Վաղուց էի ուզում բացել այս թեման, բայց միշտ մի բան խանգարում էր
Ձեզ եմ ներկայացնում իմ ամենասիրելի ու ամենահոգեհարազատ երաժիշտի՝ Լյուդվիգ Վան Բեթհովենի կյանքը: Ինձ համար Բեթհովենը եղել և մնում է աշխարհի ամենատաղանդավոր երաժիշտներից մեկըՈւրախ կլինեմ, եթե կենսագրական այս տվյալներին ավելացվեն նորերը
Լյուդվիգ Վան Բեթհովենը ծնվել է 1770 թ.-ին Բոնն քաղաքում: Ծննդյան օրը ստույգ հայտնի չէ, բայց կնքվել է դեկտեմբերի 17-ին: Նրա հայրը՝ Իոհանը,պալատական երգիչ էր, իսկ մայրը՝ Մարիա- Մագդալենան, որը Կոբլենցից էր, գլխավոր խոհարարի աղջիկ: Պապը արմատները Ֆլանդրիից էին: Նա զբաղվել է այն գործով,ինչ Բեթհովենի հայրը: Հենց այստեղից է անվան մեջ ավելացել «Վան» մասնիկը:
Այս ժամանակներում ամենուր հնչում էր Մոցարտի անունը: Բեթհովենի հայրը լինելով քիչ վարձատրվող ընտանիքի հայր, վաղուց նկատելով իր տղայի տաղանդը, որոշեց նրանից երկրորդ Մոցարտ սարքել: Նա սկսեց երեխային կլավեսինի և ջութակի դասեր տալ: Սկսվում է երեխայի համար ծանր ժամանակաշրջան: Շատ հաճախ փոքրիկ փոքրիկ Լյուդվիգին արթնացնում էին ու ստիպում երաժշտական վարժություններ կատարել: Հինգ տարեկանում նա արդեն նվագում էր երգեհոն,ջութակ, դաշնամուր,իսկ ավելի ուշ՝ ալտ,ֆլեյտա: Ութ տարեկանում իր առաջին համերգն է տալիս հայրենի Բանն քաղաքում: 1870 թ-ին Բոնն է գալիս աշխարհահռչակ կոմպոզիտոր Քրիստիան Գոտլոբ Նեֆեն: Նա դառնում է Բեթհովենի իսկական ուսուցիչը: Նեֆեն անմիջապես հասկացավ, որ Բեթհովենը տաղանդավոր է: Նա ծանոթացրեց Բեթհովենին Բախի, Հենդելի արվեստի, ինչպես նաև Գեյդնայի և Մոցարտի երաժշտությունների հետ: Նեֆեի շնորհիվ է, որ Բեթհովենը գրեց իր առաջին ստեղծագործությունը վարիացիաների թեմայով: Նա այս ամենն անում էր տասներկու տարեկան հասակում դեռ բավական չէ, արդեն աշխատում էր Նեֆեի մոտ, որպես գլխավոր օգնական:
Պապի մահից հետո ընտանիքի սոցիալական վիճակը վատացավ: Բեթհովենը ստիպված էր շուտ թողնել ուսումը, թեև արդեն սովորել էր լատիներեն, իտալերեն ու ֆրանսերեն:
Հենց այս ժամանակ էլ Բեթհովենը սկսեց գրել իր առաջին ստեղծագործությունները չհրապարակելով դրանք: 1787թ.-ին եկավ Վիեննա: Նրա իմպրովիզացիաները լսելով Մոցարտը բացականչեց. «Նա կստիպի բոլորին խոսել իր մասին»: Բայց Բեթհովենն այդպես էլ գործ չի գտնում այստեղ: Իմանալով մոր հիվանդության մասին, շտապ վերադառնում է Բոնն: Մայրը մահանում է, փոքրիկ եղբայրների խնամքը թողնելով տասյոթամյա Բեթհովենին վրա: Ապա աշխատում է նվագախմբում որպես ալտ նվագող: Այստեղ հնչում էին Իտալական, գերմանական և ֆրանսիական օպերաներ:
1789 թ.-ին, չնայած իր զբաղվածությանը, ինստիտուտում որպես դասախոս էր աշխատում: Երբ Ֆրանսիայից հեղափոխականներ են գալիս, Բեթհովենը համալրում է նրանց շարքերը, գրելով «Երգ ազատ մարդուն» ստեղծագործությունը:
1792 թ.-ի աշնանը Բեթհովենը Հայդնի հետ գնաց Վիեննա նրա մոտ աշխատելու: Սակայն արդեն Վիեննայում Բեթհովենը մտածում էր, որ Հայդն իր հանդեպ այդքան էլ ուշադիր չէ: Իսկ Հայդնին մտահոգում էր Բեթհովենի և՛ ուրախ, և՛ տխուր ստեղծագործությունների հանրաճանաչ դառնառնալու փաստը, որովհետև այդ ժամանակներում լայն տարածում ունեին նման ոճի ստեղծագործությունները ( թե վերջին երկու նախադասությունները որքանով են ստույգ, չգիտեմ ): Շուտով Հայդնն Անգլիա է գնում, իր աշակերտին տալով հայտնի մանկավարժ Ալբրեիտսբերգերին: Ազատ գրելու արվեստին տիրապետելու համար Բեթհովենը սովորում է Սալերիի մոտ: Բեթհովենի կյանքի առաջին տարիները Վիեննայում նրան հասցրին դաշնակահար- վիրտուոզի կոչման:
Բեթհովենն անընդհատ հակադրության մեջ է դրել ծայրի ռեգիստրերը, լայն գործածության մեջ դնելով ոտնակը, որոշակի ակորդների առկայությամբ: Այս ոճի մեջ է գրված նրա №8, №13 և №14 սոնատները:
Շարունակելի......
Մեջբերել
Yevuk-ի խոսքերից
Ժողովուրդ ջան, խնդրում եմ, էդ «Լուսնի սոնատի» առաջին մասը էդքան մի գովերգեք, էլի: Դրանից ավելի ստանդարտ բան մեկ էլ Մոցարտի 40-րդ սիմֆոնիայի առաջին մասն է, երևի: Էդ խեղճ մարդը էնքա՜ն ավելի հանճարեղ ստեղծագործություններ ունի (էլ չասած, որ իմ կարծիքով այս սոնատը բնավ ամենահաջողներից չէ թե՛ Բեթհովենի դաշնամուրային սոնատների ցանկում, թե՛ սոնատների ժանրում ընդհանրապես):
Ես կփորձեմ շուտով մնացած սիմֆոնիաներն էլ տեղադրել, հետո դաշնամուրային կոնցերտները, 
Էջանիշներ