Ուղղակի սկսել են դիագնոզել, իմ կարծիքով չեն ավելացել:
Սրտի դեպքում հիվանդը կարող է շարժվել, ու կարդիոգրամայի վրա արտեֆակտ լինի: Բժշկի խնդիրն ա ճիշտ մեկնաբանելը: Արտեֆակտն ու առիթմիան շատ նման են իրար
Նույնն էլ հոգեբուժության դեպքում ա: Բժիշկը պիտի կարողանա ճիշտ մեկնաբանել արդյունքները, որովհետև դրանք չոր թվեր են, ուրիշ ոչինչ:
Ինչ թեսթեր? Խնդրեմ սա էլ տեսանյութ, որտեղ հոգեբուժը հենց ինքն է խոստովանում, որ հոգեբուժության մեջ գոյություն չունի դիագնոստիկա, դիագնոզը դրվում է բժշկի սուբյեկտիվ ընկալման հիման վրա:
Խորհուրդ կտամ կարդալ մեկնաբանությունները, որոնք տեղ են գտել այս տեսանյութի տակ, մեկնաբանություններ այն մասին թե ինչ անմարդկային վերաբերմունքի են արժանանում հիվանդները հոգեբուժարաններում, որոնք նախատեսված են մարդկանց հոգեկան առողջությունը վերականգնելու համար:
Իսկ հիվանդը խոսքի իրավունք չունի, որովհետեւ հենվելով զուտ հոգեբուժի "հեղինակավոր" կարծիքի վրա նա արդեն համարվում է հոգեկան հիվանդ, այսինքն մեկը ում ցանկացած գործողություն դիտարկվում է, որպես հիվանդության արգասիք, հետեւաբար ոչ ադեկվատ: Մարդիկ ոչ այնքան, հավանաբար, վախենում են հոգեկան հիվանդություններից, որքան հոգեբուժերից եւ հոգեբուժարաններից: Ահա թե ինչ վարկանիշ են իրենց համար վաստակել հոգեբուժները: Մինչդեռ հենց իրենք են խոստովանում որ պատկերացում իսկ չունեն թե ինչի հետ գործ ունեն: Սակայն, այնուամենայնիվ, չեն զլանում տարեց տարի հոգեկան հիվանդությունների նորանոր անվանումներ հնարել, տարեց տարի ավելի ու ավելի շատ մարդկանց հաշվին իրենց ապրանքը վաճառել:
Նորից եմ ուզում շեշտել, այո, կան էնպիսի իրավիճակներ, որոնց դեպքում առանց դեղորայքային միջամտության հնարավոր չէ, այո, հոգեբուժները բազմաթիվ մարդկանց օգնել են եւ օգնում են: Խոսքը գնում է այն անազնիվ եւ այն անթույլատրելի վերաբերմունքի մասին, որը բժշկության այդ ճյուղի ներկայացուցիչները ցուցաբերում են հասարակության հանդեպ:
Այո, իսկապես կան շատ լուրջ հոգեկան խանգարումներ, բայց գոյություն ունեն նաեւ էմոցիոնալ մի շարք խանգարումներ, որոնք չի կարելի դիտարկել որպես հոգեկան հիվանդություններ, մինչդեռ հեգեբուժները հենց դա էլ փորձում են անել, չեն զլանում իրենց ձեռքը ընկած` էմոցիոնալ որեւէ պրոբլեմ ունեցող ցանկացած մարդու վերագրել որեւէ հոգեկան հիվանդություն եւ բուժել որպես հոգեկան հիվանդի:
Ասելիքս հետեւյլան է, հոգեբուժերը չեն կարող իրենց իրավունք վերապահել մարդկանց հոգեկան առողջության վերաբերյալ գնահատականներ տալ, որովհետեւ չունեն դիագնոզի վստահելի էնպիսի մեթոդներ, որոնք թույլ կտան փաստացի վեր հանել հոգեկան այս կամ այն ախտանիշը: Մինչդեռ նրանք հայտնվել են մարդկանց հոգեկան առողջությունը գնահատողի մենաշնորհային դիրքում:
Հայաստանը հզորանում է, շենանում է: Ես ապրում եմ հզոր, ապահով ու բարեկեցիկ Հայաստանում:
Խնդրում եմ` հոգեկան առողջության մասին խոսելիս ռուսներին չմեջբերել, նրանց օրինակները ցույց չտալ, որովհետև նախ Ռուսաստանում այդ թեստերը քչերն են կիրառում: Ընդհանրապես ռուսական բժշկության մեջ ապացուցողականը քսաներորդ պլան է մղված, ամեն բժիշկ հիմնվում է իր փորձի վրա: Երկրորդ, Ռուսաստանում ու նման երկրներում է, որ հիվանդների իրավունքները խախտվում են: Արևմուտքում Աստված չանի մի բժիշկ ձայն բարձրացնի հիվանդի վրա, հաջորդ օրը խալաթից կզրկվի:
Իսկ եթե հոգեբույժը չի գնահատում, ուրեմն էլ ո՞վ պիտի գնահատի: Գուցե առաջարկեք, որ սրտի հիվանդություններն էլ կարդիոլոգի մենաշնորհը չլինեն: Հոգեբույժը համապատասխան կրթություն է ստանում: Ու կրկնում եմ` բավական բարդ ու ստանդարտիզացված թեստեր կան հիվանդի վիճակը գնահատելու համար: Ուղղակի թեստ ասելով պատկերացնում եք էն անկապ հոգեբանական խաղերը: Տենց չի: Մարդիկ տարիների ջանք են թափում էդ թեստերը մշակելու ու evidence based սարքելու համար: Լավ, կարդիոլոգիան թողնենք, գանք աֆազիային: Աֆազիայով մարդ տեսե՞լ եք: Դա էլ հո նյարդաբանական հիվանդության հետևանք է: Մարդու լեզուն տուժում է, ու անգամ ոչ բժիշկը կարող է նկատել: Բայց ո՞նց ստուգել, թե ոնց է տուժել: Էլի էդ ստանդարտիզացված թեստերով:
Ես չեմ ասում, որ նրանք չպետք է զբաղվեն այդ խնդիրներով: Ասելիքս այն է, որ իրենց չփորձեն ներկայացնել ավելին քան կան իրականում: Այսինքն չփորձեն ներկայանալ որպես հոգեկան առողջությանը վերաբերող հարցերի բացարձակ գիտակ, որպիսին հիմա են փորձում ներկայանալ, մարդկանց աչքերին թոզ փչելով: Հոգեբուժությունը դարձել է մի ոլորտ, որը իր գոյությամբ ավելի շատ սթրեսի պատճառ է դարձել , քան փորձում է սթրեսից հանել: Եվ պատճառը այն սուտն է ու կեղծիքը որի մեջ թաղվել է այդ ոլորտը:
Հայաստանը հզորանում է, շենանում է: Ես ապրում եմ հզոր, ապահով ու բարեկեցիկ Հայաստանում:
Իսկ ինչ կարեւոր է թե ում մեջբերել: Խոսքը ծավալվում է, ոչ թե հոգեբուժի ազային պատկանելության շուր, եւ ազգությանը բնորոշ բարոյական նորմերի շուրջ, այլ հոգեբուժության համակարգի խարխլուն հիմքերի շուրջ, որի պատճառով այս ոլորտում հանարավոր են դառնում նման անցանկալի դրսեւորումները: Ուրեմն ոլորտը այնքան խարխլուն է, որ ստիպված ենք հույս դնել այս կամ այն ազգի ներսում արատացած բորոյահոգեբանական նորմերի վրա:
Նորից եմ ուզում շեշտել, շատ լավ են անում որ ջանքեր են թափում, ճիշտ են անում, բայց թող ազնվություն ունենան իրերը իրենց անունով կոչել, այսինքն խոստովանել, որ իրենց այժմյան կարգավիճակը իրենց թույլ չի տալիս հանդես գալու մարդկանց հոգեկան առողջությանը գնահատական տալու հեղինակավոր դիրքերից: Մարդիկ վախենում են հոգեբուժներից, հազիվ թե կարողնան բավարար օգնություն ակնկալել նրանցից ում հանդեպ լցված են անվստահությամբ:
Վերջին խմբագրող՝ Չամիչ: 24.02.2012, 19:02:
Հայաստանը հզորանում է, շենանում է: Ես ապրում եմ հզոր, ապահով ու բարեկեցիկ Հայաստանում:
StrangeLittleGirl (31.03.2012)
Freeman ջան, հնարավոր չէ կասկածի տակ դնել այն ինչ կասկածի ենթակա չէ: StrangeLittleGirl - ը ասում է, որ Ռուսաստանում այդ թեսթերը քչերն են կիրառում: Այս հանգամանքը իր հերթին շատ լավ բնորոշում է թե ինչ անմխիթար վիճակ է այս ոլորտում: Կան ինչ որ թեսթեր, որոնց հենց իրենք հոգեբուժները բանի տեղ չեն դնում
Հայաստանը հզորանում է, շենանում է: Ես ապրում եմ հզոր, ապահով ու բարեկեցիկ Հայաստանում:
Freeman (31.03.2012)
ինչովա տարբերվում դեպրեսիայով հիվանդը շիզոֆրենիաով հիվանդից?
ինչովա տարբերվում դեպրեսիան նեւրոզից?
կարող է մարդու մոտ սեքսուալ անբավարվածությունը առաջացնել դեպրեսիա ,նեւրոզ?
1. Դեպրեսիան ու շիզոֆրենիան արմատապես տարբեր հիվանդություններ են, չնայած որպես շիզոֆրենիայի սկզբնական դրսևորում կարող է դեպրեսիան հանդես գալ: Շիզոֆրենիան բնորոշվում է, այսպես կոչված, դրական-բացասական ախտանիշներով: Դրականն այն ախտանիշներն են, որոնք նախկինում չեն եղել, բայց ի հայտ են եկել հիվանդության արդյունքում (օրինակ` ցնորքներ, զառանցական մտքեր): Բացասականներն այն ախտանիշներն են, որոնք ի հայտ են եկել որևէ առողջ հատկանիշի կորստի արդյունքում (օրինակ` հույզերի աղքատացում, հետաքրքրությունների կորուստ): Դեպրեսիան առավելապես բնորոշվում է դասական եռյակով` տրամադրության անկում, հոգեշարժական արգելակում (այսինքն` հիվանդը բավականաչափ կամք չի ունենում, որպեսզի կատարի իր առոօրյա գործողությունները կամ կատարում է շատ դանդաղ ու ոչ լիարժեք), մտածողության դանդաղում (հիվանդը դանդաղ է խոսում, դանդաղ է մտածում):
Եթե այսքանը պարզ չէ, խնդրեմ, հարցեր տվեք, կփորձեմ պարզաբանել:
2. Դեպրեսիան ու նևրոզը տարբերելը մի քիչ բարդ հարց է, որովհետև իմ համեստ կարծիքով նևրոզն արհեստականորեն ներմուծված տերմին է և ընդգրկում է հիվանդությունների շատ լայն խումբ, որի մեջ կարող է նաև դեպրեսիան մտնել:
3. Այո, կարող է: Բայց կարող է նաև հակառակը լինել. դեպրեսիայի հետևանքով լիբիդոն իջնում է:
ivy (20.04.2012)
Ինչ-որ տեղ կարդացել եմ, որ կրոնական հիմքերի վրա առաջացած հոգեբանական խանգարումները բուժել հնարավոր չէ:
Կուզեմ իմանամ ճիշտ ա թե չէ, մեկ էլ շիզոֆրենյան բուժվում ա, թե դեղերով են ապրում
“То, что вы не можете выразить – это Любовь.
То, что вы не можете отвергнуть/не признать – это Красота.
То, чего вы не можете избежать – это Истина”.
~ Шри Шри
Կրոնական հիմքերի վրա հոգեկան խանգարումների մասին որ խոսում են, էդ բոլորը սուտ ա, նման բան չի կարող լինել: Այլ մի ուրիշ բան ա տեղի ունենում. հոգեկան խանգարում ունեցողները հակված են զանազան կրոնական կազմակերպությունների անդամ դառնալ կամ նույնիսկ ստեղծել իրենց կրոնը: Պարզ ասած` ոչ թե կրոնն ա մարդուն հիվանդ դարձնում, այլ որոշ հիվանդներ հակված են կրոնն ընտրելու: Ընդ որում` դրանք կարող են լինել աշխարհի ամենատարբեր կրոնները: Օրինակ, հիվանդ ունեինք, որ մինչև ուղնուծուծը առաքելական էր ու պնդում էր, որ Գրիգոր Լուսավորիչն իրան հյուր ա գալիս, միասին սուրճ են խմում:
Ինչ վերաբերում ա շիզոֆրենիային, ապա այն բուժվում ա մնացած բոլոր խրոնիկական հիվանդությունների նման: Ինչպես շաքար ունեցողն ու հիպերտոնիկ հիվանդը պիտի մինչև կյանքի վերջ դեղ խմեն, որ սիմպտոմներն ի հայտ չգան, էնպես էլ շիզոֆրենիա ունեցողները:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ