Օրերից մի օր

[Smokie]

- Էսքան շու՞տ այ տղա:
- Եկել եմ, որ ինձ ասես "բարի...
- ... վերադարձ գրքերի աշխարհ:
- Չգիտեմ Օմօ: Մի բան պակաս ա: Ափսոս էր կորցրածս ժամանակը: Ափսոս են էն թանկ ժամերը, որ անիմաստության վրա եմ շարունակում ծախսել: Գուցե ժամանակավոր ա, բայց լավ չի՞ լինի ինքս դադարեմ` ինչքան հնարավոր ա շուտ:
- Այ էդ արդեն դու որոշի: Սրտի և խղճի պայքար: Դու դա անում ես ինքնակամ, չէ՞:
- Դե հա: Ուղղակի "արձակուրդս" երկար ա տևել: Ես էլ միշտ եմ կարծես գլուխ պահում:
- Մի տխրի ախպեր` կյանքը հիասքանչ է: Գնահատիր ներկան ու զգա երջանկությունն ու օգուտը:
- Հա էլի` օրենքով էս օրս պիտի երջանիկ լինի ու հրաշալի ապագա խոստանա եղբայր:

[Smokie]

– Օմօօօ῀:
– Ջանաաա˜:
– Հեչ կպատկերացնե՞իր, որ էն ինչին սպասում էի էսքան ժամանակˋ ինչը կարող էր ինձ երջանկացնել, կարելի ա ասել դժբախտացրեց:
– Հմմմ: Դե թարգի, էլ ու՞ր ես ժամանակ սպանում դարդ անելով:
– Այ էդ հաստատ չեմ կարող: Ուզում եմ ես դա, էդ ինձ իրոք պետք ա: Հասկացիˋ երաժշտությունն իմ կյանքն ա: Ուղղակի էնքան ա հետաձգվել, էնպե˜ս ա կուտակվել:
- Ոչինչ, ոչ առաջին անգամն ա, ոչ էʹլ (եթե նույն կերպ շարունակես) վերջինը: Հիմա ա պահը: Լսի, գնահատի, վայելի, հասկացի ու սովորի:
– Գիտե՞ս Օմ, հաճախ մտածում եմ ի˜նչ լավ կլիներ, եթե սրանից շատ տարի առաջ կողմնորոշվեի, էս ամենն իմանայի: Օրինակˋ դու պատկերացրու 2006 թվին հենց լսեի Avalon-ը, առանց հետոյին թողնելու քաշեի Lovebugs-ի ալբոմը: Ու ընդհանրապեսˋ եթե էն ժամանակ իմանայի էնˋ ինչ հիմա գիտեմ: Ու եթե ամեն ինչ լիներ էնպիսին, ինչպիսինը հիմա աˋ երբ թվում ա թե ուշ ա, էլ չես վերադարձնի: Երբ անցյալիդ սխալների հետքը մնացել ա:
– Ու դեռ շարունակվելու ա նույն կերպ: Գտել ե՞ս քոնը: Ոնց ասում ենˋ «կպել ես՞ պիտի խաղաս»: Ու մի ափսոսա, էս ամենը ժամանակավոր ա: Դու ուղղակի արա էն, ինչ վաղուց չես արել: Վայելի էն պահերը, որոնց արդեն հասել ես: Ու մի ասա որ բարդ ա, եթե էս ստից բանից ես տրտնջում, բա հետո՞ ինչ ես ասելու այ տղա:
Համ էլ ի՞նչ գիտես, որ էն ժամանակ էլ չէիր հիասթափվի նույն կերպ՞ ոնց ստիպված ես եղել էս օրերին, շատ անգամ: Ինչի՞ ես միշտ մոռանում էդ ամենը: Ասեմ ավելինˋ եթե հիմա կան մարդիկ, ովքեր քեզ չեն հասկանում, էն ժամանակ հո ավելի վատ կլիներ վիճակդ:
– Չեմ հավատում: Չեմ ուզում:
– Դե դրա համար էլ միշտ գլուխդ նույն պատին ես տալիս: Նույն սխալը կրկնում, հետևանքը տեսնում ու դաս չես քաղում: Քո էդ հիմար հույսը շա˜տ համառն ա, չես զգու՞մ, որ քեզ վնասում ա:
– Գուցե մի օր...
– Լավ, քո հետ ամեն ինչ պարզ ա:

[Smokie]

Վերջապես պրծնում եմ օրագրային հետաձգումները: Մի տարի Օմօ, մի տարի կլինի ինչ էսպես էի անում` 15-րդ օրը նոր կարդալով:
Վաղուց, շատ վաղուց էր պետք կյանքս փոխել: Հուսով եմ էս անգամ կստացվի: Լիքը նորություններ, գործեր, դասեր, գրքեր:

Ու էլի մանկության դրվագներ:
https://m.youtube.com/watch?list=PLw...&v=q1RB5nagawU

[Smokie]

Շնորհավոր ամիսդ այ 28

Երազներ էլի: Ձգտումն էլ կա, բայց հանգամանքները հետաձգում են: Իսկ եթե էս անգամ է՞լ խաբի երևակայությունս, կսպասեմ հաջորդ հույսին ու հերթական մոտիվացիային:

Ոչինչ էլ հաստատուն չի` անցողիկ ա: Ամենահարմար պահը սկիզբն ա:

[Smokie]

Քնեել, քնեել, այնպես քնեել
Որ տեսնողը երբեք չզգա
Քո անկապ ներկայությունը

Չեմ հասկանում ինչի՞ հենց Խարկով: Ինչի՞ ա էդ ռուսական ազգանունը/քաղաքանունը ուղեղիս մեջ լռվել իր գերեզմանոցով: Նենց էլ չի, որ երբևէ լսել եմ դրա մասին, կամ կարդացել, բայց հայտնվել ա ու չի կորում: Բայց դե որ իսկապես գոյություն ունի նման բան` փաստ ա:

Rain, rain, rain in my tears,
Measuring carefully my years.
Shame, shame, shame in my mind
See what you've done with my life.

[Smokie]

- Թամբալ համբա՞լ:
- Ճիշտ հասցեով եք եկել:
- Լսել եմ քանի գնում լրջանում ա հա՞ վիճակդ: Ինչքան մեծանում ես, ավելի քիչ բանի հավես ես ունենում:
- Կա տենց ճիշտ:
- Բիձա:
- Հանգամանքների բերումով էլ չի ստաց...
- Էլ մի սկսի հա՞: Մտքիդ տեղ լինի: Պլաններդ էիր դրել առաջդ:
- Բայց ախր դու էլ գիտես Օմօ:
- Չգիտեմ ոչինչ էլ: Գոնե գիրք կարդայիր այ տղա:
- Դե գիտես` վերջապես դատարկեցի ղեկավարման վահանակը:
- Օօօ, "մեծ բան ես արել": Բա էսօր առավոտվանի՞ց ինչ ես անում այ անուղեղ:
- Օմօ, ինչ ասում ես ok ա, բայց դե... ախր դու պիտի հասկանաս: Համ էլ խի՞ ես խայտառակում:
- Էլ խայտառակվելու տեղ մնա՞ց: Կարծում ես ոչ մեկ ոչինչ չի տեսնում ու չի հասկանու՞մ` ինչ ա թե լռում են: Տեղն ա քեզ գիտե՞ս, էլ քեզ հասկանալու տեղ էլ չթողեցիր: Ու դեռ ասում ես, որ ես եմ քեզ խայտառակում:

[Smokie]

Տեսնում ես չէ՞ ինչքան միապաղաղ ա ամեն ինչ, նույնիսկ երբ փոխվում եմ: Ու էդ էլ ա հոգնեցնում:
Խիստ կասկածում եմ, որ ինձ հարմար կլինի եթե անցնեմ գլխավոր փոփոխությանը` ախր չեմ կարողանա անել էն ամենը, ինչ հիմա եմ փորձում ու անկասկած սիրում: Բայց դե մի կողմից էլ ասածս միօրինակությունը: Մի խոսքով` ես իսկապես սկսել եմ ամեն ինչից հոգնել: Ե՞րբ ա գալու էն գեղեցիկ օրը, երբ հոգնեմ էն անտերից, որ ինձ ամենաշատն ա խանգարում: Չհոգնեմ էէ, մեղմ ասած զզվեմ, խորշեմ, ա-տեմ:


Ու գիտեմ, որ ինքս էլ եմ արդեն հոգնեցրել բոլորին ի դեմս նրանց, ում մի ժամանակ քիչ թե շատ հետաքրքիր էր:

[Smokie]

Իսկ իրականում կարծես թե երջանիկ էի, որ վերադարձել ա էս էտապը:
Հա, միշտ էլ վերադառնում ա կարծես: Բայց միշտ կիսատ ու թերի:
Կորցրել եմ ինձ: Հոգնել եմ ինձանից:

[Smokie]

Կարծես խելքի եմ եկել։ Թե՞ էդ ընդամենը երեկ էր` մի պահ: Հուսով եմ չէ։
Չեմ ուշացել, բայց կորցրել եմ։ Տարիներ եմ կորցրել։
- Ցավում եմ։
- Գիտե՞ս երեկ ինչքան երջանիկ էի ինձ զգում ու անկեղծ հավատում։
- Լավ ա։
- Բա քո գործե՞րը ոնց են։
- Ի՞նձ ինչ։ Ժամանակը մենակ իմ համար ա կանգ առած, ես էլ քեզ լսելուց բացի ուրիշ ոչ մի գործ չունեմ։ Դեռ սպասում եմ, որ մեծանաս։

[Smokie]

Թարսություն ա: Երեկ շուտ քնեցի ու փոխարենը գիշերվա ժամին արթնանալուց հետո էլ ոչ մի կերպ չստացվեց:
- Կարող ա՞ հետ ես վարժվել:
- Դժվար թե:
Ի՞նչ եմ անելու էսօր, ի՞նչն ա ստացբելու, ո՞նց եմ հաջողացնելու/հասցնելու:
- Անհաջողակ:

[Smokie]

- Ասում ես խելքի ե՞ս եկել: Ու՞ր էր թե: Խելքի գալու համար դու առաջին հերթին պիտի իսկապես ամոթ ունենաս այ համբալ:
- Ես խոսքերիցս հետ չեմ կանգնում: Անելու եմ:
- Ո՞նց դու չես հասկանում, որ ուշանալու ես վերջը: Խայտառակ ձևի ուշանալու ես:

[Smokie]

- Օմ ես ինձ չեմ սիրում:
- Ճիշտ ես անում: Ով էլ քեզ իրականում ճանաչեր, կատեր: Իսկ ինձ դու արդեն զզվացրել ես գիտե՞ս:
- Այսի՞նքն:
- Ես լվանում եմ ձեռքերս: Եթե կարաս ինձնից հեռու մնա: Հոգնել եմ: Ինչ ուզում ես արա, բայց ինձ այլևս չան-հան-գս-տաց-նես: (գծիկներից հետո սրանից)
-Իսկ եթե չեմ կարո՞ղ:
- Քո խնդիրն ա: Սրանից հետո էլ ոչ մի զրույց մինչև... Չնայած չէ` մեկ ա էդ լինելու բան չի: Ես էլ ոչ մի հույս չունեմ: Ձրիակեր կառավարությունից ոչնչով չես տարբերվում` հատկապես խոստումներով: Ես ավելի շուտ կաղոթեմ էն երջանիկ օրվա համար, երբ դիմակդ վերջապես կպատռվի բոլորի առջև, քան թե կհավատամ քեզ

[Smokie]

- Հա ու մի բան էլ լավ իմացի` իզուր ես հպարտանում քո քիչ ընդունակություններով ու ճաշակով: Երբ մի օր վերջապես շուրջդ նայես` կտեսնես, որ դու ընդամենը ոչինչ ես` ամենահասարակ ո-չինչ: Ու էդպես էլ շարունակվելու է: Ավելի լավ չի լինի՞ հենց միանգամից հօդս ցնդես Սմոք:

[Smokie]

Ու էդպես բոլորը հատիկ-հատիկ ձեռքերը թափ կտան, կգնան իրանց գործին: Ո՞վ ա խելքը կորցրել, որ փորձի էդ անիմաստ ու անշնորհակալ գործը անել: Ու ու՞մ են պետք իր խորհուրդները, երբ ինքն իրան չի կարող օգնել նույն եղանակով: Երբ մոտը մենակ խոսալն ա լավ ստացվում:

Ես էլ էի հոգնել: Բայց իրականում բոլորովին այլ փոփոխություն էր պետք, որն էդպես էլ չեղավ:

[Smokie]

Շատ եմ փոխվել երևի ու շատ բան ա փոխվել էդ տաս տարիների ընթացքում: Հիմա, որ հետադարձ հայացք եմ գցում, տեսնում եմ, որ շատ էլ լավ մարդ էր/ա ու ըստ երևույթին դա առաջ էլ էի հասկանում, ուղղակի քիչ էի խորանում էդ դրականի վրա: Էն ժամանակ ամեն ինչ էլ կլիներ և վատ և լավ: Ու ամեն ինչ հասավ նրան, որ էսօր ե՛ս եմ իր հետ խոսում էդ մասին ու անկեղծանում, չնայած ամեն ինչին: Որովհետև ի տարբերություն ինձ՝ ինքը ապրում ա ներկայով ու ավելի կարևոր բաներ ա տեսնում, քան հիշողությունն ա: Որովհետև ինքը ավելի նպատակասլաց, ավելի ձգտող մարդ դուրս եկավ ու ես իհարկե ուրախ եմ իր համար: Բայց ոչ իմ:

Էս անգամ էլ էսպիսինը/նույնպիսինը եղավ վերջին խոսքս: