User Tag List

Էջ 2 2-ից ԱռաջինԱռաջին 12
Ցույց են տրվում 16 համարից մինչև 23 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 23 հատից

Թեմա: Սամվել Զուլոյան (Զուլո)

  1. #16
    Պատվավոր անդամ E-la Via-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    08.07.2009
    Գրառումներ
    1,262
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    ԵՐԿՎՈՒԹՅՈՒՆ

    Ես գիտեի, որ կաս,
    Որ դու կգաս մի օր`
    Մշուշ լինի, անձրև,
    Թե կիրակի,
    Վաղուց փնտրած սիրո,
    Քրոջ տեսքով մոլոր…
    Եվ ուշացած հուշդ
    Դուռս պիտի թակի:
    Եվ գիտեի, որ դու
    Հայտնվում ես միշտ ուշ,
    Անակնկալ, ուրիշ ժամանակից-
    Ավետիսիդ կարոտ
    Հոգուս իջար ոնց գույժ`
    Դարձնելով կորուստն իմ կրկնակի:
    Ես ամենքից հոգնած,
    Դարձրած ողջը հուշ
    Եվ վաստակած արդեն իմ կիրակին`
    Խմում էի գինին
    Իմ առօրյա անուժ,
    Գոհ մաղթանքներ հղում
    Պահապան Հրեշտակիս:
    Բայց դու եկար հանկարծ-
    Քրոջ տեսքով մոլոր,
    Ինձ դարձրիր երկդեմ ու երկակի…
    Եվ մնում է կիսված
    Երկրորդությունն իմ նոր,
    Եվ անձրև է, մշուշ ու կիրակի…
    Հեռացողներին ճամփան չի ներում:
    Zulo

  2. Գրառմանը 6 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    CactuSoul (09.12.2013), Lílium (13.12.2013), Sambitbaba (18.10.2017), Yevuk (18.10.2017), Այբ (09.12.2013), Ուլուանա (01.08.2014)

  3. #17
    Պատվավոր անդամ Այբ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    22.02.2013
    Հասցե
    Իմ ստեղծած աշխարհում
    Գրառումներ
    1,572
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մի օր տառապյալ նավազի նման
    Կվեռադառնամ հեռուներից ես
    Ու թեև գիտեմ` չեմ գտնի, չկա
    Այն, ինչ տարիներ որոնել եմ ես...

    Տխուր կլինի ափը հանդիպման,
    Եվ նավս հոգնած` խարիսխ կձգե,
    Ու ես, այն ծերուկ նավազի նման,
    Կգտնեմ միայն անտարբեր դեմքեր:

    Եվ չեմ հասկանա` որքան կորցրի,
    Որքան եմ արդյոք ոմանց պարտք ես դեռ,
    Կվատնեմ շվայտ գանձերս ձրի,
    Չեմ ծախի երբեք, կտամ լոկ նվեր:

    Եվ երբ ժամանակն իր զուսպ հեգնանքով
    Կգա և պարտքի մուրհակն ինձ կտա,
    Այնժամ ես, վերջին մեռնողի ջանքով,
    Հանկարծ խելագար կճչամ` գտա˜...

  4. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    CactuSoul (01.08.2014), Sambitbaba (18.10.2017), Yevuk (18.10.2017), Ուլուանա (01.08.2014)

  5. #18
    Պատվավոր անդամ Այբ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    22.02.2013
    Հասցե
    Իմ ստեղծած աշխարհում
    Գրառումներ
    1,572
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    ԻՆՁՆԻՑ ՄԻՆՉԵՎ ԵՍ

    1
    Հորիզոնը դեռ տանում է երեկվա
    Շշուկները, խորհուրդները հեռավոր…
    Սուտ է, արդեն ինձ չես գտնի, ես չկամ,
    Վաղն իմը չէ, չեմ ունենա և այսօր:
    Լոկ ստվերս է հուշում ձևը իմ նախկին,
    Ու իմ գոյը ես տանում եմ նրա մեջ.
    Այն ո՞վ էր, որ ինձ անվանեց առաջին-
    Առաջինը վերջնագծին ինձ գամեց:
    Ու տանում է հորիզոնը երեկվա
    Պաղ դիակս ամփոփելու սնամեջ
    Այն տուփի մեջ, որ կոչվում է ապագա…
    Հեռանում եմ` որոնելով ինձ անվերջ:
    Ամենուրեք, ամեն ինչում, միշտ առկա`
    Ես կամ այսօր` երեկվա ու վաղվա մեջ:

    2
    Ես կամ այսօր` երեկվա ու վաղվա մեջ,
    Ես լոկ ձև եմ, ես ստվերն եմ իմ նախկին.
    Այն ո՞վ նետեց իմ վրա քարն առաջին,
    Ո՞վ էր, արդյոք, որ ինձ ինձնից դուրս վանեց:
    Ո՞վ դարձրեց ինձ ինձանից այսքան մեծ-
    Համր ու անկյանք` քարե արձան Աստծու…
    Առաջինը ո՞վ իմ ձեռքով սպանվեց,
    Առաջինն ո՞վ ինձ սպանեց իմ ձեռքով:
    Ու քայլում եմ ստվերացած երկնքով,
    Ես` կիսով դև և կիսով չափ դեռ անեղծ,
    Ժամանակի անչափելի եզերքով
    Քարշ եմ տալիս ուրվականն իմ սուտ ու կեղծ…
    Այն ո՞վ էր, որ ինձ սպանեց իմ ձեռքով,
    Առաջինը ո՞վ իմ ձեռքով սպանվեց:

    3
    Առաջինը ո՞վ իմ ձեռքով սպանվեց,
    Եվ ու՞մ առաջ պիտի ծնկեմ մեղավոր:-
    Նախամեղքը` «սին ու չնչին» մի խնձոր,
    Որի համար երկինքն ինձ «գող» համարեց:
    Ո՞վ «մեղսագործ» խարանեց իմ ճակատին,
    Դատապարտեց ինձ կրելու մեղքն իմ հոր,
    Ո՞վ դարձրեց ինձ մուրացիկ դրախտի,
    Ո՞վ դարձրեց ինձ դժոխքի թագավոր…
    Եվ ես անվերջ արարելով ինձ կրկին,
    Ես` բանական, մի բանական մտագար,
    Կմոտենամ ինձ ի՛նձ կապող կամրջին,
    Դեն նետելով թե՛ մեղավոր, թե՛ արդար,
    Ու կարարվեմ նորից Ջրից ու Հողից`
    Եվ ես կրկին կմոտենամ ինձ նորից:

    4
    Եվ ես կրկին կմոտենամ ինձ նորից
    Եվ ճակատիս պիղծ դրոշմը նզովքի
    Երկրի մաքուր ցողով պիտի լվանամ`
    Առած մի նոր մարմին, գտած` նոր հոգի,
    Որ ստվերս անկյանք նորից մարդանա…
    Եվ թույլ ու խեղճ իմ աչքերը լուսնոտի
    Պիտի կրկին երկրային փայլ ստանան,
    Եվ դեն նետեմ մղձավանջն այս հնոտի…
    Մերկ ու մաքուր նախահոր պես իմ նորից`
    Կզգամ դարձյալ տենչն այն հսկա կարոտի,
    Այն կարոտի, որ ժառանգել եմ հողից,-
    Այն, որ միշտ կա թե՛ ծառի մեջ, թե՛ խոտի…
    Ես` արարված երկրի կավե խմորից-
    Մարդն արարիչ, ՀԱՅՐԸ մարդու և ՈՐԴԻՆ:

  6. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    CactuSoul (02.08.2014), Vardik! (03.08.2014), Yevuk (18.10.2017)

  7. #19
    Պատվավոր անդամ Այբ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    22.02.2013
    Հասցե
    Իմ ստեղծած աշխարհում
    Գրառումներ
    1,572
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Երբ լեգենդները կտարալուծվեն ժամանակի մեջ,
    Ու երբ դադարեն անձրևներ մաղել ճամփեքի վրա,
    Եվ երբ կավարտվի հատվող գծերի հոսքը անընդմեջ,-
    Ես կհայտվեմ, ու կհնդիպենք հանկարծ, ակամա:
    Ու չես հավատա դու ճամփաների խաբուսիկ խաղին.
    Դու ինձ թաղել ես վաղու˜ց` հեռավոր Տրոյայի տակ,-
    Ես կգամ, ինչպես չնչին մի բեկոր կործանված նավի…
    Ես կգամ, ինչպես գալիս են երկրից անդրշիրիմյան,
    Ու քո տան առաջ կկանգնեմ որպես Տրոյական ձի,
    Ցնցոտիավոր այն բախտախնդիր արքայի նման…
    Կգամ, որ ԿԱՄՔԸ` աստվածախնամ սխալի ճշտի…
    Ու նորից բախտի ու աստվածների կամքին հակառակ`
    Ես պիտի գրեմ տաճարի պատին ձեռքով մարդկային,
    Որ ես եմ` Մարդը, որն ապրել գիտի տքնությամբ համառ,
    Որ ես եմ` Մարդը, մաքառող գոյի ասքը երկրային:

  8. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    CactuSoul (02.08.2014), Vardik! (03.08.2014), Yevuk (18.10.2017)

  9. #20
    Պատվավոր անդամ Այբ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    22.02.2013
    Հասցե
    Իմ ստեղծած աշխարհում
    Գրառումներ
    1,572
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    ԽՈՍՏՈՎԱՆՈՒԹՅՈՒՆ

    Երբ ժխորի մեջ հախուռն ձայների
    Ես ավելի եմ փոքրիկ ու մենակ,
    Երբ, կաղին տալով, քայլքը բառերիս
    Անհայտությունն է դարձնում հենակ,-
    Ապավինելով ունայն խոսքերին,
    Ցնորքների հետ դաշն ու անխռով`
    Հեռաստաններ եմ տեսնում անթերի,
    Դեմքեր` կիսավարտ ու ինքնագորով:
    Եվ երբ նորից եմ փորձում վերապրել
    Միակ սկիզբս ու… վախճանս միակ,
    Իսկ հեռուներից ծույլ ու անտարբեր
    Մոտենում է ինձ մի մոմե դիմակ…
    Երբ դիպչելով մունջ շուրթերին նրա`
    Ես վերաճում եմ մենավոր խեցու,
    Ձկների համր առոգանությամբ`
    Խշշում է իմ մեջ ցավն ամենեցու…

  10. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    CactuSoul (12.02.2015), Yevuk (18.10.2017)

  11. #21
    Bleeding Sunshine CactuSoul-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    08.12.2006
    Հասցե
    Within The Realm Of A Dying Sun
    Տարիք
    38
    Գրառումներ
    3,462
    Mentioned
    11 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    ՀԻՇԱՏԱԿԻ ՕՐ

    Լուսաբացը երբ կգտնի ինձ երևի,
    Մոմս մարած պիտի լինի
    Ու օջախիս քուրան՝ հանգած:
    Մի սև ստվեր՝ իմ այս վերջին կեսգիշերից՝
    Տան անկյունում կմնա՝ ոնց մթին կասկած:
    ...Ու կսկսվի ելումուտը զուսպ ձևերի,
    Ախ ու վախի վշտամորմոք լացուկոծում,
    Կհեռանամ մարմին կոչված էդ մեռելից՝
    Վերջին անգամ ինձ գտնելու քո փողոցում...
    Երկու ստվեր՝ ինձ հետամուտ, զգոն կգան,
    Ծանոթ մի կին կհառաչի՝ «Գնա՜ց ձեռից»,
    Չհասկացած, որ ես վաղուց արդեն չկամ,
    Ու ապրածս սուտն է անթաղ էդ մեռելի...
    Հիմա արդեն ինձնից, ձեզնից էն կողմ միշտ կամ՝
    Հրեշտակաց բաժին դառնամ,
    Թե՝ դևերի...
    Ձեռքիս մեջ է ունեցածս, որ պիտի տամ
    Նրան, ումը երբեք չեղա
    Ու միշտ ԷԻ...
    ամաչելու աստիճան սիրուն ու անասելի տխուր բան ա կյանքը…

  12. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    matlev (20.10.2018), My World My Space (19.10.2017), Yevuk (18.10.2017)

  13. #22
    Լիարժեք անդամ Դեղին մուկիկ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    06.03.2017
    Գրառումներ
    99
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Դու ասում էիր, թե կան թռչուններ,
    Որոնք աշնանը հարավ են չվում,
    Նրանք կարող են ձմեռը տանել,
    Եվ նրանց համար չկա բաժանում:
    Նրանք չեն չվի և ընդամենը կարող են մեռնել:
    Ես դա չեմ ուզում… Տե՛ս, ձմեռ է, ձյուն,
    Միայն ագռավն է անզոր կռնչում.
    Նա որտե՞ղ պիտի մահանա, ասա՛…
    Մի՞թե մեռնելու համար էլ պետք է հարմար մի անկյուն…
    Իսկ թռչունները չվում են, թռչում,
    Եվ ագռավները մնում են` նման այն կանանց այրի,
    Որոնք կարող են ձմեռը տանել,
    Որոնք կարող են չդավաճանել,
    Որոնք աշնանը հարավ չեն չվում,-
    Իսկ դու ասում ես, թե կան թռչուններ…
    Եվ կան թռչուններ` փոքրիկ, շատ փոքրիկ,
    Որոնք չեն կարող հեռանալ հեռու,
    Որոնք ագռավ չեն և ոչ էլ ուրու,
    Որոնք սառչում են երազում` քնած
    Եվ արշալույսը փետուրով լցնում:

  14. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    CactuSoul (01.05.2021), Varzor (18.09.2020), Բարեկամ (18.09.2020), Ուլուանա (18.09.2020)

  15. #23
    Լիարժեք անդամ Դեղին մուկիկ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    06.03.2017
    Գրառումներ
    99
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    ՏՐԻՈԼԵՏ

    Մոտենում է գիշերն անվերջ ու սպառնում.
    Մութը մենակ-մոլորվածին չի խնայի…
    Մի ստվեր է շարժվում այնտեղ, ուր դու կայիր,-
    Մոտենում է գիշերն անվերջ ու սպառնում:

    Շշուկները դանդաղ փոխվում է ծիծաղի,
    Դառնում է քրքիջ` աշնան քամու պաղ բերանում:-
    Մոտենում է գիշերն անվերջ ու սպառնում.
    Մութը մենակ-մոլորվածին չի խնայի:

  16. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    CactuSoul (01.05.2021), Varzor (19.09.2020)

Էջ 2 2-ից ԱռաջինԱռաջին 12

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. Րաֆֆի «Սամվել»
    Հեղինակ՝ Լեդի Վարդ, բաժին` Հայ գրականություն
    Գրառումներ: 50
    Վերջինը: 06.04.2013, 16:29

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •