Չգիտեմ` ինչը կփոխվի, բայց պիտի ձգտեմ նրան, որ ոչինչ չփոխվի, այսինքն` ում որ պիտի սիրահարվեմ ու ամուսնանամ, ամուսնությունից հետո էլ տենց սիրահարված մնամ ու բնականաբար` փոխադարձ:
Ամուսնությունը իմ համար ընդամենը բյուրոկրատիա ա: Եթե ես մի օր ամուսնանամ ու իմ կյանքը բաժանեմ երկու փուլի, ապա դա կլինի ոչ թե ամուսնությունից առաջ եւ հետո, այլ փոխադարձ սեր ունենալուց առաջ եւ հետո:
Թեմայի հետ մի թեթեւ կապված մի հատ անեկդոտ.
Ուրեմն երկու ընկեր պատահաբար հանդիպում են: Իրար վաղուց տեսած չեն լինում, սկսում են հարցուփորձ անել.
– Դե պատմի, ի՞նչ կա, ի՞նչ ես անում…
– Հեչ, իմ մոտ լրիվ նույնն ա, քո մո՞տ ինչ կա:
– Դե ես էլ վերջերս ամուսնացա…
– Հա՞, շնորհավորում եմ: Բայց մի հատ ասա էլի, էդ ամուսնությունը, ո՞նց ա, ի՞նչ ա, լավ բան ա՞:
– Շատ լավ ա, չես պատկերացնի: Ուրեմն ամեն օր գործից հոգնած գալիս եմ դուն, կինս ժպիտը դեմքին դուռը բացում ա: Հետո գնում նստում եմ, տաք ճաշը բերում դնում ա դիմացս ու խոսում ա, խոսում ա, խոսում ա, խոսում ա, խոսում ա, խոսում ա, խոսում ա, խոսում ա, խոսում ա, խոսում ա, խոսում ա, խոսում ա, խոսում ա, խոսում ա, խոսում ա, խոսում ա, խոսում ա, խոսում ա, խոսում ա, խոսում ա…
Մեջբերել
Էջանիշներ