Դիմակ Պասկե Վիչյան:
Ամենաշատը վախենում եմ լոգանք ընդունելու ժամանակ երկրաշարժից:
Երբ դեռ փոքր տարեկան էի, ինձ տարան պարի: Սակայն լսելով «մասիկ» բառը տաս մետրով հուշտ եղա պարից:
Նույն փոքր տարեկան հասակում ես գտա մի փխրուն քար, ու դրանից քանդակեցի Սիսն ու Մասիսը: Սակայն շատ տխրեցի, երբ տարա ու պահեցի իրական Մասիսների դիմաց (հակառակ էի քանդակել): Հոգ չէ՛ր, շուռ տվեցի
Դա այնքան վաղուց էր...
Ինձ համար ամեն ինչ հարաբերական է:
Սիրում եմ մեծ բաները համեմատել ավելի մեծ բաների հետ:
Իսկ դրանք կան:
Այո:
Սիրում եմ նաև ոչնչից (օդից) ինչ որ բան ստեղծել ու հիանալ մենակ էն մտքով, որ ես դրա արարիչն եմ ու ես եմ որոշելու ինքը դրախտ կգնա, թե դժոխք:
Մեկ էլ սիրում եմ դիպուկ դիպվածներ գրել ամենատարբեր ախմախների մասին (ես օյին չեմ)
Էջանիշներ