Օրերից մի օր

[Smokie]

Դեռ շարունակվելու ա: Հաստատ շարունակվելու ա: Միանշանակ շարունակվելեւ ա:
Երևի իսկապես ոչ քիչ դեպքերում ոչ թե թուլամորթի, այլ խելամիտի քայլ ա` հանուն շտապ ու չսպասող գործի, ժամանակավորապես հրաժարվել մեկ ուրիշ խոստացվածից: Ուղղակի արդեն էնպիսի տպավորություն ա, որ խաբել եմ էն բոլոր մարդկանց, ովքեր սպասում էին ու երևի արդեն աստիճանաբար հոգնում են ու մոռանում: Ու կարծես արդեն որերորդ անգամ դավաճանում եմ էն գործին, որը շատ հոգեհարազատ էր դարձել: Վերջինս էլ կարծես զգում ա, թե ոնց եմ վարվում իր հետ, բայց առաջվա պես ժամացույցի թևը պոկելու, պատժելու ու հիշեցնելու փոխարեն` արդեն ուղղակի ժպտում ա ու ասում` «Ժամանակի հեծանիվը քեզ միշտ էլ կարող ա ներել: Բայց հենց ինքը` ժամանակը, երբեք: Դու չես պատկերավնի, թե ինչքան արագ ա ինքը սլանում, երբ իրան վատնում ես անիմաստ»:


Ու լսիր տղա ջան, քանի դեռ չես կործանվել լիովին` լավ կանես վերջ տաս էն վատ սովորությանդ: Դու էդպիդինը չես, նման մակարդակի մարդ չես, մի իջի էդ աստիճանի: Ուղղակի թարգի` թեկուզ հանուն անընդհատ ամոթի զգացողություն չունենալու ու խղճի խայթի չտանջելու: Հանգիստ կպիր քո գործերին, պլանավորիր, պայքարիր ու... ճիշտ ա, քո դեպքում գուցե մեղմ ասած անհավատալի ա, բայց հաջողության հասիր:

[Smokie]

Վերջ: Ես այլևս չեմ հավատում ու չեմ էլ ուզում հետագայում հավատալ, որ բախտը երբ քո փոխարեն ա ամեն ինչ որոշում ու հանգամանքները հեղաշրջում ա այլ ուղությամբ` ավելի լավ արդյունքի ա բերում: Ոչ, չի կարող էդպես լինի: Քանի դեռ ես էդքաաան մեծ հույսերով սպասում էի իմ ուզած տարբերակին` չի կարող: Ես այլևս չեմ սիրում բախտի, ճակատագրի, կյանքի առաջնորդությունը: Առաջ ասում էի, որ երբ պետք ա լինում` ինքն ա քո փոխարեն որոշում ու ավելի լավն ա որոշում: Բայց էս... ախր ինձ էնքաաան ոգևորել էր, ուրախացրել էր ու հիմա` ամենավերջին պահին, էսքան պայքարածիցս հետո ամեն ինչ ուղղակի սատկացրեց` հարամ արեց: Մենակ: Պիտի մենակ լինեմ, առանց կյանքի առաջնորդության: Պիտի չթողնեմ ամեն ինչ իմ փոխարեն որոշի էդ անտերը: Ու որքան էլ բարդ լինի իմ համար, բայց արդեն կարող ա ագրեսիվ արձագանքեմ: Աշխարհի մեղադրանքներով հարձակվելու եմ էդ բախտի վրա ու հրամայելու եմ ինձ հանգիստ թողնել, այլևս չօգնել ինձ: Ամեն ինչ, ամեն ամեն ինչ պիտի մենակ անեմ, մե-նակ: Չպիտի սպասեմ կյանքի հուշումներին: Երեկվա օրն ամբողջությամբ վերացրեց հույսերս, երազներս: Մնաց հեքիաթս էլ վերացնի ու պրծ` ինձ այլևս ոչինչ չի մնա: Արդեն էդ ուղությամբ ա կարծես աշխատում: Թե՞ էս վերջինում արդեն ես եմ մեղավոր: Չէ, կյանքն ա ինձ սպառում ու հոգնեցնում: Էսօր երգի փոխարեն նկար դնենք` մանավանդ որ ավելի համապատասխան ա:

Ուզում եմ դուրս գամ կյանքի պաշտպանիչ կաղապարի միջից, որն իմ համար արդեն բանտ ա դառել: Ուզում եմ ճղեմ ու դեն նետեմ: Պետք չի ինձ էդ անտերը, պետք չի: Թեկուզ դրանից հետո ինձանից մենակ հոգիս մնա, ստվերս, բայց ավելի լավ ա համառ ստվերն առանց անճար մարդու առաջնորդության, քան թուլամորթը սրտի/ստվերի թելադրանքով գնա ու վերջում էդպես պարտվի ու ստվերին էլ պարտության մատնի: Ավելի լավ ա ստվերը անկախ լինի ու առաջ գնալով հաղթի, հաղթի, հաղթիիի: Միշտ հաղթի: - Սպասի հըլը: Ախր էստեղ ստվերը բացասական կերպար ա դառնում: Դու չպիտի... - Ձենդ կտրի հըլը ու էլ ոչ մի ծպտուն չհանես այ անկենդան, զզվելի, թույլիկ ու քո սեփականը չունեցող: Ներքին ձայն ես, կյանք ես, բախտ ես, ինչ զիբիլ ես: Հա պարզ ա` դու մարմինն ես, անճար, թուլամարթ մարմինը, իսկ ես համառ ստվերն ու հոգին: Իրականում ես չէի քեզ առաջնորդում որպես բախտ, կյանք ու ճակատագիր, այլ դու ինձ: Բայց հիմա ես գտել եմ ինձ: Ես եմ բախտը ու կյանքը: Ու արդեն ես եմ իմ առաջնորդը: Իսկ դու իմ դիմակով եկել դիմացս կանգնել ես ու դեռ փորձում ես ինձ դարձի բերել: Գնա կորի вообще, գնա քո համար ուրիշ ստվեր գտի: Ցավակցում եմ, սրտանց ցավակցում եմ էդ հոգուն: Ավելի լավ կլինի ոչ մեկին էլ չգտնես: Ախմախ:

[Smokie]

Ուղղակի ես չէի սպասում իրանից էդ բանը: Թե ինչքանով էր տպավորվել ու ինչքան էի հարգել, էդ հետագայում երևաց: Ուղղակի անմոռանալի էր: Նորովի բացահայտեցի իրան: Ինքը արեց հենց այն, ինչը սովորաբար խնդրում եմ մարդկանցից: Բայց բացի դրանից էլ ի՞նչ ազդեցություն թողեց, ի՞նչը փոխեցի իմ մեջ էդ միջադեպից հետո: Ու հիմա ես չգիտեմ, թե ի՞նչ ա լինելու հետո: Երևի արդեն կատարել եմ ճակատագրական սխալը: Ու ո՞վ գիտի, գուցե հաջորդ հնարավորությունն էլ բաց թողնեմ, երբ հայտնվի: Կնկատեմ ևս մի բացված դուռ ու էլի կկորցնեմ:

[Smokie]

Մի օր երևի ամեն ինչ լավ կլինի: Երևի ոչ էնպես, ոնց ես եմ մտածում, բայց ամեն ինչ բոլորի համար լավ կլինի:

Ես կարող եմ հիմա շատ ուրախ լինել, բայց քանի դեռ լիարժեք չի ամեն ինչ, քանի դեռ ինքս թերանում եմ ամենակարևոր հարցերից մեկում ու չեմ պայքարում, դեռ երկար ու երկար եմ սպասելու:

Ջե՛րմս: Տաքըըըըը'ս:

[Smokie]

Կուտակվել են, կուտակվել են, կուտակվեեել են:

Էս ինչքան շատ ունեմ կարդալու: Էս ինչքան բան ունեմ անելու էս տարի: Այ քեզ անսպասելի թագային փորձություններ: Հիմա արդեն կարծես տրամադրված եմ էս ժամանակահատվածը պահպանել, կամ հնարավորինս օգուտ քաղել: Իսկ սկզբից խորացած էի էն գործերիս վրա, որ արդեն լինելու էին էէէէ: Արդեն սպասում էին ինձ ու հանկարծ... Закон подлости

Հա՛, ես հավատում եմ էդ գործին, հավատում եմ դրա հաջողությանը, որովհետև իսկապես լավ ա ստացվել: Վստահ եմ, որ էս անգամ առաջ կգնա: Բայց այ մինչ էդ ինչեեեր պիտի անեմ: Հավես կլինի, եթե խորանամ գրքերի մեջ: Ֆիլմերի մեջ է՛լ ինչու՞ չէ, ցանկալիների, ոչ թե անիմաստների: Ու կարողանամ ճիշտ կառավարեմ ժամանակս:
Օրերի, շաբաթների, ամիսների կտրվածքով առաջս որևէ առաջադրանք դնել ու աշխատեեել էդ ուղղությամբ: Լուրճ աշխատել: Հետևել իմ ճանաչած մեծն նպատակասլաց, արկածասեր, դեմք աշխատահոլիկի օրինակին ու ճիշտ արդյունքի հասնել: Առաջադրանքները արդեն լիքն են տարվա կտրվածքով: Մնում ա բաժանել ըստ համապատասխանի ու ճիշտ ձևով պլանավորել ամեն ինչ:

Իսկ եթե բարեհաջող անցնի գործս... Հմմմմ, գուցեև առաջադրանքները հետաձգվեն: Առաջնայինը դառնալու ա նոր ձեռքբերումս: Լավ, եկեք դեռ առաջ չընկնենք:
Հիմա իմ մոտ զգացողություն ու գրեթե համոզմունք ա, որ իզուր չի, որ էսքան սպասելու եմ ու էս սպասելու փորձությունը ըստ արժանվույն հանգեցնելու ա վերջնական, դրական արդյունքի:

[Smokie]

Հա, շատ հնարավոր ա, որ ամենևին էլ էն ու էնպիսինը չեմ, ինչը հպարտանալու առիթ կտա ու ինչից, որ մարդիկ գոհ կմնան, բայց դե կարծես չեմ էլ ուզու՛մ որոշ հարցերում բավարարել: Չեմ կարծում, որ սխալվում եմ, բայց հոգուս խորքում անհանգստություն կա:

Էէէէ էդ չէի ուզում ասել: Weezer-ին եմ գտեեեել: Նույնիսկ կարելի ա ասել Weezer-իս: Չնայած իրականում էդ սը-ն օրինակ՝ R.E.M-ս ա, Forrest Gump-ս ա: Բայց Իիիինչ երջանկություն էր, երբ գտա մանկությանս տեսահոլովակներից մեկը: Քիչ էր մնում աթոռի հետ միասին մեջքի վրա ընկնեի գետնին:
Էդ ուղղակի նշան էր, որ ցրեմ տխրությունս ու որ կյանքը շարունակվում ա: Այո՛, մի երգը ու մի տեսահոլովակը ստիպեց մի ամբողջ երջանկություն ապրել: Ու հիմա ես ունեմ ևս մի բացահայտած խումբ:
Թեկուզև ո՛չ էնպիսինը, ինչպիսին ս-երս են: Թեկուզև տեսահոլովակը հիմա ավելի թույլը թվա, քան երևի էն ժամանակ էր: Բայց արժեր, իսկապես արժեր:


Եւ ինչու՞ որոշեցի սկսել այլ թեմայով: Ուղղակի մտքիս էր էդ պահին: Ու ուղղակի մարդ իսկապես պարբերաբար պետք ա հրաժարվի ինքն իրենից ու նայի ուրիշներին: Ախր իզուր չի է՞լի էդքան խոսում իր գրքում Սթիվեն Քովին ու էդպես ուժեղ ազդեցություն թողնում իմ վրա: Մարդ եթե ուզում ա առաջ գնա ու հաջողության հասնի, պետք ա ընտրի ամենալավ, ամենաչվնասող (դիմացինին) ու ամենաՔովի տարբերակը:

Հետաքրքիր ա, իսկ ինչպիսի՞ տրամադրությամբ մի երեք գրառումից և ավելի քան մի ամսից կավարտվի էս էջը:

Ու ինչքան լավ զգացի ինձ: Ինչքան հոգեպես բավարարված էի, ոչ թե անհանգստցած, երբ որոշեցի ու խոստացա էս շաբաթ փորձել ամեն օր գրել հեքիաթս: Մի բան գրել, մի գաղափար ունենալ: Գուցեև սխալ արեցի, որ հետո ասի՝ «լավ, գոնե աշխատանքայիններին»: Ինչևէ, կապրենք կտեսնենք, թե ոնց կստացվի: Կարևորը երջանիկ ենք:

[Smokie]

Երևի ճիշտն էլ էդ էր: Երբեմն պետք ա հրաժարվեմ ինքս ինձանից ու վերադառնամ ակունքներիս, չկտրվեմ արմատներիցս: Էս պարագայում դա հաստատ ավելի կարևոր էր` չնայած էնպես չստացվեց, ոնց որ պիտի լիներ:

Բայց ինչու՞ եմ հիմա էլի շարունակում նույն կերպ: Անգամ մի տեսակ ափսոսում եմ, որ կարող ա էս վիճակը ավարտին մոտենա` կարծես սովորել եմ ու դեռ շատ բաներ չեմ արել: Ինչքաաաան ավելի ու ավելի բաներ ձեռք կբերեի էս ընթացքում, ինչքան բաների կհասնեի: Ինչու՞ եմ միշտ մնում նույնը ու մենակ ցանկություններումս, երազանքներումս ու պլաններումս եմ էսպես համառ: Արդյունքում այլ ընտրանք չի մնում քան հանձնվելը:

Ստացվելու ա: Մի օր ստացվելու ա:

Պահոոոոո: Այ հենց նոր իմ էս օրագրում կար 5 հոգի՝1 անդամ (դե, էլ չասեմ, թե ով էր) և 4 հյուր: Աչքիս պետք ա ինձ լուրջ պահեմ, կարող ապատահի ինձ հետևում են:..............................