User Tag List

Էջ 6 7-ից ԱռաջինԱռաջին ... 234567 ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 76 համարից մինչև 90 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 97 հատից

Թեմա: Հոգեկան առողջություն

  1. #76
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Freeman-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Դե, բան չասեցի, հնարավոր ա, էդ ավելի շատ ա կաղում) մանավանդ, որ հոգեբուժությունը երկու շաբաթից ենք սկսելու, բայց մեկ ա, էդ հազվադեպ երևույթ չի, դաժե տարբեր ամբիոնների գրականության մեջ նույն հիվանդությունը տարբեր պաթոգենեզ ունի: Օրինակ՝ բրոնխիալ ասթման թերապիայում, խիրուրգիայում ու ընտանեկան բժշկության ամբիոնում:
    Դե պաթոգենեզը շատ մանր-մունր բան ա, մանավանդ պրակտիկայում կտեսնես, որ դա էդքան էական չի կամ որ մինչև հիմա էլ աշխարհում իրար միս են ուտում էս կամ էն հիվանդության պաթոգենեզի համար: Բայց այ որ նոզոլոգիաներն են տենց ահավոր տարբեր լինում, դա արդեն սարսափելի ա: Դու մտնում ես պրակտիկա, գլուխդ մի բան են լցրել, կլինօրդինատուրայի քննությանը մի բան են ուզում, բայց աշխարհում լրիվ ուրիշ բան ա կատարվում:

  2. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Freeman (21.05.2014)

  3. #77
    Սկսնակ անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    22.04.2014
    Գրառումներ
    17
    Բլոգի գրառումներ
    2
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    ինչ անել կամ ինչպես կոփել ինքդ քեզ որ դեպրեսիայի մեջ ավելի քիչ ընկնես

  4. #78
    Պատվավոր անդամ Freeman-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    28.05.2010
    Գրառումներ
    4,142
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում StrangeLittleGirl-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Դե պաթոգենեզը շատ մանր-մունր բան ա, մանավանդ պրակտիկայում կտեսնես, որ դա էդքան էական չի կամ որ մինչև հիմա էլ աշխարհում իրար միս են ուտում էս կամ էն հիվանդության պաթոգենեզի համար: Բայց այ որ նոզոլոգիաներն են տենց ահավոր տարբեր լինում, դա արդեն սարսափելի ա: Դու մտնում ես պրակտիկա, գլուխդ մի բան են լցրել, կլինօրդինատուրայի քննությանը մի բան են ուզում, բայց աշխարհում լրիվ ուրիշ բան ա կատարվում:
    Նոզոլոգիաներն էլ, օրինակ թե որոնք են մտնում ԹՔՕՀ մեջ )
    The cake is a lie.

  5. #79
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Freeman-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Նոզոլոգիաներն էլ, օրինակ թե որոնք են մտնում ԹՔՕՀ մեջ )
    Լավ, ես էլ բան չեմ խոսում, ավելի լավ ա՝ ինքդ անցնես, որ իմանաս: Մենակ թե կարգին դասախոս տա, որ էն մյուսը՝ աշխարհում կատարվածն էլ իմանա, որտև ամբիոնի դասախոսների մեծ մասը չգիտեն:

  6. #80
    Batman GriFFin-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    03.05.2014
    Գրառումներ
    1,854
    Բլոգի գրառումներ
    3
    Mentioned
    3 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում StrangeLittleGirl-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Լավ, ես էլ բան չեմ խոսում, ավելի լավ ա՝ ինքդ անցնես, որ իմանաս: Մենակ թե կարգին դասախոս տա, որ էն մյուսը՝ աշխարհում կատարվածն էլ իմանա, որտև ամբիոնի դասախոսների մեծ մասը չգիտեն:
    Ես մեր անեսթեզի դասախոսի ասածները, որ հիշում եմ...լավ չի ստեղ մնացող լավ ու խելացի բժիշկների վիճակը

  7. #81
    լեռնադուստր
    Նաիրուհի-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.06.2009
    Հասցե
    Ամստերդամսկ
    Տարիք
    35
    Գրառումներ
    3,488
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Բժիշկ ընկերներ ջան, ինձ Brintellix են նշանակել էսօր, երեք օր 5 մգ, դրանից հետո՝ 10 մգ։ Դեղատոմսում սխալ էր գրել ոնց որ, 5 մգ֊անոցը՝ 30 հատ, 10 մգ֊անոցը՝ 7 հատ, ու ինձ մենակ էդ 10 մգ֊ն տվեցին, մինչև բժշկի հետ կապվեն ու ճշտեն։ Ասացին՝ դրանից սկսեմ, բայց վախենում եմ միանգամից էդ դոզայից սկսել։ Ի՞նչ խորհուրդ կտաք։

    Մեկ էլ դեղամիջոցի մասին ի՞նչ գիտեք, ի՞նչ կարծիքի եք։ Համեմատաբար նոր բան է բժշկիս ասելով, կողմնակի էֆեկտներն ավելի քիչ են։ Մի քանի տեղ օգտագործողների ռիվյուներ֊բան նայեցի, ինչպես և սպասվում էր՝ մի մասի համար մինչև հիմա եղած լավագույն հակադեպրեսանտն է, մյուսներին ոչ մի օգուտ չի տվել։ Մասնագիտական կարծիքը չէր խանգարի։
    իսկ մարդը
    վախենում ա
    որ իրան
    չեն սիրի:

  8. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    CactuSoul (14.03.2018)

  9. #82
    Պատվավոր անդամ
    Վիշապ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    03.12.2007
    Հասցե
    Կալիֆորնիա, գյուղ Արևահովիտ
    Գրառումներ
    7,258
    Mentioned
    23 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Իմ նախկին (հուսով եմ) դեպրեսիայի փորձով մի փոքր կիսվեմ, մարդ ես, կարող է մեկին պետք գալ, բայց խնդրում եմ հաշվի առնել, ես բժիշկ չեմ ու չեմ էլ ուզում լինել, համ էլ կարող է մեկը լինի ինձ խորհուրդներ տա։
    Ինձ թվում է երկար ժամանակ (մի 15 տարի ու մինչև վերջերս), ես դեպրեսիայի սինդրոմներ ունեի, դե ընկճվածության էնպիսի զգացում, կարծես սգի մեջ ես, մեկումեջ կոկորդս կծկվում էր առանց օբյեկտիվ պատճառների։ Նախնական շրջանում ինձ նույնիսկ թվում էր, թե կոկորդիս մեջ ինչ որ ուռուցքանման բան կա, դրա համար է կծկվում, կամ վահանաձև գեղձի պրոբլեմ ունեմ։ Գնացի բժշկի, էխո արեցին, շոշափեցին, չափեցին ձևեցին, ուղարկեցին նևրոպաթոլոգի մոտ։ Սա մի ջահել աղջիկ էր, զննեց, լսեց գանգատներս հարցրեց՝ դեղ խմելու հետ պրոբլեմ ունե՞ս, զարմացած ասի՝ չունեմ, սա բռնեց դեղատոմսով մի դեղ նշանակեց, գնացի առա, հետո ինտրուկցիան, որ կարդացի, նոր էդ ժամանակ բացահայտեցի որ անտիդեպրեսանտ է նշանակել։ Մտածեցի՝ տես, ինչ նրբանկատ աղջիկ ա եղել, չի ասել, որ ես դեպրեսիա ունեմ ։Ճ Մի քիչ շոկի մեջ էի, բայց դե սկսեցի խմել, մի տենց 15 օր խմեցի, զգացի, որ շշմում էշանում եմ ու սեռական ցանկություններս բթանում են, ներվայնացա, մտածեցի փոխանակ պատճառները վերացնեմ, դեղ եմ խմում անճարի պես։ Թարկեցի (դեղ) խմելը, ու էլ էդ բժշկի մոտ չգնացի (պիտի մի ամսից իբր գնայի, որ հետևեր, տեսներ օգուտ կա, չկա, բլա բլա բլա)․․․ Ինքս ինձ պարզեցի, որ շատ եմ աշխատում, շատ եմ ներվայնանում, որոշ հարցեր անիմաստ ծանր եմ տանում, մի քիչ աշխատեցի սիմպտոմներիս վրա, ու տենց ահագին երկար կարելի է ասել յոլա եմ գնացել, մեկումեջ ավելի լավ զգալով, մեկումեջ ավելի վատ, մինչև մի երկու տարի առաջ քնելու պրոբլեմներ սկսվեցին ու գիշեները սկսեցի շնչահեղձ լինել (էդ մասին մի ուրիշ բաժնում պատմել եմ)։ Ստեղի բժշկության պրոբլեմն էլ էն էր, որ ինձ միանգամից շնչառական ապարատ նշանակեցին, համարելով, որ դեղերը արդեն անիմաստ են, ես լրիվ շոկի մեջ էի, հեչ պատրաստ չէի հոգեբանորեն ինձ շնչառական ապարատով ծանր մեռնող հիվանդ զգալ, ուստի թռա բժիշկներից, ասելով որ՝ լավ եմ, մերսի, որ պետք լինի կզանգեմ։
    Փորձելով պանիկան զսպել, լիքը տոննաներով ինտերնետում բզբզբալով, ու ինքս ինձ փորձեր անելով, վերջը մի կերպ խելքս ոնց որ թե գլուխս եմ հավաքել․
    1. Ծխելը վերջնականապես թարկեցի։
    2. Հիմա զարթնում ենք առավոտ 5-ի կողմերը, գործից գալիս ենք տուն ժամը 3-ի կողմերը, քնում ենք ամենաուշը 9-ին։
    3. Սննդի մեջ հնարավորինս պակասեցրել եմ ածխաջրերը՝ այսինքն հացաբուլկեղեն, խմորեղեն, շաքար, հնարավորինս փորձում եմ ավելացնել սպիտակուցները՝ միս, ձուկ, ձու, կաթնաշոռ, կեֆիր, գումարած սպիտակուցային կոկտեյլներ, ինչպես նաև ճարպեր ընկուզեղենի տեսքով։
    4. Շաբաթը երեք անգամ ուժային պարապմունք ծանրաձողով, մեկ-երկու օր թեթև վազք 5-6կմ, ու մի օր ըստ հավեսի հեծանիվ։
    5. Լիտրանոց ջրի տարա եմ դրել գործիս տեղը սեղանին, ու աշխատում եմ գոնե մի լիտր մինչև կեսօր խմել, որ հետո մի լիտր տանը խմեմ, գումարած թեյ, պրոտեյին կոկտեյլ, ու մի երկու բաժակ էլ զարթնելիս։ Եթե հանկարծ գիշերը զարթնում եմ, ապա ջուր եմ խմում։
    Ասեմ ձեզ, սկսել եմ քնել առանց շատ շուռումուռ գալու ու շատ խռացնելու, տրամադրությունս էլ վերջերս թու թու թու, ոնց որ էլ շատ չի ընկնում առաջվա պես։
    Ինչ եմ ուզում ասել՝ ինձ թվում է, դեղ կարելի է շատ հանգիստ խմել, եթե համոզված ես, որ մնացած տարբերակները փորձել ես, ու չեն աշխատել։
    Si vis pacem, para bellum

  10. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Arpine (15.03.2018), boooooooom (14.03.2018), CactuSoul (14.03.2018), Smokie (16.03.2018)

  11. #83
    Պատվավոր անդամ
    Բարեկամ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.09.2006
    Գրառումներ
    3,542
    Բլոգի գրառումներ
    6
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Հոգեկան առողջության հասնելու լավագույն ճանապարհը ստեղծագործական կյանքով ապրելն ա։ Ուղղակի ամեն մարդ պետք ա ճանաչի, թե հատկապես որտեղ, ինչ գործի մեջ ա ինքը ստեղծագործական թրթիռներ ապրում։

  12. Գրառմանը 6 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    CactuSoul (14.03.2018), Smokie (16.03.2018), StrangeLittleGirl (14.03.2018), Արշակ (14.03.2018), Դատարկություն (18.03.2018), Ուլուանա (15.03.2018)

  13. #84
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Վիշապ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Իմ նախկին (հուսով եմ) դեպրեսիայի փորձով մի փոքր կիսվեմ, մարդ ես, կարող է մեկին պետք գալ, բայց խնդրում եմ հաշվի առնել, ես բժիշկ չեմ ու չեմ էլ ուզում լինել, համ էլ կարող է մեկը լինի ինձ խորհուրդներ տա։
    Ինձ թվում է երկար ժամանակ (մի 15 տարի ու մինչև վերջերս), ես դեպրեսիայի սինդրոմներ ունեի, դե ընկճվածության էնպիսի զգացում, կարծես սգի մեջ ես, մեկումեջ կոկորդս կծկվում էր առանց օբյեկտիվ պատճառների։ Նախնական շրջանում ինձ նույնիսկ թվում էր, թե կոկորդիս մեջ ինչ որ ուռուցքանման բան կա, դրա համար է կծկվում, կամ վահանաձև գեղձի պրոբլեմ ունեմ։ Գնացի բժշկի, էխո արեցին, շոշափեցին, չափեցին ձևեցին, ուղարկեցին նևրոպաթոլոգի մոտ։ Սա մի ջահել աղջիկ էր, զննեց, լսեց գանգատներս հարցրեց՝ դեղ խմելու հետ պրոբլեմ ունե՞ս, զարմացած ասի՝ չունեմ, սա բռնեց դեղատոմսով մի դեղ նշանակեց, գնացի առա, հետո ինտրուկցիան, որ կարդացի, նոր էդ ժամանակ բացահայտեցի որ անտիդեպրեսանտ է նշանակել։ Մտածեցի՝ տես, ինչ նրբանկատ աղջիկ ա եղել, չի ասել, որ ես դեպրեսիա ունեմ ։Ճ Մի քիչ շոկի մեջ էի, բայց դե սկսեցի խմել, մի տենց 15 օր խմեցի, զգացի, որ շշմում էշանում եմ ու սեռական ցանկություններս բթանում են, ներվայնացա, մտածեցի փոխանակ պատճառները վերացնեմ, դեղ եմ խմում անճարի պես։ Թարկեցի (դեղ) խմելը, ու էլ էդ բժշկի մոտ չգնացի (պիտի մի ամսից իբր գնայի, որ հետևեր, տեսներ օգուտ կա, չկա, բլա բլա բլա)․․․ Ինքս ինձ պարզեցի, որ շատ եմ աշխատում, շատ եմ ներվայնանում, որոշ հարցեր անիմաստ ծանր եմ տանում, մի քիչ աշխատեցի սիմպտոմներիս վրա, ու տենց ահագին երկար կարելի է ասել յոլա եմ գնացել, մեկումեջ ավելի լավ զգալով, մեկումեջ ավելի վատ, մինչև մի երկու տարի առաջ քնելու պրոբլեմներ սկսվեցին ու գիշեները սկսեցի շնչահեղձ լինել (էդ մասին մի ուրիշ բաժնում պատմել եմ)։ Ստեղի բժշկության պրոբլեմն էլ էն էր, որ ինձ միանգամից շնչառական ապարատ նշանակեցին, համարելով, որ դեղերը արդեն անիմաստ են, ես լրիվ շոկի մեջ էի, հեչ պատրաստ չէի հոգեբանորեն ինձ շնչառական ապարատով ծանր մեռնող հիվանդ զգալ, ուստի թռա բժիշկներից, ասելով որ՝ լավ եմ, մերսի, որ պետք լինի կզանգեմ։
    Փորձելով պանիկան զսպել, լիքը տոննաներով ինտերնետում բզբզբալով, ու ինքս ինձ փորձեր անելով, վերջը մի կերպ խելքս ոնց որ թե գլուխս եմ հավաքել․
    1. Ծխելը վերջնականապես թարկեցի։
    2. Հիմա զարթնում ենք առավոտ 5-ի կողմերը, գործից գալիս ենք տուն ժամը 3-ի կողմերը, քնում ենք ամենաուշը 9-ին։
    3. Սննդի մեջ հնարավորինս պակասեցրել եմ ածխաջրերը՝ այսինքն հացաբուլկեղեն, խմորեղեն, շաքար, հնարավորինս փորձում եմ ավելացնել սպիտակուցները՝ միս, ձուկ, ձու, կաթնաշոռ, կեֆիր, գումարած սպիտակուցային կոկտեյլներ, ինչպես նաև ճարպեր ընկուզեղենի տեսքով։
    4. Շաբաթը երեք անգամ ուժային պարապմունք ծանրաձողով, մեկ-երկու օր թեթև վազք 5-6կմ, ու մի օր ըստ հավեսի հեծանիվ։
    5. Լիտրանոց ջրի տարա եմ դրել գործիս տեղը սեղանին, ու աշխատում եմ գոնե մի լիտր մինչև կեսօր խմել, որ հետո մի լիտր տանը խմեմ, գումարած թեյ, պրոտեյին կոկտեյլ, ու մի երկու բաժակ էլ զարթնելիս։ Եթե հանկարծ գիշերը զարթնում եմ, ապա ջուր եմ խմում։
    Ասեմ ձեզ, սկսել եմ քնել առանց շատ շուռումուռ գալու ու շատ խռացնելու, տրամադրությունս էլ վերջերս թու թու թու, ոնց որ էլ շատ չի ընկնում առաջվա պես։
    Ինչ եմ ուզում ասել՝ ինձ թվում է, դեղ կարելի է շատ հանգիստ խմել, եթե համոզված ես, որ մնացած տարբերակները փորձել ես, ու չեն աշխատել։
    Վիշ, վաբշե քո նկարագրածը դեպրեսիա չի, այլ տագնապ ա, որը նույնպես հակադեպրեսանտներով ա բուժվում, բայց որն անհամեմատ թեթև ա դեպրեսիայի համեմատ ու հեշտ հաղթահարելի։ Ինչ խոսք, ես էլ եմ գտնում, որ բժիշկները հիպերդիագնոզում են ու հակադեպրեսանտներ չափից շատ նշանակում, բայց կան դեպքեր, երբ նման խորհուրդ տալդ բավական վտանգավոր ա։ Դեպրեսիա ունեցողներ կան, որ սկի չեն կարողանում անկողնուց դուրս գալ։ Ու իրանց ֆիզիկական վարժություններ անել խորհուրդ տալը մեղմ ասած ծիծաղելի ա։ Դեպրեսիա ունեցողներ կան, որ սուիցիդալ մտքեր ունեն, ու մինչև ապրելակերպը սենց ու նենց փոխեն, կարող ա արդեն ուշ լինի։ Դրա համար նորից եմ ասում․ ընտիր ա, որ ամեն մարդ կարողանում ա իրա ձևով հաղթահարել, բայց դեղ խմելու փոխարեն ուրիշ բաներ անել խորհուրդ տալուց մի քիչ պետք ա զգույշ լինել․ չգիտես, թե դիմացինդ ինչ վիճակում ա ու որտեղից ա գալիս։

  14. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    CactuSoul (14.03.2018), Ծլնգ (15.03.2018), Նաիրուհի (15.03.2018), Վիշապ (14.03.2018)

  15. #85
    Պատվավոր անդամ
    Վիշապ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    03.12.2007
    Հասցե
    Կալիֆորնիա, գյուղ Արևահովիտ
    Գրառումներ
    7,258
    Mentioned
    23 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում StrangeLittleGirl-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Վիշ, վաբշե քո նկարագրածը դեպրեսիա չի, այլ տագնապ ա, որը նույնպես հակադեպրեսանտներով ա բուժվում, բայց որն անհամեմատ թեթև ա դեպրեսիայի համեմատ ու հեշտ հաղթահարելի։ Ինչ խոսք, ես էլ եմ գտնում, որ բժիշկները հիպերդիագնոզում են ու հակադեպրեսանտներ չափից շատ նշանակում, բայց կան դեպքեր, երբ նման խորհուրդ տալդ բավական վտանգավոր ա։ Դեպրեսիա ունեցողներ կան, որ սկի չեն կարողանում անկողնուց դուրս գալ։ Ու իրանց ֆիզիկական վարժություններ անել խորհուրդ տալը մեղմ ասած ծիծաղելի ա։ Դեպրեսիա ունեցողներ կան, որ սուիցիդալ մտքեր ունեն, ու մինչև ապրելակերպը սենց ու նենց փոխեն, կարող ա արդեն ուշ լինի։ Դրա համար նորից եմ ասում․ ընտիր ա, որ ամեն մարդ կարողանում ա իրա ձևով հաղթահարել, բայց դեղ խմելու փոխարեն ուրիշ բաներ անել խորհուրդ տալուց մի քիչ պետք ա զգույշ լինել․ չգիտես, թե դիմացինդ ինչ վիճակում ա ու որտեղից ա գալիս։
    Հա, ես լրիվ համաձայն եմ: Պարզապես խնդիրն այն է, որ բժիշկների մեծ մասը բացի դեղ նշանակելուց ուրիշ ոչ մի խորհուրդ, կամ ասենք տարրական հարցեր բավականաչափ ջուր խմելու կամ շարժվելու մասին, չեն տալիս ու թքած ունեն, թե քո խնդիրները ինչից են սկսվել:
    Մի դեղ նշանակեցին, հետո դոզան կորեկցիա արեցին, կամ դեղը փոխեցին, ուրիշ դեղեր նշանակեցին` կողմնակի էֆեկտները թուլացնելու համար ու վսյո: ժամանակին հանգամանքների բերմամբ համ հոգեբուժարան եմ այցելել, համ նարկոդիսպանսեր, բացարձակ ոչ մի ֆիզիկական թերապիա, ոչ մի աշխատանքային կամ ստեղծագործական թերապիա, մենակ ժամը գա, սաղին դեղ խմացնեն ու սրսկեն ու նորից ուղարկեն տանջվելու, կատարյալ անասունություն:
    Արդյունքում պացիենտի մոտ ընդհամենը դեղերից ու բժիշկներից կախվածություն է առաջանում, իսկ թե ռեալ առողջական տեղաշարժ լինի չլինի, էդ էլ բախտից ու մնացած հանգամանքներից կախված, յա էս կողմ, յա էն կողմ:
    Ավելի հավանական է, որ ժամանակի ընթացքում էլ դեղերի էֆեկտը թուլանա ու կամ պիտի դոզաները ուժեղացվեն կամ դեղերը փոխվեն ու տենց շարունակ, մինչև պացիենտը դառնա անդամալույծ:
    Դրա համար իմ մոտ խայտառակ բացասական վերաբերմունք է առաջացել բժիշկների նկատմամբ, մեծ մասը պարզապես շառլատաններ են ու իրենց դզում ա դեղերից կախվածություն ունեցող ու վատառողջ հասարակությունը, կարևորը միշտ իրենց ջեբը փող դնող լինի ու բիզնես ցանցի մեջ յուղոտ ռեֆերենսներ ունենան:
    Երևի մի 10-20%, որ իսկապես մտածում են մարդուն բուժելու մասին գոնե ավելի շատ, քան թե բիզնեսի:
    Si vis pacem, para bellum

  16. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Arpine (15.03.2018), Արշակ (14.03.2018), Ուլուանա (15.03.2018)

  17. #86
    լեռնադուստր
    Նաիրուհի-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.06.2009
    Հասցե
    Ամստերդամսկ
    Տարիք
    35
    Գրառումներ
    3,488
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Քանզի իմ գրառումից սկսվեց, ասեմ, որ ինձ միանգամից դեղեր չեն նշանակել, այլ ախտորոշումից մի քանի ամիս հետո ու իմ խնդրանքով, որովհետև քանի դեռ ես անչափ երկար սպասում էի բուժումս սկսելուն, ավելի ու ավելի քիչ էի ուզում բուժվել և ապրել առհասարակ։ Ու էդ մտքին հանգել եմ մի քանի անգամ սուիցիդալ մտքերի ուժեղ ճնշման տակ հոգեթերապևտիս զանգելուց ու ամեն անգամ դեղորայքային բուժման առաջարկից հրաժարվելուց հետո, չնայած ամենասկզբից էլ ինձ ոչինչ չեն պարտադրել, ասել են՝ սենց այլընտրանք կա, բայց գուցե դու առանց դրա էլ խնդիրներդ լուծես։

    Ի՞նչ առողջ ապրելակերպի, մարզվելու կամ սննդակարգի մասին կարա խոսք լինի, երբ ուժ չունես քեզ անկողնուց պոկելու ու դասի գնալու, լիքը հետաքրքիր անելիքներ կան, հնարավորություններ, գնալու տեղեր, բայց քեզ ոչ մի բան չի հետաքրքրում։ Վերջին երկու ամսում քնի խանգարում, մղձավանջային երազներ ու դրանց պատճառով քնելուց վախ, ուտելիքի հանդեպ անտարբերություն, քաշի կորուստ, գլխապտույտ ու գլխացավ անգամ երբ տեսադաշտս փակելով ավտոբուս է անցնում։ Ոչ մի բան չես սիրում, նախկինում սիրածդ ամեն ինչ իմաստը կորցրել է, ու ամենաառաջինը թքած ունես սեփական գոյությանդ վրա։ Մարդ պիտի գոնե մի քիչ իրեն սիրի, որ ուզենա իր համար մի լավ բան անի, առողջ սնվի, մարզվի, ստեղծագործի․․․

    Ինձ թվում է՝ հետխորհրդային երկրների մարդկանց բնորոշ է անտիդեպրեսանտներից ու հորմոնալ դեղամիջոցներից անբացատրելի վախը (ես էլ բացառություն չեմ), գուցե մյուսներն էլ չափազանց թեթև են էդ ամենին նայում, բայց հնարավոր է՝ եթե ես ավելի շուտ համաձայնեի, էս օրին հասած չլինեի, լիքը պլաններիցս հետ չընկնեի ու արդեն գուցե մի քիչ էլ ավելի լավ զգայի։

    Մի խոսքով, շնորհակալություն կարծիքների համար
    իսկ մարդը
    վախենում ա
    որ իրան
    չեն սիրի:

  18. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    boooooooom (15.03.2018), Progart (15.03.2018), StrangeLittleGirl (15.03.2018), Ծլնգ (15.03.2018)

  19. #87
    Բարև
    Տրիբուն-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.05.2008
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    15,977
    Բլոգի գրառումներ
    2
    Mentioned
    34 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Հա՛ս, խմելը փորձե՞լ ես։

  20. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Gayl (15.03.2018)

  21. #88
    լեռնադուստր
    Նաիրուհի-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.06.2009
    Հասցե
    Ամստերդամսկ
    Տարիք
    35
    Գրառումներ
    3,488
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Տրիբուն-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Հա՛ս, խմելը փորձե՞լ ես։
    Ի՞նչ Հաս, ու ի՞նչ խմել
    իսկ մարդը
    վախենում ա
    որ իրան
    չեն սիրի:

  22. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Ծլնգ (15.03.2018)

  23. #89
    Բարև
    Տրիբուն-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.05.2008
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    15,977
    Բլոգի գրառումներ
    2
    Mentioned
    34 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Նաիրուհի-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ի՞նչ Հաս, ու ի՞նչ խմել
    Մեծանում եմ, սկսել եմ սաղ խառնել: Համ էլ, ոնց տենում ես, ինձ խմելուն եմ տվել:

  24. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Նաիրուհի (15.03.2018)

  25. #90
    լեռնադուստր
    Նաիրուհի-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.06.2009
    Հասցե
    Ամստերդամսկ
    Տարիք
    35
    Գրառումներ
    3,488
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Տրիբուն-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Մեծանում եմ, սկսել եմ սաղ խառնել: Համ էլ, ոնց տենում ես, ինձ խմելուն եմ տվել:
    Թեթև տար

    Խմելը չեմ փորձել, դուրս չի գալիս, բայց ամստերդամյան մյուս հաճույքը փորձել եմ, առանձնապես չի օգնում
    իսկ մարդը
    վախենում ա
    որ իրան
    չեն սիրի:

Էջ 6 7-ից ԱռաջինԱռաջին ... 234567 ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. Հոգեկան հիվանդները և գրականությունը
    Հեղինակ՝ StrangeLittleGirl, բաժին` Գրականություն
    Գրառումներ: 29
    Վերջինը: 14.03.2014, 09:53
  2. Հոգեկան հիվանդներ
    Հեղինակ՝ Ուլուանա, բաժին` Հոգեբանություն և փիլիսոփայություն
    Գրառումներ: 43
    Վերջինը: 16.04.2010, 20:53
  3. Հոգեկան հիվանդներն ինչպե՞ս պետք է ապրեն
    Հեղինակ՝ StrangeLittleGirl, բաժին` Հոգեբանություն և փիլիսոփայություն
    Գրառումներ: 35
    Վերջինը: 29.03.2010, 00:30
  4. Հոգեկան հիվանդ նկարիչներ
    Հեղինակ՝ StrangeLittleGirl, բաժին` Նկարչություն
    Գրառումներ: 26
    Վերջինը: 18.08.2008, 19:21
  5. Հոգեկան հիվանդները և ֆիլմերը
    Հեղինակ՝ StrangeLittleGirl, բաժին` Կինո
    Գրառումներ: 11
    Վերջինը: 12.03.2008, 14:36

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •