Էնթոնի Դե Մելլո

**Sambitbaba** · 22.02.2018, 22:23

ԸՄԲՌՆՈՒՄ

- Ի՞նչ ստացար Պայծառացումից:
- Ուրախություն:
- Իսկ ի՞նչ է ուրախությունը:
- Ըմբռնում. երբ կորցրել ես ամեն ինչ, հասկանում ես, որ ընդամենը խաղալիք ես կորցրել:

**Sambitbaba** · 23.02.2018, 18:21

ԼՌՈՒԹՅՈՒՆ

Այցելուների կուտակումից մենաստանում երբեմն աղմկոտ էր դառնում: Դա նյարդայնացնում էր աշակերտներին, բայց ոչ Վարպետին, որին, թվում է, հավասարապես դուր էին գալիս թե լռությունը, և թե աղմուկը:
Դժգոհ աշակերտներին նա մի անգամ ասաց.

- Լռությունը՝ ոչ թե ձայների բացակայությունն է, այլ էգոյի բացակայությունը:

**Sambitbaba** · 24.02.2018, 20:26

ՏՈՆ

- Ի՞նչ կտա ինձ հոգևորը, - Վարպետին հարցրեց հարբեցողը:
- Անալկոհոլային արբեցում, - հնչեց պատասխանը:

**Sambitbaba** · 25.02.2018, 21:18

ԽՈՍՔԵՐ

Աշակերտները տարված քննարկում էին Լաո-ձիի ասացվածքը.

"Նա, ով գիտի, չի խոսում; նա, ով խոսում է, չգիտի":

Երբ ներս մտավ ուսուցիչը, նրանք հարցրեցին նրան, թե ինչ են նշանակում այդ խոսքերը:

- Ձեզանից ո՞վ գիտի, թե ինչ հոտ ունեն վարդերը:

Բոլորը գիտեին:
Այդ ժամանակ նա առաջարկեց.

- Պատմեք այդ մասին:

Ոչ ոք ոչ մի խոսք չասաց:

**Sambitbaba** · 26.02.2018, 19:36

ԴԱՏԵԼ

- Ինչպե՞ս սովորել ներել:
- Մի դատիր՝ և ներելու կարիք էլ չի լինի:

**Sambitbaba** · 27.02.2018, 19:52

ՍՏԵՂԾԱԳՈՐԾՈՒԹՅՈՒՆ

- Ինչպիսի՞ բարձրագույն գործ կարող է կատարել մարդը:
- Նստել ու ներդիտարկել:

Բայց Վարպետին հազվադեպ էին տեսնում նստած ներդիտարկելիս: Նա անընդհատ զբաղված էր՝ աշխատում էր տանն ու դաշտում, ընդունում էր այցելուների և գրքեր էր գրում: Նույնիսկ հաշվապահություն էր անում մենաստանում:

- Ինչու՞ ուրեմն դու ինքդ ամբողջ ժամանակդ անց ես կացնում աշխատանքի մեջ:
- Երբ աշխատում ես, կարիք չունես նստել ու ներդիտարկել:

**Sambitbaba** · 28.02.2018, 18:34

ՔՆՆԱԴԱՏՈՒԹՅՈՒՆ

Մի հետաքրքրասեր աշակերտ ընկճվել էր նրանից, որ Վարպետը հաճախ է իրեն քննադատում:

- Ականջ դիր քննադատողի խոսքերին: Քննադատողը կբացահայտի քեզ համար այն, ինչ քեզանից թաքցնում են մտերիմներդ, - ասաց Վարպետը:

Ավելի ուշ նա ավելացրեց.

- Սակայն քննադատությունը չպետք է քեզ ճնշի: Քննադատների պատվին հուշարձաններ չեն կանգնեցնում: Հուշարձաններ կանգնեցնում են քննադատվողների պատվին:

**Sambitbaba** · 01.03.2018, 19:41

ՀԱՄԱՉԱՓՈՒԹՅՈՒՆ

Մեծ հույսեր կապելով Վարպետի հետ հանդիպման հետ, այցելուն հիասթափված էր. նա լսեց ընդամենն իրեն հասցեագրված մի քանի ծամծմված արտահայտություններ:

- Ես այստեղ եկա Վարպետ որոնելու, - բողոքեց նա աշակերտին, - իսկ գտա սովորական մարդու՝ այնպիսի, ինչպես բոլորն են:

Աշակերտը պատասխանեց.

- Վարպետը՝ կոշկակար է, որը կաշվի անվերջանալի պաշար ունի: Բայց ձևում ու կարում է նա քո ոտքի չափսով:

**Sambitbaba** · 03.03.2018, 18:58

ԱՂՈԹՔ

Վարպետն անընդմեջ քննադատում էր մարդկանց պատկերացումներն Աստծո մասին:

- Եթե ձեր Աստված գալիս է ձեզ օգնության և հանում է ձեզ փորձանքից, - կրկնում էր նա, - ուրեմն վաղուց ժամանակն է փնտրել իսկական Աստծո:

Երբ նրան խնդրեցին բացատրել, նա պատմեց մի պատմություն.

Մի մարդ հեծանիվը թողել էր շուկայում առանց հսկողության, իսկ ինքը գնացել էր առևտուր անելու:
Հեծանիվի մասին նա հիշեց մյուս օրը միայն՝ և վազեց շուկա լրիվ համոզված, որ այն վաղուց գողացել են: Բայց հեծանիվը կանգնած էր ճիշտ նույն տեղում, որտեղ նա թողել էր այն:
Լի ուրախությամբ, նա շտապեց մոտակա տաճար, որպեսզի դրա համար շնորհակալություն հայտնի Աստծուն: Իսկ երբ դուրս եկավ տաճարից, հայտնաբերեց, որ հեծանիվն անհետացել է:

**Sambitbaba** · 04.03.2018, 20:14

ՁԵՌՆԱԾՈՒԹՅՈՒՆ

Վարպետը համբերատար լսեց, թե ինչպես մի կին բողոքում է իր ամուսնուց:

- Քո ամուսնությունը, թանկագինս, կլիներ շատ ավելի երջանիկ, եթե դու ամենալավ կինը լինեիր:
- Իսկ ի՞նչ պետք է ես անեմ:
- Վերջ տուր նրան ամենալավ ամուսինը սարքելու ջանքերիդ:

**Sambitbaba** · 05.03.2018, 19:19

ԱՆԻՐԱԶԵԿՈՒԹՅՈՒՆ

Վարպետն անդադար կրկնում էր. Աստծո ճանապարհին ընկած ամենամեծ խոչընդոտն ինքը "Աստված" բառն ու հասկացությունն է:

Դա վրդովեց տեղի քահանային, և նա եկավ Վարպետին պատասխանի կանչելու:

- Մի՞թե "Աստված" բառը չի կարող մեզ բերել դեպի Աստված, - հարցրեց քահանան:
- Կարող է, - հանգիստ ասաց Վարպետը:
- Ինչպե՞ս ուրեմն կարելի է միաժամանակ համ օգնել, համ էլ խանգարել:

Վարպետը պատասխանեց.

- Ավանակը կարող է քեզ հասցնել դռանը, բայց չի կարող օգնել, որ դու ներս մտնես:

**Sambitbaba** · 06.03.2018, 20:52

ՍՆԱՓԱՌՈՒԹՅՈՒՆ

Վարպետը հաճախ էր հիշեցնում իր աշակերտներին, որ սրբությունը, ինչպես նաև գեղեցկությունը, իսկական է միայն այն ժամանակ, երբ իրեն չի գիտակցում: Նա սիրում էր հաճախ բարձրաձայն կարդալ հետևյալ բանաստեղծությունը.

Վարդը ծաղկում է այն պատճառով, որ վարդ է,
չհարցնելով, թե ինչու
և չզուգվելով,
որ գրավի մեկնումեկի ուշադրությունը:

Ու նաև սիրում էր կրկնել հետևյալ ասացվածքը. "Սուրբը սուրբ է մնում այնքան ժամանակ, քանի դեռ այդ մասին չի իմացել":

**Sambitbaba** · 07.03.2018, 19:28

ԱՂԵՏՆԵՐԸ

- Աղետները կարող են նպաստել հոգևոր աճին ու պայծառացմանը, - ասաց Վարպետը:

Եվ նա մի այսպիսի պատմություն պատմեց.

Ամեն օր թռչունը թաքստոց էր գտնում հսկայական անապատի կենտրոնում կանգնած մի չոր ծառի ճյուղերի մեջ: Մի անգամ վրա հասած մրրիկը արմատախիլ արեց այդ ծառը: Եվ թաքստոց գտնելու համար խեղճ թռչունը ստիպված էր թռչել հարյուրավոր մղոններ՝ մինչև վերջապես հասավ մի այգի, որտեղ կարկաչում էր առվակը և բուրարձակում էին մրգերի տակ ճկռած ծառերը:

- Եթե չոր ծառը փրկվեր մրրիկից, ոչ մի ուժ թռչունին չէր ստիպի լքել հայրենի վայրը, - ամփոփեց Վարպետը:

**Sambitbaba** · 08.03.2018, 19:24

ՀԱՆՃԱՐԸ

Մի գրող եկավ մենաստան, որպեսզի գիրք գրի Վարպետի մասին:

- Ասում են, դու հանճար ես: Դա ճի՞շտ է, - հարցրեց գրողը:
- Կարելի է այդպես էլ ասել, - ծիծաղով պատասխանեց Վարպետը:
- Իսկ ի՞նչն է մարդուն հանճար դարձնում:
- Տեսնելու ունակությունը:
- Տեսնելու՝ ի՞նչ:
- Թրթուրի մեջ՝ թիթեռին, ձվի մեջ՝ արծվին, մեղավորի մեջ՝ սրբին:

**Sambitbaba** · 09.03.2018, 20:25

"ՀԻՄԱՐՈՒԹՅԱՆ ՄԵԿ ՐՈՊԵՆ"
ԳՐՔԻՑ

ՆԵՐԴԻՏՈՂԱԿԱՆ ԱՍԱՑՎԱԾՔՆԵՐԻ
ԺՈՂՈՎԱԾՈՒ

- Այս մարդը հիմարություն է դուրս տալիս, - հայտարարեց այցելուն Վարպետի հետ հանդիպումից հետո:
- Դու էլ հիմարություն դուրս կտայիր, եթե փորձեիր արտահայտել Անարտահայտելին, - պատասխանեց նրան աշակերտներից մեկը:

Երբ այդ մասին այցելուն հարցրեց անձամբ Վարպետին, ստացավ այսպիսի պատասխան.

- Ամեն մեկը կարող է հիմարություն դուրս տալ: Գլխավորը՝ չանես այդ լուրջ տեսքով: