Սիրահարվել ամուսնացած տղամարդուն

[Սելավի]

Իսկ ո՞րն է ավելի սարսափելի. հասարակության կարծրատիպերի մեջ խեղդվելը, թե քո ու սիրելիիդ քեզ հասցրած ցավերը:

Ոչ մի բան էլ սարսափելի չի: Սարսափում են այն մարդիկ, ովքեր չեն ընդունում կյանքը իր բազմազանությամբ, սարսափում են, որովհետև իրենք իրենց մեջ կառուցել են արդեն կյանքի իրենց պատկերացրած մոդելը, և եթե հանկարց կյանքը չի գնում այն ուղղությամբ ինչպես իրենք էին իրենց մտքի մեջ կառուցել, սկսում են սարսափել և դեպրեսիայի մեջ ընկնել: Իսկ կյանքը հետագայում ապացուցումա բոլորին, որ ցանկացած ընթացք իր գեղեցկությունը ունի, և նրանք ովքեր չեն ընդունում կյանքի ուրիշ ընթացք, բացի իրենց պատկերացրածից, կյանքը շատ գեղեցիկ ձևով էդ մարդկանց հենց էդ դրությունների մեջ է գցում: Այսինքը են մարդիկ ովքեր չեն ընդունում սիրուհու կարգավիճակը, կոչելով դրանց տարբեր ածականներով՝ իրենք շատ հավանական է որ ինչ որ մեկի սիրուհին կդառնան:

[Ameli]

Ոչ մի բան էլ սարսափելի չի: Սարսափում են այն մարդիկ, ովքեր չեն ընդունում կյանքը իր բազմազանությամբ, սարսափում են, որովհետև իրենք իրենց մեջ կառուցել են արդեն կյանքի իրենց պատկերացրած մոդելը, և եթե հանկարց կյանքը չի գնում այն ուղղությամբ ինչպես իրենք էին իրենց մտքի մեջ կառուցել, սկսում են սարսափել և դեպրեսիայի մեջ ընկնել: Իսկ կյանքը հետագայում ապացուցումա բոլորին, որ ցանկացած ընթացք իր գեղեցկությունը ունի, և նրանք ովքեր չեն ընդունում կյանքի ուրիշ ընթացք, բացի իրենց պատկերացրածից, կյանքը շատ գեղեցիկ ձևով էդ մարդկանց հենց էդ դրությունների մեջ է գցում: Այսինքը են մարդիկ ովքեր չեն ընդունում սիրուհու կարգավիճակը, կոչելով դրանց տարբեր ածականներով՝ իրենք շատ հավանական է որ ինչ որ մեկի սիրուհին կդառնան:

Օ-օ էս ինչեր եք ասում, իսկ ըստ իս պարզից էլ պարզ է, որ չեն սարսափում նրանք, ովքեր ուժեղ են, դե մի քիչ ծիծաղս եկավ այն բանից որ ոնց որ թե ինձ նկարագրեիք, մայն թե առանց վերջին նախադասության, որովհետև ինձ համար սիրուհի ասած երևույթ նողկալի ա, ինչքան էլ մեեեծ սեր լինի զույգի մեջ: Իրոք, խոստովանեմ, որ շատ ծանր եմ տանում այն ինչը իմ կառուցած պատկերացումներից դուրս է, ինչը իմ ուզածով չի գնում, որովհետև դա արդեն ուղղել չի լինի, իսկ այ սիրուհու կարգավիճակը ինձ հաստատ չի սպառնում, որովհետև եթե իմանում եմ, որ ինձ համար համակրելի տղամարդը ամուսնացած է միանգամից, չգիտես ինչպես անտարբեր եմ դառնում նրա նկատմամբ

ՀԳ հա, մեկ էլ ընկերուհի ունեցող տղաները ինձ համար հետաքրքիր չեն, չէ, ոչ թե հետաքրքիր չեն, այլ հա, կարելի ա շփվել, թեմաներ քննարկել, բայց ոչ թե ուրիշ աչքով նայել: Մի քիչ խառը գրեցի, բայց երևի հասկանալի ա

[dvgray]

Ինչքան մարդ այնքան էլ կարծիք:
Սիրիր ինչքան ուժ ունես, ոչնչից մի վախեցիր, չսպանես քո զգացնունքները, ավելի լավա սիրես ու անպատասխան մնաս, քան ամբողջ կյանքի ընթացքում չիմանաս, թե ինչ բան է սիրելը սիրահարված լինելը: Հասարակությունը շարժվում է իր քարացած կարծրատիպերով, ու ամեն կողմից կլսես, սա չի կարելի, սա մեղքա, սա հարիր չի: Ամեն բան էլ կարելիյա, շարժվիր այնպես ինչպես սիրտդ կթելադրի, հիշի սիրտը երբեք չի սխալվում, ուղեղը ամեն բանի մեջ ուզումա տրամաբանություն գտնի, դա իր կոչումնա, իսկ զգացմունքները ոչ մի մարդկային տրամաբանության չեն ենթարկվում: Կարողացի հարգես ինքդ քեզ ու քո զգացմունքները և իրենց հետ հաշվի նստես, այլ ոչ թե հասարակության որոշած ստանդարտների, կարծրատիպերի մեջ խեղտվես:

Սելավիի գրածը էնքան համապարփակ է, որ մնում էր միայն շնորհակալություն հայտնել: ինչքան էլ գիտեի, որ ինքը Բարձրավանդակներում Ապրող մարդ է, բայց էլի տպավորված եմ :

մի երկու բան էլ ես ասեմ: ուղեղը, դա բանտ է, իսկ իրա "պտուղը"- միտքը - դա բռնության, բռնաբարության արդյունք է: համապարփակ բռնության: ու դա երբևէ սեփական անձի սեփական եսի արտացոլանքը ու ծնունդը չէ:
միայն կիրքն է "սեփական":
ինչո՞վ են տարբեվում պիկասոները սովորական մարդկանցից: պիկասոները չեն սպանում իրենց կիրքը:

հայերս հիմնականում պատկանում ենք բավականին կաղապարված , ու ամենավատը - վաղվա օրվա վախով ապրող ազգերի թվին: ես այդ վախը վերծանում եմ ամեն մի հայ կնոջ արտացոլանքի մեջ… ու նաև այստեղի գրառումներում: Մեր ազգը ունակ չէ ծնել ոչ Ռոմեո ոչ Ջուլետ:

հաշվարկ, հաշվարկ…… ու ամենածիծաղալին էն է, որ միշտ դատարկ ձեռքով մնում են հենց հաշվարկի մեծ վարպետները

իմը… իմը… էտ ասողները չեն գիտակցում, որ անգամ իրանց մարմինը այլևս "իրանցը" չէ, ուր մնաց ուրիշինը, որը կարող է կոչվել ամուսին, կամ սիրեկան

[Սելավի]

Օ-օ էս ինչեր եք ասում, իսկ ըստ իս պարզից էլ պարզ է, որ չեն սարսափում նրանք, ովքեր ուժեղ են, դե մի քիչ ծիծաղս եկավ այն բանից որ ոնց որ թե ինձ նկարագրեիք, մայն թե առանց վերջին նախադասության, որովհետև ինձ համար սիրուհի ասած երևույթ նողկալի ա, ինչքան էլ մեեեծ սեր լինի զույգի մեջ: Իրոք, խոստովանեմ, որ շատ ծանր եմ տանում այն ինչը իմ կառուցած պատկերացումներից դուրս է, ինչը իմ ուզածով չի գնում, որովհետև դա արդեն ուղղել չի լինի, իսկ այ սիրուհու կարգավիճակը ինձ հաստատ չի սպառնում, որովհետև եթե իմանում եմ, որ ինձ համար համակրելի տղամարդը ամուսնացած է միանգամից, չգիտես ինչպես անտարբեր եմ դառնում նրա նկատմամբ

ՀԳ հա, մեկ էլ ընկերուհի ունեցող տղաները ինձ համար հետաքրքիր չեն, չէ, ոչ թե հետաքրքիր չեն, այլ հա, կարելի ա շփվել, թեմաներ քննարկել, բայց ոչ թե ուրիշ աչքով նայել: Մի քիչ խառը գրեցի, բայց երևի հասկանալի ա

Ամելի ջան, ես ընդունում եմ քո պատկերացումները կյանքի նկատմամբ, ու ես ոչինչ չունեմ քո կառուցած մոդելի նկատմամբ:
Միայն ուզում եմ շատ հակիրճ նկարագրեմ, թե մարդկանց մեծամասնությունը ինչա հասկանում սեր ասելով:
«Նեռվային կախվածություն ինչ որ մեկից, սեփականության իրավունքով, որն էլ ուղեկցվումա խանդի զգացողությամբ» :
Մարդիկ սրան են ասում սեր, բայց սերը էս երևույթի հետ կապ չունի:
Իսկ մնացածը կյանքը գիտի թե ում ձեռը ինչ խաղաքարտ կտա:

[boooooooom]

Միշտ էլ կարելի է մի ծայրահեղությունից ցատկել մյուսը, դիմացինդ քեզանից գլուխ չի հանի: Մարդիկ էլ կան, որ փորձում են թացը չորի հետ վառել: Արեք մի փոքր պարզացրեք ամեն ինչ: Երևույթն արատավոր է: Ենթադրում եմ, որ միայն ընտանիք չունեցող մարդը կարող է էս հարցին թեթև նայել: Արդեն կազմավորվոծ ընտանիքը ինձ համար ավելի մեծ արժեք ունի, քան թե Ռոմեոի ու Ջուլիետայի սերը /իսկ երբ երեխա էլ կա.../ Փորձեք կշեռքի վրա դնել

[Ameli]

«Նեռվային կախվածություն ինչ որ մեկից, սեփականության իրավունքով, որն էլ ուղեկցվումա խանդի զգացողությամբ» :
Մարդիկ սրան են ասում սեր, բայց սերը էս երևույթի հետ կապ չունի:
Իսկ մնացածը կյանքը գիտի թե ում ձեռը ինչ խաղաքարտ կտա:

Լիովին համամիտ եմ

[keyboard]

Բայց էս դեպքում հասարակությունից բացի մեծ հավանականություն կա, որ հենց իրենք իրենց կվնասեն: Թորիկի պատմության հետ, ըստ իս, ճիշտ համեմատություն չի

Ես թորիկի պատմությունը հասարակության կարծիքի հետ hաշվի նստելու համար եմ բերել, իրենց պարագայում, կարծիքդ կիսում եմ, բայց մի բան էլ կա, ժամանակի ընթացքում խոչնդոտներից թաքնվելուց հնարավորա, որ իրոք վանեն իրար, բայց կա նաև հավանականություն որ կշարունակվի ու ավելի բուռն:

Հ.Գ. Հեղինակին մի բան էլ կասեմ, նման տեղերում,նման հարցեր քննարկելը ըստ իս սխալ է, քանզի ավելի խճճվելու ու սխալ որոշում կայացնելու հավանականությունը մեծանում է ու առհասարակ, սա այն դեպքերից է, երբ ուրիշի փորձն ու խորհուրդը ավելի շատ խանգարում են` քան օգնում, իվերջո, ինչու ես դու կարծում, որ նա, ով քեզ ասում է, որ դա սխալ է, հենց ինքը չի սխալ մտածում ու քեզ սխալ ուղղություն տալիս:
Դժվարանում եմ ելք առաջարկել, Աստված մեծ է, լավ կլինի, ամեն դեպքում նայիր կողքերդ, քեզնի ավելի վատ վիճակում եղողներն էլ կան:
Բարին եմ ցանկանում քեզ:

[Lem]

Իմ կոլեգաներից մեկն արդեն 10 տարի է, ինչ ամուսնացած տղամարդու սիրուհի է, որն իրեն բաժանվել է խոստանում ամեն հանդիպման ժամանակ: Արդեն 10 տարի է, ինչ կիրքը չի սպանում, սիրում է ինչքան ուժ ունի, հարգում է Պիկասոյին: Արձակուրդներն ու տոն օրերն անց է կացնում անտեսված, երկրորդական ու դժբախտ զգալով: Ի՞նչ խորհուրդ կտայիք իրեն:

[dvgray]

Միշտ էլ կարելի է մի ծայրահեղությունից ցատկել մյուսը, դիմացինդ քեզանից գլուխ չի հանի: Մարդիկ էլ կան, որ փորձում են թացը չորի հետ վառել: Արեք մի փոքր պարզացրեք ամեն ինչ: Երևույթն արատավոր է: Ենթադրում եմ, որ միայն ընտանիք չունեցող մարդը կարող է էս հարցին թեթև նայել: Արդեն կազմավորվոծ ընտանիքը ինձ համար ավելի մեծ արժեք ունի, քան թե Ռոմեոի ու Ջուլիետայի սերը /իսկ երբ երեխա էլ կա.../ Փորձեք կշեռքի վրա դնել

"թեթև նայել" ՞՞՞… հետաքրքիր է
ինչն՞ է արատավոր, ինչու՞… համողված՞ ես: կարող՞ ես ապացուցել , ցույց տալ այդ "արատը" : ինչն՞ է արատ, սերը՞:
իսկ եթե քո ասածով պարզացնենք, ապա տակը մնում է միայն սերը, կիրքը…
կիրքը արատ՞ է թերևս, հայկական քաղքենիական համակարգի սյուներից մեկն էլ կրքի արատավոր լինելու պոստուլատն է …
ես բան չունեմ քո արժեքային համակարգի հանդեպ, ու հավատա, որ չեմ համարում "արատավոր", որ դու կազմավորված ընտանիքը գերադասում ես , քան "նորաթուխ" սերը:
…
իսկ ընդանուր առմամբ, սա այն դեպքը է, երբ մատրիցան լուծում չունի: մաթեմաթիկական: ու …
ու այստեղ արդեն լինում են հաղթողներ ու պարտվողներ: ու երբեմն նաև լինում են շատ անսպասելի հաղթանակներ:
վախը… հայկական շարժիչի վառելիքը…

[keyboard]

Իմ կոլեգաներից մեկն արդեն 10 տարի է, ինչ ամուսնացած տղամարդու սիրուհի է, որն իրեն բաժանվել է խոստանում ամեն հանդիպման ժամանակ: Արդեն 10 տարի է, ինչ կիրքը չի սպանում, սիրում է ինչքան ուժ ունի, հարգում է Պիկասոյին: Արձակուրդներն ու տոն օրերն անց է կացնում անտեսված, երկրորդական ու դժբախտ զգալով: Ի՞նչ խորհուրդ կտայիք իրեն:

էտ սիրուհի բառը մատի փաթաթան չսարգենք էլի, Ալլեգրովան մի երգ ունի, դրա բառերն եք գրել, ты изменяещь мне с женой, ты изменяешь ей сомной...
Եկեք ընդունենք, որ սերը իրականում էնա ինչ գրածա գրքերում ու նրան երբեք և ոչ ոք չի տեսել, բայց այլ հարցա սիրո ու կրքի համատեղությունը:
10 տարի նման կյանքով ապրած մարդուն ոչինչ խորհուրդ տալ պետք չէ, նա արդեն վաղուց արել է իր ընտրությունը և այդպես էլ ապրում է, 10 տարին քիչ ժամանակ չի ինչ-որ բան փոխելու կամ հասկանոլու համար, եթե այդ ընթացքւմ ոչինչ չի փոխվել ուրեմն այդպես էլ պետք է լիներ:
Սիրուհի կոչվածին մի նայեք զզվելի ձևով, նա էլ մարդ է, նա էլ այդ ձևաչափում է գտել իր "երջանկությունը":
Ոչ ոք չի կարող ասել թե ինչ կլինի իր հետ վաղը, անգամ նրանք ում համար իրենց կյանքի կառուցած մոդոլում սիրուհին պոռնիկից էլ վատն է:

[dvgray]

Իմ կոլեգաներից մեկն արդեն 10 տարի է, ինչ ամուսնացած տղամարդու սիրուհի է, որն իրեն բաժանվել է խոստանում ամեն հանդիպման ժամանակ: Արդեն 10 տարի է, ինչ կիրքը չի սպանում, սիրում է ինչքան ուժ ունի, հարգում է Պիկասոյին: Արձակուրդներն ու տոն օրերն անց է կացնում անտեսված, երկրորդական ու դժբախտ զգալով: Ի՞նչ խորհուրդ կտայիք իրեն:

հարցեր
իսկ ինչու՞ է այդ կոլեգան ուզում, որ "նա" բաժանվի: ու ինչն՞ է նա համարում "բարժանում": ու ինչ՞ ձև էր նա ուզում անցկացնել տոն օրերը:
իսկ ինչու՞ հենց այդ ձև էր ուզում անցկացնել այդ տոն օրերը: կյանքը էնքան բազմազան է, իր առաջարկներով: նաև տոն օրերը անցկացնելու առումով:
… կուզենայի որ "կոլեգան" մտածի իմ առաջ քաշած հարցրի շուրջը:

[CactuSoul]

Կարողացի հարգես ինքդ քեզ ու քո զգացմունքները և իրենց հետ հաշվի նստես, այլ ոչ թե հասարակության որոշած ստանդարտների, կարծրատիպերի մեջ խեղտվես:

Սելավի, նման դեպքերում հաճախ հենց ինքդ քեզ ու քո զգացմունքները հարգելու համար է լավ ընտրել ամուսնացած մարդուց հեռու մնալու տարբերակը: Դա անձի որոշումն է, ուղղակի համընկնում է «հասարակության որոշած ստանդարտին»:

Համ էլ, dvgray և Սելավի, ինչ ուզում եք ասեք, թեկուզ համարեք, որ պրիմիտիվ եմ, կյանքից բան չեմ հասկանում, կամ ինչ, բայց… մեկ ա, տղամարդիկ չեն հասկանա նյուանսները, իրենց համար հեշտ է: Նույնիսկ եթե դիտարկենք հակառակը՝ երբ տղան է սիրահարվել ամուսնացած կնոջ, էլի տղայի համար ավելի հեշտ է, քան կնոջ:

[Lem]

էտ սիրուհի բառը մատի փաթաթան չսարգենք էլի, Ալլեգրովան մի երգ ունի, դրա բառերն եք գրել, ты изменяещь мне с женой, ты изменяешь ей сомной...
Եկեք ընդունենք, որ սերը իրականում էնա ինչ գրածա գրքերում ու նրան երբեք և ոչ ոք չի տեսել, բայց այլ հարցա սիրո ու կրքի համատեղությունը:
10 տարի նման կյանքով ապրած մարդուն ոչինչ խորհուրդ տալ պետք չէ, նա արդեն վաղուց արել է իր ընտրությունը և այդպես էլ ապրում է, 10 տարին քիչ ժամանակ չի ինչ-որ բան փոխելու կամ հասկանոլու համար, եթե այդ ընթացքւմ ոչինչ չի փոխվել ուրեմն այդպես էլ պետք է լիներ:
Սիրուհի կոչվածին մի նայեք զզվելի ձևով, նա էլ մարդ է, նա էլ այդ ձևաչափում է գտել իր "երջանկությունը":
Ոչ ոք չի կարող ասել թե ինչ կլինի իր հետ վաղը, անգամ նրանք ում համար իրենց կյանքի կառուցած մոդոլում սիրուհին պոռնիկից էլ վատն է:

Ալլեգրովայի երգերի երկրպագուն չեմ: Սիրուհի բառի մեջ զզվանք չէի դրել: Այդ մարդն իրեն երջանիկ չի զգում:

հարցեր
իսկ ինչու՞ է այդ կոլեգան ուզում, որ "նա" բաժանվի: ու ինչն՞ է նա համարում "բարժանում": ու ինչ՞ ձև էր նա ուզում անցկացնել տոն օրերը:
իսկ ինչու՞ հենց այդ ձև էր ուզում անցկացնել այդ տոն օրերը: կյանքը էնքան բազմազան է, իր առաջարկներով: նաև տոն օրերը անցկացնելու առումով:
… կուզենայի որ "կոլեգան" մտածի իմ առաջ քաշած հարցրի շուրջը:

Ուզում է իր սիրելի մարդու հետ ապրի ու նրա հետ անցկացնի բոլոր, ինչպես նաեւ տոն օրերը: Ինձ թվում է՝ շատերս ենք դա ուզում: Մնացած հարցերի պատասխանները չգիտեմ, չի ասել:
Շնորհակալություն, կփոխանցեմ:

[Katka]

Սելավի, նման դեպքերում հաճախ հենց ինքդ քեզ ու քո զգացմունքները հարգելու համար է լավ ընտրել ամուսնացած մարդուց հեռու մնալու տարբերակը: Դա անձի որոշումն է, ուղղակի համընկնում է «հասարակության որոշած ստանդարտին»:

Համ էլ, dvgray և Սելավի, ինչ ուզում եք ասեք, թեկուզ համարեք, որ պրիմիտիվ եմ, կյանքից բան չեմ հասկանում, կամ ինչ, բայց… մեկ ա, տղամարդիկ չեն հասկանա նյուանսները, իրենց համար հեշտ է: Նույնիսկ եթե դիտարկենք հակառակը՝ երբ տղան է սիրահարվել ամուսնացած կնոջ, էլի տղայի համար ավելի հեշտ է, քան կնոջ:

Եթե սիրում է, ապա չէ: Հեշտ չէ նաև տղամարդու համար:

[keyboard]

Ալլեգրովայի երգերի երկրպագուն չեմ: Սիրուհի բառի մեջ զզվանք չէի դրել: Այդ մարդն իրեն երջանիկ չի զգում:

Հարգելիս, ես չեմ սիրում պոնչիկ և չեմ ուտում պոնչիկ, անգամ եթե գրպանումս միայն 80 դրամ է, իսկ ես այքան սոված եմ, որ նւոյնիսկ սառնարանի հացի փշրանքներն եմ ուտում:
Օրինակս կոպիտ է, բայց հաստատ տեղին է, ինչպես կարելի է 10 տարի ապրել ու ասել, որ երջանիկ չեմ ու այդպես շարունակե, հոգնել կարելի է դրանից անգամ, էլ ինչ սեր կամ կիրք, գրողը տանի ինչու ես պիտի ապրեմ մեկի համար, ով չի ուզում գոնե ցույց տալ, որ ապրում է իմ համար, հա կարող եմ 1,2,3 լավ 4 տարի ինքնախաբեությամբ ապրել, բայց 10?????? 10 տարի, դուք մի ամբողջ կյանք եք նկարագրում:
Լավ էլի, որ երջանիկ չլիներ Ձեր ասած, չէր մնա այսքան ժամանակ այդ վիճակում, համոզված եմ, ուղղակի Ձեր և իր երջանկությամ մասին պատկերացումները շաաաաաատ հեռու են իրարից:
Նա ուղղակի խոսել է Ձեր կողքին, դուք էլ խղճացել եք նրան, բայց ասեմ Ձեզ, նրանից երջանիկ մարդ չկա աշխարհում, երբ այդ տոներից հետո, նրա տղամարդը մի թոռոմած վարդ ձեռքին գնում է նրա տուն և նրանք միասին մի քանի ժամ են անցկացնում, ինչը ծածկում է այդ 10 տարին....