Ծանոթանա՞նք...
Ծանոթանա՞նք գուցե...
Ես ծնվել եմ հանկարծ... մի անանուն վայրում.
Ես հայրենիք չունեմ: Չունեմ ոչ գյուղ ոչ տուն...
Շփոթմունքի՛ց , անգամ չեն տվել ինձ ,,անուն՛՛,
Որի համար երբեք, երբեք չեմ ափսոսում:
Ծանոթացանք գուցե... գուցե և ո՞չ...
Պատմեմ էլի մի քիչ իմ երազից անպոչ,
Պատմեմ, դու տե՛ս ընկեր, թե որքան եմ անկոչ.
Իմ միտքն չունի սահման, աշխարհից չի սերում,
Նա չափում է անգամ տիեզերքի հեռուն,
Թափառում է այլուր, գաղտնիքներ է բերում,
Որի համար նրան չունի ոչ մի ներում...
Որի համար նրան հայհոյում են անվերջ,
Փորձում բռնել , բանտել, փորձում ինձնից զատել
Եվ գլխատված այդպես նրան ցմահ դատել...
Իսկ ազգերին համայն կոչել նրան ,,ատել՛՛:
Դե տես հիմա ընկեր, թե որքան եմ անկոչ...
Ծանոթացանք արդեն... իսկ գուցե և դեռ ոչ:
Ես գիտեմ տիեզերքը, ես մասնիկն եմ նրա,
Եվ ինձ կոչ չեն արել ,,թռնել մեկի վրա՛՛...
Ես տեսել եմ ոնց է բարին դառնում չարը,
Նման մասնիկներից է կազմված մեր աշխարհը:
Չունեմ հատուկ անուն, չունեմ արյունի գույն,
Ու չեմ կարծում թե դա վատագույնն է կյանքում...
Ես եմ, դու ես, նա է, ահա խառնարանը,
Այստեղ է խմորվում մեր ողջ արյան համը...
Հուսամ ծանոթացանք, իսկ եթե ոչ...
alik 11.03.12
Մեջբերել
Էջանիշներ