Գիշերվա մթնում, ցրտում գիշերվա՝
Վախով, սրթսրթուն պատրանքներով լի,
Ամենքից հեռու՝ քնած թե արթուն,
Սիրտս ճաք տվել, ցնծում է հիմա...
Ու ալ արյունս պաղպաջուն գինի...
Թող հոգուս վերջին ճիչը ձեզ լինի,
Այրեր և տիկնայք՝ սուրբ, առաքինի:
Բայց այս սրթսրթուն գիշերվա մթնում,
Ձեր օրինապահ հայացքից թաքուն,
Ուզում եմ խմել կենացը նրանց՝
Միայնակ կանանց ու աղջիկների,
Որոնց ոչ մեկը չի ուղեկցում տուն,
Եվ շողքն են նրանք հեռու աստղերի...
Մեջբերել
Էջանիշներ