Եվ ուրեմս, ամփոփենք:
Փաստը նրանում ա, որ ՀԱԿ-ը ու ինչ-որ չափով նաև մյուս ընդդիմադիրները բացարձակ ոչ մի աղերս չունեն հայկական դառը իրականության հետ:
ՀԱԿ-ը ու մյուս ընդդիմադիրները մասնակցում են ու ժողովդրին համոզում են մասնակցել մի գործընթացի, որը ոչ մի վստահություն չի ներշնչում:
ՀԱԿ-ը, Սասուն Միքայելյանին աջակցելով, ինչպես միշտ, շեշտը դրել էր այն բանի վրա որ կա Սասուն, որին Հրազդանում հարգում-սիրում են, ինքը ցենտր տղայա, ՀԱԿ-ի անդամ ա, քաղբանտարկյալ ա եղել, իրա ցավը տանեմ: Նույն հաջողությամբ ՀՀԿ թեկնածուն հանդես ա եկել որպես բարի ու փող բաժնող ցենտր տղա: Ոչ մի սկզբունքային տարբերություն երկու թեկնածուների մեջ չի եղել, որը կստիպեր մարդկանց գոնե մի քիչ մտածել, մինչև 5000 դրամները վերցնելը:
Ըստ էության գործ ունենք երկակի խնդրի հետ.
1. Մի կողմից ՀԱԿ-ը բացարձակ ոչ մի նոր բան չի առաջարկում, բացի ընտրություններին մասնակցելուց ու ձայնը ՀԱԿ-ի անդամ մեր լավ ախպորը տալուց, որը պիտի սահմանադրական կարգի վերականգնման ճանապարհին հանգրվան լինի (Աստված գիտի ոնց), ու որը ժողովուրդը ոչ մի կերպ չի կարա հասականա, ու չի կարա հազար տարվա հետոյվա սահմանադրական կարգը դնի ու համադրի վաղվա հացի փողի հետ;
2. Մյուս կողմից ՀԱԿ-ը իր ողջ վերնախավով ու ակտիվով մի փոքր Հրազդանում ի վիճակի չի եղել վերահսկել ընտրության ու ձայների հաշվարի պրոցեսն այնպես, որ ընտրակեղծիքներ չլինեն:
Եթե սրան էլ գումարենք այն, որ իշխանությունն էլ եղել ա իրա ամպլուայի մեջ ու հանգիստ տեղը վերընգած բաժանել ա փողերը, անջատել ա լույսերը ու մի քիչ էլ գեղանկարչություն ա արել, ունենանում ենք այն ինչ ունենք - լրիվ սպասելի արդյունք:
ՈՒ հիմա թող մեկը ինձ համոզի, որ էլի պետք ա գնալ ընտրությունների: Գնանք, ի՞նչ անենք:
Մեջբերել
Էջանիշներ