Սիրո խոստովանություն ակումբցուն

[erexa]

Ես վիրտուալ սիրահարվելու վատ սովորություն ունեմ:
Սիրո խոստովանություն համար 3. Արդեն երկար ժամանակ է, ինչ գրավում ես ինձ: Հաճախ եմ, մտածում քո մասին: Մտածում եմ, տեսնես ու՞ր ես, ի՞նչ ես անում և այլն: Չգիտեմ ոնց, բայց քեզ նույնիսկ իմ «մուժսկոյ իդեալին» եմ նմանեցնում: Քո մեջ ինչ-որ հետաքրքիր, յուրահատուկ բան եմ, նկատել: Այ էս պահին, դու իմ ամենասիրելի ակումբցին ես:

[Ծլնգ]

ես էլ երկու ոտովս ընկնեմ այս ծուղակը․․․ սե՞ր․․․ եսիմ, եկեք անվանենք հարազատության զգացում․․․ որ հետը երկար կքայլեիր, ամեն ինչի մասին խոսելով, ու ոչնչի մասին լռելով․․․ որ ամեն ինչ էլ իրար հետ կկիսվեիք, ոչ թե որովհետև իրար վստահում եք, այլ որովհետև իրար կողքին ապահով եք զգում․․․ որ հա՛մ իրարից այնքան հեռու եք, հա՛մ էլ այնքան մոտիկ, իրարից այնքա՜ն տարբեր եք, բայց այնքա՜ն իրար նման․․․ հա, սիրում եմ, թեկուզ դա ձեր իմացած սերը չլինի․․․

[LisBeth]

Շատ անարդար թեմա ա։ Ես որ մտնում եմ իմ հիպերպլաստիկ իգոյով, սկսում ա թվալ թե սաղ խոստովանությունները ինձ են հասցեագրված (դաժե իմ ակտիվ լինելուց առաջ արվածները), բացի մի քանիսից, որ հաստատ գիտեմ, իմ մասին չեն։ Ես ում սիրում դեմերես ասում եմ։ Ու հա, էդ սերեը տարբեր են, բայց սաղն էլ սիրուն, մեկն էլ դաժը մեռնելու չուզենալու կարգի, էն որ քեզ ամբողջությամբ մեջն ես զգում, էն որ թույնը ուզում ես մինչև վերջ խմես, այլ ոչ թե պոչդ խփած փախնես։
Բայց որ էս գրառումս չջնջվի, մեկին որ այդպես էլ չեմ ասել, կխոստովանեմ ստեղ, բայց նենց որ ինքը իմանա՝ իրա մասին ա, ուրիշներն էլ իրանց վրա չվերցնեն։

Ուրեմն, որ ակումբ չեմ մտնում, բայց ակումբին հետևում եմ, դու դրա հիմնական պատճառներից ես։ Չեմ ուզում գրառումներդ բաց թողեմ։ Սենց բաներ երևի շատ ես լսել։ Բայց անուղղելի շահամոլս ուզում եմ դրանք էդքան հազվադեպ չլինեն։
Քո խաթեր, նիհարելուս անկանգառ պրոցեսսի մեջ, սկսեցի ջիմ գնալ, որ պարզեմ արդյոք հնարավոր ա կուբիկներ ձեռք բերել կարճ ժամանակահատվածում։ Ընդունում եմ սխալս, գեղեցիկ պարտություն ա։
Ու ի շնորհիվ քեզ սա երգացանկիցս չի պակասում։ Ըթ հարթ՝ մի կորի։ Քեզ ստեղ սիրող կա։

[Յոհաննես]

Էս ինչ բարդ թեմա է,ինձ թվումա մի 5 հոգու սիրահարված կլինեմ ակումբից
Լավ,էս կատակ էր,քանի որ պատրաստվում եմ էմոցիոնալ գրառում անել,կատակներով դուխ եմ հավաքում ։Դ
Լսի,էսօր նստած խմում էինք,մեկ էլ զգացի,որ քեզ եմ սիրում։Դու ինձ չգիտես ու անկապ բաներ ես մտածում իմ մասին(բնականա,ակումբի գրառումներից իմ մասին դժվարա լավ բաներ մտածել ) Հա,բայց էն որ մեկ֊մեկ մտածում ես,որ իրա կարիքը ունես,այ այ էդ եմ ես։Իրականում էս կայֆ թեմա է,կկարդաս գրածս ու մտքովդ էլ չի անցնի,որ քո մասին եմ գրում։
Մեր մեջ ինչ որ հոգեհարազատ բան կա,հա,դու էդ հլը չգիտես,եթե անկեղծ,ես էլ վստահ չեմ,քանի որ չգիտեմ քո քանի տոկոսնա իմ երևակայությունը։
Ոշմ,գլուխդ չցավացնեմ,եթե մի օր լուսաբացը իրար գրկած դիմավորենք կասեմ,որ քո մասին էի գրել։

[Adam]

Ես քեզ միշտ էլ հեռվից համակրել եմ: Դու դրա մասին օֆիցիալ չգիտես ու չես էլ իմանա: Ես երբեք դրա մասին ոչ գրել եմ ակումբում, ոչ էլ ակնարկել որևիցե ձևով: Ա՛յլ հարց ա՝ ինքդ կգտնե՞ս քեզ էս գրառման մեջ, թե չէ: Երկու դեպքում էլ՝ կարևոր չի: Իմ համակրանքը միշտ էլ անկոտրուն ա եղել քո նկատմամբ: Անվանել դա սե՞ր… հմ… դժվար: Մեկ անգամ եմ քեզ տեսել ռեալում ու ընդամենը երկու բառ փոխանակել: Չեմ կարծում՝ զգացածս սեր ա: Ինձ մոտ սերը վառվելու ու հանգչելու հատկություն ունի: Իսկ համակրանքը չէ: Լա՛վ ա, որ չեմ սիրահարվել քեզ: Գոնե էսպես մինչև կյանքիս վերջ կհամակրեմ հեռվից հեռու: Դու ներքուստ լավ էլ գիտես՝ դու ով ես: Պահիր դա քո մեջ՝ ձևացնելով որ չգիտես ու ոչ էլ կարդացել ես էս տեքստս: Էդպես ավելի լավ կլինի երկուսիս համար էլ: Շատ պարզ պատճառով մեր միջև ոչինչ չի կարող լինել, բացի իմ քո նկատմամբ անկոտրուն համակրանքից, որը երբեմն սիրուց ավելի ուժեղ ա: Լավ եղի:

[CactuSoul]

Էն որ էս թեմայում գրառում անող էլ չկա, որ մարդ մի քիչ սիրային ինտրիգներով տարվի, թե տեսնես Ակումբում ով ում է թաքուն սիրահարված, ով ում մասին է երազում, ով ում մուսսան է ու էդպիսի պուպուշ բաներ։
Իսկ տարիներ առաջ սիրային կրքերը եռում էին ամեն կողմից։
Էհ, մեծացանք, քչացանք, սառեցինք։

Ճիշտ չի։ Մի օր ուզում էի գրել։ Հստակ չէի որոշել՝ էստե՞ղ, թե՞ օրագրում, բայց ուզում էի։ Վերջը, կարծեմ, օրագրումս որոշեցի գրել։ Գրեցի֊գրեցի, հետո գրածս կարդացի, զգացի, որ չի կարելի հրապարակավ էդքան անկեղծանալ, սկսեցի խմբագրել։ Ի վերջո հասա մի տեղ, որից ավելի անհնար էր խմբագրել, բայց մեկ ա շատ էր անձնական, ձեռս չգնաց հրապարակել։ Վերցրի ու անձնական հաղորդագրությամբ ուղարկեցի ում որ պետք էր։
Ու ընդհանրապես, ինչո՞ւ գրել էստեղ, եթե կարող ես անձամբ ասել մարդուն՝ ինչ զգում ես։

***
Իսկ եթե կա իմաստ ասել հրապարակավ, ապա կասեմ, որ դու ամենասիրուն բաներից ես, որ երբևէ եղել են իմ կյանքում, ու ամենասիրուն մարդկանցից ես, ում ճանաչել եմ։ Կարող ա սա ուրիշ բան ա, քան էն սերը, որ մարդիկ նկատի ունեն «սեր» ասելով, ու ես քեզ չեմ պատկերացնում իմ կողքին՝ որպես կյանքի ընկեր, չեմ ուզում ամուսնանալ քեզ հետ կամ նման բաներ։ Բայց անսահման լավ եմ զգում, որ կաս, ու կապված եմ քեզ հետ ինչ֊ինչ թելերով։ Թեպետ գրեթե չենք շփվում, նույնիսկ երբ միասին ենք լինում, բայց էդ լռության մեջ լի՜քը֊լիքը չասված, չբառավորված ինֆորմացիա ա փոխանակվում։
Կներես, որ չեմ գրում, որ խուսափում եմ։
Ես վախենում եմ քեզնից, ինչպես չափից շատ ծխած մարիխուանայից, ինչպես ուրիշ թմրամիջոցներից, որովհետև քեզ հետ ես կորցնում եմ իրականության զգացողությունը։
Իրականում մենք իրար էնքան էլ լավ չենք ճանաչում երևի։ Ես որ քեզ չեմ ճանաչում, ուղղակի զգում եմ։ Ու ինձ թվում ա՝ ինչ֊որ տխուր ներվ կա քո մեջ, խորը թախիծ։ Իսկ ես ուզում եմ, որ դու ապրես, լիարժեք ապրես, ուրախ լինես, ու չգիտեմ՝ ինչով կարող եմ նպաստել, որ էդպես լինի։
Հուսամ՝ ես էլ եմ քեզ համար նույնքան յուրահատուկ, ինչքան դու՝ ինձ։
-
Չգիտեմ՝ ոնց ամփոփեմ գրառումս։ Թող սենց խառն ու կիսատ էլ մնա։
Որովհետև լավագույն դեպքում կարող էի ասել՝ գրկում եմ, իսկ դու գրկվել չես սիրում։

[Յոհաննես]

Սամբիթբաբային կսիրեմ