ինչքան ուզում եք)))


"Ես ավելի հակված եմ հավատալ, որ շրջապատված եմ մեծամիտ մարդկանցով (ինձ էլ ներառած), որոնք անկասկած ինչ որ մի կոնկրետ "ուղղությամբ" գերազանց գիտելիքներ պետք է որ ունենան։ Ժամանակի ընթացքում վստահություն ու խիզախություն են հավաքում ու անտեսելով ինֆորմացիայի իրենց աղբյուրների ոչ վստահելի ու ոչ հավաստի լինելը, հաճախ նաև անբավարար լինելը, կարծիքներ են հայտնում, ավելի հաճախ դիտողություններ են անում, քննադատում ու վատաբանում են իրենցից շատ ավելի խելացի, մարդասեր, ինֆորմացված մասնագետներին, առանց նկատելու , որ դուրս են եկել իրենց իմացածի սահմաններից ու մտել են մեկ ուրիշի մասնագիտական դաշտ, որտեղ իրենց խորհուրդներն ու դիտողությունները հաճախ արժեք չունեն, ուշացած են, պարզունակ են ու ավելի շատ խանգարում են։ Հաճախ, որպես հիմք օգտագործելով փուչ դավադրությունների տեսությունները, անհիմն ինֆորմացիա անհայտ աղբյուրներից ու իհարկե իրենց (մեր) ամենախելացի ու ամենա ճիշտ վերլուծող ուղեղի գեներացրած, "ամենահավաստի արտադրանքը", որը վստհահաբար հենց նույն պահին էլ պիտի "իրացվի"։

Էս վերևում գրվածը, տո հենց ինձ էլ վերաբերվում է։ Ու երևի ավելի շատ մտովի զրուցում էի ինքս ինձ հետ, ու սա անկասկած դուրս ա իմ մասնագիտականից ու նույնքան մեծամիտ մեկ ուրիշի մասնագիտական ոլորտ ներխուժելու փորձ ա, ու չէի հրապարակի եթե շատերիդ մոտ նույնը չնկատեի։

Ես, գիտակցելով, որ շատ ավելի քիչ եմ ինֆորմացված ու մասնագիտացած, քան անհրաժեշտ է և կոմպետենտ չեմ նման ծանր իրավիճակում երկրի կառավարման վերաբերյալ ճիշտ որոշումներ ընդունելու հարցում, ՎՍՏԱՀՈՒՄ եմ մասնագետներին. պատրաստակամ սպասելով նորից աշխատելու ու իմ ոլորտում էլ ավելի մասնագիտանալու հնարավորությանը։"

[boooooooom]

Չեք զգու՞մ, որ ճիշտ չի էս ամեն ինչը։ Ինչի պիտի մարդը էսքան մեծամտանար, սենց է՞ր մեզ պետք։ Մարդ ա մի կյանք ենք ապրում, հնարավոր չի՞ իրար հետ մարդավարի ապրել։
Իմ տղեն բնություն ա սիրում, կենդանիներ ա սիրում, երաժշտություն ա սիրում, խիստ կասկածում եմ, թե կկարողանամ ստիպել զենք սիրի։ Ես չեմ ուզում իրան փոխանցել էն, ինչ մեզ են փոխանցել, դա ճիշտ չի, դա լավ տեղ չի տանում։
Ես խաղաղություն եմ ուզում/պահանջում ՝ առանց նախապայմանների. չեմ ուզում պատրաստվեմ պատերազմի։
Մենք սկի ապրել չսովորած իրար կյանք խլել ենք սովորում, էս ա՞ ճիշտը։
Հազար ու մի բան կա սովորելու, ուսումնասիրելու, հայտնագործելու, սաղ թողած պիտի իրար սպանել սովորենք։ Յախք ա, սխալ ա, մեծամիտ ա, անհեռատես ա ու ոչ մարդկային։

[boooooooom]

Շարունակում եմ ապրել ֆիզիկապես, բայց լիքը բան ճղտում եմ ինչ որ փակ տարածք. ճնշումը գնալով մեծանում ա, վստահ չեմ որ կհասցնեմ պայթյունը տեսնել, ամեն նոր բան ճղտելուց հետո ամբողջ մարմնով ընկնում եմ կափարիչի վրա, որ փակեմ։
Այ թե էս ամենի սկզբերում մեկնումեկը մի քանի կարևոր բան հուշեր, որ սենց չլցվեին ֆիլտրերը ամեն տեսակ զիբիլով։ Երևի էդ դեպքում կափարիչի տակ սենց ճնշում չէր հավաքվի։