Օշո,
օրվա վերջում ես միշտ պահանջ եմ զգացել ոչ մեծ նվերի՝ մի քիչ գարեջուր, ծխախոտ կամ թմրադեղեր: Հիմա դա ինձ այլևս հաճույք չի պատճառում,
չնայած ինչ-որ նման բան, ինչ-որ հաճույք ստանալու ցանկությունը մնացել է: Որտեղի՞ց է այդ ցանկությունը, և ի՞նչը կհագեցնի այն:
Ոչինչ չի հագեցնի: Գոյություն ունի ցանկությունների խորամանկ մեխանիզմ, որը պետք է հասկանալ: Ցանկությունը գործում է այնպես, որ կապում է ձեր երջանկությունը մի ինչ-որ պայմանի հետ. "Ես երջանիկ կդառնամ, եթե ունենամ այս մեքենան, այս կնոջը, այս տունը": Ցանկության իրականացումն ազատում է ձեր երջանկությունը պայմաններից: Դուք թեթևացում եք ստանում ու սկսում եք ձեզ լավ զգալ: Իրականում ամենն, ինչ արեցիք, - մի կողմ վանեցիք ձեր երջանկությանը խանգարող անպետք խոչընդոտները: Բայց կանցնի շատ քիչ ժամանակ, և դուք կբռնեք ձեզ հետևյալ մտքի վրա. "Եթե ես նորից խոչընդոտ ստեղծեմ, իսկ հետո այն վերացնեմ, նույնպիսի ուժեղ թեթևություն կզգամ, ինչպես անցյալ անգամ": Ահա թե ինչպես է դա տեղի ունենում. ցանկությունները, եթե նույնիսկ իրականանում են, բերում են նորանոր ցանկությունների առաջացմանը:
Հետևու՞մ եք մտքին: Սկզբում դուք ստեղծում եք պայման: Դուք ասում եք. "Մինչև այս կնոջը չստանամ, երջանիկ չեմ լինի: Ես կարող եմ լինել երջանիկ միայն այս կնոջ հետ": Հետո սկսում եք միջոցներ ձեռնարկել այդ կնոջը ստանալու համար: Եվ որքան ավելի դժվար է դա, այնքան ավելի ուժեղ է ձեր խանդավառությունը, այնքան ավելի ուժեղ է ձեր հուզմունքը: Որքան ավելի դժվար է դա, այնքան ավելի մեծ մարտահրավեր է ձեզ համար: Որքան ավելի դժվար է, այնքան ավելի մեծ է զգացումը, որ ձեր ամբողջ կյանքը խաղասեղանի վրա է դրված: Եվ իհարկե, որքան ավելի շոշափելի է հույսը, այնքան ավելի մեծ է այդ կնոջը տիրանալու ցանկությունը: Այնքա՜ն ծանր է դա, այնքա՜ն դժվար: Պետք է որ դրա տակ մի հսկայական բան թաքնված լինի, ահա թե ինչու է դա այդքան ծանր, այդքան դժվար: Դուք շարունակում եք փափագել, և մի սքանչելի օր ստանում եք այդ կնոջը:
Հաջորդ օրը, երբ նա արդեն ձերն է դարձել, "Ես կարող եմ լինել երջանիկ միայն այս կնոջ հետ" պայմանը հանվում է: Այդ պայմանը հերթում առաջինն էր ձեզ համար: Հիմա դուք արդեն նվաճել եք կնոջը և թեթևություն եք զգում: Հետապնդելու անհրաժեշտություն այլևս չկա, դուք հասել եք ձեր նպատակին, արդյունքը ձեր ձեռքին է; դուք ձեզ լավ եք զգում՝ որովհետև թեթևություն է եկել:
Մի անգամ ես հանդիպեցի զբոսնող Մոլլա Նասրեդինին, որը բարձր հայհոյում էր ու կնճռոտվել էր ցավից: Հարցրեցի նրան.
- Ի՞նչ է պատահել: Ինչ է, գլու՞խդ է ցավում, փո՞րդ, թե՞ էլի ինչ-որ բան:
- Չէ, ոչինչ, - պատասխանեց նա: - Ամբողջ հարցը կոշիկներս են, նրանք շատ են փոքր:
- Ուրեմն ինչու՞ ես դրանք հագել:
Եվ նա ասաց.
- Օրվա վերջին, երբ հանում եմ կոշիկներս, այնպիսի՜ թեթևություն եմ զգում: Աստված իմ, դա այնպիսի... այնպիսի հաճույք է: Բայց դա՝ իմ միակ հաճույքն է, և ես չեմ կարող դրանից հրաժարվել: Կոշիկներս մի համար փոքր են: Դա իսկական դժոխք է,
բայց երեկոյան նրանց շնորհիվ ես դրախտ եմ ընկնում: Երբ գալիս եմ տուն, հանում եմ կոշիկներս ու ինձ գցում եմ թախտին, այդ ժամանակ ասում եմ ինձ. ես ազա՜տ եմ: Այնքա՜ն սքանչելի է դա:
Ահա թե ինչով եք դուք զբաղված: Դուք ստեղծում եք ցավ, ստեղծում եք տանջանքներ, հետապնդումներ, տենդ, հետո գալիս եք տուն, հանում եք կոշիկներդ և ասում. "Ի՜նչ լավ է: Սքանչելի՜ է: Ես ազա՛տ եմ": Բայց որքա՞ն երկար դա կարող է տևել: Դուք թեթևություն եք ապրում մի պահ ընդամենը, հետո նորից սկսում եք կրքոտ նույն ցավը ցանկանալ:
Հետո այդ կինն արդեն հետաքրքիր չէ ձեզ համար, որովհետև դուք նրան արդեն ձեռք եք բերել: Եվ այլևս չեք կարող ձեր առջև նույն պայմանը դնել: Չեք կարող ասել. "Եթե ես ստանամ այդ կնոջը, երջանիկ կլինեմ", որովհետև նա արդեն իսկ ձերն է: Հիմա դուք սկսում եք արդեն նայել մեկ ուրիշի կնոջ հետևից և մտածում եք. "Այ, եթե ունենայի այս կնոջը..." Հիմա դուք արդեն գիտեք այդ հնարանքը. սկզբում պետք է դնեք պայման, որն անհրաժեշտ է եջանկության համար, հետո համառորեն հետևեք այդ պայմանին, և դրանից հետո ինչ-որ ժամանակով կգա թեթևությունը: Անիմաստ է այդ ամենը: Հասկացող մարդը տեսնում է, որ պայմաններ հորինելու ոչ մի անհրաժեշտություն չկա, դուք կարող եք երջանիկ լինել առանց որևէ պայմանի: Ինչու՞ շարունակել ման գալ նեղ կոշիկներ հագած ու շարունակել տանջվել հանուն այն բանի, որ օրվա վերջում միայն թեթևություն ստանաք: Ինչու՞ չկրել այդ թեթևությունն ամբողջ օրվա ընթացքում: Ինչու՞ թեթևություն չունենալ ամբողջ ժամանակ: Բայց այդ դեպքում դուք այն չեք զգա, ահա թե որն է խնդիրը: Թեթևություն զգալու համար ձեզ կոնտրաստ է պետք: Հակառակ դեպքում դուք կլինեք երջանիկ, բայց չեք զգա դա:
Ահա իրոք երջանիկ մարդու սահմանումը. իսկապես երջանիկ մարդը նա է, ով երջանկության մասին ոչինչ չգիտի, ով երջանկության մասին երբեք չի լսել, ով այնքան երջանիկ է, այնքան անպայմանորեն է երջանիկ, որ ուղղակի չի կարող գիտենալ այն մասին, որ ինքը երջանիկ է: Միայն դժբախտ մարդիկ են ասում. "Ես երջանիկ եմ, ինձ մոտ ամեն ինչ հիասքանչ է": Երջանիկ մարդը երջանկության մասին ոչինչ չգիտի: Այն ուղղակի կա, այն միշտ նրա հետ է: Ինչպես շնչառությունը:
Մի՞թե դուք ձեզ երջանիկ չեք զգում այն պատճառով, որ շնչում եք: Ուրեմն սեղմեք մատներով ձեր քիթը: Մի քանի անգամ խորը շունչ քաշեք և պահեք ձեր շնչառութույնը՝ և շարունակեք պահել, շարունակեք պահել: Սկսվում է հոգևարք: Իսկ դուք շարունակեք պահել ձեր շնչառությունը: Եվ այդ ժամանակ այն հանկարծակի դուրս է պրծնում, և այնքա՜ն ուրախալի է այդ պահը: Սա հիմարություն է, բայց սա այն է, ինչ անում են բոլորը: Ահա թե ինչու եք դուք ձեր երեկոյան նվերին սպասում:
Երջանկությունն այստեղ-է-և-հիմա, այն ինչ-որ պայմանների կարիք չունի: Երջանկությունը բնական բան է: Ուղղակի հասկացեք, թե որն է իմաստը: Նրան պայմաններից կախվածության մեջ մի դրեք: Մնացեք երջանիկ առանց որևէ պատճառի: Երջանիկ լինելու համար պատճառ փնտրելու անհրաժեշտություն դուք չունեք: Ուղղակի եղեք երջանիկ:
Ծառերը երջանիկ են, նրանք երեկոյան իրենց գարեջուրն ու սիգարետը չեն ստանում, բայց նրանք բացարձակապես երջանիկ են: Նայե՛ք... Թե քամին, թե արևը, թե ավազահատիկները երջանիկ են, ծովերն էլ երջանիկ են, և աշխարհիս երեսին ամեն ինչ երջանիկ է, բացի մարդը, - որովհետև ոչ մեկը ոչ մի պայման չի դնում: Ուղղակի եղեք երջանիկ:
Եթե չեք կարող երջանիկ լինել, ուրեմն գոնե անկատարելի պայմաններ մի ստեղծեք, - որպեսզի դժվարություններ չավելացնեք: Այս դեպքում ճիշտ է Նասրեդինը. թող այդպիսի մանրուքներ լինեն: Ես հասկանում եմ նրան: Նա շատ ավելի խելոք է, քան դուք կարծում եք: Այնքան հասարակ բան է դա՝ կոշիկները մի համար փոքր են; այնքան համեստ միտք է դա, որը ոչ ոք չի կարող խանգարել ձեզ իրագործել, - իսկ երեկոյան կողմ դուք արդեն երջանիկ եք: Ընդամենը մանրուքներ, հորինեք փոքրիկ հնարանքներ, և կլինեք այնքան երջանիկ, որքան ցանկանաք:
Բայց դուք ասում եք. "Ես երջանիկ կլինեմ միայն այն ժամանակ, երբ այս հսկայական տունն իմը կլինի": Դուք ձեր առջև մաշտաբային պայման եք դնում: Այն իրագործելու համար կարող են երկար տարիներ անցնել, դուք կհոգնեք, ուժազուրկ կլինեք, և մինչև հասնի ձեր ցանկությունների դղյակը մտնելու պահը, դուք կարող եք արդեն մահամերձ լինել: Ահա թե ինչ է տեղի ունենում: Դուք իզուր ծախսում եք ձեր ամբողջ կյանքը, և այդ հսկայական տունը ձեր գերեզմանն է դառնում: Դուք ասում եք. "Մինչև միլիոն դոլար չունենամ, երջանիկ չեմ լինի": Եվ ուրեմն ստիպված եք շատ աշխատել և ամբողջ կյանքներդ ծախսել դրա վրա: Մոլլա Նասրեդինն ավելի գիտակից է: Հորինեք փոքրիկ պայմաններ և ստացեք այնքան երջանկություն, որքան ցանկանաք:
Եթե հասկանում եք այդ ամենը, ուրեմն ոչ մի պայմանների կարիք չկա: Ուղղակի հասկացեք ամենակարևորը. բոլոր այդ պայմանները ձեզ երջանիկ չեն դարձնում, նրանք ուղղակի թեթևություն են բերում ձեզ: Բայց այդ թեթևությունը մշտական չի լինի, ոչ մի թեթևություն մշտական լինել չի կարող: Այն տևում է մի քանի ակնթարթ միայն: Մի՞թե դուք նորից ու նորից չեք բախվում դրա հետ: Ուզում էիք մեքենա գնել; և ահա այդ մեքենան կանգնած է ձեր բակում, ամբողջ մեկ օր: Երկու օր անց այն երկու օրով հին կլինի, և բոլոր հարևանները տեսել են այն արդեն, և բոլորն արդեն բարձր գնահատել են: Եվ ամեն ինչ վերջացե՛լ է արդեն: Հիմա արդեն նրա մասին ոչ ոք չի խոսում: Ահա թե ինչու ավտոմեքենաների գործընկերությունները շարունակում են ամեն տարի նորանոր մոդելներ արտադրել՝ որպեսզի ձեր համար նոր պայմաններ ստեղծեն:
Մարդիկ շարունակում են երազել նոր իրերի մասին, միայն որպեսզի թեթևացում ձեռք բերեն՝ և թեթևացումը հասանելի է: Դուք այս պատմությունը լսե՞լ եք:
Ոչ հեռու ծառից, որի տակ նստած էր մուրացկանը, փչացավ հարուստի ավտոմեքենան: Քանի վարորդը զբաղված էր այն վերանորոգելով, հարուստը որոշեց դուրս գալ մեքենայից: Իսկ մուրացկանն այդ ժամանակ, ծառին հենված, շարունակում էր
իր հանգիստը: Թեթև քամի էր փչում, արևը շողում էր և ամեն ինչ սքանչելի էր: Հարուստը մոտեցավ ծառին, նստեց մուրացկանի կողքին ու հարցրեց նրան.
- Ինչու՞ դու չես աշխատում:
Ինչի՞ համար, - պատասխանեց մուրացկանը:
Հարուստն ասաց.
- Եթե աշխատես, փող կունենաս:
- Ինչի՞ համար, - հարցրեց մուրացկանը:
Հարուստն ինչ-որ շփոթմունք զգաց և շարունակեց.
- Երբ ունես փող, կարող ես մեծ հաշիվ ունենալ բանկում:
Բայց մուրացկանը նորից հարցրեց.
- Ինչի՞ համար:
Հարուստն ավելի շատ շփոթվեց:
- Ինչպե՞ս թե ինչի: Այդ ժամանակ դու կարող ես, երբ ծերանաս, անցնել թոշակի, և կարող ես հանգստանալ:
- Բայց, - ասաց մուրացկանը, - ես հիմա է՛լ հանգստանում եմ: Ինչու՞ սպասեմ ծերությանն ու զբաղվեմ այդ հիմարություններով: Փող կուտակեմ, անհանգստանամ բանկի հաշվիս համար, իսկ հետո, վերջապես, հանգստանամ:
Մի՞թե դու չես տեսնում՝ ես հիմա էլ հանգստանում եմ: Ինչու՞ սպասեմ:
Ինչու՞ սպասել երեկոյին: Եվ ինչու՞ սպասել գարեջրին: Ինչու՞ չխմել ջուր և ստանալ հաճույք, քանի խմում եք այն:
Դուք լսե՞լ եք այն պատմությունը, թե ինչպես Հիսուս ջուրը գինի դարձրեց: Քրիստոնյաներն այն չեն հասկացել: Նրանք կարծում են, թե Հիսուս իրոք ջուրը գինի է դարձրել: Այդպես չէ: Նա, ամենայն հավանականությամբ, սովորեցրել է իր աշակերտների նույն գաղտնիքին, ինչին հիմա ես եմ ձեզ սովորեցնում: Նա, հավանաբար, ասել է նրանց. "Խմեք ջուրն այնպիսի ուրախությամբ, ասես այն գինի լինի":
Դուք կարող եք խմել ջուրն այնպիսի ուրախությամբ, որ այն կարող է արբեցնել ձեզ: Փորձե՛ք: Հասարակ ջուրը կարող է ձեզ արբեցնել: Դա ձեզանից է կախված՝ ոչ թե գարեջրից կամ գինուց: Եվ եթե դուք այդ չեք հասկանում, հարցրեք հիպնոսիչներին: Նրանք գիտեն: Եթե հիպնոսացված մարդուն տաս ջուր և ասես, որ դա գինի է, նա կգինովնա՝ ջրից:
Այսօր բժիշկները գիտեն պլացեբոյի էֆեկտի մասին, և երբեմն պլացեբոյի արդյունքներն ուղղակի փակուղի են բերում: Մի հոսպիտալում փորձ կատարեցին: Քսան հոգուց բաղկացած մի խմբի տալիս էին դեղեր, իսկ նույն հիվանդություններն ունեցով մեկ այլ քսանհոգանոց խմբի տալիս էին ջուր՝ ուղղակի տեսնելու համար, կազդի՞ արդյոք ջուրը: Ոչ բժիշկը, ոչ հիվանդները չգիտեին, թե որտեղ է ջուրը, որտեղ դեղերը, չէ՞ որ եթե բժիշկը գիտենար, այդ դեպքում նույնիսկ նրա վարքը կփոխվեր: Տալով ջուր, նա այդ լուրջ չէր ընդունի, և դա կարող էր հիվանդների մեջ որոշ կասկած հարուցել: Այդ պատճառով ոչ բժիշկը, ոչ էլ հիվանդները ոչինչ չգիտեին:
Եվ հրաշքն այն է, որ թե ջուրը, և թե դեղամիջոցներն օգնեցին հավասար քանակով հիվանդների: Երկու խմբում էլ երկրորդ շաբաթվա սկզբին քսան հիվանդներից տասնյոթն առողջացել էին: Իսկ ավելի զարմանալի է այն, որ նրանք, ովքեր ջուր էին խմել, ավելի երկար մնացին առողջ, քան նրանք, ովքեր դեղեր էին ընդունել:
Ի՞նչ տեղի ունեցավ: Ինչու՞ ջուրն այդքան լավ օգնեց: Ամբողջ բանն այն է, որ դեղամիջոցի օգնելու գաղափարը հենց իր դեղամիջոցի մեջ չէ: Եվ քանի որ ջուրն ընդամենը ջուր է, այն չի կարող վնաս պատճառել: Իսկ դեղը պատճառում է: Ահա թե ինչու մարդիկ, ում դեղեր էին տվել, սկսեցին հետ վերադառնալ: Նրանց մեջ սկսեցին ծնունդ առնել նոր ցանկություններ, նոր հիվանդություններ, նոր խնդիրնեեր... քանզի յուրաքանչյուր դեղամիջոցի ընդունում ձեր համար առանց հետևանքների անցնել չի կարող: Իսկ ջուրը չի կարող բերել ոչ մի հետևանքների: Դա՝ մաքուր հիպնոս է:
Ցանկացած սովորական գործողություն կարելի է փոխակերպել՝ առավոտյան զբոսանքն էլ կարող է արբեցուցիչ լինել: Իսկ եթե առավոտյան զբոսանքը ձեզ չի արբեցնում, ուրեմն ինչ-որ բան այն չէ հենց ձեզ հետ: Վարդի թփի հասարակ դիտարկումը կարող է արբեցուցիչ լինել: Եվ եթե դա ձեզ չի արբեցնում, ուրեմն ոչինչ ձեզ արբեցնել չի կարող: Երբ նայում եք երեխայի աչքերի մեջ՝ դա էլ կաերող է արբեցուցիչ լինել:
Սովորեք ամեն պահ ապրել ուրախությամբ: Մի ընկեք արդյունքների հետևից, դրանք չկան: Կյանքը ոչ մի տեղ չի շարժվում, կյանքը նպատակներ չունի: Կյանքը նպատակին հասնելու միջոց էլ չի, կյանքը՝ այն է, ինչ տեղի է ունենում այստեղ-և-հիմա: Ապրեք այն: Ապրեք այն ամբողջովին, գիտակցված, ուրախությամբ՝ և դուք իրականացված կդառնաք:
Հարկ չկա մի կողմ դնել իրականացումը, հակառակ դեպքում դուք երբեք իրականացված չեք լինի: Իրականացմանը պետք է հասնել հենց այժմ՝ այժմ կամ երբեք:
Էջանիշներ