Քաղաքի վերաբերյալ իրավական որոշումներ ընդունում է քաղաքապետարանը, եթե քաղաքապետարանը թույլատրում է ինձ շինարարություն կատարել որևէ վայրում, ապա անկախ այդ վայրի աշխարհագրական դիրքից, իմ շինարարական գործողություններն այդտեղ անօրինական լինել չեն կարող՝ ես ունեմ իրավասու մարմնի թույլտվությունը:Ռուֆուս-ի խոսքերից
keyboard (14.03.2012)
Նաիրուհի ջան, առաջարկ ընդհանրապես չունեմ, ուղղակի իմ համեստ կարծիքով հնարավոր չէ ստեղծել օրինապաշտ երկիր, ինքդ խախտելով, ու արհամարելով այդ երկրի օրենքները:
keyboard (14.03.2012)
Ես իրավաբան չեմ ու օրենքները լավ չգիտեմ, բայց Մաշտոցի Պուրակի պաշտպանների թվում լիքը իրավաբաններ ու օրենքից հասկացող մարդիկ կան, ովքեր ասում են, որ դա օրենքին հակասում ա
I may be paranoid but no android!
Քաղաքապետարանի որոշումն է անօրինական, ոչ թե իմ շինարարական գործողությունները, հետևաբար բողոքարկել պետք է նրանց կայացրած որոշումը, այլ ոչ թե ստեղծել ինչ-որ դատարան, և որոշում ընդունել քանդելու իմ, օրենքով հայտագրված, սեփականությունը:Ես իրավաբան չեմ ու օրենքները լավ չգիտեմ, բայց Մաշտոցի Պուրակի պաշտպանների թվում լիքը իրավաբաններ ու օրենքից հասկացող մարդիկ կան, ովքեր ասում են, որ դա օրենքին հակասում ա
Անգամ իմ գործողություններին խոչընդոտելն արդեն անօրինական է:
Արեա ջան, ընդհանուր առմամբ ճիշտ ես՝ օրենքի տեսանկյունից, բայց քաղաքացիական շարժման մասնակիցներն ավելի ճիշտ են՝ իրենց քաղաքին տեր կանգնելու տեսանկյունից, իրանք, ուզում ես իմանալ, պարտավոր էլ չեն օրենք իմանալ, այ մարդ իմ այգում բուծիկ չեմ ուզում, էս ա իրանց ասածը, բուծիկի տերը գիտի չէ ով ա իրան թույլ տվել, թող գնա թույլտվողի օձիքը բռնի ասի՝ ապեր, էդքան փող տվի, արի պաշտպանի ինձ, այ էդ վաղտ քաղաքապետարանը թող տենա ինչ ա անում: Քաղաքացիական սենց ելույթները, ակցիաները միայն իրանց ծայրահեղականությամբ կարան հասցնեն գոնե ոսկե միջին վիճակի, չէ իրանք պիտի էդ միջինին դեմ լինեն, հենց կողմ եղան, էդ միջինից էլ միջին ա արդյունքը լինելու:
Գեա (14.03.2012)
Եղբայր, եթե բողոքում ես ու ըմբոստանում ես մի բանի դեմ, պիտի դրան համապատասխան տեղեկացվածություն ունենաս, էդ նույնն ա, որ օրենք չիմանաս, վաղը մեկը գա քեզ ասի քո տան տեղը իմնա, դուրս արի էս տնից, դու իրան դնես ասես չէ իմնա ու ասես, որ էտի պռոստո տենցա, ինքը քեզ փաստաթուղթ ցույց տա, դու ասես ես պարտավոր չեմ օրենքն իմանամ էսի իմ տունն ա ու վերջ։
ՏԵնց բան չկա, եթե քայլ ես անում, պտի ամուր հիմք ունենաս քայլդ դնելուց, թե չէ մեկ էլ տեսար թվացյալ ամուր բետոնն ու ասֆալտը փախավ ոտիդ տակից, ինչը լինումա մեր երկրում կատարվող շատ դեպքերում։
Հենց էդ անտեղյակության մեջա չարիքը հավատա, երբ մենք օրենքին տեր կկանգնենք, ոչ թե մեր ուզածին, այ էդ ժամանակ արդյունքը կերևա, իսկ օրենքին տեր կանգնելու համար այնհստակ իմանալ է պետք։
Շինարար ջան, հասկանում եմ որ պահեր կան, երբ առանց ծայրահեղությունների ոչնչի չես հասնի, բայց, մեր բակում լիքը գառաժ կա, վերևից որ նայում ես զզվելի տեսարան ա, էրեխեքն էլ խաղալու տեղ չունեն, հիմա պատկերացրու մի օր, ես ու մի քանի բակի մաքրությամբ մտահոգված երիտասարդ, քլունգ մլունգ վերցնենք իջնենք բակ, թե եկել ենք ձեր գառաժները քանդենք, որովհետև քաղաքապետարանն իրավունք չուներ ձեզ այստեղ գառաժ սարքելու թույլատվություն տալ: Բա էդ գառաժի տերն ի՞նչ անի: Ավելի ճիշտ չի՞ լինի քաղաքապետարանին ստիպել, (դատի տալ, ակցիաներ անել, հացադուլներ ու նստացույցեր հայտարարել) ապամոնտաժել ու այլ տեղ տեղափոխել գառաժներն ու այլևս երբեք մեր բակում գառաժ կառուցելու թույտվություն չտալ:
keyboard (14.03.2012)
Ժող, ինձ թվում ա սխալը մի կետից ա գալիս. էս դատը դիտարկեք որպես ակցիա, ցուցադրություն, ոչ թե իսկապես դատարանի կազմավորում:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
"Մենք ենք մեր սարեը" էհ ինչ վատ դատ արեցին գյուղացիներով։
Միանշանակ համաձայն եմ։
Մարդիկ օրենքի դեմ են ըմբոստանում, ինչի մասին ա խոսքը:
Դե հիմա իրանք էդ տարբերակն են ընտրում, ինձ թվում ա դա ավելի արդյունավետ կլինի: Ես էլ մեր հայաթի օրինակը բերեմ, կողքի շենքից մեկը քաղաքապետարանի թույլտվությամբ բերել էր հայաթի մեջտեղում քո ասած գառաժ դրել, մեր շենքավորն էլ, այդ թվում և հատկապես նաև իմ ընտանիքը, դուրս եկան, կանգնին, ասին չէ, ախպեր, չես դնելու ստեղ, էլ քաղաքապետարանից մարդ եկավ, էլ լրատվամիջոցներ, մենք չէինք թողնում էդտեղ դնեն, մեզ չէր հետաքրքրում ով ա թույլ տվել ով չէ, օրենքին էինք դե՞մ, հա, թող տենց լինի, մարդը հանեց, տարավ, էն մի կողքի հայաթում դրեց, էդ թաղի մարդիկ էլ ասին՝ դե քաղաքապետարանն ա թողել, թե չուզեցան վատամարդ լինել, չգիտեմ, հետո մեկն էլ բերեց երկրորդը դրեց, հիմա երրորդն էլ են դրել: Այ մարդ ես իմ բակում չեմ թողում գառաժ, օրենք-մօրենք չգիտեմ:
Էդ օրենքը չիմանալո՞վ։
keyboard ջան, ավելի անադրյունավետ բան չկա, քան երբ մարդիկ գործունեությամբ են զբաղված, ստեղ ինչ-որ մեր ասածի բառեր հատ հատ վերլուծելը: Մարդիկ դեմ են, որ ընտեղ բուծիկ լինի, իրանց քաղաքում, օրենքով ա, օրենքով չի, իրանք չեն թողում ըտեղ բուծիկ ըլնի, իմ ասածն էդ ա, էլ ընդեղ օրենք իմանալով-չիմանալով, ասածից մեջ հակասություն փնտրելով և այլնը ջուր ծեծոցի ա:
Ճիշտ ես ասում, ինձ էդ դատի պահն էր զարմացրել, էն էլ, որ Չուկի ասած տեսանկյունից ես նայում էլի նորմալ ա, ուղղակի մի քիչ շատ ա սենց ՝՝թքած ունենք քաղաքապետարանի վրա՝՝ վիճակ, դուրս չի գալիս, դե լուծարենք էդ կառույցներն ու մարդա մեր իմացած ու պատկերացրածով տիրություն անենք քաղաքին էլի:
Տղերք, մի բանում էլ եք շտապում, երբ որակում եք, որ ակտիվիստները ծանոթ չեն օրենքին: Իրավաբանական քննարկման մեջ մտնել չեմ պատրաստվում, էդ իմ ոլորտը չի, բայց նաև հասկանում եմ, որ տարբեր օրենքներ կարելի է տարբեր կերպ մեկնաբանել, գործողությունը հիմնավորել մեկ այլ օրենքով և այլն: Ու էս համատեքստում առաջարկում եմ կարդալ ակտիվիստների հայտարարությունը, որ գոնե ծանոթ լինեք օրենքի իրենց իմացությանը, իրենց դիրքորոշմանը, տեսատակետին.
Աղբյուր՝ Ա1+Մաշտոցի պուրակում իրականացվող կառուցապատումը անօրինական է եւ հակասում է այդ վայրի` հանրային այգու, նպատակային նշանակությանը: Շինարարությունն իրականացվում է առանց հաշվի առնելու հանրային տարածքի սեփականատերերի` հասարակության, կարծիքը, չնայած օրենքը պահանջում է այդ բնույթի աշխատանքներ իրականացնելուց առաջ անցկացնել հասարակական լսումներ եւ հաշվի առնել հանրության կարծիքը: Այս գործընթացի արդյունքում հերթական անգամ կոպտորեն խախտվել են ՀՀ Սահմանադրությամբ, Օրհուսի կոնվենցիայով եւ մի շարք այլ իրավական ակտերով սահմանված մարդու հիմնարար իրավունքները: Որքան էլ պետական տարբեր պաշտոնյաների համար անհասկանալի ու խորթ չհնչի, սակայն հասարակության անդամներն իրավունք ունեն պաշտպանելու իրենց հանրային սեփականությունը բոլորից, այդ թվում` վարչական մարմինների անօրինական գործողություններից: Ոստիկանության փաստարկները, որ հարցը կարող է լուծվել ՀՀ վարչական դատարանի միջոցով, ամբողջությամբ առարկայազուրկ են եւ չեն բխում հանրային իրավունքների պաշտպանության վերաբերյալ ձեւավորված դատական պրակտիկայից:
2001 թվականին Հայաստանը վավերացրել է Օրհուսի կոնվենցիան, որը նախատեսում է շրջակա միջավայրին վերաբերող որոշումների կայացմանը հասարակության մասնակցության եւ արդարադատության մատչելիության իրավունքներ: ՀՀ Սահմանադրության 6-րդ եւ «Միջազգային պայմանագրերի մասին» ՀՀ օրենքի 5-րդ հոդվածների ուժով Օրհուսի կոնվենցիան Հայաստանի տարածքում գործում է անմիջականորեն: Չնայած այս նորմերին` հանրային իրավունքների պաշտպանությանը վերաբերող դատական նախադեպերը վկայում են, որ հասարակությունը լիովին մեկուսացվել է որոշումների կայացման գործընթացից եւ կայացված անօրինական որոշումները դատարանում բողոքարկելու հնարավորությունից: Այդ մասին են վկայում Թեղուտի հանքավայրի շահագործման դեմ հասարակական կազմակերպությունների, ինչպես նաեւ Երեւանի Ուսանողական այգում իրականացվող շինարարության դեմ ՀՀ քաղաքացիների ներկայացրած դատական հայցերին տրված ընթացքը: Ինչպես Թեղուտի (գործ` ՎԴ/3275/05/09), այնպես էլ Ուսանողական այգու (գործ` ՎԴ/3432/05/10) պարագայում ՀՀ վարչական եւ վճռաբեկ դատարանները իրավական դիրքորոշում են հայտնել, որ «... վարչական դատարան դիմելով արդարադատություն կարող է հայցել միայն այն անձը, որը գտնում է, որ վարչարարությամբ իր իրավունքները կամ շահերը անմիջականորեն շոշափվել են», «ՀՀ օրենսդրությամբ դատարան դիմելու իրավունք նախատեսված է միայն այն անձանց համար, որոնց իրավունքներն անմիջականորեն խախտվել են»: Այսպիսով, ՀՀ դատական ատյանները վարույթ չեն ընդունում եւ քննության չեն առնում հանրային շահերի պաշտպանության համար քաղաքացիների կամ հասարակական կազմակերպությունների ներկայացրաց հայցերը: Այսպիսի պայմաններում հասարակությունը զրկված է իր իրավունքների դատական պաշտպանությունից եւ ստիպված է ձեռնարկել հանրային իրավունքների ինքնապաշտպանության միջոցներ:
Մաշտոցի պուրակում իրականացվող անօրինական շինարարության դեմ հասարակության անդամների գործողությունները չեն կարող դիտվել որպես ինքնիրավչություն, քանի որ ՀՀ քաղաքացիական օրենսգրքի 14-րդ հոդվածի 8-րդ կետը որպես քաղաքացիների իրավունքների պաշտպանության եղանակ է դիտարկում իրավունքների ինքնապաշտպանությունը: Այդպիսի իննապաշտպանության ձեւերից մեկն է հանրային սեփականությունը վարչական մարմինների անօրինական որոշումներով իրականացվող ոտնձգություններից պաշտպանելու իրավունքը: ՀՀ Սահմանադրության 42-րդ հոդվածի համաձայն` «Յուրաքանչյուր ոք ազատ է կատարել այն, ինչն արգելված չէ օրենքով»: Որեւէ օրենքով արգելված չէ, որ հասարակությունը իր հանրային սեփականության իրավունքը պաշտպանելու համար ստեղծի ինքնակազմակերպման մարմիններ, այդ թվում` հասարակական հիմունքներով գործող «Քաղաքացիական արդար եւ անկախ դատարան»: Եւս մեկ անգամ հիշեցնում ենք, որ ՀՀ սահմանադրական դատարանի 22 փետրվարի 2002թ. ՍԴՈ-350 որոշման համաձայն Հայաստանի Հանրապետությունը ոչ թե օրենքի (ստատուտի), այլ իրավունքի գերակայության երկիր է: Օրենքը, այդ թվում` վարչական ակտերը, չպետք է խախտեն Սահմանադրությամբ եւ միջազգային պայմանագրերով ամրագրված մարդու իրավունքներն ու ազատությունները:
Մաշտոցի այգում ընթացող միջոցառումները «Հավաքների ազատության մասին» ՀՀ օրենքի 2-րդ հոդվածի իմաստով չեն կարող դիտվել որպես «հավաք», քանի որ մարդիկ այնտեղ չեն հավաքվում հանրային հետաքրքրություն ներկայացնող հարցերի շուրջ ընդհանուր կարծիք ձեւավորելու կամ արտահայտելու մտադրությամբ: Դա մեր բոլորի հանրային սեփականությունն է, որտեղ, Սահմանադրության 25-րդ հոդվածի ուժով, ՀՀ տարածքում օրինական հիմունքներով գտնվող յուրաքանչյուր ոք ունի ազատ տեղաշարժվելու եւ օրենքով չարգելված ցանկացած միջոցառում իրականացնելու իրավունք:
Մաշտոցի պուրակում իրենց հանրային սեփականության իրավունքը պաշտպանող քաղաքացիները ուրեւէ այլ անձի կամ կենդանու նկատմամբ երբեւէ բռնություն չեն կիրառել եւ բռնություն կիրառելու կոչեր չեն արել: Ընդհակառակը, բազմաթիվ առիթներով նշել են, որ միջոցառումները կրում են խաղաղ բնույթ եւ իրականացվում են անմիջական ժողովրդավարության, իրավունքի գերակայության եւ սահմանադրականության սկզբունքների շրջանակներում: Ինչպես բազմիցս հայտարարել են քաղաքապետարանի զանազան չինովնիկներ, խնդրո առարկա կրպակները համարվում են համայնքի սեփականությունը: Հետեւապես, այդ գույքը եւս պատկանում է համայնքի անդամներին, քանի որ ձեռք է բերվել նրանց կողմից վճարված հարկերի հաշվին:
Ինչ վերաբերում է միջոցառման մասնակիցների նկատմամբ ոստիկանության հնարավոր գործողություններին, ապա հայտարարում ենք, որ ոստիկանության ծառայողի օրինական պահանջներին պարտավոր է ենթարկվել յուրաքանչյուր ոք, սակայն այդ պահանջները պետք է հիմնված լինեն ոչ թե ձեւական օրենսդրական ընթացակարգերի վրա, այլ առաջնորդվեն «Ոստիկանության մասին» ՀՀ օրենքի 3-րդ հոդվածով սահմանված` մարդու եւ քաղաքացու` Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրությամբ ամրագրված իրավունքների և ազատությունների պաշտպանության անհրաժեշտությամբ, նրանց իրավահավասարության, լիազորությունների իրականացման համաչափության եւ կամայականության արգելքի սկզբունքներով:
Ի պատասխան այն պնդումը, թե ոստիկանությունը լիազորված չէ կասկածի տակ դնել քաղաքապետի կողմից արձակված շինարարակական թույլտվության իրավաչափությունը, հիշեցնում ենք, որ ոստիկանության ոստիկանության հիմնական առաքելությունն է մարդու իրավունքների ու ազատությունների պաշտպանությունը: Առանց իրավաչափության պայմանների հիմնավորման քաղաքապետ Տ.Մարգարյանի կամ որեւէ այլ սուբյեկտի անօրինական որոշումների կատարումն ապահովելով` ոստիկանությունը օբյեկտիվորեն չի կարող կատարել «Ոստիկանության մասին» օրենքի 5-րդ հոդվածով իրեն վերապահված պարտականությունները: Այն է` մարդու իրավունքների ու ազատությունների սահմանափակման ցանկացած դեպքում անմիջապես ներկայացնել սահմանափակման հիմքերն ու պատճառները, ծանոթացնել եւ բացատրել դրանից բխող իրավունքներն ու պարտականությունները: Այսպիսի գործելաոճով ոստիկանությունը հանդես է գալիս ոչ թե որպես իրավապահ մարմին, այլ բռնաճնշումների համար նախատեսված կույր գործիք, որն անքնին կերպով պարտավոր է իրականացնել ցանկացած անօրինական, անգամ հանցավոր հրահանգներ:
Այս կապակցությամբ ոստիկանությանը հորդորում ենք առավել ուշադիր ուսումնասիրեն ՀՀ քրեական օրենսգրքի 47-րդ հոդվածով արտահայտված դրույթները, որոնց համաձայն` «Ակնհայտ անօրինական հրամանով կամ կարգադրությամբ հանցանք կատարած անձը պատասխանատվություն է կրում ընդհանուր հիմունքներով: Ակնհայտ անօրինական հրամանը կամ կարգադրությունը չկատարելը բացառում է քրեական պատասխանատվությունը»:
Տարբեր տրամաչափի չինովնիկների անօրինական որոշումները կատարելուն ուղղված` ոստիկանության ծառայողների գործողությունները անխուսափելիորեն հանգեցնելու են ոստիկանության ծառայողների կողմից ՀՀ քրեական օրենսգրքի 308-րդ (պաշտոնեական լիազորությունները չարաշահելը) եւ 309-րդ (պաշտոնեական լիազորություններն անցնելը) հոդվածներով սահմանված հանցագործությունների կատարման, քանի որ անօրինական որոշումների իրականացումն ապահովելը անհամատեղելի է ոստիկանության կոչման եւ նրա գործունեության նպատակների ու սկզբունքների հետ, անխուսափելիորեն հանգեցնելու է մարդու իրավունքների խախտումների:
Մաշտոցի պուրակում անօրինական կարգով տեղադրված կրպակների ապամոնտաժումը հասարակական կարգի կամ հասարակության անվտանգության խնդիրներ չի առաջացնում: Իրականացվող բոլոր գործողությունները գտնվում են բացառապես քաղաքացիաիրավական հարաբերությունների դաշտում: Հետեւապես, տվյալ պարագայում ոստիկանության միջամտության անհրաժեշտություն եւս չկա, եւ ոստիկանությունը չի կարող «հասարակական կարգի պահպանության» պատրվակով արդարացնել իր կողմից իրականացվող հնարավոր բռնությունները: Ոստիկանությանը կոչ ենք անում չմիջամտել իրենց հանրային սեփականությանը տեր կանգնող քաղաքացիների գործողություններին: Բավարար իրավական հիմքերի առկայության դեպքում համապատասխան կառույցները կարող են դատական հայց ներկայացնել եւ պահանջել իրենց պատճառված «վնասի» հատուցում:
Մաշտոցի պուրակի նստացույցի մասնակիցներ
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Բայց եթե քաղաքապետարանը հակասահմանադարական որոշումներ ա կայացնում, ապա… էլ ի՞նչ ապա, ապա դա հակասահմանադրական ա: Նորմալ դատական համակարգ ունենալու դեպքում ցանկացած մարդ կարար դատի տար ու նույն Աբովյան փողոցը ապաբուծիկավորել: Նույնը` հիմա Մաշտոցի այգու համար:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ