Օրերից մի օր

**Smokie** · 03.03.2018, 17:14

Այ սենց երեխեքին ա մեծ ապագա սպասվում:

Ոմանց մոտ կարող ա մեծանալով հանդերձ աճի, զարգացման ու կատարելագործման փոխարեն հետընթաց լինի: Էն որ նայում են ու ափսոսանքով ասում՝«էլ առաջվանը չի»: Հուսով եմ Sina-յին դա չի սպառնում: Էսքան համառություն, հիշողություն ու հզորություն մի հատ պուճուրի մեջ: Էն որ մի դիտումով մեծին իրա ֆանատն ա դարձնում ու ստիպում բաժանորդագրվել էջին:

Աչքիս իզուր չի, որ կարծում եմ, թե մարդու հետաքրքրությունների, զբաղմունքների, նախասիրությունների ու ընդհանրապես ձևավորման ամենահամապատասխան ժամանակը մանկությունն ա:

**Smokie** · 11.03.2018, 19:11

Ուզում եմ մի բան գրել, բայց սպառված եմ:
Կուզեի էս էջը պոզիտիվ նոտայի վրա լիներ, բայց էդ ախր ինձանից ա կախված: Ես եմ մեղավոր, որ անհանգիստ եմ ու դժգոհ` իմ բնավորություն ա դա: Ավելի ճիշտ դառել ա իմ բնավորությունը: Ես ե՞մ դարձրել, թե՞...
Փաստը մնում ա փաստ` ազատությունը փողով ա: Չպիտի էդպես լիներ, բայց:

**Smokie** · 12.03.2018, 12:52

Հոգնել եմ, իսկապես հոգնել եմ ամեն ինչից:
Անջատվել ա պետք ու ռոբոտի պես ոչինչ չզգալ:
Ու թող դրանից հետո ինչքան ուզում ա ամեն ինչ մնա էնպես` ոնց որ կա: Ի՞նձ ինչ:

**Smokie** · 15.03.2018, 23:35

Ժամանակը սպառվեց: Ավելի ճիշտ հակառակը` ժամանակը եկավ/գալիս ա:

Գուցե էդ այսպես ասած անհաջողությունները նշաններ են, որ ասում են:
- Ստոպ: Կանգնի: Հերիք ա արդեն էդպես:

Ամեն դեպքերում, ես պիտի ուրախ լինեմ ու գոհ: Ամեն ինչ կարծես էնքան էլ վատ չի ընթանում, ինչքան ես կարամ պատկերացնեմ: Պետք եղած ժամանակ ինձ հաստատ կօգնեն պատահականությունները, հանգամանքները ու ընկերները: Եթե ես իմ համար աջ քաշած ապրեմ` գործերս էլ աջ կգնան: Ու արդեն ո՞րերորդ անգամ ես պիտի հասկանամ դա ու իբր թե խելքի գամ:

**Smokie** · 18.03.2018, 21:23

Ու էլի նախընտրեցի սիրտը: Նախընտրեցի երջանկությունը:

Ամո՞թ: Հը-ը: Արդեն կարծես տրամադրվել էի գրելուն` շատ ավելի գրելուն, բայց էնպես ստացվեց, որ դեռ ուրիշ հարցեր եմ ունենալու ու գործեր: Երևի չէի սպասում, բայց դե ինչևէ` հուսով եմ իրոք վերջինն ա ու 26 թիվը շատ բան կփոխի, կփոխի դեպի լավը, ուժեղը ու... ու ես շա՞տ գիտեմ էլ ինչը:

Չստացվեց էս փորձը, եթե հաջորդն էլ չստացվի` ուրեմն էդպես էր պետք: Ուրեմն հերիք ա արդեն:

**Smokie** · 18.03.2018, 22:00

Մտքափոխ.

Չէ, հաջորդ շաբաթվան պետք ա էդ փորձությունը: Պետք ա տեսնել թե ինչպիսի՞բ կլինի արդյունքն ու աճը ու պետք ա նախապատրաստվել` տեսնել թե ինչքանո՞վ ա ամեն ինչ բարդանալու դրանից հետո:
Եթե անգամ չհասցնեմ մյուս գործերս` ի՞նչ արած, խնդիր չի:

Էս դեպքում խիղճս շատ ավելի հանգիստ կլինի եղբայր:

**Smokie** · 27.03.2018, 06:21

Արդեն հավատում եմ: Թե՞ ներշնչում եմ, որ հավատամ:

Հավատում եմ, որ շուտով... կամ լավ, գոնե համեմատաբար շուտով կավարտեմ:

Դե գոնե առաջին հատորը կավարտեմ:

Չնայած դեռ ամեն ինչ կիսատ ա ու եթե իսկական հաջորդականությանը նայեմ, դեռ սկզբի մասերում եմ` առաջին արկածների մեջ:

Ու ես իսկապես սիրում եմ, ամենայն անկեղծությամբ սիրում եմ նրանց, ովքեր ինձ գաղափարներ են տալիս: Տալիս են անգամ չգիտակցելով: Ու եթե դու կարդում ես սա` հաստատ իմացած եղի, որ քեզ էլ եմ սիրում: Դու էլ ես չէ՞ իմ հերոսներից:

Ու եթե հեքիաթը օրիգինալ ա թվում ու չկրկնվող, էդտեղ էլ կա քո ներդրումը, քո մատը խառն ա:

Ու որ անհամեստություն եմ անում ու դա ինձ սկսում ա դուր գալ` էլի քո շնորհիվ ա: Դու իրոք էդ աշխարհից ես:

Դու էլ, նա էլ, նրանք էլ:

Անցած տարի էլ է՞ր թվում ամեն ինչ էդքան հեշտ: Հուսով եմ, որ չէ: Իսկ եթե թվում էր` ուրեմն վտանգ կա, որ անցած տարվա պես կհոգնեցնի, կստիպի կանգ առնել ու էլի կհետձգի` սպասեցնելով բոլորին ու կկատարվի շաբաթ օրվա բոթային մարգարեությունը:

Չես ուզում չէ՞: Ուրեմն հիմա արդեն կանգ առնել չկա: Չի կարելի:

Գործ էիր չէ՞ ուզում, համարենք թե գտել ես:

**Smokie** · 30.03.2018, 05:28

Սիրանո դը Բերժերակն էր չէ՞ ասում: Հա հաստատ: Մհեր Մկրտչյանի ամենասիրելի դերի մասին խոսելուց հենց էդ փոքրիկ հատվածն էին կտրել` պիեսի վերջին մասերում հնչող խոսքերը
"Ախ այդ դու՞ ես ով տգիտություն:
Ես հավատացած եմ, որ դու ինձ կհաղթես:
Բայց ես կռվում եմ: Կռվում եմ: Կռվուում:

"

Չես պատկերացնի հիմա ինչքան ուրախ եմ, որ չհանձնվեցի: Վստահ էի, որ ինքս իմ առջև դրած թվին չեմ հասնի, անհնար ա: Վստահ էի, որ դժվար ա լինելու ու վերջը պարտվելու եմ, բայց արդեն խոստսցել էի ինքս ինձ` հետ դարձի ճամփա չկար: Վստահ էի, որ էդ 2 օրվա 0 ամբողջով թվերից հետո, որոնք մի 1-ի չեն հասնում 13-ի մասին մտածել անգամ չեմ կարող: Բայց արդեն ուշ էր` մուշ ու մշուշ էր...

Արդյունքում 3-րդ օրվա փորձը տվեց 3,45 ու հույս ներշնչեց, որ եթե մյուս 2 օրերը էլ ավելի լավ աշխատեմ` 13-ին կհասնեմ: Հետո՞ ինչ եղավ: Դե հետո էլ 4,55: Տնաշեն քեզ վերջին օրվա համար մի քիչ ավելի քիչ մնաց հավաքելու քան էդ օրը արեցիր:

Իսկ դու առաջին օրը վախենում էիր 15 միավորի նպատակ դնել առջևդ: Չէ...էդքանը արդեն շատ ա էս մի օրվա համար`չես կարողանա, բայց դե ո՞վ գիտի ինչ կարա լինի:

Կարևորը էն ա, որ խոսքիցդ հետ չկանգնեցիր ու անիրականանալին դարձավ հնարավոր: Ու հեչ էլ բարդ չէր` ուղղակի առաջին օրերին մենակ մի բանի վրա ես ֆիքսվել ու կարծում էիր, որ այլ կերպ անհնար ա:
Ու ըստ երևույթին չես փոխելու կանոնը հաջորդ շաբաթվա համար:

Իսկ դու 2-րդ օրվա ավարտին մտածում էիր "հաստատ փոխելու եմ մյուս շաբաթ, սկի էս շաբաթ մի կերպ եմ դիմանալու":

**Smokie** · 04.04.2018, 13:07

Եթե Նիկիի ակումբային ծնունդն ա (շնորհավոր ի դեպ,)

ապա Smokie-ի ակումբային պրեմիերայի օրն էլ ա:

Պրեմիերա՞: Դե հա, ճիշտ ա մի երկու անգամ էլ էր որևէ առիթով եղել, բայց անգամ Կասկադի պարերին էդքան ակումբցիների չէի տեսել առաջին անգամ:

Ամիս ամսաթիվն էլ հիշվել ու ֆիքսվել ա օրացույցում:

Հա ի դեպ՝ չորրորդ ամիս, ամսի 4, չորեքշաբթի:

Չէ, ես իսկականից ցնդել եմ աչքիս: Երեկ լրիվ ուրիշ պլաններ ունեի էսօրվա համար՝ կարծեմ պիտի առավոտից իրիկուն աշխատեի իմ վրա չէ՞ ու հիմա ի՞նչ եմ անում:

Սա էլ բթությանս հերթական ապացույցը (ականջդ կանչի):

Հուսով եմ էսօր գոնե մի կերպ տակից դուրս կգամ ու էս շաբաթվա վերջում էլ նախորդի պես կհավատամ անիրականանալիին:

Լավ, չկա-չկա մի հատ էլ վերջում

•

Սեղմել՝ ցույց տալու համար

**Smokie** · 05.04.2018, 08:00

Ես չէի հավատում` մեղմ ասած չէի հավատում արդեն, բայց փաստ էր:

Նույնիսկ դրական արդյունքին մի ամբողջ մինուսը գումարելուց հետո էլի փոքր թիվ չէր: Նույնիսկ նախորդ օրվա խայտառակ մինուսները վերջնականապես չհարամեցին ամբողջ պլյուսը:

Հուսով եմ էս մի օրը ու մնացած օրերը ավելի պատասխանատու, ավելի լուրջ ու արդյունավետ կլինեն: Հուսով եմ վերջին պահին երեկվա պես չեմ սկսի կասկածել իմ արդարացիության ու գնահատականների օբյեկտիվության վրա:
Արդեն տրամադրվել էի, որ էս "երեքշաբթին" նախորդի պես անհաջողակ ա, ինչպես "երկուշաբթին" նախորդից բեթար եղավ` դե արի ու մի շշմի էսքանից հետո:

Փաստորեն էս անգամ հրաշքը` անիրականանալին իրողություն դարձնելու պրոցեսը շատ ավելի հեշտ էր քան ես էի պատկերացնում: Իսկ ես... ես ընդամենը հավատում էի նախորդ հրաշքից հետո:

Արդեն հաստատ գիտեի:

Բայց դե հո չպիտի՞ գլուխ պահեմ հիմա, (տպավորություն էր, որ արդեն սկսել եմ էլի):

Ու ես իհարկե հեչ չէի պատկերացնի, որ օրս կսկսի ու կավարտվի Նիկիի դասերի պես` չնայած ժամանակի սպառվելուց մի փոոոքր խախտում արեցի: Բայց դե ես էնքան էլ մեղավոր չէի` մինչ էդ ոչ էնքան իմ մեղքով անիմաստ ժամանակ էր կորել բավականին` չէի կարո՞ղ մի 6 րոպե ավելացնել 28 բառի համար, որ ամբողջությամբ կատարեի պարտականությունը:
Ու մտքովս չէր անցնի, որ Ուլուանան էլ ա գնահատում իր գործողությունները: Ես իհարկե չէի կասկածում, բայց ոչ էլ պատկերացնում էի, որ էս աստիճանի ճիշտ հասցեով եմ դիմել, երբ ուզել եմ խոսել այդ մասին: Ուղղակի ես ոչ թե տետրում եմ գրում, այլ կոմպում, թե չէ հիմա հազարումի տետր սպառված, խզբզված կլիներ:
Էլ չեմ խոսում ենթադրելի շիլաշփոթի մասին` էն որ դե արի ու տարբերի... թարմացվող կանոնները ու՞ր են, խմբագրվող ցուցակը ու՞ր ա, որտե՞ղ ա ուղղակի մեկնաբանություն ու որտե՞ղ ա գործողություն գրված... աաաաաա

Պատկերացրեք էդ ամենը դպրոցական դասատետրերի պես առանձնացնեի ըստ իրենց պաշտոնի, կամ աշխատանքի:

Վայ իրականում հենց էդպես եմ արել, ուղղակի տետրերի փոխարեն word.doc-եր են: Եւ իմ սիրելի ընկեր Պետը, շարքային Հետևիչյանը, պարոն Մեկնաբանը, Հաշվապան ու Ցուցակապանը (վերջին երկուսը նոր անվանակոչվեցին)

միշտ ինձ հետ են`անսպառ ու անդավաճան:

**Smokie** · 08.04.2018, 00:04

Չէ բայց ինչ հիմարն եմ ես եղել: Իսկականից ինչ հիմարն եմ ես եղել, որ հիմա եմ ուշքի եկել: Երբ ամեն ինչ իրոք մենակ քեզանից ա կախված` էդ գուցե էնքան էլ վատ չի, արդյունքում կասկածում ես, որ գուցե մի օր էլ կբռնես ու կսկսես անամոթաբար քեզանով բացահայտ հպարտանալ: Մեղմ ասած հպարտանալ:

**Smokie** · 09.04.2018, 11:35

Աչքիս շուտ ուրախացա...
Կարող էի էէէ, կարող էի դա ընդունել որպես նոր փորձություն, որպես պատասխանատվության ու կամքի ուժի զարգացման առիթ: Բայց փոխարենը որոշեցի որոշակիորեն գլուխ պահելու ու թեթևանալու առիթը բաց չթողնել: Չգիտեմ, վախենամ թե ամբողջ արածս ջուրը գցեմ, բայց դե... ինչպես միշտ որոշեցի անել էն՝ ինչ սիրտս ա թելադրում: Գոնե էս անգամ դրական հետևանք թողնի: Կապրենք կտեսնենք...

**Smokie** · 11.04.2018, 18:59

Հանգամանքները կամ մի կերպ համբերում են՝ մտքում խոստանալով, որ հետո պատժելու են, կամ ցույց են տալիս, որ ինձ իրոք կարելի էր վերցնել մեկ շաբաթյա արձակուրդ: Չնայած էլի չեմ հասնում ուզածիս ու հետ եմ մնում: Մյուս կողմից էլ մի տեսակ անսովոր ա արդեն, բայց իմ խղճի խայթն ըստ երևույթին շատ փոքր ա:

Լավ, ինչևէ, ինձ մնում ա հիշել մի քանի պլաններ ու հնարավորինս իրագործել դրանք:

**Smokie** · 16.04.2018, 20:51

Ու նորից առիթ, նորից հանգամանքներ ու չնայած պլաններն ուրիշ էին` ամեն ինչ ինքնաբերաբար այլ կերպ ընթացավ էսօր:
Չգիտեմ թե ի՞նչ ա լինելու հետո, ո՞նց ա դասավորվելու, ի՞նչ եմ հասցնելու ու ինչի՞ց եմ հետ մնալու, բայց մեկ թվում ա թե սրտովս են էս զիջողությունները, մեկ էլ կարծես լավ ստիմուլ են տալիս նոր գաղափարներն ու ոգևորվածությունները:

Ամեն ինչ կախված ա միայն ինձանից: Գիտեմ` երևի էլ չի կարելի հետաձգել, բայց ոչ էլ վստահ եմ, որ կդիմանամ:

**Smokie** · 17.04.2018, 20:54

Վերջին շաբաթ: Էս անգամ արդեն հաստատ ա: Հենց ժամանակը գա՝ առնվազն մինչև էն կարևոր օրը՝ (ուղիղ 2 ամսվա չափ), ոչ մի գլուխ պահոցի, ոչ մի երես առնոցի:

Մնաս բարով թիվ 31:

Ի՞նչ խոսք, դու ինձ ահագին օգնել ես էս ընթացքում:

Խոստանում եմ՝ մինչև չսկսեմ ավելի լուրջ մոտենալ գործերին, հաջորդը չի բացվի: Չի բացառվում նաև, որ դա կլինի հենց էս շաբաթ, թե չէ ի՞նչ իմանաս, մեկ էլ տեսար էնպիսի բան եղավ, որ չդիմացա:

Աչքիս իսկականից հատորիկների տարբերակը կիրառեմ, եթե էդ աստիճանի ամաչում եմ: