Գարունն է գալիս

[Ուլուանա]

Քանի որ գարունն արդեն մոտ է, ուզում եմ Ձեր ուշադրությանը ներկայացնել իմ այս բանաստեղծությունը...

ԳԱՐՈՒՆՆ Է ԳԱԼԻՍ

Օդում ինչ-որ բան կարծես հուշում է,
Որ Գարունն արդեն ճանապարհին է,
Դրսում դեռ ցուրտ է, բայց երևում է`
Ծերուկ Ձմեռն իր վերջին շնչին է:

Հողը հոգնել է պարապությունից,
Ձմռան տաղտուկից ուժը հատել է,
Գարնան կարոտից երկինքը տրտմել,
Իսկ արևն ասես գույնը գցել է:

Եվ վայելում է օրերն իր վերջին
Սառնասիրտ, դաժան ծերուկ Ձմեռը,
Ուզում է ցույց տալ, որ երեք ամիս
Ինքն է եղել այս աշխարհի տերը:

Օդի բույրն անգամ լրիվ փոխվել է,
Արևն իր շողով խուտուտ է տալիս,
Արդեն ձյուն չկա, միայն անձրև է.
Ծերուկ Ձմեռն իր վախճանն է լալիս:

Անորոշ մի բան հոգիս խառնում է,
Սիրտս ինձ նորից հանգիստ չի տալիս,
Ուզում եմ ճչալ. հոգիս այրվում է,
Գիտեմ. պարզապես Գարունն է գալիս...
2005թ

[Arisol]

Ան, էս բանաստեղծությունդ կարդալիս գարնան հոտ զգացի :
Լավն էր, բայց ինչ-որ բան դուրս չեկավ, չեմ կարող բացատրել… Միգուցե իմ վիճակից ա տենց …

[Array]

Բանաստեղծությունից գարնան հոտ իրոք իրոք զգացվեց,բայց չգիտես ինչու նայում եմ դուրս,տեսում եմ ձյուն է գալիս…

[Tumbler]

Գարունի հոտը գալիսա, բայց լաաաավ հերվից
Հլա որ մեծ-մեծ ձյունա գալի.

[CactuSoul]

…ուզում եմ քեզ ամուր գրկել ու պաչիկ անել , Ան ջան … Իմ սիրտն էլ սկսեց անհանգստանալ գարնան սպասումից …

[ihusik]

Շատ գեղեցիկ էր գրված միայն ինձ թվում է սիրահարված չես եղել, թե չէ մի քիչ ռոմանտիզմն ավելի շատ կլիներ ու էլ ավելի գեղեցկություն կտար բովանդակությանը

[lili-4]

Գարնան բուրմունքը հիմա
Սար ու ձորեր է բռնել:
-Ինչ որ բան ես ցանկանում,
Թե ինչ՜ չես էլ հասկանում
Ու չես կարող ըմբռնել:
Կարծես բացել է դռներ,
Ներս առնել է ցանկանում:


Գարունն իր պաղ ու տաքուկ
Շունչն է օդում տարածել:
–Ինչ-որ ձայն է քեզ կանչում,
Ձայն, որ չես ճանաչում
Ու չես կարող ճանաչել…
Գուցե հենց դա են կոչել
Անմեկնելի զգացում…

Նորից իմ փոխարեն Սևակն է ասել

[Ծով]

Քանի որ գարունն արդեն մոտ է, ուզում եմ Ձեր ուշադրությանը ներկայացնել իմ այս բանաստեղծությունը...

ԳԱՐՈՒՆՆ Է ԳԱԼԻՍ

Օդում ինչ-որ բան կարծես հուշում է,
Որ Գարունն արդեն ճանապարհին է,
Դրսում դեռ ցուրտ է, բայց երևում է`
Ծերուկ Ձմեռն իր վերջին շնչին է:

Հողը հոգնել է պարապությունից,
Ձմռան տաղտուկից ուժը հատել է,
Գարնան կարոտից երկինքը տրտմել,
Իսկ արևն ասես գույնը գցել է:

Եվ վայելում է օրերն իր վերջին
Սառնասիրտ, դաժան ծերուկ Ձմեռը,
Ուզում է ցույց տալ, որ երեք ամիս
Ինքն է եղել այս աշխարհի տերը:

Օդի բույրն անգամ լրիվ փոխվել է,
Արևն իր շողով խուտուտ է տալիս,
Արդեն ձյուն չկա, միայն անձրև է.
Ծերուկ Ձմեռն իր վախճանն է լալիս:

Անորոշ մի բան հոգիս խառնում է,
Սիրտս ինձ նորից հանգիստ չի տալիս,
Ուզում եմ ճչալ. հոգիս այրվում է,
Գիտեմ. պարզապես Գարունն է գալիս...
2005թ

Շատ պուպուշն էր…
Ինձ դուր եկավ, հատկապես,որ ես էդ բիձուն վաղուց եմ ուզում հրաժեշտ տալ…
Մերսի Գարունի համար…

[Վազգեն]

Լավն էր, իմ դուրը եկավ։
Գիտես, չէ՞, եթե ես այս բանաստեղծությունը ինձ ցույց տաին առանց ասելու, թե ով է հեղինակը, ես գլխի կնկեի, որ այն քո գրածն է։ Քեզ առանձին կասեմ, թե ինչու։

[rainbow]

Հալվեցին վերջին ակորդները ձյան
Եվ քար լռությունը դարձավ թիթեռ,
Բացիր հոգուդ ներկապնակը՝ մարդ,
Գարուն է ու սեր........