Անվերնագիր

[Cindrella Man]

Քո երակներում գարուն է հոսում,
Քեզ սառն են կոչում անգիտակցաբար,
Քեզ խուլ են կոչում, երբ դու չես լսում,
Երբ գազանները մորթում են իրար:

Քո մտքում միայն ժամեր են կիսվում.
Քեզ շտապ են կոչում անգիտակցաբար,
Քեզ համր են կոչում, երբ դու չես խոսում,
Երբ իրականում ոռնում ես անլար:

Քո արևելքում երկինքն է ծաղկում.
Խավար են կոչում անգիտակցաբար,
Երբ դու չես նայում, քեզ կույր են կոչում,
Երբ տեսնում ես միշտ դեմքերը տկար:

Քեզ գիտակցաբար կոչում են խելառ,
Դու կես գիտակից ժպտում ես նրանց,
Քեզ բիրտ կկոչեն երբ դու դուրս եկար,
Դու լու՜ռ, ժպտալով հեռացիր անդարձ...

[Cindrella Man]

Ու նորից երազներս տալիս եմ քամուն,
Դու` դանդաղ քայլեր, ես` խելառություն:
Երազս` քամուն, խելքս` նոր երգում.
Նորից նոր մտքեր,նորից նոր գարուն:

Արթուն կարոտներս տալիս եմ այգուն,
Դու` գունեղ պատկեր, ես` կանաչ արյուն:
Կարոտս` այգուն, արյունս հողում,
Նորից տունը իմ, հարազատ գարուն:

Սերը իմ այրված տալիս եմ տարուն,
Դու` փակված մի դուռ, ես` հերոս անտուն:
Սերս` հին տարուն, տունս`հույսերում.
նորից հույսը լուռ, անցավոր գարուն:

[Cindrella Man]

Բոլորիդ շնորհակալ եմ

[Cindrella Man]

Հրաժեշտդ արդեն տարի է կիսել:
Քեզ էլ չեմ հիշում, բայց չեմ մոռացել,
Էլ սերդ չկա, անունդ է շրջում
Գիշերվա մեջ, երազներում:

Դու ինձ չես հիշում ուրիշի գրկում:
_Ների'ր, թե կարող ես,_ ու էլ ի՞նչ տրտում:
Հիշում եմ տաք շունչդ,_ Քոնն եմ սիրելիս:
Ներել են շուրթերս, չի ներում հոգիս:

Բայց անցնում են օրերն ինչպես խոստումները,
Քո մերձ քայլերիից մնում են հետքերը,
Դու գտար քեզ կրկին ուրիշ աչքերում,
Աչքերդ թողիր վերք իմ հուշերում:

[Cindrella Man]

Ինչ-որ կարոտ կա օտարության,
Ոչ գիտակցական, էնպես՝ բնական,
Ինչ-որ շատ են մատներս սառում
Անգիտակից այս գիշերում:

Հոգիս ավիրում է մի կեղծ փշալար,
Մի սուտ մայրամուտ ձմեռվա կեսին
Գունատ երկնքում մեղքերից արդար,
Աչքերս այրում է մի կեղծ լուսարար:

Հոգնում են մտքերս ճկվել երթի տակ,
Հարցեր հիմնավոր ու աննպատակ,
Կյանքը պարզ է միշտ, այդ մենք չենք շիտակ.
Երբ ապրում ես լուռ, դառնում ես կատակ:

[Cindrella Man]

Քեզ՝ կեսգիշեր, երկար գիշեր,
Որ չքնես, որ օրորվես երազի պես:
Երազս՝ քեզ, որ քեզ տեսնես:
Տեսնես ինձ պես, տեսնես՝ արբես:

Քեզ՝ մերկ գիշեր ու լապտերներ,
Որ ամաչկոտ, հեզ լույս տան քեզ:
Իմ լույսը՝ քեզ, որ քեզ տեսնես.
Տեսնես ինձ պես ու ճանաչես:

Քեզ՝ գիշեր թաց, քեզ՝ գիշեր բաց,
Որ խենթանաս ու արտասվես:
Արցունքիս մեջ իմ խենթը՝ քեզ,
Որ ինձ տեսնես, տեսնես քեզ պես: