Դաշնակ Դրոն էլ մեծ մեծ բռթում էր թանապուրի մեջ հացի կտորները, երբ ռսները մի հատ Մոսկվայում ծյուկ արին, ու ով որ չալարեց էն թվերին,. բռնեց ու մեզ հաղթեց:Astgh-ի խոսքերից
Այո
Ոչ
Դժվարանում եմ պատասխանել
Դաշնակ Դրոն էլ մեծ մեծ բռթում էր թանապուրի մեջ հացի կտորները, երբ ռսները մի հատ Մոսկվայում ծյուկ արին, ու ով որ չալարեց էն թվերին,. բռնեց ու մեզ հաղթեց:
Այո, ունի
Ես քվյարկեցի «Դժվարանում եմ պատասխանել», պատճառը հետեւյալումն է, վերջին տարիներին Հայաստանում ռուսական ազդեցություն օր օրի ավելի է ուժեղանում. Հատուկ ծառայությունների աշխատասենյակներում սկսել են Ձեռժինսկու նկարները փաքցնել: Սերժիկը դեռեւս Պ նախարար եղած ժամանակ հայտարարում էր որ ՀՀ նախարարություններից միայն ԱԱՆ-ն է պատվով կատարել իր վրա դրված բոլոր պարտականությունները: Եվ սա այն մարմնի մասին, որի օրոք «Հոկտեմբերի 27» իրականացվեց: Մոսկովից պաշտոնյաներ են գալիս ու հենց այդ գերատեսչությանն են գովեստի խոսքերի առժանեցնում... Այս ամենի մեջ ես մեծ վտանգ եմ տեսնում, վտանգ ընդեմ Հայաստանի Հանրապետության գոյության դեմ:
քո բերած օրինակը այժմյան իրադրության հետ համեմատելի չէ
այն ժամանակ մենք պատերազմի մեջ էինք թուրքերի դեմ, Հայաստան մտավ կարմիր բանակը:
Ավելի շուտ գաղափարական ինչ-որ կռիվ էր, մենք էլ ահավոր իրադրության մեջ էինք... շատ ծավալուն թեմա է, գուցե ուրիշ թեմայի շրջանակներում այս մասինք խոսենք, իսկ այս պայմաններում հարցը ուրիշ է...
բայց մեկ է, Ադրբեջանը նույնիսկ ամենամեծ ցանկության դեպքում մեզ հաղթել չի կարող, իհարկե, ռիսկը շատ մեծ է, բայց ... եթե տերությունների վարած քաղաքականությունից <<նավթի հոտ չգա>> /շատ ծեծված արտահայտություն/, ուրեմն լավ կլինի
ադրբեջանցին կամ ավելի ճիշտ՝ թաթարը, վախկոտ տարր է, իսկ մեր թերությունը այն է, որ մենք զարթնում ենք միայն երբ դանակը ոսկորներիս է հասնում
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
Ամենավախկոտ շակալները հաղթում են նույնիսկ առյուծին, երբ շատ են լինում, իսկ առհասարակ պետք է հիշել, որ տերտերը ամեն օր գաթա չի ուտում, իսկ հայերս էլ մի երևելի հաղթող ժողովուրդ չենք, մի անգամ Ղարաբաղի պատերազմում ենք հաղթել, մի անգամ էլ Ավարայրի ճակատամարտում բարոյապես։ Մնացած դեպքերում պարտվել ենք, Տիգրան մեծից էլ չխորանանք, դրա վաղեմության ժամկետն անցել է։քո բերած օրինակը այժմյան իրադրության հետ համեմատելի չէ
այն ժամանակ մենք պատերազմի մեջ էինք թուրքերի դեմ, Հայաստան մտավ կարմիր բանակը:
Ավելի շուտ գաղափարական ինչ-որ կռիվ էր, մենք էլ ահավոր իրադրության մեջ էինք... շատ ծավալուն թեմա է, գուցե ուրիշ թեմայի շրջանակներում այս մասինք խոսենք, իսկ այս պայմաններում հարցը ուրիշ է...
բայց մեկ է, Ադրբեջանը նույնիսկ ամենամեծ ցանկության դեպքում մեզ հաղթել չի կարող, իհարկե, ռիսկը շատ մեծ է, բայց ... եթե տերությունների վարած քաղաքականությունից <<նավթի հոտ չգա>> /շատ ծեծված արտահայտություն
ադրբեջանցին կամ ավելի ճիշտ՝ թաթարը, վախկոտ տարր է, իսկ մեր թերությունը այն է, որ մենք զարթնում ենք միայն երբ դանակը ոսկորներիս է հասնում
Si vis pacem, para bellum
Աստղ ջան
Անբողջ հարցը հենց դա է, որ մենք ունենք կամ ուզում էինք ունենալ պետություն: Իսկ պետությունը իր ազգաբնակչությանը պաշտպանելուց եթե հիմք ընդունի, որ թաթարը վախկոտ ա իսկ հայը քաջարի, ապա վայն եկել ա ու տարել էտ պետությանը: Ինչ և դիտարկվում ա հիմի: Վայը, այսինքն ռուսը եկել տեր ա դառոլ ամեն ինչին մեր երկրում:
Իսկ այս տարբերակում հավատա, որ իմ համար նույն հաշիվն ա, ռուսն ա մեր ատոմակայանը ու էներգետիկան ու կապը տնօրինում թե մոնղոլիայի օսմանները:
Ի տարբեևրություն մեզ, ազերիների պետությունը այժմ ըստը իմ կարդացածի ու դիտածի, ավելի ամուր է կանգնած ոտքերի վրա ի հաշիվ նաև նավթի, ու այժմ առավել քան երբևէ ազերիները ուժեղ են որպես պետություն:
Շախմատի վերջին օլիմպիադան մոռացար:
Իսկ ամենակարևորն այն է, որ մեր քաջարի ժողովուրդը չի կարողանում էսօր մեր վզին նստած մի քանի գեղցի տականքի հաղթել ու ռադ անել, ու՞ր մնաց որ դեմներս մի քիչ լուրջ ուժ կանգնած լինի:
Հայերը ընդհանուր թշնամու դեպքում միավորվում են: Հենց թշնամի չկա՝ իրար բուկ են կրծում, նենց որ արտաքնինի բանը խեր ա: Այ ներքին թշնամուն ա անհնար հաթել, ստեղ կարծիքներն ու կողմնորոշումները կիսվում են:
էսպես չի մնա
Ապեր, հայերն արտաքին թշնամու առկայության դեպքում էլ են իրար կոկորդ կրծում և այն էլ մեծ հաճույքով, դրա ապացույցը մեր պատմությունն է. իսկ ներքինը թշնամի չի դա մենք ենք... ես ազգական ունեմ որ կարծում է թե Մարտի 1-ը բնականորեն այդպես էլ պետք է լիներ....ու էդ արյունը իմ երակներում է.... մեր ժողովրդի մի զգալի մասը ԼՏՊ-ի ու ՍՍ-ի տարբերությունը չի տեսնում...մեր տաղանդները մեր հողի վրա չեն աճում էս էլ արդեն ինչքան ժամանակ է...դե գնա ու դրանց թշնամի համարի, վախենամ մեծամասնություն լինեն:
Ոնց որ գրածս շարունակած լինես:
Այ էդ ա իրականությունը, որը մենք չենք տեսնում, կամ չենք ուզում տեսնել, կամ տեսնում ենք, բայց չտենալու ենք տալիս:
էսպես չի մնա
էլմո, ախպեր, բայց մարդ կա տեսնում ա, ու ձեռները ծալած նստած ա, մարդ էլ կա ուզում ա մի բան անի
Վերջին խմբագրող՝ Տրիբուն: 24.12.2008, 15:44:
Բայց մեկ ա չի կարում չէ՞:
էսպես չի մնա
Բայց եթե ձեռները ծալած չնստի, հավանականությունը, որ մի բան կփոխվի ավելի մեծ է, քան եթե ընդհանրապես ոչ մի բան չանի, չէ՞:
Դիվի ջան, քաղաքականության իրացնելու մեջ տարբեր նյուանսներ կան. մեկն էլ ցույց տալն է, որ մենք ավելի ուժեղ ենք, մենք ավելի լավն ենք: Դա ավելի ճիշտ չի, քան թե ներշնչենք ժողովրդին, թե մենք թույլ ենք, մենք հաղթելու տարբերակ չունենք?... սա ազգային հզորություն հասկացության ոչ նյութական բաղադրատարրերից է:Աստղ ջան
Անբողջ հարցը հենց դա է, որ մենք ունենք կամ ուզում էինք ունենալ պետություն: Իսկ պետությունը իր ազգաբնակչությանը պաշտպանելուց եթե հիմք ընդունի, որ թաթարը վախկոտ ա իսկ հայը քաջարի, ապա վայն եկել ա ու տարել էտ պետությանը: Ինչ և դիտարկվում ա հիմի: Վայը, այսինքն ռուսը եկել տեր ա դառոլ ամեն ինչին մեր երկրում:
Իսկ այս տարբերակում հավատա, որ իմ համար նույն հաշիվն ա, ռուսն ա մեր ատոմակայանը ու էներգետիկան ու կապը տնօրինում թե մոնղոլիայի օսմանները
Ի տարբեևրություն մեզ, ազերիների պետությունը այժմ ըստը իմ կարդացածի ու դիտածի, ավելի ամուր է կանգնած ոտքերի վրա ի հաշիվ նաև նավթի, ու այժմ առավել քան երբևէ ազերիները ուժեղ են որպես պետություն:
Բայց այս գիծը ամենևին չի նշանակում, որ մենք թերագնահատում ենք թշնամուն ու նրա հնարավորությունները. ես նշել էի մեր ազգերին բնորոշ գծերը՝ վախկոտությունը /թաթար/ և հանդուրժողականությունը /հայ/: Մեր համար լավ է, որ իրենք վախկոտ են, իսկ վատ է, որ մենք ենք հանդուրժող. մեզ ասել են՝ սենց պետք է լինի, ենթարկվել ենք. հիմա էլ Ռուսաստանն է ասում, թե ինչը ոնց պիտի լինի մեր երկրում, և մենք շարունակում ենք ենթարկվել
Պետք է ուժերի հավասարակշռություն մտցնել մեր երկրում. ոչ Ռուսաստանը պետք է հեգեմոն լինի, ոչ էլ Արևմուտքը
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
Եթե հաղթում են, ուրեմն առյուծը այլևս այն առյուծը չի կամ արդեն առյուծ չի
Մեր ազգը այդքան ցածրացնել էլ պետք չի. լավ էլ հաղթող ժողովուրդ ենք, ուրիշ հարց է, որ միշտ քնած ենք
Արցախի պատերազմում տարած հաղթանակն էլ իմ խոսքերի ապացույցն է, որ մինչև դանակը չի հասնում ոսկորներիս, ուշքի չենք գալիս. ես չեմ պատկերացնում, թե սերժիկը էլ ինչ պիտի անի, որ էս քնած ժողովուրդը դուրս գա ու պահանջի հրաժարական
Տիգրան Մեծին չեմ ընդունում որպես չգիտեմ ինչ տիրակալ. այնքան պարզունակ սխալներ է թույլ տվել, որ դրանցից էլ օգտվել է Հռոմը և պատժել. ինքը իմ համար չափանիշ չի
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ