Ահա և տարվա ամենաերջանիկ օրդ, որի մասին էդքան խոսում էիր: Եւ ի՞նչ
Այ հիմա` ճիշտ ա դեռ ո՛չ վերջնականապես, բայց կարևորը պրծար առավոտյան և գիշերային տանջանքից: Անտարբե՞ր ես, քեզ ավելի՞ երջանիկ էիր պատկերացնում էս օրով: Ընդհանրապես օրն էիր երևի այլ կերպ պատկերացնում չէ՞: Չէէէ, դժվար թե իզուր լինի՝ երբ գա գործն անելու ժամանակը, կզգաս ոնց ա փոխվել ամեն ինչ դեպի լավը:
Ու մի մոռացիր, որ նոր ատամներդ շատ լավն ու սիրուն են, հենց դա ա ամենաերջանիկ օրվա ֆիզիկական ասոցիացիան, ո՛չ հոգեբանականը:
Գործե՞րդ: Չեն ստացվում հա՞: Բայց դե հո գիտե՞ս, որ բան չմնաց, որ գոնե հաջորդ շաբաթ՝ եթե իհարկե աշխատես քո վրա էդ ուղղությամբ, կկարողանաս անել է՛ն, ինչ ուզում ես ու անգամ գրելը քեզ չի խանգարի, որովհետև... որովհետև գոնե մեկ շաբաթով արձակուրդ ես վերցնում դրանից (իրան էլ հետը տալիս
): Կկարդաս ինչքան ուզես ու ինչ ուզես, կանցկացնես ժամանակդ ոնց ուզես ու հնարավոր ա և ավարտես կիսատ թողած գործերդ, դատարկես կուտակումներդ: Բայց էս վերջինի վրա շատ մի կենտրոնացի, թե չէ էլի չես հասցնի:
Էլի ստիպում ա միլիոն անգամ նայել առանց հոգնելու:
Թե ինչու՞ եմ շարունակում համառորեն/հիմարորեն պայքարել: Եթե մի օր համակերպվեմ ու դադարեմ՝ ամեն ինչ ոչ միայն ավելի թեթև կտանեմ, այլև ուրախ-զվարթ, գժի պես կծիծաղեմ ամեն մի ձախորդությանս վրա:
»-ին չպատասխանեմ «ուրեմն ես կյանքը չեմ սիրում
Նույնն էլ պայքարելն ա՝ եթե ի վերուստ դրված ա, որ անհաջողակ եմ, անհաջողակ եմ:
Էդ դեպքում ինչի՞ չեմ թարգում:
Մեջբերել
կյանքի ընթացքն ու տրամադրության աստիճանն էլ ա փոփոխական:
Երջանիկ եմ:
էս օրը վկա:
ամեն գնով պարապես ու չմոռանաս անգլերեն ֆիլմերի, մուլտերի ու գրքերի մասին:
Չնայած կարծում եմ սենց թե նենց դրանց էլ ես ժամանակ տրամադրելու այ թուլամորթ:
" Հեչ վեջս չի:
Էջանիշներ