User Tag List

Էջ 3 4-ից ԱռաջինԱռաջին 1234 ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 31 համարից մինչև 45 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 59 հատից

Թեմա: Գանդիի հակաբռնության մեթոդը՝ Սատյագրահա

  1. #31
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    25.04.2006
    Գրառումներ
    5,527
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում way-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ու ընդհանրապես, երբ նայում ենք, տեսնում ենք, որ Սատյագրահան կիրառվել է հիմնականում ծայրահեղ իրավիճակներում: Ու պարզ էր, որ նպատակին հասնելուց հետո` համընդհանուր շահը մի կողմ էր դրվելու ու նորից սկսվելու էր անձնական շահի պայքարը: Ինչն էլ եղավ Հնդկաստանում: Չէ որ մեծամասնությունը դեռ դրան չէր հասել: Այս սցենարը միշտ կկրկնվի` քանի դեռ հետևորդներից շատերը դրա կրողը չեն, քանի դեռ առանցքային գործիչները դրան հավատարիմ մարդիկ չեն:
    հասցնել մասսաներին ընդանուր նպատակի և դրանցի հետո երկիր, պետություն ղեկավարելը... դրանք լրիվ տարբեր բաներ են; մեկը ենթադրում է լրիվ ֆոկուսացված գործունեություն, մյուսը ընթակառակը, հնարավորինս համապարփակ գործառույթներ;
    ընդանուր առմամբ ոչ մի թարգետին հասցնող խոշոր անհատ էլ հետո պետության նորմալ ղեկավար չի էլ դառել; նայիր օրինակ հենց նույն Գանդիին կամ Լենինին; մեկը սպանվեց, մյուսը ծանր "հիվանդացավ"; ներքին համոզվածություն ունեմ, որ Գանդին շատ ուրախ էր, որ սպանվեց; որտև հասկացավ որ այդ ամենը մեծ ավանտյուրա էր... ու այդպես էլ եղավ- եթե նայենք Բանգլադեշի, Պակիստան, Հնդկաստանի ու նաև թարմ Շրի-Լանկայի պատմությունը; ծանրագույն բռնությունների դարաշրջան հաջորդեց այդ ամեն ինչին, ու նաև ծանրագույն աղքատության դարաշրջան, ու նաև երկրներ, որտեղ կոռուպցիայի ամենաբարձր մակարդակներից է... սոցալականով- Հնդկաստան, որտեղ միջին օրական աշխատավարձևը 25 ցենտ է... իսկ Բանգլադեշի ժողովուրդը երազում է անգամ այդ 25 ցենտի մասին;
    կարծում եմ որպես մեծ մտածող, Գանդին ուրախ էր իր սպանության համար

    հիմա անցնենք մեր "տաշտակին";
    ինչքան էլ ծանր լինի այնպիսի առաջադեմ մարդկանց համար, ինչպիսիք հիմնականում հավաքվել են այս ֆորումում, սակայն փաստ այն է, որ Հայաստանի հասարակության խնդիրը ոչ թե այն է, թե ովքեր են կառավաում, այլ այն է, թե ինչպես է այդ կառավարումը "փաթեթավորվում"; այսինք հարցը ոչ թե բովանդակության մեջ է, այլ ձևի; Ժողովուրդը սկզբունքորեն դեմ չէ "թագավորին"; նա դեմ է "գողությանը"; Խոսքը գնում է ժողովրդի պարզ թվական մեծամասնության մասին; այ իսկական բռնությունը այն է, որ կտերի ձևով մեծամասնության ժամանակավորապես խաբում են, ու նրան ստիպիում իրան երևակայել 21 դարի եվրոպացի... որը մինչև 21 դար հասնելը մի 10 դար մինիմում էվալուցիացվում էր

    էս վերջերս եկել եմ այն եզրակացության, որ Գյումրիի համար ոչ թե աննորմալություն է, որ Վարդանիկն է այնտեղի իշխանը, այլ այն,որ Վարդանիկը ակադեմիկոսի "սերտիֆիկան" ունի;
    կարճ ասած, պետք է Հայաստանում ընդամենը փոխել օրենքների ձևական ձևակերպումները, և երկիրը կդառնա նորմալ, օրինական երկիր;
    ասենք, ասել, որ ոչ թե եսիմ ինչ տոկոս հարկ է հավաքվում ձյուն մաքրելու համար, որը քյաշ է դարձվում ու մտնում իշխանի գրպանը, այլ ասել, որ ժողովուրդը պարտավոր է էսքան հարկ մուծել այդ իշխանին; ոնց որ եղել ա ժամանակին; իսկ էտ "ժամանակները" Հայաստանում իրականում դեռ չեն ավարտվել; ու նաև մյուս հարկային դաշտի հետ; ու սրանից հետո միանգամից Հայաստանից կվերանա պետական փողերի գողությունը; հոմ Վարդանիկը ինքը իրանից չի? գողանալու;

    Ասածս ինչ ա, որ պետք ա ընդամենը վիրտուալ, թղթի վրայի "երկիրը" /օրենսդրական դաշտը/ համապատասխանացնել ռեալ իրավիճակին, այլ ոչ թե եղեի վրա նկարել ինչ որ վիրտուալ բաներ, որոնք կյանքի հետ ընդանրապես կապ չունեն, ու սենց աննորալ էլ ապրել;

    այ դրանից հետո նոր կարոզ ենք մտածել քայլ առ քայլ կյանքի լավացման մասին, որովհետև թղթի վրա /պոեկտիվ/ կունենանք կյանքի իրական պատկերը, ու կիմանանք թե ինչ անենք, որ կետի լավացման համար ենք հասունացել ու նաև ունենք միջոցներ այդ անելու;

    իսկ դնել "երաղանքային" խնդիրեն բոլորն էլ կարող են /ինչով զբաղված են աշխարհի բնակչության մեծամասնությունը/, սակայն անգամ այդ "կետային" խնդիների կատարունից հետո ինչ? է լինելու իրականում, դա քչերին է հետաքրքիր; ասում են` կհասնենք, հետո մի բան կերևա, մի բան կանենք; Ինչ? կանենք; ինչ? արեցինք, որ Ղարաբար կոմիտեին ամբողջ կազմով նստացրիք կենտկոմում; հետո?, բացի վատից /հասարակական կյանքի առումով/ ուրիշ մի լավ բան եղավ? դրանից;

    այ սրա մասին է պետք մտածել, նախքան գործիքներ ընտրելը; լինի այդ գործիքը Լևոն Տեր-Պետրոսյան թե անգամ Գանդի;

    Ժողովուրդ, էլի եմ ասում, որ այստեղ հավաքված է բավականին ինտելեկտոալ մասսա, ու մտածում եմ, որ մենք պետք է իրականում "ստիպենք", որ Հայաստանի ապրելու "ձևը" /օրենսդրություն/ համապատասխանի "բովանդակությանը" /ռեալ կյանքի/;

    ձեզ եմ թողնում պատասխաը այն հարցի, թե ինչ? է ավելի ռեալ, հեշտ, խաղաղ, առանց զոհերի պահանջի փեխելը ` թղթի վրայի գրածը? , թե ռեալ կյանքը;

    ժողովուրդը կարիք ունի ոչ թե եսիմ ինչ դեմոկրատական "բանի", այլ ընդամենը արդարության, արդար իշխանի, թագավորի; դա են նրանք ամեն քայլափոխին ուզում, լինի տաքսի թե բիսետկա; իսկ արդարությունը - ընդամենը հասարակական օրենքների ռեալականացումն է;

  2. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    KiLa (09.02.2012), Mark Pauler (10.02.2012)

  3. #32
    Պատվավոր անդամ Tig-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    26.10.2007
    Տարիք
    44
    Գրառումներ
    3,757
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Դվ ջան ես տարբերություն չեմ տեսնում քո ասածի մեջ... օրենքը ռեալ կյանքին համապատասխանեցնես, հետո սկսես ուղղումենր անել, թե ռեալ կյանքը փորձես համապատասխանեցնել օրենքին... Ո՞րն է տարբերությունը... Ճիշտն ասած չհասկացա...
    Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
    Մնացյալը անցողիկ…

  4. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Mark Pauler (10.02.2012)

  5. #33
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    25.04.2006
    Գրառումներ
    5,527
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Tig-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Դվ ջան ես տարբերություն չեմ տեսնում քո ասածի մեջ... օրենքը ռեալ կյանքին համապատասխանեցնես, հետո սկսես ուղղումենր անել, թե ռեալ կյանքը փորձես համապատասխանեցնել օրենքին... Ո՞րն է տարբերությունը... Ճիշտն ասած չհասկացա...
    պատկերացրու, "Անի" հյուրանոցի պրոեկտը չկար, ու մեկը գծել ա պրոեկտ, որ իրականում էֆելյան աշտարակի պրոեկտն ա ու "խաբելով" սազին համողել ա, որ սա հենց էտ ա; հիմա ասում եմ, որ եկեք իրական պրոեկտցիան հանձնենք թղթին; երբ որ դա կունենք, այ էն ժամանակ էլ կմտածենք, ր միգուցե առաջին հարկի վեստիբուլը պետք ա ձևափոխել կամ նման բաներ; բայց սկզբի համար պետք ա իրական պրոեկցիան; ու նաև հյուրանոցի սպասարկող օղակները /կառավարություն, ու նման բաներ/ պետք ա նախատսվի հենց էտ պրոեկտի համապատասխան, այլ ոչ թե մեզ հրամցված էֆելյան աշտարակի պրոեկտի;

  6. #34
    קהלת א:ב
    Գրանցման ամսաթիվ
    25.09.2009
    Հասցե
    Λήθη
    Գրառումներ
    1,936
    Mentioned
    8 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Զարմանալի ա, որ ոչ ոք սա չհիշատակեց.


  7. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    E-la Via (09.02.2012)

  8. #35
    Պատվավոր անդամ Tig-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    26.10.2007
    Տարիք
    44
    Գրառումներ
    3,757
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում dvgray-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    պատկերացրու, "Անի" հյուրանոցի պրոեկտը չկար, ու մեկը գծել ա պրոեկտ, որ իրականում էֆելյան աշտարակի պրոեկտն ա ու "խաբելով" սազին համողել ա, որ սա հենց էտ ա; հիմա ասում եմ, որ եկեք իրական պրոեկտցիան հանձնենք թղթին; երբ որ դա կունենք, այ էն ժամանակ էլ կմտածենք, ր միգուցե առաջին հարկի վեստիբուլը պետք ա ձևափոխել կամ նման բաներ; բայց սկզբի համար պետք ա իրական պրոեկցիան; ու նաև հյուրանոցի սպասարկող օղակները /կառավարություն, ու նման բաներ/ պետք ա նախատսվի հենց էտ պրոեկտի համապատասխան, այլ ոչ թե մեզ հրամցված էֆելյան աշտարակի պրոեկտի;
    Լավ պարզ ա, ինձ թվաց ուզում ես հանրաքվե անցկացնենք ու միապետական թագավորության անցնենք

    Դե նույն բան էլ ես եմ ասում: Խնդրի ու պահանջի կոնկրետ, հստակ ձևակերպում է պետք: Բայց պետք էլ չի ընկնել գլոբալ վերացական հարցերի հետևից: Օրինակ ունենք հեռուստաեթերի խնդիր, կան նաև նրանից բխող կամ հարակից խնդիրներ: Հիմա եթե ամբողջականը դնենք մեր առաջ, բան դուրս չի գա, իսկ եթե մասնավորից բռնենք, հնարավոր է լուծենք: Ու այդ լուծումից էլ ինքնաբերաբար, մասնակիորեն այլ հարցերն էլ կլուծվեն:
    Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
    Մնացյալը անցողիկ…

  9. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    KiLa (09.02.2012)

  10. #36
    Պատվավոր անդամ Tig-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    26.10.2007
    Տարիք
    44
    Գրառումներ
    3,757
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Որոշակի առումով առընչվում է թեմային

    Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
    Մնացյալը անցողիկ…

  11. #37
    Պատվավոր անդամ E-la Via-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    08.07.2009
    Գրառումներ
    1,262
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Skeptic-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Զարմանալի ա, որ ոչ ոք սա չհիշատակեց.

    Առանձին, այո, չհիշատակվեց, բայց Պոլշայում տարված այս պայքարի մասին խոսվում է իմ տեղադրած "Ավելին, քան ուժը" ֆիլմում: Սկսվում է 54-րդ րոպեից:
    Հեռացողներին ճամփան չի ներում:
    Zulo

  12. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    einnA (09.02.2012), Mark Pauler (10.02.2012), Skeptic (09.02.2012)

  13. #38
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Tig-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Անի ջան բոլոր ասած մտքերիդ հետ համամիտ եմ:
    Այս մասով էլ քանի որ խոսք գնաց ասեմ: Հեռուստաալիքը բոյկոտելով՝ 2 օրում արդյունքի կհասնենք: Բայց այ բոյկոտ կազմակերպելը... պրակտիկորեն անհնար եմ համարում: Սերիալը ծխախոտի նման մի բան է: Դե արի թունդ ծխողներին համոզի, որ մի շաբաթ չծխեն... Հատուկենտ մարդիկ կմիանան այս ակցիային: Կոնկրետ այս հարցի լուծման համար կամ մեծ քարոզչական աշխատանք պիտի տարվի, որի համար մեծ ռեսուրսներ են պետք, կամ օրենստդրական դաշտը հստակեցնել ու պարտադրել, որ օրենքը գործի: Այս տարբերակի իրականացման համար էլ մի խումբ նվիրյալներն էլ հերիք կլինեն, որոնք հետևողականորեն դատական հայցերով կգնան մինչև վերջ, բայց թիկունքում պիտի ունենան հասարակության, եթե ոչ մեծամասնության, ապա գոնէ մի որոշ ծանրակշիռ հատվածի աջակցությունը...
    Իսկ ի՞նչ եք կարծում, ինչո՞ւ սերիալների մասին հարցը ծագեց Գանդիի մասին բաժնում: Ի՞նչ կապ ունի Գանդին սերիալների հետ: Չէ՞ որ նրա ժամանակ սերիալներ անգամ չկային:
    Միգուցէ արժի՞ մտածել այս մասին…

    Իսկ ի՞նչ, եթե վերցնենք ու կապենք իրար հետ սերիալների դեմ պայքարն ու Սատյագրահան: Ավելի սրտովս եթե ասեմ, պետք է ասեմ. Սատյագրահայի ավելի ժամանակակիցացված տեսակը:
    Քանզի ես լրիվ համաձայն եմ Տիգի հետ. սերիալի թունդ սիրահարին չես կարող համոզել, որ նա մի շաբաթ "չծխի"…

    Բայց կարելի է ավելի լավ, իմաստալից, հետաքրքիր, իր մեջ դրականը, ուսուցանելին կրող սերիալներ առաջարկել սերիալամոլներին:

    Մեր թուլությունը՝ մեր ստերեոտիպերն են: Եվ այս հարցի ստերեոտիպն է, որ եթե սերիալ է, ուրեմն պետք է վատը լինի: Իսկ եթե փորձենք ազատվել այդ ստերեոտիպից, ինչու՞ չենք կարող ընդունել, որ սերիալը կարող է նաև լավը լինել: Դե, իսկ եթե սերիալը լավն է, արդյո՞ք դուք տեսնում եք իմաստ՝ նրա դեմ պայքարելու համար:

    Ի՞նչ պակաս Սատյագրահա է, որ…

    Առաջարկս կարող էր ավելի հասկանալի դարձնել… երկրորդ առաջարկս: Փորձեք հրաժարվել երկրորդ ստերեոտիպից, որ եթե ասում ես Ամերիկա, ուրեմն արդեն վատ է և որևէ լավ բան անհնար է սպասել այնտեղից: Բայց արի ու տես, որ սերիալներին վերաբերվող հարցը, իմ կարծիքով, հենց այդպիսի լուծում է գտել այնտեղ: Ընդ որում, հասարակության բոլոր խավերի համար…
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  14. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    E-la Via (10.02.2012), erexa (20.11.2021), Mark Pauler (10.02.2012)

  15. #39
    Պատվավոր անդամ Tig-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    26.10.2007
    Տարիք
    44
    Գրառումներ
    3,757
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Sambitbaba ջան, ոչ ոք չի ասում, որ եթե սերիալ է, ուրեմն վատն է: Ուղղակի մեր հեռուստաալիքների ցուցադրածն է վատը
    Ասեմ ավելին, հանոզված եմ, որ եթե ցանկանան շատ լավ սերիալներ կարող են նկարահանել: Ուղղակի պիտի համապատասխան լավ մասնագետների հանձնարարեն այդ գործը:
    Ոչ ոք չի ասում սերիալների դեմ պայքարենք, այլ ասում ենք վատ սերիալները փոխարինեն լավով: Ու ընդհանրապես մեր եթերում մենակ սերիալների խնդիրը չի, այլ ընդհանուր եթերը:

    Իսկ Գանդիի հետ այնքանով կապ ունի, որքանով որ այս մեթոդը կարելի է կիրառել այս խնդրի լուծման համար:
    Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
    Մնացյալը անցողիկ…

  16. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    E-la Via (10.02.2012), einnA (09.02.2012), Mark Pauler (10.02.2012), Sambitbaba (09.02.2012)

  17. #40
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում dvgray-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    հասցնել մասսաներին ընդանուր նպատակի և դրանցի հետո երկիր, պետություն ղեկավարելը... դրանք լրիվ տարբեր բաներ են; մեկը ենթադրում է լրիվ ֆոկուսացված գործունեություն, մյուսը ընթակառակը, հնարավորինս համապարփակ գործառույթներ;
    ընդանուր առմամբ ոչ մի թարգետին հասցնող խոշոր անհատ էլ հետո պետության նորմալ ղեկավար չի էլ դառել; նայիր օրինակ հենց նույն Գանդիին կամ Լենինին; մեկը սպանվեց, մյուսը ծանր "հիվանդացավ"; ներքին համոզվածություն ունեմ, որ Գանդին շատ ուրախ էր, որ սպանվեց; որտև հասկացավ որ այդ ամենը մեծ ավանտյուրա էր... ու այդպես էլ եղավ- եթե նայենք Բանգլադեշի, Պակիստան, Հնդկաստանի ու նաև թարմ Շրի-Լանկայի պատմությունը; ծանրագույն բռնությունների դարաշրջան հաջորդեց այդ ամեն ինչին, ու նաև ծանրագույն աղքատության դարաշրջան, ու նաև երկրներ, որտեղ կոռուպցիայի ամենաբարձր մակարդակներից է... սոցալականով- Հնդկաստան, որտեղ միջին օրական աշխատավարձևը 25 ցենտ է... իսկ Բանգլադեշի ժողովուրդը երազում է անգամ այդ 25 ցենտի մասին;
    Նախքան "մեր Տաշակին" անցնելը, կցանկանայի խոսել այս հարցի մասին: Թող ների ինձ Վեյը, բայց ինձ թվում է, որ սա՝ եթե կոնկրետ թեմայի մասին չէ, ուրեմն թեմայի շուրջ է:

    Երբ Գանդին երազում էր Հնդկաստանի անկախության մասին, համոզված եմ, որ նրա մտքով անգամ չէր անցնում իր սիրելի երկրի մասնատումը տարբեր պետությունների: Կարող ենք համեմատել դա մեր ավելի թարմ հիշողությունների հետ:

    Ես շատ լավ հիշում եմ, թե ինչպես, դեռևս անցյալ դարի յոթանասուն-ութսունականներին, մի ամողջ, հսկայական ժողովուրդ, որի անունն էր Սովետական Միություն, - երազում էր ազատվել իր սահմաններից, կապ ունենալ ոչ միան ներքին, այլ նաև արտաքին աշխարհի հետ և այլն, չերկարացնեմ՝ ինքներդ էլ ինձանից լավ տեղյակ եք այդ պատմությանը:

    Եվ ահա, գտնվեց մի "Գանդի" էլ մեզ համար, որ վերցրեց ու ավերեց այդ սահմանները: Ամբողջ աշխարհի համար նրա արարքը հերոսություն էր, որի համար նա "Համաշխարհային Քաղաքացու" տիտղոսին արժանացավ, եթե չեմ սխալվում, կարծես անգամ Խաղաղության Նոբելյան մրցանակ ստացավ:

    Իսկ մենք… Ի՞նչ արեցինք մենք՝ սահմաններից ազատվել երազողներս: Չգիտենալով, թե ինչպես ապրենք այդ "անսահմանության" մեջ, ու հավանաբար, սարսափելով դրանից, վերցրեցինք ու արդեն ինքներս, ինքնակամորեն, սահմանափակեցինք մեզ ներքին սահմաններով, բաղդատելով հսկայական պետությունը, որը յոթանասուն տարվա ընթացքում, չհաշված փոքր-մոքր ինչ-որ հակասությունների մեկմեկու միջև, հիմնականում արդեն սովորել էր հաշտ ու համերաշխ ապրել: Եվ այդ՝ այն դեպքում, երբ Եվրոպան, օրինակ, արդեն սկսել էր համախմբվել, քանդելով տարբեր երկրների միջև սահմանները:

    Ինչին էլ հենց հաջորդեցին և մինչև այժմ մեզ հետ են մեր ներկայիս պրոբլեմները: Եվ ինչ խոսք, որ, հո մե՞զ չէինք մենք մեղավոր համարելու՝ բոլորս: Եվ իհարկե, գտանք քավության ոչխարին՝ մեր "Գանդի"-Գորբաչովին…

    Կարծում եմ, որ Գանդին ինքը՝ Հնդկաստանի պառակտումից հետո, հասկացավ Սատյագրահայի հիմնական թերությունը: Բայց այդ մասին՝ "մեր Տաշտակում"…
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  18. #41
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Sambitbaba-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Կարծում եմ, որ Գանդին ինքը՝ Հնդկաստանի պառակտումից հետո, հասկացավ Սատյագրահայի հիմնական թերությունը…
    Եվ այդ էր պատճառը, որ նա անմիջապես, կարելի է ասել՝ միաձուլվեց, - իր պես Ամերիկայում բնակություն հաստատած մեկ այլ մեծ հնդիկի՝ Փարամահանսա Յոգանանդայի և նրա, այսօր արդեն աշխարհում մեծ ճանաչում գտած Ինքնաճանաչման ուսմունքի հետ: (Ի՞նչ եք կարծում, ինչո՞ւ այդ մեծ հնդիկները չէին կիսում մեզանից շատերի համոզմունքը Ամերիկայի մասին…)

    Ինքնաճանաչում: Սա է Յոգանանդայի ուսմունքի հիմնական գաղափարը, եթե մոտենանք նրան միակողմանիորեն. նախքան պնդելը, թե դու ճանաչում ես աշխարհը, Աստծոն, դիմացինիդ, ինչ-որ բան, - կարո՞ղ ես արդյոք պնդել, թե ճանաչում ես ինքդ քեզ:

    Այսօր արդեն մենք չենք կարող պարզել. միակողմանիորե՞ն մոտեցավ Գանդին այդ ուսմունքին, թե՞ այնպես, ինչի մասին կխոսենք շուտով: Բայց արդեն միակողմանի մոտենալն էլ հարցին բավական էր, որ նա հասկանար, որ նախքան ինքնաճանաչումը, մարդ-անհատն անկարող է իր տեղդը գտնել յուրաքանչյուր իրականության մեջ, որն էլ որ դու նրան առաջարկես: ՄԻևնույն է, նա հետ կգա կյանքի իր ստերեոտիպերին, իր պատկերացրած կյանքին: Այդ էր պատճառը, որ Հնդկաստանը, հենց որ ազատվեց բրիտանական կախվածությունից, իսկույն պառակտվեց, հավանաբար, որպեսզի մեկմեկուց կախվածություն ձեռք բերի…

    Ամբողջությամբ ընկալելով ինքնաճանաչման կարևորությունը, Գանդին, Լոս-Անջելեսի իր տունը, հսկայական հողակտորով ու նաև այդ տերիտորիայում գտնվող Շրայն լճով հանդերձ, դարձրեց Վեյի հիշատակած աշրամ՝ ինքնաճանաչման ուսմունքով զբաղվողների համար: Այսօր "Շրայն-Լիճը" Ինքնաճանաչման ուսմունքի համաշխարհային կենտրոնն է, չնայած նրան, որ Յոգանանդան ինքը երկու հսկայական տուն ուներ Լոս Անջելեսում և նրանք երկուսն էլ այսօր կան ու հայտնի աշրամներ են:

    Հա, քիչ էր մնում մոռանայի, - ահա թե ինչու՝ միշտ կարևոր է գոնե մեկ անգամ վերընթերցել այն, ինչ պատրաստվում ես ներկայացնել բոլորի ուշադրությանը. տառասխալներդ ուղղելուց բացի, հնարավորությոն ունես մտքերդ ավելի հասկանալի վերարտադրել: Քիչ էր մնում մոռանայի բացատրել, թե ինչո՞ւ եմ վերևում գրել. "եթե մոտենանք նրան միակողմանիորեն":

    Յոգանանդան իր ուսմունքը տարածել է անգլերեն լեզվով, և հենց ինքն էլ անվանել է այն այդպես. "Self-realization": Ռուսները թարգմանել են այն որպես "Ինքնաճանաչում": Բայց այսօր արդեն ես, մասնավորապես ծանոթ լինելով Յոգանանդայի որոշ գործերի, և դրան գումարած իմ նյու-էյջական աշխարհընկալումը, - կասեի, որ քիչ է ասել "Ինքնաճանաչում": Ես համոզված եմ, որ Յոգանանդան, իր
    "Self-realization" անվանման տակ մի շատ կարևոր բան էլ ի նկատի ուներ: Այն է. "Ինքնաիրականացում":

    Հ.Գ. Սիրելի Վեյ, Տիգ, Մարկ և մյուսներ: Որ ճիշտն ասեմ, ես ոչ Գանդիական եմ և ոչ էլ Յոգանանդայական, չնայած իմ խորին հարգանքին նրանց երկուսի նկատմամբ: Նրանց ուսմունքներին ծանոթացել եմ շատ վաղուց, և ինչ որ գրում եմ այսօր, քաղված է ընդամենը հիշողություններիցս, և ինչ խոսք, որ կարող է իր մեջ որոշ սխալներ պարունակել: Այնպես որ ներող եղեք, խնդրում եմ՝ դե, քանի տարիներ են անցել: Իսկ հիմա, հետ գնալ ու քրքրել նորից այդ գրականությունը, - կներեք, ցավոք, ժամանակ չկա: Բայց և այնպես, չէի կարող չնշել, որ խոսելով Սատյագրահայի մասին, անհրածեշտ է խոսել նաև Ինքնաճանաչման-Ինքնաիրականացման մասին էլ:
    Ուղղակի դուք բոլորդ շատ կարևոր, անհրաժեշտ, հետաքրքիր ու գեղեցիկ բաների մասին եք խոսում, ու ես չէի կարող հանգիստ անցնել դրա կողքով, - շնորհակալություն Վեյին, թեման բացելու համար: Եվ քանի որ ինքս էլ անսահման մեծ ցանկություն ու հույսեր ունեմ, որ վերջիվերջո ամեն ինչ դեպի լավն է գնալու, - մեծ ցանկություն ունեմ, որ մենք բոլորս այս կարևոր հարցի լուծման ավելի շատ հնարավոր տարբերակներ տեսնենք: Բայց հենց սկզբից պիտի հիասթափեցնեմ Դվգրեյին. քո առաջարկած ագրեսիան տարբերակներից ոչ մեկը լինել չի կարող:

    Այս երկուսի՝ Գանդիի և Յոգանանդայի կապը ցույց տալով, ես ցանկանում եմ ասել, որ ամեն հաջորդ քայլը՝ նոր իրականություն է ծնում: Յոգանանդան կատարեց հաջորդ քայլը, իսկ Գանդին՝ տեսավ, հասկացավ և ընդունեց այն, համարելով իր քայլից ավելի կարևոր: Եվ ես համարում եմ, որ խոսելով Գանդիի մասին, մենք իրավունք չունենք արդեն չխոսել Յոգանանգայի մասին:

    Չնայած…
    Իմ հաստատուն կարծիքն է, որ Յոգանանդայի մասին էլ այսօր կարելի է խոսել որպես մարդկության արժանապատիվ փորձերից մեկի մասին: Քանզի, ինչ վերաբերում իր ժամանակին, իր ժամանակի համար նա արեց այն մաքսիմումը, ինչ հնարավոր էր: Բայց նա չէր կարող կասկածել անգամ, թե որքան են մեր ժամանակները տարբերվելու իր ժամանակներից (Յոգանանդան մահացել է 1952 թվին:)
    Եվ հարցն արդեն ոչ թե անցած վաթսուն տարիների տարբերությունն է և մեր բնական զարգացումն այդ տարիների ընթացքում: Հացն այն է, որ…
    Կներես, Մարտուն ջան, այստեղ արդեն անկարող եմ չկրկնել քո այդքան չսիրած՝ իմ խոսքերը.

    Հարցն այն է, որ… փոխվեց Աստծո ծրագիրը:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  19. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    E-la Via (10.02.2012), Mark Pauler (10.02.2012)

  20. #42
    ՆԵՐԴԱՇՆԱԿ ՔԱՈՍԻ ՄԱՍՆԻԿ Mark Pauler-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    11.02.2010
    Հասցե
    Հայաստան,
    Գրառումներ
    547
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում dvgray-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    հասցնել մասսաներին ընդանուր նպատակի և դրանցի հետո երկիր, պետություն ղեկավարելը... դրանք լրիվ տարբեր բաներ են; մեկը ենթադրում է լրիվ ֆոկուսացված գործունեություն, մյուսը ընթակառակը, հնարավորինս համապարփակ գործառույթներ.....
    Ասածներիդ մի մասի հետ համաձայն եմ, բայց ընենց տպավորություն ա, կարծես թե մեր առաջ մի աման ա դրված, մեջն էլ ձուկ ու բոլորով ուզում ենք հասկանանք էտ ձուկը գլխից սկսենք ուտել ու պոչով ավարտենք, թե հակառակը` պոչից սկսենք, որ վերջում համով գլուխը վայելենք, իսկ իրականում էտ ձուկը ծովում լողում ա իրա համար, ձկնորսներն էլ իրանց գործը թարգել են ու մարդա մի երաժշտական գործիք գրկած ճժ-վժ-ճժ-վժ են անում ու իրանց գուսան են երևակայում:

    Էս վերջերս մի երևույթի եմ ականատես եղել: Երիտասարդական մետրոյի մոտ դեպի մասիվ բարձրացող կանգառում արդեն մոտ 1-2 ամիս ա ինչ ոստիկանության կրտսեր աշխատողներին հերթապահության են նշանակել, որ մի տարրական կանոնի հետևեն ու ուղղորդեն` ընդամենը երթուղային տաքսիներին կանգառ ճիշտ մտնելը սովորացնեն ու ստիպեն, որ հետևեն կանոնին /համ էլ թույլ չտան փողոցի էդ մասով հետիոտները անցնեն, այլ օգտվեն անցումից/: Շատ լավ նախաձեռնություն ա իմ կարծիքով, որովհետև մեքենաները իրար չեն խանգառում, խցանումներ ու անիմաստ հրմշտոց չի առաջանում, մարդիկ կանգառից ներքև, մինչև խաչմերուկ փողոցը չեն փակում.... Շատ հասարակ բան ա, ուղղակի առաջին կանգառ մտնող երթուղայինը պիտի կանգի կանգառի ամենավերջին մասում, որ հաջորդին կանգառում կայանելուն հարմար լինի ու էտպես մի 4 միկրոավտոբուս նորմալ առանց իրար խանգարելու կանգառ են անում ու շարունակում: Ինքս մի քանի անգամ վեճեր եմ տեսել դրա պատճառով, չենթարկվելու անիմաստ քայլեր: Կարճ ասեմ`մի ամսում մեր վարորդները հասան նրան, որ ոստիկանները հոգնեցին վարորդներին նկատողություն անելուց, էտ ոստիկանների հրամանատարները հոգնեցին իրանց ենթականերին վերահսկել ու նկատողություն անել: Էս հրամանատարների վերադասներն էլ սկսեցին մոռանալ, թե իրանց ենթակաները ձնին ու բքին ինչի համար են դրսում կանգնել: Հիմա մենակ էտ ոստիկանները հետիոտների վրա են կարում, էն էլ մեկ-մեկ չնկատելու են տալիս: Էս ինչի համար եմ ասում Սովորական համառությունը նույնիսկ իրա արդյունքներն ա տալիս` թեկուզ բացասական:

    Ուսուցիչը էնքան ժամանակ ա երեխային նկատողություն անում դասը չսովորելու համար, քանի դեռ հույս ա ունենում, որ խելքի կգա ու կսկսի տնայինները անել: Իսկ "համառորեն" չսովորող ծույլիկը հաստատ հասնում ա նրան, որ իրան էլ դաս չեն հարցնում, իսկ կիսամյակ փակելուց էլ սուս-փուս մի 3 դնում են էլի....

    Էս օրինակները նրա համր բերեցի, որ ուղղակի հիշեցնեմ, թե ինչ մեծ ուժ կարա լինի համառությունը: Դե մի պահ էլ պատկերացրեք, որ էդ համառությունը բազմահազար ամբոխինն ա, որի մեջ սուրբ նպատակ ա դրված, ու հավատ ա ներծծված:
    Էտ նույն երթուղայինի վարորդը իր երեխու ապագայի համար էլ ա պատրաստ համառություն դրսևորի, ինքնասիրություն ցույց տա, կամք դրսևորի, ուղղակի ոնց ինքը էնպես էլ մենք բոլորս, dvgray-ի բառերեվ ասած "այստեղ հավաքված բավականին ինտելեկտոալ մասսա"-ի ինտելեկտը չի բավականացնում միասնական բանաձև գտնի ու դա մատուցի մնացածին:
    Դեռ չեմ լսել մի հայ քաղաքական գործչի որ կարողանա բոլորիս համար միասնական գաղափար առաջ քաշի: ՈՒնեցել ենք մենք էտպիսի գաղափարներ ծայրահեղ դժվար վիճակում: Ազգովի կռվել ենք, պատերազմ ենք հաղթել, իսկ դրա ավարտից հետո, նոր գաղափար չենք ծնել, որ տեր դառնալու կամք դրսևորենք: Էն որ ստեղ մենք ու երթուղայինի վարորդը դա չենք կարողանում, դա նորմալ ա, իսկ էն, որ շատ քաղաքկան դեմքեր խափում ասում են որ գիտեն ձևը, բայց բան էլ չգիտեն՝ դա դառը իրականությունն ա:

    Իմ կարծիքով Գանդին էլ ուղղակի ծայրահեղ վատ վիճակի մեջ Հնդկաստանում կարողացել ա գտնի էտ գաղափարը ու լինելով հանճարեղ դեմք, կարողացել ա Սատյագրահան կյանքի կոչի, իսկ հետո.... Հետոն էլ էսօրն ա, ու ինչքան էլ վատը թվա, մեկա Հնդկաստանը ամենարագ զարգացող պետությունների շարքում ա գտնվում ներկայում:
    Իմ ՔԱՈՍԸ գնում է ամենուր, իր հլու ծառայի` "Տիրակալ Ժամանակի" ուսերին նստած: _________

  21. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    aragats (10.02.2012), E-la Via (10.02.2012), Sambitbaba (10.02.2012), Tig (10.02.2012), Ֆոտոն (10.02.2012)

  22. #43
    Անտառային Ֆոտոն-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    15.06.2009
    Հասցե
    Չուկչստան
    Տարիք
    36
    Գրառումներ
    1,814
    Բլոգի գրառումներ
    12
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Շատ շնորհակալ եմ թեմայի համար: Պայքարի մեթոդներ առարկա պիտի լիներ երևի համալսարաններում, ինչպես անհատական, այնպես էլ հասարակական:
    Մանրակրկտորեն ծանոթանալով թեմայի շրջանակում ներկայացված նյութերին, ես եկա այն եզրակացությանը, որ ինքնին մեթոդը շատ լավն է ու իրականացվող: Հաջորդ միտքը, որ եկավ, այն էր, որ կարելի է մեր կյանքում էլ կիրառել: Այսքանը կարծես բոլորս էլ մտածում ենք: Խնդիրն այն է, որ միայն այսքանը շատ քիչ է: Կիրառել սկսելուց առաջ լիքը բաներ պետք է կշռադադել ու հաշվել: Օրինակ՝ Հնդկաստանում մարդկային ռեսուրսը Հայաստանինի հետ չի կարելի համեմատել: Եթե պայքարի ընթացքում մի քանի միլիոնի զոհն այնտեղ թույլատրելի էր, այստեղ մի քանի հոգունն է թույլատրելի: Այն կիրառելի է, երբ հասարակությունն ավելի վատ վիճակի մեջ ընկնելու տարբերակ չունի, քանի որ անտանելի պայմաններում է ապրում: Խնդիրն էլ պետք է շատ ընդհանուր լինի:

    Ասածս էն ա, որ մինչև կիրառելը պետք է եղած ռեսուրսները, դրանց կորուստները ու հաղթանակի դեպքում գտածը համեմատվեն: Պետք է հստակ նպատակ լինի, որը մասսայական կլինի: Էսքան բան մտածողի կարիք ունենք մենք: Իսկապես նվիրյալ ու քաղաքատնտեսական-պատմական վերլուծական գիտելիքներ ունեցող մեկը:

    Քանի որ էս պահին շատ հրատապ խնդիր չունենք, պայքարը մասնատվում է, ու անցնում ենք ամեն մի խումբ մի խնդրի համար պայքարելուն: Փոքր-փոքր հաղթանակներով միգուցե ավելի ամուր կլինի պետությունը փոփոխությունների ընթացքում և հետո:

    Շատ լավ կլիներ, որ նմանատիպ բոյկոտումներով առաջ մղվեր տեղական արտադրությունը: Օրինակ, հրաժարվեինք արտասահմանյան, մանավանդ թուրքական հագուստից, կահույքից, թեկուզ պոլիմերային տարաներից ու գնեինք տեղականը, թեկուզ ավելի թանկ ու վատ որակի: Լավ կլիներ պայքարեինք գների անհիմն թանկացումների դեմ:
    Քայլ առ քայլ դեպի ինքնաբավ երջանիկ կյանք


  23. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    aragats (10.02.2012), E-la Via (11.02.2012), einnA (10.02.2012), Mark Pauler (11.02.2012), Tig (10.02.2012)

  24. #44
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    25.04.2006
    Գրառումներ
    5,527
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Mark Pauler-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ասածներիդ մի մասի հետ համաձայն եմ, բայց ընենց տպավորություն ա, կարծես թե մեր առաջ մի աման ա դրված, մեջն էլ ձուկ ու բոլորով ուզում ենք հասկանանք էտ ձուկը գլխից սկսենք ուտել ու պոչով ավարտենք, թե հակառակը` պոչից սկսենք, որ վերջում համով գլուխը վայելենք, իսկ իրականում էտ ձուկը ծովում լողում ա իրա համար, ձկնորսներն էլ իրանց գործը թարգել են ու մարդա մի երաժշտական գործիք գրկած ճժ-վժ-ճժ-վժ են անում ու իրանց գուսան են երևակայում:
    ձկնորսները?
    նրանց /մեզ/ արդեն 200 և ավել տարի է, մեր հյուսիսային հարևանը քթներից բռնած տարել ա եսիմ որ ջհանդամներում յանիմ որս անելու, բայց ամեն անգամ մենք ենք դառնում տարբեր ակուլաների որս, էն ակուլաների, որի հետ մեր հարևանը բազառների մեջ ա լինում... իսկ մեր ուզած որսը գիտես խի չենք կարողանում գտնել? որովհետև անգրագետ ենք, անկիրթ, ու սենց ընգնում ենք տարբեր թակարդների մեջ; իսկ որսը կարող ա մեր քթի տակ էր, մեր կողքը...
    ...
    ինչ նվագել, ինչ բան.. ?.
    ...
    ես առաջարկում եմ ընդամենը կրթվելու տարբերակը; իսկ դուք դեմ էք տալիս տարբեր կիսակրոնական կամ հավատալիքային ուսմունքներ;
    դա լավ բան է. ինքնազարգացման համար, բայց կյաքում կիրառելու համար բանաձևերի մեջ պետք է տեղադրել իրական/ռեալ արգումենտները;
    նույն ֆիզիկական երևույթի ուսումնասիրման համար մաթեմաթիկները սկզբնական առաջարկում են տարբեր մոդելավորումներ; իսկ ֆիզիկը ընտրում է առավել իրականալին; որը առավել հեշտ կբերի տեսության ու պրակտիկայի հիման վրա համապատասխան արդյունքին ;
    Հիմա էտ "մաթեմաթիկներից" մեկն էլ Գանդին է, մյուսը Մարքսը... և այլն .... կարելի է հազարավոր մաթեմաթիկական ապարատների անուն տալ;
    մեզ մնում է որպես "ֆիզիկներ" կրթվել, տեսականապես ու պրակտիկորեն, հետո հասկանալ թե ինչ ունենք, ու ինչ ենք ուզում ունենալ - նյութական մասով, ու նոր սկսել "պրոեկտը";
    իսկ սենց, մենք նման ենք մի Վարթուշ տոտայի, ով 60 տարի աշխատել ա մարկապարտեզում աման լվացող, ու որոշել ա հիմա էլ տունը քանդի ու նորը սարքի; բայց ինչ? տուն ա ուզում, որ ասես, մենկ ասում ա - Լավ տուն
    հետո էլ, ամեն գալացող գնացողից մի բան ա կապկում ու վերջում ... լրիվ անտուն ա մնում;
    ու դա արդար է, որ ինքը սենց կոտրած "տանով" է մնում վերջում

    էլի եմ կրկնում, հիմա մեր խնդիրը է, իրականում, գիտականորեն հասկանալ թե մենք ով ենք? ու որտեղ ենք գտնվում - ԳԻՏԱԿԱՆՈՐԵՆ; ու հետո արդեն, թե ինչ կարող ենք անել մեր "ունեցածի" հետ, խոսքի եթե գիտականորեն ուսումնասիրությունները պարզի, որ ունենք խիար, ապա գոնե գիտական հանրագիտարանում կնայենք, ու կկարդանք, որ խիարից ջեմ սարքել չի լինի, համով չի; իսկ թթու կարելի է դնել, ու փլավով ուտել; ու եթե ինչ որ մեկը մեզ առաջարկում է մեր ունեցած /չգիտակցված/ "խիարով" ջեմ եփել, ապա լավագույնը կխնդանք ու առաջ կգնանք; իսկ մենք ընկել ենք ամեն անգամ խիարից ջեմ եփողին ենք հայոյում, թե արա, էս ինչ սխալ ես եփել, ու վերջում էլ, նորից մի ուրիշը հելնում ա, թե ժողովուրդ, ղազանը ինձ տվեք, տեսե,ք ես լրիվ լավ խիարի ջեմ եմ եփելու, ընենց, որ մատներներդ հետը ուտեք
    ու ասեմ, որ մենակ մենք չենք աշխարհում սենց անգրագետ վիճակի; որինակ հրաները մեզանից շատ ավելի վատ վիճակին են; նրանք էլ հիմա առնետի մսով տորթ են սարքում, առանց հասկանալում որ սկզբի համար, առնետի մսով ընդանրապես սնվել չի կարելի;

    ...
    ու ընդանրապես , մեր ինչին? է պետք ԸՆՏՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԸ; որ մի հատ էլ հետո ձեռը ընկնենք փորձանքի մեջ

    Մեզ պետք է հիմա օրինականացնել մեր ունեցած ռեալությունը - ֆեոդալիզմը; որ բոլորս հասկանլի կերպով ընբռնենք, թե ինչ երկրում ենք ապրում, ինչ կարգեր են, ինչ հասարակական հարաբերություններ են, ինչ սոցիալական խավեր ունենք, ու որ մի սոցիալական խավի տեսակարար կշիռը ինչքան է... և սենց... սա է մեր խնդիրը, պրագմատիկ ինքնահասկացողություն;
    ու իհարկե վատ չի , նաև ժամանակ չկորցնել, ու որպես լրացուցիչ "առարկա", ուսումնասիրել Աշխարհի դարավոր փորձը
    Վերջին խմբագրող՝ dvgray: 11.02.2012, 06:12:

  25. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    E-la Via (11.02.2012), Mark Pauler (11.02.2012)

  26. #45
    ՆԵՐԴԱՇՆԱԿ ՔԱՈՍԻ ՄԱՍՆԻԿ Mark Pauler-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    11.02.2010
    Հասցե
    Հայաստան,
    Գրառումներ
    547
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում dvgray-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    ... Մեզ պետք է հիմա օրինականացնել մեր ունեցած ռեալությունը - ֆեոդալիզմը; որ բոլորս հասկանլի կերպով ընբռնենք, թե ինչ երկրում ենք ապրում, ինչ կարգեր են, ինչ հասարակական հարաբերություններ են, ինչ սոցիալական խավեր ունենք, ու որ մի սոցիալական խավի տեսակարար կշիռը ինչքան է... և սենց... սա է մեր խնդիրը, պրագմատիկ ինքնահասկացողություն;
    ու իհարկե վատ չի , նաև ժամանակ չկորցնել, ու որպես լրացուցիչ "առարկա", ուսումնասիրել Աշխարհի դարավոր փորձը
    իսկ եթե վիճակը գնալով ավելի վատանա դրանից հետո (ինչը շատ հավանական ա քո առաջարկածը կյանքի կոչելուց ), էն ժամանակ էլ կարո՞ղ ա առաջարկես ստրկավաճառությունը օրինականացնենք ու անցնենք ստրկատիրական կարգերի…

    Սաղս էլ տեսնում ենք ներկայի ֆեոդալիզմը, ոչ մեկն էլ չի հերքում, (բացի լրաբերի հաղորադավարից ) Անկեղծ եմ ասում չեմ հասկանում քեզ:

    Արի մի պահ ոչ մեկս էլ մեծամտություն չանենք ու փորձենք էղած-անցած, հաջող ու անհաջող պայքարները ուսունասիրենք: Way-ի ներկայացրած էս մի տարբերակը, հաստատ արդյունք տվել ա: Հասկանալի ա, Սատյագրահան տառացիորեն նույը անելը հիմարություն կլինի մի այլ իրավիճակում, բայց շատ հոգեբանական հարցերի արդեն պատասխանել ա Գանդին իրա փորձով: Դա էլ գիտականորեն մոտենալու ձևերից մեկն ա, իսկ իրավիճակը ուսումնասիրելը շատ մեծ ժամանակ չի պահանջում: Ամեն ինչ էնքան պարզ ու թափանցիկ ա, ինչպես որ մեր երկրի ընտրություններն են թափանցիկ: Թափանցիկ են բա ինչ են: Առանց թաքցնելու կեղծել են միշտ սկսած Լևոնից մինչև հիմա` բոլորը: Դա արել են բացահայտ:
    Հնդկաստանը իրա Սատյագրահայով թող հպարտանա, մենք էլ մեև թափանցիկ անարդար ընտրություններով:
    Թե դու սպասում ես, որ պաշտոնական լրատվամիջոցները հայտարարեն, որ ՀՀ նախկին և գործող կառավարությունները կեղծել են, կեղծում են ու պիտի կեղծեն ընտրությունները, թքած ունենք սաղի կարծիքի վրա և այսուհետ հայտարարում են ֆեոդալական հասարակարգ:
    Միամտություն ա կարծել թե քո երեսին դա ասող լինելու ա: Ոչ ոք քո հետ ազնիվ չի խաղալու: Խաղի կանոնները միշտ փոխելու են իրանց օգտին, որ դու չհասցնես ադապտացվես իրավիճակին ու լուծումներ գտնես: Քո կամ մի ուրիշի կողմից գնահատած իրավիճակը շատ արագ կարելի ա փոխել, որ հաջորդ պահին գիտական լուծումներդ անիմաստ դառնան: Էս կարգի հարցերին գիտական մոտեցումը քիչ ա, դրան հավատ ա պետք, համառություն, կամք, ինքնասիրություն....
    Միակ բանը, որ հնարավոր ա դառնա փոփոխությունների հիմք, կարող է լինել Համահայկական համընդհանուր գաղափարը: Մի բան, որը կլինի բոլորինը` թե բանվորինը, թե գործատուինը, թե հավաքարարինը, թե նախարարինը, թե ապարանցունը, թե ղարաբաղցունը: Ու դա պարտադիր չի որ առաջանա միայն պատերազմական իրավիճակում: Խաղաղ պայմաններում էլ կան բաներ որոնք համընդհանուր են: Ուղղակի հերիք ա որոշ ամբիցիոզ մարդկանց նեղ անձնական նպատակների հետևից գնանք:
    Հնդկաստանում` Աղ, Հայաստանում` ... :
    Իմ ՔԱՈՍԸ գնում է ամենուր, իր հլու ծառայի` "Տիրակալ Ժամանակի" ուսերին նստած: _________

  27. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    E-la Via (12.02.2012), Tig (12.02.2012)

Էջ 3 4-ից ԱռաջինԱռաջին 1234 ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. Հոդված. Գանդիի հակաբռնության մեթոդը՝ Սատյագրահա
    Հեղինակ՝ E-la Via, բաժին` Հոդվածներ
    Գրառումներ: 0
    Վերջինը: 09.02.2012, 20:44

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •