User Tag List

Էջ 1 8-ից 12345 ... ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 1 համարից մինչև 15 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 120 հատից

Թեմա: Հայ երեխաները` բռնության զոհ

  1. #1
    ես գիտեմ... Գեա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.03.2010
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    868
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Ուշադրություն Հայ երեխաները` բռնության զոհ

    Կա արդյոք բռնություն մեր հասարակության մեջ երեխայի հանդեպ, թե սա էլ է հերթական, վտանգավոր հակահայկական, հակազգային կոմպանիա , որի նպատակն է արժեզրկել այն լուսավորը, որ կա մեր մեջ` կասկածանքի տակ դնելով ընդունված կարծիքը, թե հայը մեծ սեր ու պատասխանատվություն ունի երեխաների հանդեպ:

    տեղադրում եմ նմանատիպ տեսահոլովակներից մեկը, կարծում եմ փնտրելու դեպքում կարելի է նմանատիպ հոլովակներ էլի գտնել:
    Վերջին խմբագրող՝ Գեա: 10.03.2012, 13:15:
    Է՜յ, դո՛ւ` սապատ դառած ՃԻՇՏ, անապատ եմ մտել: Քեզ մաշելու համար ծարավ եմ մնալու...

  2. Գրառմանը 8 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    E-la Via (10.03.2012), keyboard (10.03.2012), laro (10.03.2012), Mark Pauler (10.03.2012), Ripsim (10.03.2012), Tig (12.03.2012), Աթեիստ (10.03.2012), Ավետիք (10.03.2012)

  3. #2
    . keyboard-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    05.12.2007
    Գրառումներ
    4,771
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Որդեգրված հայ մանուկների ճակատագիրն արտերկրում իսկապե՞ս հիանալի է

    «ԱՄՆ-ում սպանվել է Ռուսաստանից որդեգրված 8-ամյա երեխան. նա մահացել է դանակի բազմաթիվ հարվածներից», «Կանադայում սպանվել է որդեգրված ռուս երեխան», «Վեց տարի տևեց երկու լեսբուհիների դատական քաշքշուկը, որոնցից ամենքը պայքարում էր Կազախստանից որդեգրված երեխայի մայրը կոչվելու համար» և այլն: Նմանատիպ լուրեր` որդեգրված երեխաների սպանությունների, նրանց նկատմամբ իրականացրած բռնությունների, այլասերված գործողությունների, նրանց` իբրև առանձին օրգանների դոնորներ դարձնելու ու մնացածի մասին պարբերաբար գրում է հատկապես ռուսական մամուլը, իսկ ռուսաստանյան դատարաններում բազմաթիվ են տվյալ փաստերով քրգործերը:


    Բայց հայաստանյան ԶԼՄ-ներում երբևէ նմանատիպ տեղեկություն Հայաստանից որդեգրված երեխաների ճակատագրի վերաբերյալ չի եղել. այնպիսի տպավորություն է, որ հայ մանուկները օտար-ամայի ճամփեքում...

    Նյութը ամբողջությամբ

    Աղբյուր` panorama.am

  4. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Mark Pauler (10.03.2012), Tig (12.03.2012), Ալիք (20.03.2012), Գեա (10.03.2012)

  5. #3
    ես գիտեմ... Գեա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.03.2010
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    868
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Keyboard , այն որ որդեգրված երեխաների ճակատագիրը ինչպես արտերկրում , այնպես էլ երկրի ներսում , երբեմն շատ ցավալի ու մշուշապատ է, հայտնի է բոլորին ու դա լրիվ առանձին քննարկման թեմա է : Ես այլ բան եմ ուզում պարզել: Նմանատիպ խոսակցություններն ու ռեպորտաժները ցույց են տալիս,կամ ավելի ճիշտ փորձում են ցույց տալ, որ հայերի երեխաների հանդեպ ունեցած սերն ու մեծարանքը մի մեծ հեքիաթ է փուչիկ,որ ամեն ինչ այնքան էլ այդպես չէ, որ ամեն օր, ամեն ժամ հենց մեր կողքին ապրում են բռնության ենթարկված երեխաներ, որ նրանց թիվը մեծ է: Իմ կարծիքով օրինակ փորձ է արվում մի երկու դեպքը, որը իհարկե անխուսափելի է(ինչ մարդ ասես, որ չկա)ընդհանրացնել ու դարձնել ընդհանուր վիճակ, դրանով կոտրելով մեր արժեքներից ևս մեկը: Ինձ օրինակ հետաքրքիր է , դուք ձեր շրջապատում քանի դեպք գիտեք , երբ երեխան ծեծված , բռնության ենթարկած վիճակում է:Միթե ադպիսիները այնքան շատ են, որ դառնան ազգային նկարագիր: իսկ գուցե իսկապես փոխվում է մեր ազգային նկարագիրը ու մենք դառնում ենք չար, անտարբեր, աննորմալ մեր սերնդի հանդեպ...
    Է՜յ, դո՛ւ` սապատ դառած ՃԻՇՏ, անապատ եմ մտել: Քեզ մաշելու համար ծարավ եմ մնալու...

  6. Գրառմանը 7 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Cassiopeia (11.03.2012), keyboard (10.03.2012), laro (10.03.2012), Mark Pauler (10.03.2012), Ripsim (10.03.2012), Sambitbaba (29.03.2012), Ալիք (20.03.2012)

  7. #4
    Մշտական անդամ Ripsim-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    01.04.2011
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    282
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Գեա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Keyboard , այն որ որդեգրված երեխաների ճակատագիրը ինչպես արտերկրում , այնպես էլ երկրի ներսում , երբեմն շատ ցավալի ու մշուշապատ է, հայտնի է բոլորին ու դա լրիվ առանձին քննարկման թեմա է : Ես այլ բան եմ ուզում պարզել: Նմանատիպ խոսակցություններն ու ռեպորտաժները ցույց են տալիս,կամ ավելի ճիշտ փորձում են ցույց տալ, որ հայերի երեխաների հանդեպ ունեցած սերն ու մեծարանքը մի մեծ հեքիաթ է փուչիկ,որ ամեն ինչ այնքան էլ այդպես չէ, որ ամեն օր, ամեն ժամ հենց մեր կողքին ապրում են բռնության ենթարկված երեխաներ, որ նրանց թիվը մեծ է: Իմ կարծիքով օրինակ փորձ է արվում մի երկու դեպքը, որը իհարկե անխուսափելի է(ինչ մարդ ասես, որ չկա)ընդհանրացնել ու դարձնել ընդհանուր վիճակ, դրանով կոտրելով մեր արժեքներից ևս մեկը: Ինձ օրինակ հետաքրքիր է , դուք ձեր շրջապատում քանի դեպք գիտեք , երբ երեխան ծեծված , բռնության ենթարկած վիճակում է:Միթե ադպիսիները այնքան շատ են, որ դառնան ազգային նկարագիր: իսկ գուցե իսկապես փոխվում է մեր ազգային նկարագիրը ու մենք դառնում ենք չար, անտարբեր, աննորմալ մեր սերնդի հանդեպ...
    Գեա ջան, կարծում եմ մեզանից յուրաքանչյուրն էլ ունի կամ ունեցել է մեկ ընկեր, որի պատմածը իր ընտանիքի մասին զարմանք և նույնիսկ սարսափ է առաջացրել: Եվ խոսքը միայն հենց բուն ծեծի մասին չէ: Ինչպես տեսանյութում էր նշվում, անտարբերությունը, վախի մթնոլորտը ևս բռնության ձև կարող են համարվել: Իհարկե ես չեմ կարծում, որ այդ դեպքերը կարող են դառնալ մեր ազգի նկարագիր: Եվ հայերի ունեցած սերն ու մեծարանքը երեխաների նկատմամբ չի կարող լինել հեքիաթ, քանի որ մենք ամեն օր առնչվում ենք այդ սիրո հետ: Ուղղակի շատ դեպքերում ռեսուրսների բացակայությունը, դաստիարակչական մեթոդներին չտիրապետելը բերում են այդ սիրո արտահայտման ոչ ճիշտ ձևերի: Կարծում եմ հենց սրանում է խնդիրը՝ ուղղակի իրազեկության և այս ասպարեզում կրթվածության պակասի մեջ:

  8. Գրառմանը 6 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    E-la Via (10.03.2012), laro (10.03.2012), Mankik (28.03.2012), Mark Pauler (10.03.2012), Tig (12.03.2012), Գեա (10.03.2012)

  9. #5
    Լիարժեք անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    12.01.2009
    Գրառումներ
    75
    Բլոգի գրառումներ
    4
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Բարձրաձայնե՞լ, թե չբարձրաձայնե՞լ։ Ինչպես և բանակի հետ կապված դեպքերում մարդիկ բաժանվում են 2 ճամբարի։ Մի մասը գտնում է, որ պետք չէ բարձրաձայնել, որպեսզի չարժեզրկվի ինստիտուտը(բանակը, երեխան, ընտանիքը, հայը)։ Մյուս մասը գերադասում է բարձրաձայնել, որովհետև գտնում է, որ լռելով կամ աչք փակելով չես պայքարի այդ բացասական երևույթների դեմ։
    — Долой генерала Гранта! Да здравствует генерал Ли! Бог с нами, потому что он ненавидит янки! Ура!
    — Бог не с нами, потому что он ненавидит идиотов.

  10. Գրառմանը 6 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    E-la Via (10.03.2012), keyboard (10.03.2012), Mark Pauler (10.03.2012), Tig (12.03.2012), Աթեիստ (10.03.2012), Գեա (10.03.2012)

  11. #6
    ես գիտեմ... Գեա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.03.2010
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    868
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Ripsim-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Գեա ջան, կարծում եմ մեզանից յուրաքանչյուրն էլ ունի կամ ունեցել է մեկ ընկեր, որի պատմածը իր ընտանիքի մասին զարմանք և նույնիսկ սարսափ է առաջացրել: Եվ խոսքը միայն հենց բուն ծեծի մասին չէ: Ինչպես տեսանյութում էր նշվում, անտարբերությունը, վախի մթնոլորտը ևս բռնության ձև կարող են համարվել: Իհարկե ես չեմ կարծում, որ այդ դեպքերը կարող են դառնալ մեր ազգի նկարագիր: Եվ հայերի ունեցած սերն ու մեծարանքը երեխաների նկատմամբ չի կարող լինել հեքիաթ, քանի որ մենք ամեն օր առնչվում ենք այդ սիրո հետ: Ուղղակի շատ դեպքերում ռեսուրսների բացակայությունը, դաստիարակչական մեթոդներին չտիրապետելը բերում են այդ սիրո արտահայտման ոչ ճիշտ ձևերի: Կարծում եմ հենց սրանում է խնդիրը՝ ուղղակի իրազեկության և այս ասպարեզում կրթվածության պակասի մեջ:
    Իսկ ով է որոշում մենք ընդհանուր առմամբ(խոսքը մասնավոր դեպքերի մասինչէ) տիրապետում ենք դաստիարակչական մեթոդներին թե, ոչ: Գուցե մեր մեթոդները այլ են, ու պայմանավորված են ազգի ապրած չապրածով, ու հենց դրանով էլ տարբերվում ենայլ ազգերից , բայց ինչքանով դա կարելի է որակել իբրև չիմացություն...

    Մեջբերում Chelovek84-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Բարձրաձայնե՞լ, թե չբարձրաձայնե՞լ։ Ինչպես և բանակի հետ կապված դեպքերում մարդիկ բաժանվում են 2 ճամբարի։ Մի մասը գտնում է, որ պետք չէ բարձրաձայնել, որպեսզի չարժեզրկվի ինստիտուտը(բանակը, երեխան, ընտանիքը, հայը)։ Մյուս մասը գերադասում է բարձրաձայնել, որովհետև գտնում է, որ լռելով կամ աչք փակելով չես պայքարի այդ բացասական երևույթների դեմ։
    իհարկե եթե դեպքեր կան, կասեմ ավելին, նույիսկ մեկ դեպքի առկայության դեպքում պետք է ոչ միայն բարձրաձայնել , այլ աղաղակել դրա մասին, բռնել բռնացողի ձեռքից, ու թույլ չտալ նման դեպքի/երի կրկնությունը:
    բայց արդյոք այնքան շատ են այդ դեպքերը , որ դրա մասին խոսելիս ահրաժեշտ է դառնում ասել.թե մեր հասարակությանը այնուամենայնիվ բնորոշ է այս սարսափելի երևույթը:Կարծում եմ չեք առարկի, որ տարբեր բան է ,երբ հասարակության մեջ առկա այս կամ այն լոկալ տգեղ երևույթը, այլ է, երբ այդ բացասականն ու վատը տվյալ հասարակության մեջ այնքան շատ է, որ դառնում է բորոշիչ ու այդ առումով նաև անհանգստացնող...
    Վերջին խմբագրող՝ Գեա: 10.03.2012, 16:37:
    Է՜յ, դո՛ւ` սապատ դառած ՃԻՇՏ, անապատ եմ մտել: Քեզ մաշելու համար ծարավ եմ մնալու...

  12. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Cassiopeia (11.03.2012), Chelovek84 (10.03.2012), Mark Pauler (11.03.2012), Tig (12.03.2012), Աթեիստ (10.03.2012)

  13. #7
    Սկսնակ անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.12.2010
    Գրառումներ
    25
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ցավոք ինչպես մնացած հոգեբանությունը էնպես էլ այս "առարկան" մեր ազգից այնքան հեռու է որ համարյա չի ընկալվում իր բուն իմաստով

    ասում եք առանձին դեպքեր են ???
    մեր ազգի ինչպես և երրորդ աշխարհի երկրների մնացած ազգերի ոչ միայն առկա է այս երևույթը , այլ մինչև վերջի բջիջները չարորակ ուռուցքի պես տարածված է ու փոխանցվում է սերնդե-սերունդ ...

    իհարկե նախ բռնություն բառի լայն իմաստն է պետք հասկանալ . իսկ սրա համար տարրական հոգեբանության սկզբունքներ ...
    որ ցավոք շատ աղավաղված ու համարյա լրիվ իմաստազրկված է մեր պես ազգերի գիտակցության մեջ /

    Բա որտեղից է ձեր կարծիքով մեր ազգի հազարամյակներ շարունակ չփոփոխվող ու միշտ արդիական էս չարքաշ վիճակը ...??? ս հավերժ դժբախտի կոմպլեքսը ...???
    Մի մասի կողմից մյուս մասի հանդեպ անվերջ ատելությունը ... այնքան խիստ ,ու այնքան սատանայական հաճույքով ատելություն ,որ ոչ մի թշնամի մեզ այդպես ու այդքան չի ատում !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
    Էս ամենը էդքան "հայավարի" սիրող ծնողի ու "հայավարի " մեծացող երեխաի մանկության ուղիղ արդյունքն ա !!!!
    ՈՒ լինելու է այսպես այնքան երկար - ինչքան հրաժարվենք տեսնել այս ու միակ պատճառը !!! Գոնե սա տեսնելու դեռ ընդունակներս....!!!
    Վերջին խմբագրող՝ John.24: 10.03.2012, 19:21:

  14. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Mark Pauler (11.03.2012), Սելավի (10.03.2012)

  15. #8
    ես գիտեմ... Գեա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.03.2010
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    868
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում John.24-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ցավոք ինչպես մնացած հոգեբանությունը էնպես էլ այս "առարկան" մեր ազգից այնքան հեռու է որ համարյա չի ընկալվում իր բուն իմաստով

    ասում եք առանձին դեպքեր են ???
    մեր ազգի ինչպես և երրորդ աշխարհի երկրների մնացած ազգերի ոչ միայն առկա է այս երևույթը , այլ մինչև վերջի բջիջները չարորակ ուռուցքի պես տարածված է ու փոխանցվում է սերնդե-սերունդ ...

    իհարկե նախ բռնություն բառի լայն իմաստն է պետք հասկանալ . իսկ սրա համար տարրական հոգեբանության սկզբունքներ ...
    որ ցավոք շատ աղավաղված ու համարյա լրիվ իմաստազրկված է մեր պես ազգերի գիտակցության մեջ /

    Բա որտեղից է ձեր կարծիքով մեր ազգի հազարամյակներ շարունակ չփոփոխվող ու միշտ արդիական էս չարքաշ վիճակը ...??? ս հավերժ դժբախտի կոմպլեքսը ...???
    Մի մասի կողմից մյուս մասի հանդեպ անվերջ ատելությունը ... այնքան խիստ ,ու այնքան սատանայական հաճույքով ատելություն ,որ ոչ մի թշնամի մեզ այդպես ու այդքան չի ատում !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
    Էս ամենը էդքան "հայավարի" սիրող ծնողի ու "հայավարի " մեծացող երեխաի մանկության ուղիղ արդյունքն ա !!!!
    ՈՒ լինելու է այսպես այնքան երկար - ինչքան հրաժարվենք տեսնել այս ու միակ պատճառը !!! Գոնե սա տեսնելու դեռ ընդունակներս....!!!
    ձեր գրածներից համարյա բան չհասկացա, այսինքն կարծում եք, որ մեր ժողովրդի չարքաշ կյանքի պատճառը` հազարամյակներով հայ ընտանիքում երեխայի հանդեպ շարունակական բռնությունն է?
    Է՜յ, դո՛ւ` սապատ դառած ՃԻՇՏ, անապատ եմ մտել: Քեզ մաշելու համար ծարավ եմ մնալու...

  16. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Cassiopeia (11.03.2012), laro (10.03.2012), Mark Pauler (11.03.2012), Ripsim (10.03.2012)

  17. #9
    Պատվավոր անդամ laro-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    06.07.2011
    Տարիք
    28
    Գրառումներ
    1,166
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում John.24-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ցավոք ինչպես մնացած հոգեբանությունը էնպես էլ այս "առարկան" մեր ազգից այնքան հեռու է որ համարյա չի ընկալվում իր բուն իմաստով

    ասում եք առանձին դեպքեր են ???
    մեր ազգի ինչպես և երրորդ աշխարհի երկրների մնացած ազգերի ոչ միայն առկա է այս երևույթը , այլ մինչև վերջի բջիջները չարորակ ուռուցքի պես տարածված է ու փոխանցվում է սերնդե-սերունդ ...

    իհարկե նախ բռնություն բառի լայն իմաստն է պետք հասկանալ . իսկ սրա համար տարրական հոգեբանության սկզբունքներ ...
    որ ցավոք շատ աղավաղված ու համարյա լրիվ իմաստազրկված է մեր պես ազգերի գիտակցության մեջ /

    Բա որտեղից է ձեր կարծիքով մեր ազգի հազարամյակներ շարունակ չփոփոխվող ու միշտ արդիական էս չարքաշ վիճակը ...??? ս հավերժ դժբախտի կոմպլեքսը ...???
    Մի մասի կողմից մյուս մասի հանդեպ անվերջ ատելությունը ... այնքան խիստ ,ու այնքան սատանայական հաճույքով ատելություն ,որ ոչ մի թշնամի մեզ այդպես ու այդքան չի ատում !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
    Էս ամենը էդքան "հայավարի" սիրող ծնողի ու "հայավարի " մեծացող երեխաի մանկության ուղիղ արդյունքն ա !!!!
    ՈՒ լինելու է այսպես այնքան երկար - ինչքան հրաժարվենք տեսնել այս ու միակ պատճառը !!! Գոնե սա տեսնելու դեռ ընդունակներս....!!!
    Եթե ձեզ ճիշտ հասկացա, էսպիսի մի հարց տամ.
    Ի՞նչ կապ ունի «հազարամյակներ շարունակ տևած չարքաշ վիճակը» թմրամոլ ծնողի և երեխայի հարաբերությունների հետ: Լավ ծնողը միշտ և անկախ պայմաններից իր երեխայի հանդեպ տածում է համապատասխան, նորմալ մարդկանց վայել վերաբերմունք և դրա հետ սոցիալական ապահովությունը կապ չունի: Իսկ մեղմ ասած վատ ծնողների համար միևնույն է իրենց երեխաների ճակատագիրը, ապրած կյանքն ու կրած տանջանքները, որոնք ի դեպ հենց իրենք՝ ծնողներն են պատճառում: Իրոք, դա ուսումնասիրված փաստ է. մանկատանը մեծացած կամ ծնողներից բռնություն տեսած երեխաների հոգեբանությունն այլ է: Հատկապես դեռահասների և ընդհանրապես արդեն գիտակից երեխաների մոտ այդ տարիքում տարած նման տրավման անբուժելի է..... Ես այս երևույթը այսպես եմ որակում. նման ծնողնեը երեխաներ ունենում և մեծացնում են անգիտակցաբար և չմտածելով նրանց ապագայի մասին: Կարծեմ տեսանյութում մի այդպիսի դեպք կար, երբ ծնողը ասում էր, որ ինքը այդ երեխայի ծննդով չի ուրախցել և նա ընդհամենը հոգս է իր համար.... Ինչպե՞ս կարող է նորմալ մարդը ձեռք բարձրացնել կամ բռնության այլ ձևեր կիրառել իր սեփական երեխայի վրա, զարմանում եմ....: Ինչևէ, թեմայի նպատակը սա չի, կներեք, եթե շեղվեցի թեմայից:

  18. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    E-la Via (10.03.2012)

  19. #10
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    24.01.2007
    Գրառումներ
    722
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում John.24-ի խոսքերից Նայել գրառումը

    Բա որտեղից է ձեր կարծիքով մեր ազգի հազարամյակներ շարունակ չփոփոխվող ու միշտ արդիական էս չարքաշ վիճակը ...??? ս հավերժ դժբախտի կոմպլեքսը ...???
    Մի մասի կողմից մյուս մասի հանդեպ անվերջ ատելությունը ... այնքան խիստ ,ու այնքան սատանայական հաճույքով ատելություն ,որ ոչ մի թշնամի մեզ այդպես ու այդքան չի ատում !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
    Էս ամենը էդքան "հայավարի" սիրող ծնողի ու "հայավարի " մեծացող երեխաի մանկության ուղիղ արդյունքն ա !!!!
    ՈՒ լինելու է այսպես այնքան երկար - ինչքան հրաժարվենք տեսնել այս ու միակ պատճառը !!! Գոնե սա տեսնելու դեռ ընդունակներս....!!!
    Կրթական համակարգից հանեք բոլոր «Գիքոր» և նմանատիպ խիստ էմոցիոնալ մակարդակում երեխաներին ծրագրավորող պատմվածքները և ձեր բարձրացրած հարցը կգտնի իր պատասխանը:
    Մենք իրար սեր ենք պարտք մարդիկ:

  20. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    keyboard (10.03.2012), Ripsim (10.03.2012), Tig (12.03.2012), VisTolog (10.03.2012)

  21. #11
    Մշտական անդամ Ավետիք-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.03.2011
    Գրառումներ
    233
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    «Քանակը որոշում է որակը»: Մտածում եմ, որ այս արտահայտությունն ավելիով է բացատրում երևույթը: Բացատրեմ միտքս. ԱՄՆ-ն և ՌԴ-ն խոշոր պետություններ են, ահրելի տարածքով և 100 միլիոնավոր խայտաբղետ բնակչությամբ: Եվ բնականաբար բռնության մասին լուրերն ավելի հաճախ են և, կախված մշակույթից, անկաշկանդ են լուսաբանվում: Դառնալով Հայաստանին՝ քիչ բնակչությամբ և մեր «ամոթխածությամբ», շատ անգամ կոծքում ենք իրականությունը:
    «Եթե կյանքումդ չկա մեկ բան, որի համար արժե զոհվել: Ապա զուր է ապրածդ կյանքը:»

  22. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    E-la Via (10.03.2012), keyboard (10.03.2012), laro (10.03.2012)

  23. #12
    Մշտական անդամ Ripsim-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    01.04.2011
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    282
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Գեա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Իսկ ով է որոշում մենք ընդհանուր առմամբ(խոսքը մասնավոր դեպքերի մասինչէ) տիրապետում ենք դաստիարակչական մեթոդներին թե, ոչ: Գուցե մեր մեթոդները այլ են, ու պայմանավորված են ազգի ապրած չապրածով, ու հենց դրանով էլ տարբերվում ենայլ ազգերից , բայց ինչքանով դա կարելի է որակել իբրև չիմացություն...
    Կարծում եմ դաստիարակչական մեթոդի ճշգրտության չափանիշ հանդիսանում է այն, թե ինչքանով է երեխան հոգեպես լավ, հանգիստ զգում իր ընտանիքում, իր ծնողների հետ: Ինչքանով է կարողանում վստահել ծնողներին, «չվազել» ուրիշների մոտ իր խնդիրները կիսելու համար: Համենայն դեպս, երբ ես դառնամ ծնող, ինձ համար հիմնական չափանիշը սա կլինի: Բայց հարցը կայանում է նրանում, թե ինչպես հասնել այսպիսի ներդաշնակության? Գիտեմ, որ գոյություն ունեն դաստիարակությանը վերաբերյալ բազմաթիվ գրքեր, որոնք շատ դեպքերում նաև հակասում են իրար: Բայց ինչպես ընտրել այսպես ասած ճիշտ ուղին? Գոյություն ունեն մեր ազգին, նրա ապրած չապրածին ադապտացված մեթոդներ? Կարծում եմ սա է կարևոր խնդիր. յուրաքանչյուր մարդ, ծնող դառնալուց առաջ պետք է համապատասխան գիտելիքներ ձեռք բերի: Իսկ արդյոք դա արվում է կամ կան միջոցներ դա անելու համար? Ինձ թվում է, սա արդիական հարց է մեզ համար:
    Հ.Գ. Կուզենայի լսել ակումբցի ծնողների կարծիքը, ինչով են ուղղորդվում երեխաներին դաստիարակելիս? Կներեք եթե հարցը տալիս եմ, ոչ համապատասխան բաժնում: Խնդրում եմ ուղղորդեք ճիշտ բաժին:
    Մեջբերում John.24-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ցավոք ինչպես մնացած հոգեբանությունը էնպես էլ այս "առարկան" մեր ազգից այնքան հեռու է որ համարյա չի ընկալվում իր բուն իմաստով

    ասում եք առանձին դեպքեր են ???
    մեր ազգի ինչպես և երրորդ աշխարհի երկրների մնացած ազգերի ոչ միայն առկա է այս երևույթը , այլ մինչև վերջի բջիջները չարորակ ուռուցքի պես տարածված է ու փոխանցվում է սերնդե-սերունդ ...

    իհարկե նախ բռնություն բառի լայն իմաստն է պետք հասկանալ . իսկ սրա համար տարրական հոգեբանության սկզբունքներ ...
    որ ցավոք շատ աղավաղված ու համարյա լրիվ իմաստազրկված է մեր պես ազգերի գիտակցության մեջ /

    Բա որտեղից է ձեր կարծիքով մեր ազգի հազարամյակներ շարունակ չփոփոխվող ու միշտ արդիական էս չարքաշ վիճակը ...??? ս հավերժ դժբախտի կոմպլեքսը ...???
    Մի մասի կողմից մյուս մասի հանդեպ անվերջ ատելությունը ... այնքան խիստ ,ու այնքան սատանայական հաճույքով ատելություն ,որ ոչ մի թշնամի մեզ այդպես ու այդքան չի ատում !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
    Էս ամենը էդքան "հայավարի" սիրող ծնողի ու "հայավարի " մեծացող երեխաի մանկության ուղիղ արդյունքն ա !!!!
    ՈՒ լինելու է այսպես այնքան երկար - ինչքան հրաժարվենք տեսնել այս ու միակ պատճառը !!! Գոնե սա տեսնելու դեռ ընդունակներս....!!!
    John ջան, ես էլ Ձեզ ընդհանրապես չհասկացա: Նախ շատ ուռճացրած եք ներկայացնում « սատանայական հաճույքով ատելություն»-ը: Ես աչքերս փակ չեմ ապրում, բայց այդպիսի ատելության շատ հազվադեպ եմ հանդիպում, ու միանշանակ չեմ կարող դա համարել մեր ազգի ազգային նկարագիր կամ գլոբալ խնդիր: Համաձայն եմ, որ մեր դաստիարակչական մեթոդներում գոյություն ունեն սխալներ, բայց եկեք համաձայնվեք, որ հայ ծնողների դաստիարակության մեթոդների շնորհիվ է, որ շատ արժեքներ պահպանվում են մեզանում...
    Մեկ ել չհասկացա չարքաշ վիճակը, ինչպես եք ամբողջովին վերագրում «հայավարի» սիրող ծնողին ու «հայավարի» մեծացնող երեխայի մանկությանը...
    Վերջին խմբագրող՝ Ripsim: 10.03.2012, 21:13:

  24. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    E-la Via (10.03.2012)

  25. #13
    Պատվավոր անդամ E-la Via-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    08.07.2009
    Գրառումներ
    1,262
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Գեա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Կա արդյոք բռնություն մեր հասարակության մեջ երեխայի հանդեպ, թե սա էլ է հերթական, վտանգավոր հակահայկական, հակազգային կոմպանիա , որի նպատակն է արժեզրկել այն լուսավորը, որ կա մեր մեջ` կասկածանքի տակ դնելով ընդունված կարծիքը, թե հայը մեծ սեր ու պատասխանատվություն ունի երեխաների հանդեպ:
    Կա՞ արդյոք բռնություն մեր հասարակության մեջ երեխայի հանդեպ:
    Կարելի է ասել երջանիկ են այն մարդիկ, ովքեր նման հարց են տալիս, որովհետև նրանք հավանաբար մի կամ երկու դեպքից ավելին չեն տեսել:

    Գեա ջան, փաստ է, որ կա ու մի կամ մի քանի դեպք չի: Կարելի է ասել, որ մեր հասարակությունում այն շատ է տարածված: Ուղղակի էլի ամեն ինչ ընտանիքի ներսում պահելու մեր սովորությունից է գալիս, որ մեծամասամբ տեղյակ չենք կիրառվող բռնություններից: Չափազանցություն չի լինի ասել, որ տեսածս տաս ընտանիքից առնվազն չորսում կիրառվում է ֆիզիկական բռնութուն, իսկ հոգեբանական բռնության մասին էլ չասեմ:

    Հարցնում ես երեխայի հանդեպ կիրառվող բռնությունը կապ ունի մեր ազգային նկարագրի հետ???
    Ասեմ.... Հայ մարդը ընտանիքը մի ամբողջական բջիջ է համարում, որտեղ բոլոր անդամները իրենց տեղն ու դիրքն ունենալով հանդերձ՝ պետք է ձուլված լինեն մեկը մեկի հետ, ամբողջի մեջ: Կարծես թե շատ էլ լավ մոտեցում է: Այո, բայց լավ կլիներ, եթե նաև հայ մարդը հասկանար, որ իր ընտանիքի յուրաքանչյուր անդամ ընդհանուրի մաս լինելով հանդերձ՝ նաև անհատականություն է, որը կարող է լինել տարբեր, որը պարտավոր չէ համապատասխանել իր ծնողի, հարազատության, գերդաստանի, ցեղի, ազգի պատկերացումներին: Բայց չէ, դարերից ի վեր ընտանիքի մասին եղած պատկերացումները, որոնք կարգին խեղաթյուրվել են , հիմա խեղդում են մարդու անհատականությունը: Հայկական ընտանիքում, իհարկե ոչ միայն հայկական ընտանիքում, երեխան համարվում է ծնողի սեփականությունը: Իսկ սեփականատերը շատ դեպքերում իրեն իրավասու է համարում իր սեփականության հետ անել այն, ինչ ցանկանում է: Հաճախ կարող ես լսել. "Իմ երեխան է, ինչ կուզեմ կանեմ":

    Բռնություն կիրառողը թե հայրն է, թե մայրը: Բռնություն ասելով՝ նկատի չունեմ էն "ուսուցողկան" թեթև ապտակները, այլ պարբերեբար հասցված մարմանկան ծանր վնասվածքները, երեխայի մարմնի վրա կապտուկների մշտական առկայությունը: Փոքր տարիքի երեխային ծնողը կարող է ծեծել նույն ուժով, ինչ ասենք իր հասկակացի հետ կռվի բռնվելիս:Որպես դաստիարակչական "գործիքներ" էլ կարող են հանդիս գալ գոտին, կախիչը, փայտը.... Ու այս ամենը կիրառել ասենք տաս տարեկան երեխայի հանդեպ, որն ուղղակի չլսված համարձակություն է ունեցել ծնողի ասածը մի քանի րոպե ուշացումով անել/թեթև օրինակ/:
    Բռնություն կիրառում են երկու ծնողներն էլ, երբեմն միանում են տատիկ- պապիկները: Տեսել եմ թե ինչպես հայ մայրը, որի մասին լեգենդներ են հյուսվում, տղամարդուց մի քանի անգամ ավելի սառնասիրտ է գտնվել ու ավելի դաժան միջոցների դիմել:
    Քիչ հանդիպող դեպքե՞ր են: Երանի չէր այդպես լիներ: Քիչ կարող են թվալ, որովհետև գաղտնի է պահվում, քիչ կարող է թվալ, որովհետև չենք ուզում տեսնել, իսկ տեսնելու դեպքում էլ ձեռքներս թափ ենք տալիս, ասում ենք իրենց ընտանիքի գործն է ու քաշվում մի կողմ:

    Երբ դպրոցում առաջին անգամ լսեցի, որ ԱՄՆ-ում երեխաներին հրշեջ ծառայության ու ոստիկանության համարների հետ նաև սովորեցնում են այն համարը, որով կարող են երեխաները զանգահարել իրենց հետ ծնողների վատ վարվելու դեպքում՝ ծիծաղեցի: Իսկ երբ իմացա, որ շատ երեխաներ են իրենց ծնողներին ոստիկանության ձեռքն հանձնել, չհավատացի: Ինձ համար չլսված բան էր դա, երևակայությունից դուրս բան, բայց արի ու տես, որ հիմա ես շատ էլ կողմ եմ, որ երեխային հենց մանկուց սովորեցնեն իր իրավունքները, որ երեխան մանկուց իմանա, թե ինչպես կարող է իրեն պաշտպանել, որովհտև ընտանիքում պաշտպանություն չտեսնելով, հասկարակության կողմից էլ անտարբերության մատնվելով՝ դժվար է անգամ նորմալ պատկերացնել, թե ինչ վտանգների է նա ենթարկվում:

    Այս թեմայի շուրջ շատ բան կարելի է ասել, տարբեր կողմերով ծավալվել, հավանաբար էլի գրառումենր կանեմ, իսկ այժմ ամփոփվեմ: Մեր հասրակաությունում երեխան շատ անպաշտպան է ու դա գալիս է ազգային մի շատ խեղաթյուրված պատկերացումներից: Ես չեմ ասում, որ ազգի իրական նկարագրի մեջ է դա մտնում, չէ, բայց ինչպես շատ ազգային գծեր՝ խեղաթյուրվել է ծնող-երեխա հարաբերություննրեի հանդեպ մեր մոտեցում: Բացի այդ, կարծում եմ սխալ էլ է այս երևույթը ազգային տեսանկյունից քննարկել, պետք է ամենից առաջ մարդկային տեսանկյունից ելնելով խոսվի այս մասին:

    Երևույթ մանշանակ կա, ու հիմա ժամանակն է քննարկել, թե ինչպես պետք է երեխային պաշտապնել, ինչպե՞ս անել, որ հնարավորինս քիչ երեխաներ բռնության ենթարկվեն ու խեղված հոգեբանությամբ մեծանան: Ինչպե՞ս բռնության ենթարկվածներին հանել ծանր հոգեվիճակից: Ինչպե՞ս անել, որ հասարակության ամեն մի անդամ ծնող դառնալուց առաջ լավ գիտակցի, թե ինչ պատախսանտավություն է իր վրա ընկնում:
    Վերջին խմբագրող՝ E-la Via: 10.03.2012, 21:54:
    Հեռացողներին ճամփան չի ներում:
    Zulo

  26. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Mark Pauler (11.03.2012), Գեա (11.03.2012), Նաիրուհի (11.03.2012)

  27. #14
    Մշտական անդամ Ավետիք-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.03.2011
    Գրառումներ
    233
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ես կուզենայի մեկ արդիական օրինակ բերել, որը հնարած չէ, ոչ էլ երևակայական: Հենց մեր հարևաններն են: Անուններ չեմ նշի, ընտանիքի հայրը հարբեցող է, մայրը՝ մեղմ ասած անտարբեր իր երեխաների նկատմամբ, իրեն «ձև տված» պտտում է: Երեք երեխա են՝ մեկ աղջիկ և երկու տղա, ոչ մեկը՝ լինելով դպրոցի տարիքի, դպրոց չեն հաճախում: Տղաներն ամեն ժամանակ փողոցում սրան-նրան են կպնում: Մի քանի անգամ երեխաներիս հետ կռվեցին: Փորձեցի հանգիստ կերպով բացատրել - համոզել, որ հանգիստ լինեն՝ ոչ մի կերպ չէին ուզում հասկանալ, մինչև ականջները չքաշեցի և ասեցի, որ երեխաներիցս հեռու մնան: Չնայած, որ տուն ունեն, նրանց բոմժ են անվանում: Ես մտածում եմ, որ այս տեսակի էլ է լինում ընտանիքում երեխաների հանդեպ բռնություն այն էլ Հայաստանում:
    «Եթե կյանքումդ չկա մեկ բան, որի համար արժե զոհվել: Ապա զուր է ապրածդ կյանքը:»

  28. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Mark Pauler (11.03.2012)

  29. #15
    . keyboard-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    05.12.2007
    Գրառումներ
    4,771
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ա ես զարմանում եմ, պառտադիր պտի խոսան ասեն կամ թաքցենեն ինչ հետևից ենք ընկել ժողովուրդ, հլը մի նայեք, օրը հեռուստացույցով քանի անապահով ընտանիք են ցույց տալիս, բերել 8-9 երեխա շարել են, խոսալուց էլ խոսում են, ու պատոմում. Ամուսինս հաշմանդամա, չենք կարում աշխատենք, երեխեքը սոված են, բա դա բռնություն չի, բերել ես դե պահի, խի ես հույսդ ուրիշի վրա դրել, ամենամեծ բռնությունը դայա,բերելուց առաջ չէիր մտածում, որ չես կարա պահես,հասկանում եմ, կոպիտ եմ ասում, բայց մեկա տենցա, պիտի մի բան անելուց առաջ մի քիչ էլ մտածես կարծում եմ, ընչի հետևից ենք ընկել: Մի երեխա ունեմ, ամբողջ ուժով, եռանդով, կարացածիս մաքսիմալով ամեն ինչ անում եմ, բայց մեկա էլի դժգոհ եմ նրանից թե ոնց եմ ես իմ երեխուն ապահովում, չնայած ի փառս Աստծո, ոչ մի բանի կարիք չունի, տա Աստված չունենա էլ, բայց դե մեկա դժվարա:
    Բռնությունը ամենուրեքա, խոսալ չխոսալ եսիմ, եդ արդեն էական չի կարծում եմ:
    Վերջին խմբագրող՝ keyboard: 10.03.2012, 22:49:

  30. Գրառմանը 6 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Cassiopeia (11.03.2012), Jarre (18.03.2012), Ripsim (11.03.2012), Աթեիստ (11.03.2012), Գեա (10.03.2012), Դեկադա (11.03.2012)

Էջ 1 8-ից 12345 ... ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. Ակումբցիների երեխաները
    Հեղինակ՝ ivy, բաժին` Տուն-տեղ, ընտանիք, երեխաներ
    Գրառումներ: 1381
    Վերջինը: 09.03.2023, 20:57
  2. Երթ Երևանում՝կանանց հանդեպ բռնության դեմ պայքարի շրջանակներում
    Հեղինակ՝ Գալաթեա, բաժին` Հայտարարություններ
    Գրառումներ: 58
    Վերջինը: 10.07.2013, 21:14
  3. Սերիալներում ցուցադրվող բռնության կադրեր
    Հեղինակ՝ Tig, բաժին` Սերիալներ
    Գրառումներ: 6
    Վերջինը: 13.02.2012, 11:33

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •