Այս ձևի թեմաներում մենք գրեթե միշտ սկսում ենք, այսինչ կամ այնինչ ջան, շնորհավորում եմ, լինես երջանիկ, կենացի ու ֆռիենդսի սմայլիկներ և այլն: Եկ այս անգամ շնորհավորանքս լինի մի քիչ տարբերվող: Նախ սկսեմ այսպես.
Արտ ջան, շատ լավ ա որ դու կաս, որ կա մեր այս փոքրիկ պետությունը՝ Ակումբը, ու որ դու այս պետության կառավարիչն ես: Շնորհակալ ենք, որ վստահում ես մեզ, ու ամենակարևորը՝ որ այնպես ես անում, որ մենք էլ քեզ վստահենք: Շնորհակալ ենք, որ կարողանումես տանել մեր բոլորիս երբեմնի բողոքները, մեր կյանքի անկապագույն դրվագները, խայթոցները, անհումոր կատակները... Ուրախ ենք շատ, որ քո՝ մեր հանդեպ եղած հոգատարությունը մեծ է:
Եթե ասեմ, որ ցանկանում ենք աշխարհի ամենալավ բաներն ու որ միշտ պատրաստ ենք ինչ-որ բանով օգտակար լինելու, կարծում եմ ավելորդ է, չէ՞: Արտ ջան, կյանքումդ տեղի ունեցող բոլոր հաջողությունների ու հաղթանակների համար, իմացի´ր, որ միշտ բալետ անողներ ուեցել ես ու շարունակում ես ունենալ, իսկ մենք էլ միշտ հպարտ ենք, որ այդ հաջողությունների հասնողը մեր Արտակն է:
Ակումբում մենք ազգի նման մի բան ենք: Այստեղ ոմանք քեզ ավելի հարազատ են, ոմանք ավելիք քիչ: Մի նեղ շրջապատ էլ կա, որ նման է գրեթե ընտանիքի: Ու ինչպես ասում են, ընտանիքը դա ինքդ ես ստեղծում, որպեսզի ապրես: Ընտանիքը տեղծում ես ինքդ քեզ համար, ու դրա համար անհրաժեշտ չի, որպեսզի երակներումդ նույն արյունը հոսի, այլ անհրաժեշտ է ավելի շատ ներդաշնակություն:
Կան մարդիկ, ովքեր պնդում են, որ մենք միայնակ են աշխարհում: Կան մարդիկ, ովքեր կարծում են, որ պետք չի վստահել ոչ մեկին, ընդհուպ հարազատ եղբորը: Իսկ ես պարտավոր եմ դեմ արտահայտվելու նման սպեկուլյատիվ երևույթներին, որովհետև կան մարդիկ,ովքեր աշխարհ են գալիս, որպեսզի մեզ աջակցեն, լինեն մեր կողքին, ու այդ մարդկանց անվանում ենք ընկերներ:
Արտ ջան, մի քիչ ուշացումով....
Մեջբերել
Էջանիշներ