Էնթոնի Դե Մելլո

[Sambitbaba]

ԳՆԱՑՔԸ ՖՈՐԴԵՄՈՒՄ ԿԱՆԳ ՉԻ ԱՌՆՈՒՄ

Ուղևորը թռավ դեպի Նյու-Յուրք ճանապարհվող գնացքը և ասաց վագոնավարին, որ գնում է Ֆորդեմ:
- Շաբաթ օրերը գնացքը Ֆորդեմում կանգ չի առնում, - ասաց վագոնավարը, - բայց ես գիտեմ, թե ձեզ ինչ է պետք անել: Երբ գնացքը դանդաղեցնի ընթացքը Ֆորդեմի կայարանում, ես կբացեմ դուռը և դուք դուրս կթռչեք: Զգուշացնում եմ, որոշ ժամանակ ձեզ պետք է վազել գնացքին համընթաց, հակառակ դեպքում կընկնեք և լավ կվնասվեք:
Ֆորդեմում դուռը բացվեց, ուղևորը թռավ դուրս և սկսեց վազել գնացքի կողքին: Տեսնելով այդ, մեկ ուրիշ վագոնավար բացեց դուռն ու ներս քաշեց վազողին: Գնացքն արագացրեց իր ընթացքը:
- Բախտդ բերեց, բարեկամս, - ժպտաց վագոնավարը: - Շաբաթ օրերը գնացքը Ֆորդեմում կանգ չի առնում:

[Sambitbaba]

ՄԱՀԸ ՇՈՒԿԱՅՈՒՄ


Բաղդադի մի վաճառական իր ծառային շուկա էր ուղարկել գնումներ կատարելու համար: Վերջինս հետ վերադարձավ, վախից դողալով:

- Տեր իմ, - ասաց նա, - շուկայում ես հանդիպեցի մի անծանոթի: Նայելով նրա դեմքին, ես տեսա որ դա՝ Մահն է: Նա մի սպառնող շարժում կատարեց իմ ուղղությամբ ու գնաց: Ես շատ վախեցա: Խնդրում եմ, տեր իմ, մի ձի տուր ինձ, ու ես անմիջապես կգնամ Սամարրա, հնարավորինս հեռու այստեղից, հեռու Մահից:

Անհանգստացած տերը մի արագընթաց ձի նվիրեց նրան: Ծառան թռավ թամքին ու սլացավ նետի պես:
Նույն երեկոյան վաճառականն ինքը գնաց շուկա և հանդիպեց ամբոխի մեջ անիմաստ թափառող Մահին:
Առևտրականը մոտեցավ Մահին և ասաց.

- Այսօր առավոտյան դու սպառնացող շարժում ես կատարել իմ ծառայի ուղղությամբ: Ի՞նչ է դա նշանակում:
- Դա սպառնացող շարժում չէր, պարոն, - պատասխանեց Մահը: - Տեսնելով նրան այստեղ, Բաղդադում, ես ուղղակի զարմացա:
- Իսկ ի՞նչ զարմանալի բան կա դրանում: Նա այստեղ էր ապրում:
- Հասկանում եմ, բայց այսօր, քիչ ավելի ուշ, մենք նրա հետ հանդիպելու ենք Սամա՛րրայում:

[Sambitbaba]

ՍՊԻՏԱԿՆԵ՞ՐԸ, ԹԵ ՍԵՎԵՐԸ


Հովիվն արածեցնում էր իր ոչխարներին, երբ նրա կողքով մի անծանոթ անցավ:

- Ի՜նչ գեղեցիկ ոչխարներ ունեք, - ասաց անցորդը: - Կարելի՞ է, մի երկու հարց տամ նրանց մասին:
- Իհարկե, - պատասխանեց հովիվը:
- Ինչ եք կարծում, օրեկան քանի՞ մղոն են քայլում ձեր ոչխարները:
- Որո՞նք, սևե՞րը, թե սպիտակները:
- Սպիտակները:
- Սպիտակ ոչխարներն օրեկան մի չորս մղոն կքայլեն:
- Իսկ սևե՞րը:
- Սևերը նույնպես:
- Իսկ, ձեր կարծիքով, օրեկան որքա՞ն խոտ են նրանք ուտում:
- Որո՞նք, սևե՞րը, թե սպիտակները:
- Սպիտակները:
- Դե, սպիտակներն օրեկան մի չորս ֆունտ կուտեն:
- Իսկ սևե՞րը:
- Սևերը նույնպես:
- Իսկ տարեկան որքա՞ն բուրդ են նրանք տալիս:
- Որո՞նք, սևե՞րը, թե սպիտակները:
- Սպիտակները:
- Դե, սպիտակները մի վեց ֆունտ տարեկան կտան:
- Իսկ սևե՞րը:
- Սևերը նույնպես:

Անցորդը շատ էր զարմացած:

- Ասացեք, իսկ ինչու՞, իմ հարցերին պատասխանելիս, դուք այդքան տարօրինակ կերպով առանձնացնում եք սև ու սպիտակ ոչխարներին:
- Հասկանում եք, - պատասխանեց հովիվը, - դա շատ բնական է: Սպիտակ ոչխարներն իմն են:
- Ահա՜, թե ինչ: Իսկ սևե՞րը:
- Սևերը նույնպես:


Մարդկային միտքը միշտ հիմար բաժանումներ է կատարում այնտեղ, որտեղ Սերը՝ Մեկ Բան է տեսնում:

[Sambitbaba]

ԻՆՉՊԵՍ ԳՐԱԶԸ ՏԱՆԵԼ


- Երեկ գրազ եկա կնոջս հետ տաս դոլարի վրա, որ մինչև կեսգիշեր տուն կվերադառնամ:
- Ե՞վ...
- Ես թույլ տվեցի, որ նա հաղթի:

[Sambitbaba]

"ԻՄԱՍՏՈՒԹՅԱՆ ՄԵԿ ՐՈՊԵՆ"
ԳՐՔԻՑ

ՆԵՐԴԻՏՈՂԱԿԱՆ ԱՍԱՑՎԱԾՔՆԵՐԻ
ԺՈՂՈՎԱԾՈՒ



- Կարելի՞ է արդյոք մեկ րոպեում հասնել իմաստության:
- Իհարկե, կարելի է, - պատասխանեց Վարպետը:
- Բայց չէ՞ որ մեկ րոպեն շատ է քիչ:
- Հիսունինը վայրկյանով ավելի է, քան պետք է:

Վհատված աշակերտներին վարպետն ավելի ուշ բացատրեց.
- Որքա՞ն ժամանակ է անհրաժեշտ, որպեսզի նայեք լուսնին:
- Ուրեմն ինչու՞ են պետք հոգևոր որոնումների այդ բոլոր տարիները:
- Աչքերը բացելու համար, հնարավոր է, կպահանջվի ամբողջ կյանքը: Բայց տեսնելու համար մի ակնթարթն էլ բավական է:

[Sambitbaba]

ՀՐԱՇՔՆԵՐԸ


Մի մարդ երկար ճանապարհ անցավ ցամաքով ու ծովով, որպեսզի անձամբ համոզվի Վարպետի արտասովոր ունակությունների վրա:

- Ի՞նչ հրաշքներ է կատարել քո Վարպետը, - հարցրեց նա մի աշակերտի:
- Նայած, թե ինչն ենք մենք հրաշք անվանում: Ձեր երկրում ընդունված է հրաշք համարել այն, երբ Աստված կատարում է ինչ-որ մեկի կամքը: Իսկ մեզ մոտ համարվում է հրաշք, երբ ինչ-որ մեկը կատարում է Աստծո կամքը:

[Sambitbaba]

ՊԱՏՐԱՆՔ

- Ինչպե՞ս հասնել Հավերժական Կյանքի:
- Մեր կյանքը հենց ինքը՝ Հավերժական Կյանքն է: Եղիր ներկայի մեջ:
- Բայց մի՞թե հիմա ես ներկայի մեջ չեմ:
- Ոչ:
- Ինչու՞ ոչ:
- Որովհետև դու չես ազատագրվել անցյալից:
- Ինչու՞ ես պետք է հրաժարվեմ անցյալից: Այնտեղ ամեն ինչ չէ, որ վատ է:
- Անցյալը պետք է դեն նետել ոչ թե այն պատճառով, որ այն վատն է, այլ այն պատճառով, որ այն մեռած է:

[Sambitbaba]

ՄԱՐԳԱՐԵՈՒԹՅՈՒՆ

- Ես ցանկանում եմ Ճշմարտության ուսուցիչ դառնալ:
- Իսկ դու պատրա՞ստ ես հանդուրժել ծաղրուծանակը, օտարացումն ու սովը մինչև քառասունհինգ տարեկանդ:
- Պատրաստ եմ: Բայց ասա ինձ, իսկ ի՞նչ կլինի քառասունհինգից հետո:
- Դու ուղղակի կսովորես այդ ամենին:

[Sambitbaba]

ԲԱՆՏԸ

- Դու շատ ես հպարտանում քո ինտելեկտով, ասաց Վարպետն աշակերտին: - Դրանով դու ինձ հիշեցնում ես բանտարկյալի, որը հպարտանում է, որ նստած է մեծ խցում:

[Sambitbaba]

ՄԻԱՍՆԱՑՈՒՄ

- Ինչպե՞ս հասնել Աստծո հետ միասնացման:
- Որքան համառորեն ես դրան ձգտում, այնքան ավելի ես հեռանում Նրանից:
- Իսկ ինչպե՞ս հաղթահարել այդ տարածությունը:
- Գիտակցելով, որ ոչ մի տարածություն չկա:
- Նշանակու՞մ է արդյոք դա, որ ես և Աստված՝ մեկ ենք:
- Ոչ թե մեկ: Բայց ոչ էլ երկու:
- Ինչպե՞ս է դա հնարավոր:
- Արևը և նրա լույսը, օվկիանոսը և ալիքները, երգիչը և նրա երգը՝ մեկ չեն: Բայց երկուս էլ չեն:

[Sambitbaba]

ԵՐԿՐՊԱԳՈՒԹՅՈՒՆ


Վարպետն ասաց իրեն երկրպագող աշակերտին.

- Լույսն արտացոլվում է պատից: Ինչու ուրեմն խոնարհվել պատի առջև: Ուղղիր ուշադրությունդ լույսի ակունքի վրա:

[Sambitbaba]

ՎԵՐԱԾՆՈՒՆԴ

- Ամբողջապես մոռացիր քո անցյալի մասին՝ և կպայծառանաս, - ասաց Վարպետը:
- Ես այդպես էլ անում եմ, միայն թե աստիճանաբար:
- Աստիճանաբար կարելի է աճել միայն: Պայծառացումը՝ ակնթարթային է:


Ավելի ուշ Վարպետը բացատրեց.

- Քեզ անհրաժեշտ է ցատկե՛լ: Փոքրիկ քայլերով անդունդը հաղթահարել անհնար է:

[Sambitbaba]

ՓՈԽԱԿԵՐՊՈՒՄ


Աշակերտին, որն անվերջ քննադատում էր բոլորին, Վարպետն ասաց.

- Եթե կատարելություն ես փնտրում, ձգտիր փոխել քեզ, այլ ոչ թե ուրիշներին: Ավելի հեշտ է ինքդ կոշիկ հագնես, քան ամբողջ երկրագունդը ծածկես խալիներով:

[Sambitbaba]

ՓԻԼԻՍՈՓԱՅՈՒԹՅՈՒՆ


Մի մարդ ցանկանում էր անպայման իսկական Վարպետի աշակերտ դառնալ և, որոշելով ստուգել, թե որքանով է ճիշտ իր ընտրությունը, հետևյալ հարցը տվեց Վարպետին.

- Կարո՞ղ ես դու ինձ բացատրել, թե որն է կյանքի նպատակը:
- Ոչ, չեմ կարող, - հետևեց պատասխանը:
- Այդ պեպքում գոնե ասա՝ ո՞րն է նրա իմաստը:
- Չեմ կարող:
- Իսկ կարո՞ղ ես ասել ինչ-որ բան մահվան բնույթի և հետմահու կյանքի մասին Այն Կողմում:
- Չեմ կարող:


Հիասթափված այցելուն հեռացավ: Աշակերտները շփոթության մեջ էին. ինչպե՞ս կարող էր Վարպետն ինչ-որ մեկի առջև իրեն այդքան անհրապույր դրսևորել:
Վարպետը հանգստացրեց նրանց, ասելով.

- Ի՞նչ օգուտ նրանից, որ գիտես կյանքի նպատակն ու իմաստը, եթե երբեք նրա համը չես ճաշակել: Ավելի լավ է կարկանդակն ուտես, քան դատողություններ անես նրա մասին:

[Sambitbaba]

ՕԴԸ


Ամեն օր աշակերտը միևնույն հարցն էր տալիս.

- Ինչպե՞ս ես գտնեմ Աստծոն:

Եվ ամեն օր ստանում էր միևնույն հանելուկային պատասխանը.

- Ցանկության միջով:
- Բայց ես ծարավի եմ գտնել Աստծոն իմ ամբողջ սրտո՛վ: Ինչու՞ ես մինչև օրս չեմ գտել Նրան:

Մի անգամ Վարպետն ու աշակերտը լողանում էին գետում: Հանկարծ Վարպետն աշակերտի գլուխն ընկղմեց ջրի մեջ և որոշ ժամանակ պահեց այնտեղ: Խեղճ աշակերտը հուսահատորեն փորձում էր դուրս պրծնել:
Հաջորդ օրը Վարպետը, չսպասելով աշակերտի ամենօրյա հարցին, առաջինը հարցրեց.

- Ինչու՞ էիր այդպես դիմադրում, երբ ես պահել էի գլուխդ ջրի տակ:
- Որովհետև ինձ օդ չէր հերիքում:
- Երբ Աստված անհրաժեշտ լինի քեզ այնպես, ինչպես օդը, դու անպայման Նրան կգտնես: