Ատում եմ մարդկանց ու սիրում եմ ինձ
Գուցե ես մարդ չեմ, կամ խենթ անմեկին.
Չէ՞ որ արևը լուսե շողերը
Ուղղում է բոլոր արարածներին:
Նեղվում եմ այսօր, շունչս՝ զերթ օտար,
Ասես լքում է ինձ ու փախչում ինձնից,
Որ ես մարդկանցից ու զեռուններից
Չվարակվեմ ու ինքս չդառնամ օջախ վարակի:
Էշերի համար ես չկամ արդեն,
Ձիերն էլ արդեն չեն հավատում ինձ,
Միայն խենթերն են, որ ինձ պաշտպանում են,
Այն էլ արդեն էշ-մարդկանցից փախչում են:
Էհ, հառաչում եմ:
Գնա, գիշեր,
Արի, բանական հոգի,
Որ կռվեմ քեզ հետ:
Էջանիշներ