ես էլ երկու ոտովս ընկնեմ այս ծուղակը․․․սե՞ր․․․ եսիմ, եկեք անվանենք հարազատության զգացում․․․ որ հետը երկար կքայլեիր, ամեն ինչի մասին խոսելով, ու ոչնչի մասին լռելով․․․ որ ամեն ինչ էլ իրար հետ կկիսվեիք, ոչ թե որովհետև իրար վստահում եք, այլ որովհետև իրար կողքին ապահով եք զգում․․․ որ հա՛մ իրարից այնքան հեռու եք, հա՛մ էլ այնքան մոտիկ, իրարից այնքա՜ն տարբեր եք, բայց այնքա՜ն իրար նման․․․ հա, սիրում եմ, թեկուզ դա ձեր իմացած սերը չլինի․․․
Մեջբերել
Էջանիշներ