Երևի ճիշտն էլ էդ էր: Երբեմն պետք ա հրաժարվեմ ինքս ինձանից ու վերադառնամ ակունքներիս, չկտրվեմ արմատներիցս: Էս պարագայում դա հաստատ ավելի կարևոր էր` չնայած էնպես չստացվեց, ոնց որ պիտի լիներ:
Բայց ինչու՞ եմ հիմա էլի շարունակում նույն կերպ: Անգամ մի տեսակ ափսոսում եմ, որ կարող ա էս վիճակը ավարտին մոտենա` կարծես սովորել եմ ու դեռ շատ բաներ չեմ արել: Ինչքաաաան ավելի ու ավելի բաներ ձեռք կբերեի էս ընթացքում, ինչքան բաների կհասնեի: Ինչու՞ եմ միշտ մնում նույնը ու մենակ ցանկություններումս, երազանքներումս ու պլաններումս եմ էսպես համառ: Արդյունքում այլ ընտրանք չի մնում քան հանձնվելը:
Ստացվելու ա: Մի օր ստացվելու ա:
Պահոոոոո: Այ հենց նոր իմ էս օրագրում կար 5 հոգի՝1 անդամ (դե, էլ չասեմ, թե ով էր) և 4 հյուր: Աչքիս պետք ա ինձ լուրջ պահեմ, կարող ապատահի ինձ հետևում են:
..............................
Մեջբերել
Էջանիշներ