Ողջո՛ւյն
Բարև
Ինչպե՞ս ես
Լավ, մերսի, դո՞ւ
Ես էլ… Դեհ, երևի սկսենք, բայց նախօրոք ասեմ, որ առաջին անգամ եմ էսպես «գլխիցս մեծ» գործ բռնել, հետևաբար՝ պիտի օգնես, միասին հաղթահարենք
Հարց չկա Լուս ջան, պետք ա, մի երկու հարց էլ ես կտամ
Հարցը հարցը չի գնացի՛նք. Երբ լսում ես դրվատանքի խոսքեր քո հավասարակշռության մասին, մտքանալիզ չե՞ս անում՝ կա՞ արդյոք ներսումդ անկանոնություն, աններդաշնակություն:
Ճիշտն ասած՝ ես իրականում այնքան էլ հավասարակշված չեմ, մանավանդ վերջին տարիներին: Երբեմն ստացվում է թուլացնել նյարդերս ու ձևացնել, որ ոչինչ չի կարող ինձ հունից հանել: Այսինքն՝ լսեմ կողքից դրվատանքի խոսքեր թե չէ՝ ես գիտեմ, որ այնքան էլ հավասարակշռված չեմ, ուղղակի շատ հաճախ գիտակցությունս հաղթում է ու կարողանում եմ ինձ զսպել, կառավարել, արդյունքում էլ շրջապատի մոտ առաջանում է նման կարծիք:
Ինչպիսի՞ն պիտի լինի մարդ, որ արժանանա վստահությանդ:
Շատ դժվար է, վերջերս սխալվել եմ մի քանի հոգու հարցով, այսուհետև՝ ավելի դժվար է լինելու: Կոնկրետ չափանիշ չկա, բայց կա մի մարդկային տիպ, որ շատ շուտ եմ հասկանում՝ տվյալ մարդն այդպիսին է թե ոչ. դա կեղծավոր մարդկային տիպն է, ու իր տարատեսակներից մեկը՝ ցանկացած իրավիճակից մի օգուտ քաղելու, ցանկացած մարդու մի քիչ գոնե շահագործելու մոլուցք ունեցող մարդկային տիպը: Այսպիսի մարդկանց ոչ մի կերպ չեմ կարող վստահել: Բայց որպես գաղտնիք ասեմ, որ եթե տվյալ մարդը չվստահելու առիթ չի տվել, ուրեմն ցույց եմ տալիս, որ վստահում եմ, մինչև համոզվեմ, որ արժեր, կամ մինչև չվստահելու առիթ տա, այսինքն՝ վստահում եմ, բայց զգուշանում
Հոս, ավելի շատ ֆիզիկակա՞ն, թե՞ մտավոր ունակություններդ են երևում:
Երկուսն էլ թաքցված են տվյալ պահին որի կարիքը որ զգացվի՝ չեմ զլանա ցույց տալ, բայց մտավոր ունակություններս ավելի խորն են թաքցված, և, անհրաժեշտության դեպքում անգամ, երբեմն չեմ կարողանում ցույց տալ:
Քեզ համար ինչ է կյանքի դժվարությունը, կյանքի ինչ-որ էտա՞պ, թե՞ փորձություն Աստծո կողմից:
Կյանքի դժվարությունը ինձ համար կյանքի իմաստն է: Ավելի ճիշտ՝ էդ դժվարությունները հաղթահարելն է կյանքի իմաստը: Առանց դրանց անիմաստ կլիներ մի տեսակ... Չգիտեմ, էդ ինձ համար ոչ թե փորձություն է, այլ հաճույք, որովհետև դժվարությունը հենց ինքը կյանքն է, իսկ կյանքը, ինչպես ասում են, լավ բան է
Դու սիրում ես կյանքն իր դժվարություններով Ո՞ր դեպքում ես համաձայն «Տարին մեկ անգամ, բայց տեղը տեղին» արտահայտության հետ… ծննդյան արարողությունները մոռանանք
հա, հենց այդպես… նայած թե ինչը… ավելի շուտ՝ չէ… Թող լինի տարին մի քանի անգամ (թե քանի անգամ՝ կախված թե ինչի մասին է խոսքը), ու տեղը տեղին, այ դա իմ սրտով է
Երբևէ ինքդ քեզնից հիասթափվե՞լ ես…
Այո, ու բավականին հաճախ, վերջին անգամ կարծեմ՝ երեկ, բայց էդ չի նշանակում որ վատ կարծիքի եմ իմ մասին, ուղղակի ձգտում եմ ավելի լավը դառնալ, ոչ թե ցույց տալ շրջապատին, որ ավելի լավն եմ քան կամ, այլ դառնալ ավելի լավը ու որ շրջապատը դա տեսնի, առանց իմ ցույց տալու…
Փաստորեն ջանք ես թափում լինել, այլ ոչ թվալ, իսկ հիասթափությունները կարծում եմ վատ իմաստով արարքների չեն մղում:
Որո՞նք են քո բնավորության կայուն գծերը…
Վատ արարքների չեն մղում իհարկե, նմանատիպ հարցերը լուծում եմ հանգիստ ու խաղաղ մենակության մեջ հավատարմությունը կարծում եմ ամենակայունն է. սկզբունքներիս, զգացմունքներիս ու հայրենիքիս նկատմամբ հավատարմությունը: Ու մեկ էլ նվիրվածությունը: Կայուն գիծ է նաև, ինչու ոչ, ալարկոտությունը, որի դեմ առայժմ անօգուտ պայքարում եմ…
Ա՜խ դու ալարկոտ Կարևորը մոռացկոտ չես ոմանց նման
Առանց հետևանքների մասին մտածելու քայլեր անո՞ւմ ես՝ ենթարկվելով որոշակի ազդակների, ասենք` ներքին ձայնի…
Հիմնականում՝ չէ, որովհետև կարծում եմ՝ մտածելն ավելի կարևոր է: Իսկ կարևոր որոշումներ ընդունելուց առաջ հնարավոր է շատերից խորհուրդ հարցնեմ, բայց վերջում իհարկե ինքս կայացնեմ որոշում՝ հաշվի առնելով տրված խորհուրդներն այնքանով, որ որոշ մտքերի գուցե ինքս չէի հանգել, բայց համաձայն եմ Ինչ խոսք, երբեմն անում եմ չմտածված քայլեր, ու լավ է, որ մինչ այժմ խուսափել եմ վատ հետևանքներից:
Անխոս` լավ է,, բայց լինո՞ւմ են դեպքեր, երբ հայտնվես սրված հարաբերությունների կենտրոնում:
Չգիտեմ ինչքանով ես նկատել, ես Ակումբում թշնամիներ չունեմ, նույնը նաև համալսարանում, նույնը եղել է բանակում: Ուղղակի կան մարդիկ, ում հետ չեմ շփվում ու վերջ: Չեմ սիրում կոնֆլիկտներ: Բայց դե կոնֆլիկտի գլխավոր գործող անձի դերում էլ եղել եմ իհարկե, բանակում՝ վերջին անգամ...Ու մեկ էլ 5-րդ դասարանում: Դա իսկական փորձաշրջան էր ինձ համար՝ նոր էինք Գյումիից տեղափոխվել Երևան ու մեղմ ասած ինձ լավ չընդունեցին, բայց դե կարողացա դուրս գալ էդ աննախանձելի իրավիճակից՝ անընդհատ կոնֆլիկտների մեջ էի բակում, դպրոցում ու մնացած բոլոր տեղերում:
Երկրորդ իրավիճակում քեզ լավ եմ հասկանում… ու չեմ հասկանում շրջաններից տեղափոխվածների հանդեպ ոչ ճիշտ վերաբերմունքը, բացարձակ… ես այդպիսին չէի լինի:
Հոս, ուզում եմ մի քիչ էլ աղջիկների թեմային անդրադառնալ
սպասում եմ ինչքան էլ որ էդ թեման մի տեսակ… չգիտեմ…
շարունակելի
Էջանիշներ