User Tag List

Էջ 4 6-ից ԱռաջինԱռաջին 123456 ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 46 համարից մինչև 60 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 78 հատից

Թեմա: Osho Ошо Օշո...

  1. #46
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Օշո,
    Մի քանի տարի առաջ, յոգայի և խորհրդածման շնորհիվ ես բարձրագույն վիճակներ ապրեցի, այնպիսի, որոնք միայն աղոթքը կարող է տալ: Իմ ամբողջ էությունը երանություն էր ապրում`
    ամեն ինչ աստվածային էր, ամեն ինչ սեր էր և երանություն: Հետո ինչ-որ պատճառով ես դուրս եկա այդ վիճակից և նորից հայտնվեցի մութ դաշտավայրում:
    Ինչ-որ բան այնպես չգնաց: Ես մեղավորություն եմ զգում, և ինձ շատ դժվար է նորից բարձրանալ:
    Խնդրում եմ, մեկնաբանիր սա:



    Եթե ձեր լռությունն ու երանությունը հրահրված են ինչ-որ պատճառով, նրանք անպայման կվերանան: Այն, ինչ պատճառ ունի, հավերժական լինել չի կարող: Դուք այդ վիճակին էիք հասել յոգայի և խորհրդածման շնորհիվ, և դա բնական իրադարձություն չէր: Այն արհեստական էր, պատահական: Նույնքան պատահական, որքան, եթե ընդունեիք թմրադեղ, որը հետո կդադարեր ձեր վրա ազդել:

    Նույն բանը կարող է տեղի ունենալ նաև յոգայի շնորհիվ, շնորհիվ սովելու, շնորհիվ յուրաքանչյուր տեխնիկայի, որը որոշել եք կիրառել: Դրանք լավ են անցողիկ տպավորություն թողնելու համար, ընդամենն անցողիկ տպավորություն; բայց դա չի կարող ձեր մշատական վիճակը լինել, այն չի կարող ձեր գիտակցվածությունը դառնալ:

    Այնպես որ այստեղ ոչ մի խնդիր չկա, այստեղ ամեն ինչ պարզ է: Այդ վիճակը պետք է անցներ, ամեն ինչ կարգին է: Միակ բանը, որ սխալ է, - ձեր վերաբերմունքն է դրա հանդեպ: Դուք կարծում էիք, որ յոգայի ու խորհրդածման օգնությամբ ընդունակ կլինեք հավերժական ինչ-որ բան ստեղծել: Դա անհնար է: Ամենն, ինչ ստեղծված է, վաղ թե ուշ վերանալու է:

    Հավերժականը գալիս է, երբ դուք ոչ մի ջանք չեք ներդնում: Հավերժականը տեղի չի ունենում, այն պատահում է: Երբ դուք դուրս կգաք տեխնիկաների և մեթոդների սահմաններից, երբ դեն կնետեք դրանք, երբ կհասնեք մեն-միակ բանի ըմբռնմանր, - որ բավական է ուղղակի լինել, որ ինչ-որ բան անելու ոչ մի անհրաժեշտություն չկա, որ բոլոր արարածներն ի սկզբանե բուդդաներ են... Երբ հասկանաք, որ ձեզ պետք չէ ինչ-որ տեղ հասնել, որ դուք արդեն այնտեղ եք, որ դա արդեն տեղի է ունեցել, - այդ ժամանակ դուք դադարում եք լարվել:

    Եվ այդ դադարը չպետք է մեթոդ լինի: Դուք չպետք է դադարեք լարվել յոգայի օգնությամբ: Ըմբռնումն ինքը թուլացնում է արդեն, ըմբռնումն ինքնին լիցքաթափություն է: Դուք լիցքաթափվում եք, լարվածությունը վերանում է: Դուք ապրում եք ձեր սովորական կյանքով` ցախ եք կտրում և ջուր եք կրում ջրհորից, կերաքուր եք սարքում և ուտում եք, քնում եք և սիրում եք: Դուք ապրում եք առանց ինչ-որ արտասովոր բանի կրքոտ ցանկության:

    Եվ մի սքանչելի օր` ահա այն, այդ վիճակը, չնայած դուք ոչինչ չեք արել: Մի անգամ հանկարծ` ահա այն: Մի օր դուք բացում եք ձեր աչքերը, և այն այստեղ է` և այլևս երբեք ձեզ չի լքի: Բայց այն պետք է գա ինքնիրեն; հակառակ դեպքում, եթե դուք կառավարեք նրան, այն կգա ու կգնա, այն ընդամենն անցողիկ տպավորություն կլինի, առկայծում:

    Դուք ասում եք. "Մի քանի տարի առաջ, յոգայի և խորհրդածման շնորհիվ ես բարձրագույն վիճակներ ապրեցի, այնպիսի, որոնք միայն աղոթքը կարող է տալ": Դրանք վիճակներ էին, որոնք դուք էիք ստեղծել, դրանք ձեր երազներն ու ցնորքներն էին` և դուք պատկերացրեցիք, որ հասել եք ինչ-որ բանի: "Իմ ամբողջ էությունը երանություն էր ապրում": Բայց դուք այնտեղ էիք: Դուք ապրում էիք այդ երանությունը, դուք այնտեղ էիք: Դուք չվերացաք: "Ամեն ինչ աստվածային էր": Դուք հավանաբար լսել եք, դուք երևի թե կարդացել եք այդ մասին: Մեկնաբանությունների հանդեպ հակում ունեցող ձեր միտքը հայտնել է ձեզ, որ այդ ամենը աստվածային սեր էր և երանություն: Այդ ամենն ընդամենը մտքի մակերեսին ծնվող գաղափարներ են: Եթե ամեն ինչ իրոք աստվածային է, էլ ի՞նչ իմաստ կա ասելու, որ ամեն ինչ աստվածային է: Ուրեմն ամեն ինչ արդեն աստվածային է, որ կա, այդ մասին խոսելու կարիք արդեն չկա: Յուրաքանչյուր ասված խոսք միայն վկայում է այն մասին, որ ամեն ինչ այնքան էլ աստվածային չէ: Խոսքերը վկայում են այն մասին, որ դուք ուղղակի ձև եք թափում, խաբում եք ձեզ:

    Այո, դրանում, հավանաբար, կար ինչ-որ բան նման երջանկության, ստեղծված յոգայով ու խորհրդածմամաբ, կար ուրախությանը նման ինչ-որ բան, և այդ ուրախության վրա դուք պրոյեկցեցիք ձեր փիլիսոփայությունը` դա աստված է, դա հոգևորն է, դա սեր է և երանություն: Եվ մի քանի օր վայելում էիք ձեր երազը` դա հենց իսկական երազ էր:


    "Ինչ-որ պատճառով ես դուրս եկա այդ վիճակից": Ոչ թե ինչ-որ պատճառով: Ամեն ինչ շատ պարզ է. ստիպված ես դուրս գալ այդ վիճակից, քանզի անհնար է հավերժ քնի մեջ ապրել` ոչ ոք հավերժ քնի մեջ ապրել չի կարող: Ոչ մի երազ հավերժ չի, այլ կերպ, ո՞րը կլիներ տարբերությունը երազի և արթնության միջև: Երազն անցողիկ է: Վաղ թե ուշ արթնանում ես, բացում ես աչքերդ, և երազն այլևս չկա, կա սովորական կյանք:

    "Ես դուրս եկա այդ վիճակից և նորից հայտնվեցի մութ դաշտավայրում": Այնտեղ, արևի լույսով լուսավորված գագաթներին` դուք էիք, և մութ դաշտավայրում էլ եք դուք: Մի բան է մնում անփոփոխ` դուք: Մութ դաշտավայրերը կամ լուսավոր գագաթները` ոչ մի նշանակություն չունեն; այն, ինչ ունի նշանակություն, դուք եք` ձեր էգոն: Էգոն` մութ դաշտավայրում է, էգոն` լուսավոր գագաթին է, և էգոն` երազներ ստեղծել շարունակողն է:

    Թույլ տվեք ձեզ մի բան ասել. ոչ մի մութ դաշտավայր էլ չկա: Եթե ամեն ինչ աստվածային է, էլ ի՞նչ մութ դաշտավայրեր: Իսկ եթե կան մութ դաշտավայրեր, ինչպե՞ս կարող է ամեն ինչ աստվածային լինել: Չկան ոչ մութ դաշտավայրեր, ոչ լուսավոր գագաթներ; այդ ամենն էգոյի խաղերն են: Նա իրեն ծայրահեղությունից ծայրահեղություն է գցում, մի կետից մյուսը: Երբ դուք կտեսնեք, որ ձեր քաղցր պատրանքները` երազ են, որ ձեր մղձավանջները` երազ են, կարթնանաք և թափ կտաք ձեր վրայից այդ երազը: Այդժամ դուք առաջին անգամ կապ կհաստատեք իրականության հետ:

    Բայց հիշեք. այն պահին, երբ ներկա է իրականությունը, դուք բացակայում եք: Հասկանալու համար դա միակ չափանիշն է, մեկ ուրիշը չկա: Դա միակ չափանիշն է. եթե կա իրականության ապրում, ուրեմն դուք այնտեղ չեք, անհնար է ձեզ այնտեղ հայտնաբերել: Դուք ամբողջովին բացակայում եք: Երանությունը կլինի, իսկ դուք` ոչ: Չի լինի ոչ ոք, ով կկարողանար ասել. "Ես երանություն եմ ապրում": Աստված կլինի, բայց դուք` ոչ: Չի լինի ոչ ոք, ով կկարողանար ասել. "Ամեն ինչ աստվածային է": Հիշեք:

    Եվ դա կարող է պատահել միայն, դա չի կարելի անել: Դուք այդ անել չեք կարող: Արված բանն արհեստական է, այն գոյություն ունի որոշ ժամանակ միայն, իսկ հետո վերանում է: Սարքված բանն` էժան է: Միայն մտածեք, թե ինչն եք անում: Երբ զբաղվում եք յոգայով, ի՞նչ եք անում: Կանգնում եք գլխի վրա: Ինչպե՞ս գլխի վրա կանգնելը ձեզ կպայծառացնի: Ինչպե՞ս...

    Գլխի վրա կանգնելը կարող է խթան ծառայել, կարող է շոկային թերապիայի պես մի բան լինել: Արյան մեծ կուտակումը գլխում կարող է բերել մտքի կարճատև կանգառի` կդադարեք մտածել: Արյան այդպիսի հանկարծական հո՛սք: Կանգնած եք գլխի վրա, դե, արյունն էլ կուտակվում է: Գլուխն էլ չի կարողանում դա հաղթահարել, դա ասես հեղեղ լինի: Այդ պատճառով էլ ինչ-որ պահ միտքը կանգ է առնում: Եվ այդ կանգառի պահին ձեր մոտ ծագում է զգացում. "Ես ուրախ եմ, ես երանության մեջ եմ, ամեն ինչ աստվածային է": Բայց որքա՞ն կարող եք կանգնած մնալ գլխի վրա: Ու եթե նույնիսկ սովորեք երկար ժամանակ մնալ այդպես կանգնած, միտքը նույնպես աստիճանաբար կսովորի դրան և կսկսի մտածել: Դուք կշարունակեք մնալ կանգնած գլխի վրա և միաժամանակ մտածել:

    Երբ ես փոքր էի, շատ-շատ երկար կանգնած էի մնում գլխի վրա: Սովորել էի: Դա այնքան սովորական էր դարձել, որ մի անգամ այդպես գլխի վրա կանգնած քնեցի: Դա համարյա անհնար է: Երբ այդ մասին պատմեցի մի ծերուկի, ով մեր գյուղում լավ յոգ էր համարվում, նա ասաց. "Դա անհնար է, ինձ հետ երբեք նման բան չի պատահել: Քնել, գլխի վրա կանգնած..." Ծերունին ասաց. "Դա անհնար է": Բայց ինձ հետ դա պատահել է: Ես ոչ միայն քնեցի, դա այնքան սովորական էր դարձել, որ ես նույնիսկ երազ էի տեսնում: Այնպես որ, եթե չափազանց երկար եք կանգնում գլխի վրա, սովորում եք դրան, և այն ուրախությունը, որն ապրել էիք ամենասկզբում, այլևս երբեք չի կրկնվի:

    Խորհրդածելով, ինչի՞ եք դուք ձգտում: Ինչպե՞ս կարող եք պայծառացման հասնել խորհրդածման, յոգայի, աղոթքի, պասի, դիետայի օգնությամբ: Ոչ, պայծառացումը շատ ավելի հեռու է, աստղերից էլ հեռու: Իսկ այդ մանր-մունր բաները շատ երկրային են: Այո, նրանք կարող են մաքրել ձեզ ներսից ու դրսից, բայց պայծառացման չեն հասցնի: Կարող են ուրախության մի քանի րոպեներ պարգևել, բայց այդ ուրախությունը չի կարելի մեկնաբանել որպես երանություն, որովհետև դուք այնտեղ ներկա եք:

    Յոգայով զբաղվելուց ես ձեզ ետ չեմ համոզում, դա լավ է մարմնի համար: Եվ չեմ համոզում ձեզ չխորհրդածել, դա էլ շատ օգտակար է, դա մաքրում է ձեզ: Բայց մի կարծեք, որ յոգայի ու խորհրդածման շնորհիվ դուք աստված կստեղծեք: Աստծոն չի կարելի ստեղծել: Բայց դուք կմաքրվեք, և ավելի մեծ հնարավորություն կունենաք այն բանի համար, որ աստվածայինը պատահի:

    Բայց աստվածայինը գալիս է այն ժամանակ միայն, երբ դուք նրան չեք սպասում: Երբ նրան չեք փնտրում, երբ նստած եք ուղղակի: Ոչինչ չեք անում, ու ձեր մտքում չկա ոչ մի ցանկություն` նույնիս ցանկության փոքրիկ պատառիկ` լինել ինչ-որ բան կամ ինչ-որ մեկը, պայծառանալ և այլն, - երբ դուք ուղղակի կաք, և հանկարծ դա պատահում է: Դա միշտ անսպասելի է: Դա ձեզ համակում է: Բայց դուք արդեն չկաք; պայծառացումը կա, իսկ դուք չկաք: Աստված կա, իսկ դուք` չկաք:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  2. #47
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Օշո,
    Վերջին օրերը, երբ դու արտասանում ես "վկայություն" բառը, այն ինձ վրա նույնպիսի ազդեցություն է գործում, ինչպես վերջերս գործում էին
    "սեր" և "փոխհարաբերություններ" բառերը: Ես լսում եմ այդ բառը, և այն դառնում է իմ ներսում մի ինչ-որ շատ կարևոր բան
    սնուցանող սնունդ:
    Դրանու՞մ է արդյոք Վարպետի արվեստը` արթնացնել քաղց, որի մասին մարդ առաջ չգիտեր:



    Այո, Մարիշա: Վարպետի պարտականությունը հենց այն է, որպեսզի օգնի ձեզ գիտակցել սեփական ծարավը, սեփական քաղցը, սեփական ձգտումները, որոնց դեմքին դուք առաջ նայել չէիք համարձակվում:

    Վարպետի արվեստը հենց այն է, որպեսզի մարդ ապրի այն ծարավն ու քաղցը, որոնք կմղեն նրան մուտք գործել սեփական էության մեջ, - քանզի եթե նա չթափանցի սեփական էության մեջ, ուրեմն կմնա կույր և դատապարտված կլինի ապրել մթի մեջ: Նա ստիպված կլինի կրել ծննդյան տառապանքը, կրել մահվան տառապանքը, և կրել բոլոր այն տառապանքները, որոնք տեղի են ունենում այս երկուսի միջև:

    ...Դուրս բերել քեզ տառապանքների սահմաններից, բացել քո առջև ամբողջ երկնքի կապույտը... ստեղծել քո մեջ անհաղթահարելի ձգտում` քանզի ով գիտե... հնարավոր է, վաղը ես այստեղ չեմ լինի; հնարավոր է, վաղը դու չես լինի այստեղ: Չի կարելի համոզված լինել վաղվա մեջ, - եթե մարդ ուզում է ինչ-որ բան անել, նա պետք է հավաքի իր ողջ ուժերն ու անի հենց այս պահին:

    Հասնել սեփական կենտրոնին` սա այն խնդիրը չէ, որը կարելի է թողնել վաղվան: Մնացած ամեն ինչ կարելի է հետաձգել, բայց ոչ սեփական կենտրոն մուտք գործելը, քանզի հենց դա է մեր կյանքի նպատակը: Դա միակ արժանի նպատակն է: Եվ դա քո սեփական աղբյուրն է, այնպես որ եթե դու բավական ջանք ներդնես այն գտնելու համար, անպայման կգտնես:

    Ոչ ոք չի կարող բուդդա չդառնալ, - եթե միայն չթողնես դա վաղվան: Կարելի է թողնել վաղվան, թողնել հաջորդ կյանքին, բայց վաղ թե ուշ, այս հարյուրամյակում կամ մեկ ուրիշ, սեփական բնության հետ կապից դուք չեք խուսափի:

    Ուրեմն ինչու՞ չանել այդ հենց հիմա:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  3. #48
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Օշո,
    Ճշմարի՞տ է արդյոք, որ մեր հակումը` նույնացնել մեզ մեր մարմնի
    և/կամ մտքի հետ, - միակ բանն է, որ խանգարում է մեզ
    միասնություն գտնել ամենայն գոյի հետ:



    Այո: Ինքնանույնացունը մարմնի հետ, գիտակցության հետ, ունեցվածքի հետ, ընտանիքի հետ, ընկերների հետ` յուրաքանչյուր նույնացում քեզ դուրս է տանում: Ամենն, ինչին դու տիրում ես, մնում է դրսում. կինդ, ամուսինդ, երեխաներդ, մարմինդ (քո մարմինն էլ քեզանից դուրս է գտնվում), գիտակցությունդ (գիտակցությունդ էլ քեզանից դուրս է գտնվում):

    Միակ բանը, որ քեզանից դուրս չի գտնվում`քո վկայությունն է: Զգոնություն ուղղակի` ահա քո բուդդան: Նույնացումը նշանակում է, որ դու դադարել ես քո վկայությունը և ընկել ես կախվածության թակարդը: Դրանում է մեր ողջ աղքատությունը, դրանում է մեր ստրկությունը:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  4. #49
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Օշո,
    Վկայությունը` ուսուցում է, թե՞ վերհիշողություն:



    Թե մեկը, և թե մյուսը; բայց միաժամանակ ոչ այն, և ոչ էլ այն:

    Թե մեկը և թե մյուսն է այն իմաստով, որ սկզբում քեզ պետք է սովորել մտնել քո ներքին տաճարը: Իսկ հետո դու պետք է անընդհատ հիշես, - քանզի մարդուն նորից ու նորից մոռանալն է հատուկ: Բայց, երբ վերհիշողությունը լռակյաց շնչառություն է դառնում քո ներսում, այն պահին, երբ դու սկսես շնչել և արտաշնչել քո ներսի բուդդային, այդ ժամանակ արդեն այն` վկայությունը, - ոչ ուսուցում է և ոչ վերհիշողություն:

    Այն ուղղակի դու ես:

    Դու ոչնչի չես հասել, ոչինչ չես հայտնաբերել; դա միշտ այստեղ էր: Հիշում ես դու նրա մասին կամ ոչ` այն միշտ այստեղ է:

    Հենց այդ պատճառով է, որ ձէնը ոչինչ լուրջ չի ընդունում: Ի՞նչ տարբերություն: Այս կյանքում կամ գալիք կյանքերիցդ մեկում դու անպայման կդառնաս բուդդա:

    Բուդդան` Նոր Մարդն է:

    Նա` ապագայի մարդն է:

    Ամբողջ մարդկային գիտակցությունը շարժվում է դեպի բուդդայությունը:

    Որքան էլ տարօրինակ լինի, բայց դա արդեն քո մեջ է, ուղղակի դու այդ չես գիտակցում: Այդ պատճառով վարպետը կարող է քեզ օգնել:

    Դա նույնն է, ինչ եթե խուտուտ տաս: Վարպետի աշխատանքը հենց այն է, որ ձեզ խուտուտ տա: Գիտե՞ք, թե ինչ ուրախություն է դա` խուտուտ տալ տաս հազար բուդդաների...
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  5. #50
    Մշտական անդամ S.L.V.-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    15.05.2016
    Տարիք
    34
    Գրառումներ
    252
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Դուք արդեն հասել եք սամադխիին` "բարձրագույն կետին"?

  6. #51
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում S.L.V.-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Դուք արդեն հասել եք սամադխիին` "բարձրագույն կետին"?
    ...
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  7. #52
    Մշտական անդամ S.L.V.-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    15.05.2016
    Տարիք
    34
    Գրառումներ
    252
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Sambitbaba-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    ...
    ?))) Դա հարց էր, ոչ թե պնդում )

  8. #53
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում S.L.V.-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    ?))) Դա հարց էր, ոչ թե պնդում )
    ...
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  9. #54
    Մշտական անդամ S.L.V.-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    15.05.2016
    Տարիք
    34
    Գրառումներ
    252
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Sambitbaba-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    ...
    Ու? ) Չեք ուզում պատասխանել?

  10. #55
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում S.L.V.-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ու? ) Չեք ուզում պատասխանել?
    Երկու անգամ պատասխանեցի, սիրելիս:

    Ախր, հարցդ հնչում է մոտավորապես այսպես. "Նինթենդոյի (կամ Սուպեր Մարիոյի) ո՞ր մակարդակին ես հասել"... Իսկ ես ուղղակի ապրում եմ իմ կյանքը, առանց կոմպյուտերային խաղերի: Եվ ուրեմն, քո հարցին էլ ի՞նչ կերպ պատասխանեմ...

    Հասնել սամադհիին` բարձրագույն կետին, նշանակում է լինել ամբողջական: Իսկ մենք բոլորս էլ արդեն իսկ ամբողջական ենք: Ուղղակի ոչ միշտ է, որ գիտենք այդ:

    Բայց եթե դու կամ ես չգիտենք, թե ինչ է քաջահավը, դա չի նշանակում, որ քաջահավեր չկան:

    Դու ասում ես հասնել բարձրագույն կետին... Հասնե՞լ:

    Գիտե՞ս, մեր կյանքում լիքը "բարձրագույն կետեր" կան, որոնց համարյա անհնար է հասնել, բայց շատ ավելի մեծ հավանականություն կա այդ "բարձրագույն կետը"... լինել:

    Ամբողջ կյանքերս տառապում ենք, ձգտելով հասնել. երջանկության, իմաստության, սիրո, լույսի, չգիտեմ ինչի... շատերն այդպես էլ չեն հասնում...

    Իսկ եթե համարես, որ ինքդ ես այդ երջանկությունը, իմաստությունը, սերը, լույսը... Տես, թե ինչպես է ամբողջ կյանքդ փոխվում. քեզ ոչնչի պետք չէ ուրեմն հասնել, քեզ պետք չէ ոչինչ անել: Ամեն ինչ լրիվ հակառակ տեսքով է քեզ պատկերանում: Ամեն ինչ արդեն քեզանից է սկսում բխել, քո գործողություններում դու արդեն ելնում ես նրանից, ինչ կաս ինքդ:

    Երբ ելնում ես "երջանկությունից", անում ես որոշակի բաներ, որովհետև երջանիկ ես, ինչը հակադիր է նրան, ինչ դու անում ես, հուսալով, որ քո այդ արածը քեզ երջանիկ կդարձնի:
    Երբ ելնում ես "իմաստությունից", անում ես որոշակի բաներ, որովհետև իմաստուն ես, ինչը հակադիր է նրան, ինչ դու անում ես, հուսալով, որ քո այդ արածը քեզ իմաստուն կդարձնի:
    Երբ ելնում ես "սիրոց"...
    Երբ ելնում ես "լույսից"...

    Իսկ երբ դու ինքդ` երջանկությունն ես, իմաստությունն ես, սերն ես ու լույսը, - սկսում ես քեզանից անկախ երջանկություն, իմաստություն, սեր ու լույս սփռել քո շուրջ:

    Դու սկսոում ես տալ: Դու դադարում ես պահանջել:

    Ջո՞կ...
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  11. #56
    Մշտական անդամ S.L.V.-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    15.05.2016
    Տարիք
    34
    Գրառումներ
    252
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Գիտենալու ու գիտակցելու ( հասկանալու ) տարբերություն կա: Ես հասկանում եմ ինչ եք ասում, բայց կա մտավոր գիտելիք ( են որ դու մտածում ես որ դա տենցա ) ու կա հասկացողություն, երբ որ դու ջոկում ես որ դա տենցա: Մտավոր գիտելիքն առանց փորձի ոչինչ չի տալիս, խնդիրը մնումա:

    Գրառումս դրա համար էի չակերտների մեջ վերցրել, որովհետև մի կերպ պետք էր հասկացնել ինչի մասինա հարցս: Հասկանում եմ, որ դա նենց բան չի, ինչը որ չկա, ու ինչին որ պետքա հասնել, բայց իմ մոտ օրինակ էտ հասկացողությունը մտավոր մակարդակի վրայա, քանի որ հլը հասկացողություն չկա իմ մոտ: Իսկ մի միտքը մյուսով փոխելու մեջ իմաստ չեմ տենում, միտքը միտքա, ու մտքից բացի ուրիշ ոչինչ չի տալի, խնդիրը մնումա:

  12. #57
    Մշտական անդամ S.L.V.-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    15.05.2016
    Տարիք
    34
    Գրառումներ
    252
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Sambitbaba-ի խոսքերից Նայել գրառումը

    Իսկ երբ դու ինքդ` երջանկությունն ես, իմաստությունն ես, սերն ես ու լույսը, - սկսում ես քեզանից անկախ երջանկություն, իմաստություն, սեր ու լույս սփռել քո շուրջ:

    Դու սկսոում ես տալ: Դու դադարում ես պահանջել:

    Ջո՞կ...
    Ես չեմ ուզում ինչ որ բան տալ, կամ վերցնել, ու չեմ կարծում որ, սերն ու լույսը խավարին ու սիրո բացակայությանը զիջում են ինչ-որ բանով: Ամեն մեկն իր տեղն ունի, ոնց որ ցերեկը լույսա պետք որ աչքտ բան տենա, տենց էլ գիշերը խավարնա պետք որ հանգիստ քնես:

    Ընդամենը մի բանի եմ ուզում հասնել - էտ էնա որ ուղեղս հանգստացնեմ, նադայելա արել, առավոտնից իրիկուն խոսումա, գլուխս տարավ Չնայած փորձում եմ որոշ տեխնիկաներ ու ժամանակավորապես հանգստացնում, բայց կարճ ժամանակ անց նորից սկսվումա ու ասենք մի կես օր մինիմումն անցնումա որ ջոկում եմ որ նորից նույն քաքի մեջ եմ ընկել

  13. #58
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում S.L.V.-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Գիտենալու ու գիտակցելու ( հասկանալու ) տարբերություն կա: Ես հասկանում եմ ինչ եք ասում, բայց կա մտավոր գիտելիք ( են որ դու մտածում ես որ դա տենցա ) ու կա հասկացողություն, երբ որ դու ջոկում ես որ դա տենցա: Մտավոր գիտելիքն առանց փորձի ոչինչ չի տալիս, խնդիրը մնումա:

    Գրառումս դրա համար էի չակերտների մեջ վերցրել, որովհետև մի կերպ պետք էր հասկացնել ինչի մասինա հարցս: Հասկանում եմ, որ դա նենց բան չի, ինչը որ չկա, ու ինչին որ պետքա հասնել, բայց իմ մոտ օրինակ էտ հասկացողությունը մտավոր մակարդակի վրայա, քանի որ հլը հասկացողություն չկա իմ մոտ: Իսկ մի միտքը մյուսով փոխելու մեջ իմաստ չեմ տենում, միտքը միտքա, ու մտքից բացի ուրիշ ոչինչ չի տալի, խնդիրը մնումա:
    Եկ "դուք"-ով չխոսենք, ինչ կլինի...

    բայց կա մտավոր գիտելիք
    Մտավոր գիտելիք: Այսինքն այն, ինչ գիտի միտքը: Այսինքն, մտքիդ գիտելիքը: Բայց միտքդ` դու չես: Եվ ստացվում է, որ երբ "դու մտածում ես որ դա տենցա", - դու ընդամենը կարծում ես, որ "դու մտածում ես որ դա տենցա": Իսկ իրականում միտքդ է "մտածում որ դա տենցա", իսկ դու դա վերագրում ես քեզ:

    ու կա հասկացողություն, երբ որ դու ջոկում ես որ դա տենցա
    Արդյո՞ք հասկացողություն է դա: Ավելի ճիշտ չէ՞ր լինի ասել զգացում. "երբ որ դու ջոկում ես որ դա տենցա":
    Երբ "մտածում ես որ դա տենցա", - դա գալիս է մտքից: Դրանք մտքի` արտաքին աշխարհից կուտակած գիտելիքներն են: Եկ անվանենք դա արտաքին գիտելիքներ:
    Երբ "ջոկում ես որ դա տենցա", - դա գալիս է հոգուց: Դրա աղբյուրը` ասածդ սամադհին է, իմ ասած ամբողջականությունը, իսկ դրա պարունակությունը կարելի է անվանել ներքին գիտելիքներ:

    Արտաքին գիտելիքները դու ձեռք ես բերում: Ընդ որում, սկզբում սովորում է միտքդ, ըմբռնում է յուրովի, ըստ քո էգոյի հայեցողության, իսկ հետո իր հասկացած-չհասկացածը սովորեցնում է քեզ: Իսկ ներքին գիտելիքները դու ձեռք չես բերում, դու դրանք բացահայտում ես, իսկ ավելի ճիշտ` վերհիշում ես: Քանզի նրանք արդեն քո մեջ կան: Ներքին գիտելիքները քո մեջ են այն պատճառով, որ դու ամբողջականություն ես, այսինքն, անբաժանելի ես մնացած ամեն ինչից: Եվ ստացվում է, որ ոնց էլ գցում-բռնում ես, մտքիդ առաջարկած արտաքին գիտելիքներն էլ արդեն քո մեջ են ու դու դրանց կարիքը չունես:

    Գիտեմ, այս ասածներս սկզբում ցնդաբանության են նման: Արտաքին գիտելիք... ներքին գիտելիք... Ամբողջ խնդիրն այն է, որ ներքին գիտելիքները միշտ ծածկված են արտաքին գիտելիքների դիմակի տակ: Ու քանի դեռ չես պատռել այդ դիմակը, իրական դեմքը երբեք չես տեսնի: Եվ ամենավատն այն է, որ շատ դժվար է այդ դիմակը պատռել: Բայց, հավատա, անհնար չէ:

    Գրառումս դրա համար էի չակերտների մեջ վերցրել, որովհետև մի կերպ պետք էր հասկացնել ինչի մասինա հարցս: Հասկանում եմ, որ դա նենց բան չի, ինչը որ չկա, ու ինչին որ պետքա հասնել, բայց իմ մոտ օրինակ էտ հասկացողությունը մտավոր մակարդակի վրայա, քանի որ հլը հասկացողություն չկա իմ մոտ: Իսկ մի միտքը մյուսով փոխելու մեջ իմաստ չեմ տենում, միտքը միտքա, ու մտքից բացի ուրիշ ոչինչ չի տալի, խնդիրը մնումա:
    Պատկերացրու, դեմդ մի լաբիրինթոսի նկար է դրված` հինգ ելքով, որոնցից ընդամենը մեկը ելք ունի: Եթե մի մուտքը փորձել ես ու տեսել, որ դա ելք չունի, առնվազն մեկ անգամ ևս կարող է փորձես, չէ՞, մտածելով, որ կարող է ինչ-որ շրջադարձի ժամանակ սխալվել ես, - հո հազար անգամ չե՞ս փորձելու: Այլ մուտք կսկսես փորձել, չէ՞...

    Այլ մուտք մտիր:


    Հ.Գ. Ուզում եմ խոստովանել, որպեսզի քեզ մոտ սխալ կարծիք չկազմվի իմ մասին: Դաո, ձէն, յոգա, բուդդիզմ... Արևելյան մտքին ես շատ ջերմությամբ եմ վերաբերվում, բայց և այնպես դա իմը չէ: Ծանոթ չլինելով քո գիտելիքներին, կարող է գալ մի պահ, որ քեզ հիասթափեցնեմ, այնպես որ որոշեցի նախապես տեղյակ պահել...
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  14. #59
    Մշտական անդամ S.L.V.-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    15.05.2016
    Տարիք
    34
    Գրառումներ
    252
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Հիասթափվելու խնդիր չկա, ես ուղղակի ուզում եմ հասկանամ, եթե դու իսկապես կարողացել ես այդ դիմակը պատռել ու տեսնել իրական դեմքը, ուրեմ կարող ես ինձ էլ օգնել, դա եմ փորձում հասկանալ ))

    Յոգա, Դզեն ու մնացած սիստեմաները շատ բան են տալիս, բայց եթե գործ ունես մարդու հետ, ով իր անձնական փորձով հասելա են բանին, ինչին դու ես ուզում հասնել, խնդիրն ավելիա հեշտանում:

    Նենց որ տարբերություն չեմ տենում գիտելիքների համակարգերի միջև: Դրանք բոլորը նույն բանի մասին են խոսում տարբեր լեզուներով:

    Ես հասկանում եմ, որ միտքը ես չեմ, որովհետև այդ միտքը "իմ մեջա ծնվում ու անհետանում": Հասկացողություն նկատի ունեմ հենց էտ ջոկելը էլի )))

    Դա զգացում չի, էտի հենց ջոկելնա, էտ ուրիշ բառով չեմ կարա ասեմ:

    Օրինակ կարող եմ բերել գիտակցված ու կառավարելի երազներից: Նման փորձ պրակտիկայի արդյունքում շատ եմ ունեցել: Են որ պահի տակ ջոկում ես որ երազի մեջ ես, ետ զգացողություն չեմ կարա անվանեմ: Նույն ձև էլ վստահ եմ որ սամադխինա, որ պահի տակ ջոկում ես որը որանցա )))) Այ էտ ջոգելու պահը իմ մոտ չի եղել:

    "Մնացածից" անբաժանելությունը ենթադրումա, որ դու գործ ունես քեզանից դուրս ինչ-որ օբյեկտի հետ: Բայց այդ ամբողջը ուղեղը ընկալում է 5 զգայարանների միջոցով: 5 զգայարանները դրանք կենտրոններ են, որտեղից ուղեղը ստանումա էլեկտրա մագնիսական ու բիոսիգնալներ ու դրանց միջոցով ընկալում "շրջակա" միջավայրը: Այսինքն ուղեղը գործ ունի միայն էլ. մագնիսական ու բոիսիգնալների հետ:

    Անգամ եթե գոյություն ունեն արտաքին օբյեկտներ, ուղեղը` ընկալիչը, ընկալումա դրանց կոպյաները իր մեջ, դրանով իսկ մենք երբեք չենք կարող համոզվել, այդ սիգնալները գալիս են արտաքին աղբյուրներից, թե ուղեղի ստեղծագործությունն են: Ու դրա վառ ապացույցը հենց երազներն են: Երազներն ապացուցում են, որ ուղեղը կարող է առանց որևէ արտաքին աղբյուրի ստեղծել 5 զգայարանների վրա հիմված տեսարաններ, հավատալ որ դա իրականա ու գործել այդ հորինված միջավայրում` հորինված մարմնի միջոցով:

    Արթուն վիճակում մենք նույն 5 զգայարաններով ենք ընկալում ամեն ինչ, ինչ որ մեզ թվումա, որ մեզանից դուրսա: Բայց իրականում այն ինչի հետ մենք առնչվում ենք, գտնվումա մեր ներսում:

    Ստացվումա որ ամեն ինչ, ինչի հետ որ ուղեղը թվումա թե փոխգործակցումա, գտնվումա ուղեղի ներսում: Դրանով իսկ ամեն ինչի մեկ լինելը ապացուցվումա:

    Ստացվումա որ ամեն ինչ քո ներսումա, բոլոր գիտելիքներն ու հնարավորությունները: Դա էլ եմ հասկանում, բայց սամադհիի համար անհրաժեշտ ջոկելու պահը հլը չի եղել իմ մոտ: Միգուցե տարբերակներ առաջարկես? )

    Հա, կստատի, հոգինել եթե կա, մնացած ամեն ինչի պես ներսումա, որովհետև այն ինչ ընկալվումա, դա քո ներսումա, դու հոգին չես: Բայց քանի որ հոգին դա ընդամենը հասկացողությունա ու չկա նենց բան, որի մասին կարաս ասես հենա էս հոգինա, ես համարում եմ դա հորինված գաղափար: Չնայած դա էական նշանակություն չունի: Դու դու ես, հոգին միտքա, պատկերացում ընդամենը:

    Լաբիրինթոսի պահով հասկանում եմ իհարկե, բայց ամեն մի ելքը տենց 5 հատ շարունակություն ունի ու տենց հլը որ ելքը չի երևում, էտ ամեն մի ելքը փորձելու իմաստ կլինի եթե մնում ես ինքդ քո հետ, բայց եթե կա մեկը որ գիտի որտեղա ելքը խնդիրը միանգամից հեշտանումա:
    Վերջին խմբագրող՝ S.L.V.: 19.05.2016, 04:22:

  15. #60
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,596
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում S.L.V.-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ես չեմ ուզում ինչ որ բան տալ, կամ վերցնել
    Վերևում արդեն գրել էի, որ երբ դու արդեն ինչ-որ բան ես, ուրեմն քեզ պետք չէ ինչ-որ բանի հասնել, ինչպես նաև` ինչ-որ բան անել: Իսկ ասածդ տալը կամ վերցնելը` նույնպես ինչ-որ բան անել է:
    Երբ դու արդեն ինչ-որ բան կաս, այդ առումով դու արդեն ոչինչ չես անում: Դա չի նշանակում, որ դու ընդհանրապես ոչինչ չես անում, բայց ինչ էլ անես, արածդ արդեն բխում է նրանից, ինչ դու կաս:

    Արևը ոչ ուզում է, ոչ էլ չի ուզում լույս տալ, ուղղակի նա ինքը հենց լույս է, որ կա: Եվ, քանի որ նրա էությունը` լույսն է, նա, ուզի թե չուզի, լուսավորում է:

    Եվ եթե դու էլ էությամբ արդեն լույս ես, այլևս չես կարող ուզել կամ չուզել, վերցնել կամ տալ, դու ուղղակի կաս այդ լույսը: Եվ, ուզենաս թե չուզենաս, կապ չունի արդեն: Դու լուսավորում ես:

    չեմ կարծում որ, սերն ու լույսը խավարին ու սիրո բացակայությանը զիջում են ինչ-որ բանով: Ամեն մեկն իր տեղն ունի
    Ճշմարիտ է: Որովհետև մեկի առկայության դեպքում է միայն, որ մենք կարող ենք ճանաչել մյուսին: Առանց խավարի երբեք չէինք իմանա, թե ինչ է լույսը: Առանց ձախի` աջը, առանց վարի` վերը, առանց սառի` տաքը:
    Բայց դրա հետ մեկտեղ չպետք է մոռանալ նաև, որ մութ իրականում չկա, որ մութը` լույսի բացակայությունն է ընդամենը: Այսինքն` անիրականություն:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

Էջ 4 6-ից ԱռաջինԱռաջին 123456 ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •