User Tag List

Էջ 3 5-ից ԱռաջինԱռաջին 12345 ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 31 համարից մինչև 45 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 74 հատից

Թեմա: Ակումբի հյուրը. հարցազրույց Հրանտ Տէր-Աբրահամեանի հետ

  1. #31
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,406
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Հրանտ Տէր—Աբրահամեան-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ես հիմա մ հատ շատ անսպասելի հղում տամ: http://hhk.am/amsagir/hhk_n8.pdf : Սա Հանրապետական ամսագրի 8-րդ համարն է, որտեղ 3-րդ էջից իմ հոդվածն է Ավարայրի թեմայի շուրջ: Հոդվածը չեմ վերընթերցել, կարծում եմ, այսօր շատ բան կփոխեի (2003-ին է գրված), բայց ենթադրում եմ, որ էդ հարցի շուրջ ընդհանուր գծերով տեսակետս նույնն է մնացել: Կարճ հոդված է, կարծում եմ արագ կկարդացվի:
    Որպեսզի միանգամից կանխեմ, բա ի՞նչ գործ ունեիր Հանրապետական ամսագրում, տղա ջան, օրինական հարցը, ասեմ, որ ամսագրի խմբագրի՝ Լալայան Մուշեղի հետ ծանոթ էի դեռ 1999-ից երբ ինքը Ազգայնական ակումբի ղեկավարն էր, ես էլ շատ ավելի դասական ազգայնական հայացքներ ունեի քան այսօր: Ակումբը տպում էր Դարձ ամսագիրը, ուր ես նյութեր էի գրում համապատասխան ոճի: Դրանց մեծ մասը ես այսօր պարզապես կարգելեի, չնայած կյանքիս էդ շրջանը դրական երանգն երով եմ հիշում: Հետո Մուշեղը վերադարձավ Հանրապետական ու սկսեց տպել նույնանուն ամսագիրը: Առաջին մի քնաի համարներում ես էլ գրեցի, չնայած հայացքներս այն ժամանակ էլ ընդդիմադիր էին, բայց ամսգարւոմ որեւէ ներքաղաքական թեմա չկար ու գրողներն էլ հաճախ հարգի եւ նորմալ մարդիկ էին: Սա էսպես:

    Դառնալով Ավարայրի թեմային ավելացնեմ, որ հաղթանակ թե պարտություն հարցի պատասպանը լավագույն տվել է Եղիշեն: "Որովհետեւ նոչ թե մի կողմը հաղթեց, եւ մյուս կողմը պարտվեց, այլ քաջերը քաջերի դեմ դուրս գալով՝ երկու նկողմերն էլ պարտություն կրեցին: Բայց որովհետեւ Հայոց զորավարն ընկել էր մեծ պատերազմում, այնուհետեւ էլ ոչ ոք գլխավոր չկար, որին հենված ժողովեին մնացած զորքը": Զուտ ռազմական առումով կարծում եմ այստեղ ամեն բան ճշգրիտ է նկարագրված: Ինչ վերաբերում ա բարոյական հաղթանակ եզրին, ապա դա նոր ժամանակների պատմաբանների ստեղծածն է եւ ո՛չ Եղիշեի, ո՛չ էլ առավել եւս Վարդան Մամիկոնյանի, ո՛չ էլ մեզ իբր բնորոշ ինչ որ "մենթալիտետի" բնորոշ բան է: Ես փորձել եմ պարզել ե՛րբ եւ ո՛վ է առաջինն այդ գնահատականը առաջ քաշել, ցավոք չեմ հաջողել, բայց մի վարկած ունեմ: Դա փոխառություն է "նրավստվենայա պոբեդա" ռուսական արտայատության, որը ռուսները օգտագործել եւ օգտագործում են Բորոդինոյի ճակատամարտի վերաբերյալ: Դրա համար բոլոր փորձերը վերագրել միջնադարյան հայերին այն ինչից նրանք տեղյակ չէին անմտություն են:

    Մյուս առումնորեը՝ ոչ ռազմական հոդվածումս կան, առանց դրանց ըստ իս անիմաստ է քննարկել այս խնդիրը: Ի վերջո զուտ ռազմական առումոը այսօր հետաքրքրիր չէ: Առհասարակ մեզ մոտ հիմա սենց մի մոտեցում է մոդայիկ: Ով ուզում է "առաջադեմ" երեւալ սկսում է կպնել հայոց պատմությանը: Վերցնում է դասագրքային մատուցումը եւ բառացի հակադրմամբ փորձում է ստեղծել "առաջադիմական" դիրքորոշում: Հատկապես Ավարայրի հարցում այս մոտեցումը շատ տարածված է: Իրականում սա լուրջ մոտեցում չէ, որովհետեւ նման հարցերում տեակետ ձեւակերպելու համար պետք է առնվազն սկզբնաղբյորներ կարդալ եւ հաշվի առնել կոնկրետ պատմական ժամանակաշրջանի կոնտեքստը՝ մտածողությունը, ընկալումները, որոնք բոնորոշ էին այն ժամանկվա մարդկանց եւ այլն եւ այլն: Շատ ծավալուին խնդիր է սա: Օրինակ, 19-րդ դարի մեր ազատագրական պայքարը: Տեղից վեր կացողն իհարկե կարող է դա քննադատել, բայց մարդկանց մեծ մասը չեն էլ ուզում իմամալ, որ այդ պայքարի մեծ մասը ոչ թե հայկական սպեցիֆիակ էր, այլ տիպական տարրեր որ բնորոշ էր Արեւելյան Եվրոպայի եւ Բալկանների ժողովուրդների ազատագրական պայքարների մե մասին: Առանց համաշխարհային կոնտեքստի հնարավոր չէ սեփական պատմության մասին դատել:
    Երեւի այստեղ կանգ առնեմ, որովհետեւ արդեն շատ կծավալվեմ:
    Հիանալի էր, հարգելի Հրանտ Իսկ այժմ մի գաղտնիք բացեմ, որը չէի ուզում ասել մինչև այս պատասխանը կարդալը: Ես "ՀԺ"-ի ամենակայուն ընթերցողներից մեկն եմ, անկախ իմ քաղաքական հայացքներից, որը հաճախ չի համընկնում թերթի "հայրեր"-ի քաղաքական հայացքներից հետ, բայց Ձեզ որպես հեղինակ-վերլուծաբան առանձնացրեցի հատկապես այն բանից հետո, երբ, թող ինձ թույլ տրվի այսպես ասել, "համատարած լիբերալիզիմի" ոճով արված հոդված-վերլուծականների մեջ հանկարծ հանդիպեցի Ձեր հոդվածին, հոդվածին, որն ինձ այնքան դուր եկավ և այնքան է դուր գալիս մինչև այսօր, որ ես թույլ տվեցի այն մեջբերել Ակումբում, որտեղ այդ ժամանակ թեժ վեճեր էին ընթանում Ավարայրի ռազմա-քաղաքական և բարոյական արժեքի ու նշանակության վերաբերյալ -

    http://www.akumb.am/showthread.php/3...=1#post1735389

    ու նաև սա -

    http://www.akumb.am/showthread.php/3...=1#post1729729

    Թույլ տվեք ինձ ասել, որ Ձեր գաղափարը, որն առաջին անգամ ես հանդիպել եմ կարծես թե հենց Ձեզ մոտ ՀԺ-ի Ձեր այդ հոդվածում (նույն միտքը, ինչպես պարզվեց Ձեր պատասխանից, Դուք ասել եք դեռ ավելի վաղ), Ձեր գաղափարն այն մասին, որ Ավարայրն ու դրա հետ կապված իրադարձությունները մի գլուխ առաջ են իր ժամանակից, որ դրանք ֆրանսիական լուսավորիչների մակարդակին հավասար մի բան էին, ուղղակի հիանալի մի հայտնագործություն է և շատ արժեքավոր խոսք է, ասված Ավարայրի ու Վարդանանց պատերազմի վերաբերյալ: Շնորհավորանքներս և հարգանքիս հավաստիքը դրա կապակցությամբ Այս կապակցությամբո ւղղակի առիթն օգտագործելով ինձ թույլ կտայի ասել միայն, որ ինձ դուր են գալիս պատմական իրադարձությունների Ձեր սթափ գնահատականները - ամենաթարմ օրինակը տեսանք հենց նոր, ի դեմս իմ հարցին Ձեր տված պատասխանի ամենավերջի մասի:

    Բնականաբար հարցս Ձեզ ուղղելիս չէի անկընկալում ճակատամարտի զուտ ռազմական վերլուծություն ու դրա հիման վրա արված հետևություն, թեև Բորոդինոյի հետ անալոգիան միանգամայն տեղին էր և, թող ինձ թույլ տրվի ասել, նույն այդ միտքը ես արտահայտել եմ դեռ 2003 թ-ին հրատարակած իմ գրքերից մեկում:

    Միակ բանը, որում համաձայն չեմ Ձեզ հետ, դա Եղիշեի տրված բնորոշման, որպես Ավարայրի արդյունքի վերաբերյալ ամենաճիշտ բնորոշման ընդունումն է: Եղիշեն եղել է հոգևորական, իր սպեցիֆիկ խնդիրներով: Նա նպատակ չի ունեցել արտացոլել ռազմական մանրամասները, ինչպես նաև տալ ճակատամարտի արդյունքի զուտ ռազմական գնահատական: Այս առումով թող ինձ թույլ տրվի ասել, որ ճակատամարտը լիակատար ռազմական հաղթանակ էր, և ստրատեգիական, և տակտիկական առումով -

    http://www.akumb.am/showthread.php/3...l=1#post218749

    Շնորհակալություն պատասխանի համար
    Վերջին խմբագրող՝ Lion: 13.11.2011, 16:27:
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  2. #32
    Սկսնակ անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.11.2011
    Գրառումներ
    25
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Chuk-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Երկրորդ հարցս գրականությունից է:
    Հրանտ, քո ֆեյսբուքյան ստատուսներից ակնհայտ է, որ դու ընթերցասեր ես: Բայց այդ ստատուսները, կարծես թե, չեն բացահայտում քո գրական նախընտրություններ: Կխնդրեի կազմել 10-15 կետանոց գրականության ցանկ, որը, քո կարծիքով, արժի, որ ամեն մեկս կարդանք, որոնք ընթերցողին շատ բան կտան, որոնք քո կյանքում հետք են թողել՝ ինչ-որ չափով ազդելով մտածողության ու աշխարհընկալման վրա: Խնդրում եմ նաև ինչ-որ չափով մեկնաբանել այդ ցանկը:

    Մեկ էլ մի «միամիտ» հարց Թոլքինի «Մատանիների տիրակալը» եռահատորն ու «Սիլմարիոնը», Ռոուլինգի «Հարրի Փոթթեր» շարքը կարդացե՞լ ես, և եթե կարդացել ես, ապա դրանք գրականության ի՞նչ սանդղակում ես դասում:
    Թվում է թե պարզ հարց ես տալիս, բայց իրականում բավականին բարդ ա պատասխանել: Ես բավականին յուրահատուկ նախընտրություններ ունեմ ընթերցանության մեջ եւ շատ բաներ, որոնք իմ շրջապաում բոլորը կարդացել են, չեմ կարդացել: Հատկապես թույլ եմ գեղարվետսական գրականությունից: Ոչ միայն քո ասած Թոլքիենին, այլեւ էնմպիսի բաներ չեմ կարդացել՝ Կաֆկա, Ռեմարկ, Հեմինգուեյ, Դոստեւոսկիյ, որ կրթված մարդու համար նորմա է: Խնդիրն էն ա, որ մոտավորապես 12 տարեկանից ինձ տարել ա պատմական գրականությունը: Սկսեցի կարդալ ամեն բան ինչ պատմությանն էր վերաբերվում՝ հիմնականում հին պատմիչներին (հայկական, հունական, հռոմեական....): Մի պահ 18-20 տարեկանում շատ տարվել էէի էպոսներով ու ասպետական վեպերով, ինչ հնարավոր էր գնել կարդում էի: Առհասարակ ինչ որ հին էր կամ միջանադարյան հաճւյքով էի կարդում, նորի հետ համարյա գործ չունեի: Մի քիչ ավելի ուշ սկսեցի փիլիսոփաների կարդալ՝ հին եւ նոր՝ Արիստոտել, Հեգել, Նիցշե, Շոփենհաուեր, հետո ավելի նորին էլ հասա՝ Հայդեգեր, "քիչիկ մը"՝ Ֆուկո, դերիդա: Ահագին դոդո բաներ էլ եմ կարդացել: Մոտ մի 3-4 տարի առաջ ստոպ տվեցի, որովհետեւ հասկացա, որ չհամակարգված կարդալը սխալ է: Ստցավում է, որ ամեն ինչից քիչ-քիչ գիտես, բայց արդյունքում հիմնարար ոչինչ չգիտես: Հիմա փորձում եմ համակարգված կարդալ՝ լրացնելով բացերը, որոնք թողել է կրթական համակարգը ու իմ "ջահելական" խառը կյանքը: Ոլորտները գրեթե նույնն են՝ պատմագիտություն, փիլիսոփայություն, նաեւ՝ հասցնելու դեպքում պոեզիա, քաղաքագիտություն, ռազմական արվեստ: Շատ եմ սիրում նաեւ լեզվաբանական գրքեր նայել: Ոչ մի լեզու կարգին չգիտեմ, բայց կարող եմ հաճույքով ու ժամերով կարդալ քերականական նկարագրություններ: Ու էլի ավելի հնաճո եմ դարձել: Համարում եմ, որ չի կարելի ժամանակակից հեղինակներին հասնել՝ հներին չիմանալով, որովհետեւ նրանք անհասկանալի են նախկինից դուրս: Օրինակ սենց մի շղթա ունեմ կազմած, եթե ուզում ես Ֆուկո հասկանալ, պիտի Հայդեգեր կարդաս, Հայդեգերի համար՝ Նիցշե, Նիցշեի՝ Շոփենհաուեր, սրա համար՝ Քանթ, հետո տենց՝ Լայբնից, Դեկարտ, միջանադար, հին հուներ....: Կարող ա չափազանցություն թվալ, բայց իմ կարծիքով ճիշտ ա: Հիմա գալով ցանկի հարցին: Ես դասական կթրության կողմնակից եմ, որն ինքս չեմ ստացել, բայց կուզենայի, ասենք, երեխաներս ստանային: Համարում եմ, որ մարդը պետք է նախ իմանա իր քաղաքակրթության ակունքները: Մեր դեպքում պարտադիր է հույների եւ հռոմեացիների նվազագույն իմացություն: Հետո՝ միջնադարյան հայկականը: Նոր եւ նորագուն ու մասամբ միջնադարյան եվրոպականը եւ բնականաբար հայկականը: Խոսքը նվազագույնի մասին է՝ հիմնկան հեղինակներ ու գործեր: Եթե էդքանը սերտեցիր, խնդրեմ, նորն հորիզոններ կարելի է բացել՝ հնդկական, չինական, ճապոնական: Բայց ըստ իս սխալ է, որ շատերս գիտենք հայկուն ի՛նչ է կամ դզեն բուզիզմը, բայց հեքսամետրը դակտիլից չենք տարբերի, ոչ էլ միաբնակ կամ երկաբնակ քրիստոնեության տարեբրությունը գիտենք: Իսկ մեր մշակույթի հիմքում վերջիններն են: Թե որքանով խորն է դա, կարող ենք լեզվի օրինակով նայել: Ասենք, թվում է սովորական հայերան բառեր՝ ներկա, անցյալ, ապագա, բացակա, բացատրել, տարբեր, ստորագրել եւ հարյուրավոր այլ բառեր, որոնք իրականում 6-7 դարի բառացի պատճեններ են հունարենից: Եւ ոչ միայն հայերենում է էդպես: Ասենք ներկա բառը նույն սկզբունքով է կառուցված ինչ ռուսերեն՝ նաստոյաշեյե կամ լատիներեն պրեզենսը, բայց ոչ նույն սկզբունքով ինչ նույնը չինարենում ա կամ սանսկրիտում: Մի քիչ խորացա ու շեղվեցի......

    Էս պահին, ուրեմն փորձում եմ կարդալ համակարգված ըստ նախօրոք կազմած ծրագրի ու ժամանակացույցի: Էս պահին ընթացքի մեջ են՝ հին հունական եւ հռոմեական պոեզիան (Պինդարոս եւ Ստակիոս), փիլիսոփաներից՝ Դեկարտը, պատմաբաններից՝ Մարկ Բլոկը, ռազ մական արվեստից հասել եմ Ժոմինիին: Կարդու եմ դանդաղ ու մշակելով տեքստը: Փառք Աստծո ինտերնետն էսօր ամեն բանի հնարավորություն տալիս ա: Նաեւ երկու-երեք տարի ա ինչ հինն հունարեն եմ պարապում: Ճանապարհի կեսն անցել եմ արդեն, բայց դեռ շատ բարդ ա, կարծում եմ մի երկու տարի էլ պետք կլինի, որ ասեմ, որ նվազագույն մակարդակով գիտեմ լեզուն: Իհարեկ, այս ամենը ռուսերենով: Ցավոք: Հայերենով նվազագուն թարգմանչական նախագծի իրականացումը մնում է կարեւորագույն նպատակ: Եթե մի օր կյանքիս ընթացքում էդպիսի ծրագրի սկիզբ տեսնեմ, շատ երջանիկ մարդ կհամարեմ ինձ: Իհարկե նաեւ պլանից դուրս էլ կարդում եմ մեկ-մեկ, եթե մի նոր ու լավ բան ա ընկնում ձեռքս: Վերջերս էդպես Մանանդյանը նոր կույս տեսած 7-րդ գհատորը կարդացի, մեկ էլ շատ դուրս եկավ էլի նոր լույս տեսած Կոստան Զարյանի քնարական բանաստեծղությունների ժողովածուն (նոր ասելով մի երկու տարի ա, որ կա):

  3. Գրառմանը 8 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Ariadna (13.11.2011), Chuk (13.11.2011), Claudia Mori (14.11.2011), Moonwalker (13.11.2011), Գեա (14.11.2011), Նաիրուհի (13.11.2011), Ռուֆուս (14.11.2011), Տրիբուն (14.11.2011)

  4. #33
    Սկսնակ անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.11.2011
    Գրառումներ
    25
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Rammstein-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ողջունում եմ Ձեզ, հարգելի Հրանտ:

    1. Ռուֆուսի տված հարցին ես էլ էի ուզում անդրադառնալ` բայց մի քիչ այլ ձեւաչափով. եթե կողմ եք դասական ուղղագրությանը վերադառնալուն, ապա ի՞նչ ճանապարհներ եք տեսնում դա իրագործելու: Կարծում եք` դասականին վերադառնալու համար ժողովրդին դրա լավ լինելը «համոզելը» պարտադի՞ր պայման է:
    Չէ, կարծում եմ էդպիսի հարցերում շատ համոզել պետք չի: Եթե մի օր որոշում ընդունվի դասականն անցնելու, իհարկե, որոշակի բացատրական աշխատանք տանել պետք է, բայց ի վերջո նման հարցերում երբե՛ք էլ մեծամասնության համաձայնությանը չես հասնի: Մի պատմություն հիշեցի, չգիտեմ որքանով ճիշտ է, բայց ոնց պատմել եմ տենց եմ պատմում: Ասում ա 98-ի սկզբին, երբ արդեն պարզ էր, որ Լեւոնը պիտի հրաժարական տա, մեր գործիչներից մեկը մտնում է մոտն ու ասում է, Լեւոն, մեկ ա էս ժողովուրդը քեզ տանել չի կարողանում, գնալուց առաջ հրաման ստորագրի դասականին անցնելու մասին: Բայց ինչպես երեւում է, չի կարոացել համոզել:

    2. Սոցիալական վատ պայմաններից դրդված Հայաստանը լքելը Ձեր կարծիքով արդարացվա՞ծ է, թե՞ հայրենիքը լքելը արդարացում ունենալ չի կարող:
    Երբե՛ք ինձ իրավունք չեմ վերապահել քննադատել Հայաստանը լքող մարդկանց: Դա իրոք յուրաքանչյուրի իրավունքն ա: Բայց անձամբ ինձ համար որոշել եմ, որ իմ ապրելու տեղը Հայաստանն է: Ու, իհարկե, շատ ցավում եմ, երբ ընկերներս ու հարազատներս լքում են երկիրը: Իրանց համար էլ եմ ցավում, երկրի համար էլ: Հատկապես բարեկամներիս մեծ մասը, ընդ որում ամենասիրած մասը՝ Հայաստանում չեն:

    3. Ի՞նչ երաժշտություն եք նախընտրում: Ծանո՞թ եք «Rammstein» խմբին: Եթե այո` ինչպե՞ս եք վերաբերվում:
    Եթե կարճ պատասխանեմ՝ ռոք եւ բլյուզ: Բայց դա բան չասող պատասխան է, որտեւ երկուսն էլ կատարողների մի օվկիանոս են: Էս հարցում ել փաստորեն հնաոճ եմ: Էլի 12 տարեկանից ա եմն նչ սկսվում, երբ սկսեցի Բիթլզ լսել: Երկար էվոլյուցիա ու վայրիվերումներ ապրելով վերջին մի 3-4 տարվա մեջ ճաշակս կայունացավ բավականին սահմանափակ տարածքում: Անցել եմ մետալիստի, պրոգերի փուլեր, բայց հիմա ամենասիրելի բանս՝ 60-70-ականների ռոքն ա, հատկապես այնպիսին, որի մեջ բլյուզային հիմքն ավելի շեշտված ա զգացվում: Նոր խմբեր վերջին անգամ լսել եմ նորմալ դեռ 90-ականներին: Էն ժամանակ նոր էին՝ Ամորֆիսը, ՏԻամատը, Մայ Դայինգ Բռայդը: Բայց հիմա հեչ չի ձգում ոչ մի նոր բան: Փորձել եմ, բայց չի կպնում սիրտս:
    Իմ հիմնական մոլկությունը Զեփելինն ա: Ինձ համար գոյություն ունի Զեփելին ու մնացած ռոքն առանձին, եթե չասեմ մնացած երաժշտությունը: Մոլությունս արտահայտվում է նաեւ նրանում որ վերջին տարիներին ինտերնետից քաշել եմ Զեփի գրեթե բոլոր բութլեգները՝ համերգային ձայն ագրությունները, իսկ դրանք 150-ին մոտ թվ են կազմում, եթե հաշվենք միայն համերգային օրաթվերը առանց տարբերակների: Համերգային Զեփելինն ինձ համար առանձին կետ ա, կարող եմ դիսերտացիա գրել դրա մասին, բայց ցավոք պատվիրատու չկա:
    Բուն բլյուզը հայտնագործեցի Զեփիլինի եւ միքանի այլ խմբերի շնորհիվ: Դեռ նորեկ եմ բլյուզի ոլորտում եւ ըստ սովորության սկսում եմ դասականց ու հնից՝ Մադի Վոթերս, Հուքեր, Ռոբերթ Ջոնսոն, Լայթնին Հոփկինս, Միսիսիփի Ֆրեդ ՄքԴաուել: Հատկապես Մաի Վոթերսի կատալոգի վաղ շրջանին վերաբերվող մասը կարող եմ անվերջ լսել: Զեփելինի բավականին լուջ մրցակից ա, բայց քնաի որ Զեփը շատ ավել բազմազան ա, ու շնորհվ համերգային իմպրովզիների էլ ավելի ա բազմնազան դառնում, Զեփը միանշանակ կրում ա:
    Ռամշթայնից փաստորն նորմալ խաբար չեմ: Լսել եմ էն ինչ բոլորը՝ մի քանի երգ: Դուրս գալիս էր, բայց ավելին չեմ խորացել (դե էդքան բութլեգ լսելուց հետո, էլ գլուխ չի մնում, բացի Զեթ բութլեգներից նաեւ Հենդրքսի, Գրեյթֆուլ դեդի, Օլման Բրազերսի, Ռոլինգ Սթոնսի բութլեգները շատ հարգի են մոտս): Առհասարակ ես գոր անելուց համակարգչի մոտ միշտ երաժշտություն եմ լսում: Սա էլ մոտս մի տեսակ մոլություն ա: Օրինակ չեմ արող հոդված գրել, եթե մի բան միացրած չի: Հենց հիմա էլ Զեփի հերթական համերգն ա ֆռում: 77 թվի կատարումներից ա, 25 րոպեանոց Նո Քվարթերի ուղիղ կեսն ա, ուր փեյջը մտնում ա երկար իմպրովիզով:

    Շնորհակալություն:
    Խնդրեմ:

  5. Գրառմանը 8 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Ariadna (13.11.2011), Chuk (13.11.2011), Claudia Mori (14.11.2011), Moonwalker (13.11.2011), Rammer (14.11.2011), Rammstein (13.11.2011), Ռուֆուս (14.11.2011), Տրիբուն (14.11.2011)

  6. #34
    Սկսնակ անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.11.2011
    Գրառումներ
    25
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում voter-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Հերգելի Հրանտ,
    կարելի՞ է ՀԱԿի հետ չհամագործակցել բայց լինել ընդիմադիր...
    Եթե այո, ապա ինչպե՞ս դա կարող է լինել...
    Գուցե մի քիչ լավ չեմ հասկանում հարցը, բայց այո՛, իհարկե կարող է լինել: Էստեղ մի քիչ հարց ա, թե ի՛նչ ա ընդդիմադիրը: Ըստ իս, մարդը կարող է քաղաքացիական ակտիվ դիրքորոշում ունենալ, որը գրեթե ինքնին մեր պայմաններում նշանակել ընդդիմադիր լինել, եւ չհարելով կամ չհամակրելով որեւէ քաղաքական ուժի փորձում է տարբեր ոլորտներում՝ մշակույթ, բնապահպանություն, մարդու իրավունքներ եւ այլն քննադատել, դիմադրել, ստեղշագործել: Եվ այդպիսի մարդիկ կան՝ անհատներ թե խմբեր:

    Մի քիչ ավելի բարդ է քաղաքական դիրքորոշման դեպքում: Կարելի է լինել ՀԱԿ-ից դուրս եւ ընդդիմադիր, բայց ըստ իս շրջահայացություն է պետք դրսեւորել, որովհետեւ էստեղ օբյեկտիվորեն՝ անկախ մարդու կամքից վտանգ կա, որ մի օր կարող ես հայտնվել իշխանության դաշտում խաղացողի կարգավիճակում: Մի օր կարող ա արթնանասա ու տեսնես, որ ընդդիամդիր ես, բայց քննադատությանդ 90 տոկոսը ընդդիմությանն է վերաբերվում կամ գործողություններդ որեւէ արդյունքի չեն բերում, բայց մյուս ընդդմությանը թուլացնում են: Քաղաքական դաշտում մինչեւ 2010-ը Ժառանգությունը ոնց որ կարողացավ էդ նուրբ սահմանը պահել՝ ՀԱԿ չէր, բայց ՀԱԿ-ին չկպնելով իրենց գործն էին անում եւ բավականն օգտակար գործ: Հետո Րաֆու էդ հացադուլը համը հանեց իրականում, որովհետեւ մանավանդ հետադարձ, որ նայում ես, բացարձակ անիմաստ գործողություն էր, ու բացի անձնական ինչ որ հավակնություններից ոչնչով հիմնավորված չէր՝ արդյունքում ոչ ոք չշահեց բացի կառավարությունից:

    Որաշակւ հուսյեր ունեիՍարդարապատից: Կարծում էի, որ միգուցե նրանք կարողանան մի իրապես այլընտրանքային բան առաջարկեն, որը հասարակության մի մասին կհամախմբի: Բայց ըստ էության ստացվում ա, որ իրենք նույնն են ասում ինչ Կոնգրեսը, մենակ թե անձերի խնդիր են դնում: Ժիրայրի համար շատ եմ ափսոսում, որովհետեւ շատ եմ սիրում ու հարգում նրանց: Անուններ չտամ, բայց քանի դեռ որոշ մարդիկ Ժիրոյի շուրջ իրենց չհիմնավորված հավակնություններն ու չեղած ստից "նոր գաղափարներն" են առաջ տանում (իրականում հորս թվի գաղափարներ) հույս չունեմ, որ մի բան կփոխվի:

    Բայց քաղաքական դաշտից դուրս, այո՛, կրկնեմ բավականին մարդկային ներուժ տեսնում եմ, որ կարող է դեռ իր խոսքն ասել:

  7. Գրառմանը 6 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Ariadna (13.11.2011), Chuk (13.11.2011), Claudia Mori (14.11.2011), Moonwalker (13.11.2011), Rammer (14.11.2011), Տրիբուն (14.11.2011)

  8. #35
    Սկսնակ անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.11.2011
    Գրառումներ
    25
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Mephistopheles-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Հարգելի Հրանտ,

    Ես այն համոզմանն եմ որ ընդդիմության (խոսքս ակտիվ և բանուկ հատվածի մասին է) ուժերի կոնսոլիդացիայի պայմաններում միայն կարելի է արդյունք արձանագրել ընտրություններում և ցանկացած քաղաքական գործընթացում (համենայն դեպս Հայաստանյան պայմաններում), քանի որ կարծում եմ, որ կոնսոլիդացված ընդդիմությունն է իվիճակի մոբիլիզացնելու և ակտիվացնելու հասարակությանը… սա ասելով, իհարկե, միաժամանակ կարևորում եմ տարբեր քաղաքացիական նախաձեռնությունների կատարած հսկա աշխատանքը…

    հարցս հետևյալն է. ինպե՞ս է ՀԱԿ-ը պատրաստվում կոնսոլիդացնել ակտիվ ուժերը, և եթե կարծում եք կոնսոլիդացումը պարտադիր չէ, ապա ի՞նչ ստրատեգիա է պատրաստվում որդեգրել ՀԱԿ-ը
    Ճիշտն ասած չնայած ՀԱԿ-ի ակտիվ համակիր եմ, բայց մինչեւ այս պահը բուն քաղաքական կամ կազմակերպչական գործունեությանը չեմ մասնակցում, որի պատճառով էլ առանձնապես տեղյակ չեմ ի՛նչ ծրագրեր կան մոտակա շրջանի համար:
    Այլ բան է, որ վերջերս մտածում եմ, որ պետք է ավելի ակտիվանալ եւ ավելի մեծ պատասխատավություն ստանձնել, որովհետեւ շատ բաներ կան, որ պետք է արվեն, բայց չեն արվում, իսկ ես կարծում եմ որ եթե մի բան չկա, բայց պետք ա լինի ու ոչ ոք չի անում, ցանկալի ա հնարվորթյան դեպքում փորձել ինքնորույն անել:

    Կարծում եմ, որ նախ՝ ՀԱԿ-ն ինքն իր ներսում խնդիր ունի ավելի այն իմաստով, որ արդեն իսկ եղած ներուժը լիարժեքորեն չի օգտագործվում ու չի ինքնակազմակերպվում: Հատկապես մի հին խնդիր կա: ՀԱԿ-ին համակրող անկուսակացական եւ երիտասարդական հատվածը, որը, թերեւս մեծամասնություն է կազմում, ըստ էության ինձ պես շատ քիչ է ներգրավված բուն գործըհնթացի մեջ: Դա մասամբ մեր մեղկն է, մասամբ էլ կազմակերպչական թերի է:

    Հիմա կարծում եմ, որ անհրաժեշտ է նոր լիցք թե՛ ՀԱԿ-ին, թե՛ առհասարակ հասարակական դաշտին, եւ այդ նոր լիցքը հաղորդելու էս պահն ամենակարճ ճանապարհւ եղած ներուժն ավելի ահամխմբելն ու կազմակերպելն է: Որոշ քայլեր որքան տեղյակ եմ արդեն արվում են, որոշ բաների մեջ էլ ես եմ ներգրավվում: Բայց դեռ շատ նախնական սաղմնային վիճակ ա, որպեսզի դրա մասին ավելի մանրամասն խոսենք: Ենթադրում եմ, որ հաջողության դեպքում մյուս տարվա սկզբին կունենանքայդ նոր լիքցերը: Եթե ոչ, ապա, կարծում եմ ահագին նահանջ կարող ենք ունենալ, եւ շատ բաներ հետո զրոիյց պետք կլինի սկսել էլի: Բայց էս պահին դեռ չափավոր լավատես եմ: (Չնայած, որ ճիշտն ասեմ, ես ի ծնե եմ լավատես, դրա համար իմ լավատեսությունը կարող ա հաշիվ էլ չի):

  9. Գրառմանը 7 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Ariadna (13.11.2011), Chuk (13.11.2011), Claudia Mori (14.11.2011), Moonwalker (13.11.2011), Rammer (14.11.2011), Գեա (14.11.2011), Տրիբուն (14.11.2011)

  10. #36
    Սկսնակ անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.11.2011
    Գրառումներ
    25
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Արէա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Մեծ հույս ունենալով, որ Դուք չեք հավատում հայ ժողովրդի ընտրյալ ազգ լինելու հեքիաթներին, կխնդրեի պատասխանել. Էն ինչ կատարվում է հիմա մեր ազգի, հասարակության մեջ, դա օրինաչա՞փ երևույթ է, համատարած դեգրադացիան որևէ սուբյեկտի՞վ գործոնների հետևանք է, թե նույնը դիտվում է ամբողջ աշխարհում (թե՞ կարծում եք` չկա դեգրադացիա): Ի՞նչ կատարվեց, նույնն է՞ինք քսան, երեսուն, քառասուն տարի առաջ: Ո՞ւր կորան բանաստեղծները, արվեստագետները, դերասանները, նկարիչները, գուցե կասեք հիմա էլ կան արվեստագետներ ու գրողներ, բայց ո՞ւմ համար են նրանք: Հասարակության մի լայն զանգված թքած ունի առօրեականից բարձր կանգնած ցանկացած երևույթի վրա, էս ի՞նչ ա կատարվում, թե՞ խտացնում եմ գույներն ու իրականում ամեն ինչ էդքան էլ սարսափելի չէ:
    Էս հարցը շատ բարդ ա, որովհետեւ երկար ու հիմնավորված պատասխան ա պահանջում, իսկ համառոտի դեպքում, վախենամ շատ բաներ սխալ հասկացվեն: Բայց փորձեմ: Իմ կարծիքով խնդիրների մեխը ամեն դեպքում սովետական ժառանգությունն է, ավելի ճիշտ՝ ստալինիզմը: Իհարկե կասեք, Ստալինը վաղուց մեռել է, սովետն էլ հետը, բայց նախ՝ այդքան էլ աղուց չէր: Էն օրը զարմանքով հասկացա, որ երբ ծնվել եմ, Ստալինի մահվանից հետո ընդամենը 23 տարի էր անցել՝ 12 տարի ավելի քիչ քան արդեն ապրել եմ, երկրորդ՝ հետսովետական իրավիճակը սովետականի հարազատ զավակն է շատ ավելի մեծ չափով քան սովորաբար ենթադրում ենք: Ընդ որում ,եթե սովետը հիվանդ էր, ապա հետսովետականը շատ դեպքերում մեռած դիակի գարշահոտությունն է, ինչն ավելի վատ է բնականաբար: Ասում ենք դեգրադացիա: Բայց, եթե սթափ նայենք ու իրական պատեկարցնենք, այլ ոչ թե կարոտախտով, ապա ոչ մեկս չէինք համաձայնի էսօր ապրել 1987-ին, երբ չկար նույնիսկ այսօրվա հասանելի ազատության կեսի կեսը՝ կարդալու, արտահայտվելու, գործելու առումով: Ես էլ չեմ ասում, ասենք, 1937-ի մասին: Պարզ է, որ նույնիսկ այսօրվա մեր վիճակը տասնապատիկ ավելի լավ է գոնե մտավոր աշխատանքով զբաղվողի համար քան է՛ր "ոչ դեգրադացիայի" ժամանակ: Ասում ենք՝ ունեիքն գրողներ, արվեստագետներ, գիտնականներ: Բայց նախ էդ մարդկանց զգալի մանս ի՞նչ պայմաններում են ստեղծագործել ւ ինչքան ավելի մեծ արժեքներ կարող էին տալ ազատության եւ ոչ մեկուսացման պայմաններում: Բացի այդ, ես համարում եմ, որ 37-ից այն կողմ ո՛չ գրականության, ո՛չ էլ հումնաիտար գիտությունների ոլորտում այլեւս չենք վերականգնվել, եւ 60-ականների կարճ զարթոնքը մեծ հաշվով պատրանք է: Այն մակարդակը, որ ունեցել ենք, այլեւս չի վերակագնվել, չնայած առանձին անհատների ջանքերի: Թող ինձ ներեն բայց չեմ համեմատի որեւէ ուշ շրջանի սովետահայ գրողի, բացի Մաթեւոսանից Չարենցի, Բակունցի, Մահարու, Թոթովենցի սերդնի հետ: Պատմագիտության մեջ Մանանդյանց ու Ադոնցից հետո գրեթե որեւէ մեկին չեմ վստահում, ամեն ինչ կարդում եմ մե կասկածանքով ու զգուշորեն: Որ ոլորտը վերցնում ենք՝ մեծամասամբ ստալինզմի ավերակներ են: Հենց քաղաքականությունը: Մինչեւ հիմա մեր կուսակցություններում ներքին դեմոկրատիան, տարակարծությունները խնդիր են: Մեր գործիչների գերակշիռ մասը գորշ սովետական չինովնիկներ են, որոնք երկու խոսք իրար հետ չեն կարողանում կապել: Սովոտեից դեպի հետսովետականն անցումն իրականում այն էր որ սովետի իշխող վերնխավը հոգնեց սոցիալիզմ խաղալուց եւ եղած պետական ունեցվածքը սեփականացրեց: Երկների մեծ մասում իշխանական վերբախաը նույնը մնաց կամ կարճ ժամանակ անց վերադարձավ: Կողքից էլ, այո, մի երկու նոր դեմքեր եւ տիպերն հայտնվեցին: Հատկապես մշակութի եւ գիտության ոլորտում, եթե սթափ նայենք շատ քիչ բան ենք իրականում ունեցել, պարզապես կոնտրոնացված համակարգի դեպքում հնարավոր էր եղածն ավելի ճող ներկայացնել ու պատրանք ստեղծել: Մշակույոն թւ գիտեւոթյունը չեն կարող զարգանալ մեկուսացման եւ խոսքի ազատության սահմանափակման պայմաններում: Մեծ մշակութային զարթոնք ունեինք 20-րդ դարի սկզբին, բայց 1915-ին ու 1937-ին ջարդվեց էդ ամենը ու հիմա էնքան բան ունենք նորից սկսելու, որ դեռ մի 20 տարի էլ սենց կարող ենք մնալ: Մի հատ նայենք հետեւյալ փաստին էլ: 1988-ի Սպիտակի եւ 2011-ի Վանի երկրաժաշրեը գրեթ նույն մագնիտուդն ունեին (բալերից չեմ խոսում, դրանք տարբեր են, բայց աղետի բուն ուժգնությունը մագնիտոդւդն է), որքա՞ն զոհ ու ավերակ ունեցանք մենք, եւ որքա՞ն թուքերը, Սրանից էլ ավելի մեծ ապացույց, որ մեր դեգրադացան այսօր չի սկսվել:
    Բացի սովետից բայց կարծում եմ մի կարեւոր գործոն էլ կա: Մենք անկախացանք բավականին անհամրմար շչջանում, երբ աշխարհը թեւակոխում էր "հետարդիականության" փուլ, որի սահմանն էլ հենց կարելի է համարել սովետի փլուզումը: Այսինքն՝ ուտոպիզմը, պաթոսը, գիտականությունը, առաջընթացը, բանականության ուժը, արվեստի նորարությունը, ազգային պայքարը, կենտրոնաձիգ միտումները, ունիվերսալիզմը կասկածի տակ առնելու ժամանակներ էին եւ մասամբ է՛ն: Իսկ նորանկախ պետության եւ նրա մշակույթ զարգացման համար պաթոս էր պետք, ուտոպիզմ է պետք, հեղափոխականություն է պետք....: Դե հիմա խեղճ հայաստանցիներ մի կողմից մեր ավանդական բարդույթները, երկրորդ կողմից՝ սովետականության հետեւանքները, երրորդ՝ պոստմոդեռնզմն ու նեոլիբերալիզմը, դե գնա մշակույթ ու գիտություն ստեղծի: Ինձ թվում է էդ առումով նոր ենք ուշքի գալիս: Կարծում եմ գրականության եւ քաղաքականության դաշտում մի քչ ավելի շուտ ուշքի կգանք՝ արդեն նշաններ կան: Հումանիտար Գիտության ոլորտում շատ ավելի ժամանակ պետք կգա, որովհետեւ պետք են մի կողմից համաշխարհային գիտությանը արդի մակարդակով տիրապետող մարդիկ, մյուս կողմից էլ մարդիկ, որոնք հայկական ավանդականը կիմանան ու կհարգեն, ու երկուսն էլ կկարողանան ոչ թե կապկել, այլ ստեղծագործաբար կիրառել:
    Իրոք շատ բարդ է: Վերցնենք օրինակ բարոյական ոլորտը: Մի կողմից մեր ավանդական հաճախ՝ հնամաշ պատկերացումները, մյուս կողմից հետարդիական բեսպրեդելը: Մի կողմից ընտանեկան բռնության ենթարկվող կանայք, մյուս կողմից Քիմ Քարդաշյանի նման դատարկություն: Դե գնա էդ երկուսի արանքում ճիշտ կողմնորոշվի, որպեսզի ո՛չ համ վայրենի ավանդույթներից ազատվես, համ էլ զոոֆիլիան գովերգող ռելյատիվիզմի չհասնես ու մնաս հին ու բարի արեւմտյան բանականության սահմաններում, որը հենց արեւմուտքում այսօր ամեն ձեւի նվաստացվում ու բռնաբարվում ա: Էդ սաղ զոոֆիլաները ոչ այլ ինչ են քան նախաբանական՝ առասպելական մտածողության յուրահատուկ վերականգման փորձ: Վաղը մարդակերության էլ կարող ենք հասնել՝ ինչո՞ւ ոչ, եթե դա երկուսի բարի կամքով տեղի ունենա: ....

  11. Գրառմանը 12 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Chuk (13.11.2011), Claudia Mori (14.11.2011), Lion (14.11.2011), Moonwalker (13.11.2011), Rammer (14.11.2011), Tig (14.11.2011), Գեա (14.11.2011), Դատարկություն (14.11.2011), Դեկադա (13.11.2011), Շինարար (13.11.2011), Ռուֆուս (14.11.2011), Տրիբուն (14.11.2011)

  12. #37
    Սկսնակ անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.11.2011
    Գրառումներ
    25
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում KarineIonesyan-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    [B]

    1. Կա՞ն մարդիկ ովքեր պայքարում են գաղափարապես, կան մարդիկ ովքեր այդ գաղափարները ընթացքում նաեւ կյանքի են կոչում կոնկրետ գործնական քայլերով: Ո՞ր տեսակին եք պատկանում կոնկրետ դուք, եւ ինչու՞: Եթե երկրորդ տեսակին, խնդրում եմ նաեւ նշել մի քանի գործնական քայլեր, որոնք իրականացվել են Ձեր կողմից:
    Կարծում եմ ի ծնե ես այնքան էլ գործի մարդ չեմ: Ես կասեի նույնիսկ, բավականն պասիվ եմ: Ինձ ձգում է հանգիստ, հանդարտ կյանքը, ընթերցանությունը, ընկրեների նեղ շրջապատի հետ շփումը եւ նամն բաները: Շատ մարդկանցից ու աղմուկից շուտ եմ հոգնում: Որ ճիշտն ասեմ նույնիսկ հանրահավաքի մասնակցելն ինձնից շատ էներգիա է խլում, այնպես, որ առնվազն մի օր պետք ա, որ վերականգնվեմ: Նույնը, եթե մի քանի օր իրար վրա շատ եմ շփվում: Բայց բավականին վաղ տարիքից փորձել եմ նաեւ հավասարակշռության բերել բնավորությունս ու ավելի ակտիվ մարդուն բնորոշ գծեր ձեռք բերել, որոնք ինձ անհրաժեշտ են, որովհետեւ փոքրւց էլ ինձ համար հասարակական հարցերը կարեւոր են եղել, իսկ էդտեղ պետք է ակտիվություն: Գործնական քայլերի հարցերին դժվարանում եմ պատասխանել: Երեւի շատ բան չեմ արել: Բայց մի տեսակ իմ գնահատելու բանը չէ դա երեւի: Ամեն դեպքւոմ մեծ հավակնություններ չունեմ, բայց մի քանի կետեր կան, որ եթե հասցնեմ կյանքիս ընթացքում իրագործել, ուրեմն կհամարեմ, որ իմաստ ունեցել ա ապրելս:

    2. Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի կամ ՀԱԿ-ի ո՞ր քայլերի դեպքում դուք կհրաժարվեք լինել այս ընդդիմության համակիրը:
    Դժվարանում եմ նաեւ էս հարցին պատասխանել (կարո՞ղ ա հոգնել եմ): Իմ դիրքորոշումը հետեւյալն ա: Եթե երկրում կա ուժեղ, կայուն եւ իմ կարծիքով ազնիվ դաշտում գործող ընդդիմություն, ուրեմն իմ՝ քաղաքացուս շահն ա աջակցել կամ առնվազն չխանգարել: Էսօր դա ՀԱԿ-ն է ու կփորձեմ աջակցել իրենց, որքան հնարավոր կլինի, հարկե եղած դեպքում, իհարկե նաեւ քննադատելով, բայց քննադատության մեջ էլ, անկեղծ ասեմ, կլինեմ չափավոր եւ զգույշ, որպեսզի իրական վնաս չհասցնեմ ու չընկնեմ այլ դաշտեր: Կլինի մի նոր ընդդիմություն, եթե դրա կարիք կլինի, դրան էլ նույն կերպ կաշխատեմ վերաբերվել: Երեւի մի սահման կա, որտեղից այդն կողմ էս տրամաբանությունը չի գործի: Եթե տեսնեմ ու համոզվեմ, որ բաց, հրապարակային ու ազնիվ դաշտից տեղափոխվում են ինտրիգների, գաղտնի գործարքների ու խաբեության դաշտ: Ես իդեալիստ եմ ու համարում եմ, որ բարոյական քաղաքականություն ոչ միայն հնարավոր է, այլեւ անհրաժեշտ է: ՀԱԿ-ին շատ բան պատրաստ եմ ներել միայն այն բանի համար, որ իմ տեսածով ու հասկացածով ՀԱԿ-ը բաց ու ազնիվ է խոսում ինձ հետ, չի խաբում, թեկուզ սխալվում է, բայց գրեթե ամեն բան բաց ներկայացնում է:
    Լեւոնի մասին հիմա շատ չեմ ուզում գրել, քանի դեռ քաղաքական գործընթացն իրա գլխավորությամբ չի ավարտվել: Բայց, իյարկե, այն Հրանտը, որը 2007-ի աշնանը մեծ վերապահումներով միացավ Լեւոնի նախընտական պայքարին եւ էսօրվա Հրանտը, որը անկախ ամեն բանից շատ բարձր է գնահատում Լեւոնին որպես գործիչ եւ մարդ, տարբեր մարդիկ են: Դա կապ չունի արդեն քաղաքական հնարավոր հաջողման կամ ձախողման հետ, պարզապես ես իրոք տեսնում եմ հիամ, թե որքան բարդ է լինել պատասխանատու քաղաքական գործիչ, որից բոլորը՝ ընկեր թե հակառակորդ ինչ որ բան են սպասում ու պահանջում: Մի օր շատ հետո, գուցե գրեմ ու հրապարակեմ բոլոր մտքերս էս առիթով: Իհարկե ասածս ոչ մի մոլութան հետք չունի, ես շատ հանգիստ եմ վերաբերվում եւ Լեւոնին եւ նրա մաիսն եղած տարաբնույթ կարծքիներին, գիտակցում եմ, որ ինքը մարդ է, որն ունի իր արժանիքներն ու թերիները, կարող է հաջողվել կամ ձախոցվել, ճիշտ լինել կամ խոշոր սխալներ գործել: Բայց, կրնեմ, մանրամասնել հիմա չեմ ուզում,որովհետեւ ինչ էլ գրեմ կարող է մեկնաբանվել այլ կերպ քան ես կուզեի: Մենակ մի բան ավելացնեմ, էն որ ասում են, թե ՀԱԿ-ում ամեն բան Լեւոնն ա որոշում նույնիսկ հանրահավաքային ելույթների բովանդակությունը կամ խոսել-չխոսելը, էդ մեկին կյանքում չհավատաք, գրեթե հարյուր տոկոս սուտ է: Իսկ մնացած քննադատությունը ՀԱԿ-ի հասցեին, մեկ-մեկ շատ ճիշտ է, մեկ-մեկ նենց միջին, մեկ-մեկ էլ անկապ տուֆտոց ա:

    3. Ո՞վ է բոլորին հայտնի վերլուծաբանը բոլորին հայտնի իրականությունից դուրս: Այսինքն կա՞ն արդյոք տվյալներ Ձեր մասին, որոնց մասին դուք կուզեիք մարդիկ իմանային, բայց դրանք չեն մտնում Ձեզ ճանաչող մարդկանց հետաքրքրությունների մեջ:
    Հիմա, որ գրեմ, որ վերլւծաբան չեմ համարում ինձ, չմտածեք, որ անկապ թիթիզություն եմ անում: Իրոք ես էդ բառերին շատ լուրջ եմ վերաբերվում՝ վեևրլուծաբան, փորձագետ: Ո՞նց կարող ա Հայասատնում լինել էդպիսի բան: Չէ, լրիվ լուրջ եմ ասում: Էլ չասած, որ աշխարյում էլ էսօր տեղից վեր կացողը փորձագետ ու վերլուծաբան է, բայց ես այդպես էլ չտեսա, որ այդ փորձագետներից մեկը մի խորոշ համաշխարհային իրադարձությոն գոնե մոտավորապես կանխատեսի՝ վրացական 2003-ի հեղափոխությունը, Իրանում Ահմադինեժադի իխանության գալը առաջին ժամկետով (բոլոն ասում էին՝ Ռաֆսանջանին ա լինելու), եգիպտական հեղափոպութունը, ո՞ր մեկն ասեմ: Բացարձակ "պրավալ" էդ բոլոր կարեւորագույն հագուցային կետերում՝ համաշխարհային մասշտաբով:
    Կարծում եմ վերլւոծաբան լինելը լուրջ մեթդիկաների տիարեպետել եւ հիմնարարա գիտական հիմք է ենադրում, էլ չասած որոշակի քաղաքական փորձ իրական: Դրա համար ես ոչ թե ավելորդ համեստություն եմ անում կամ թարսուշիտակ թիթիզանում, այլ փորձում եմ համարժեք գնահատել արածս: Դա հրապարակախոսություն ա, բայց ոչ երբեք վերլուծություն կամ առավել եւս քաղաքագիտություն: Ի դեպ, ուստա մականունս մասամաբ էդտեղից ա բացատրվում: Ինկատի եմ ունեցել, որ մարդ եմ, որը փորձում է գործը լավ անել, բայց մյուս կողմից տիերազարական հավակնություններ չունի, սովորոկան ուստա է՝ տունը նստած հոդված է գրում, ոնց որ կոշկաարն իրա վուդկայում կոշիկ ա կարում: Թե չէ էսօր նույնիսկ նկարիչ ու երգիչ չկա՝ բոլորն արվեստագետ են, լրագրողները՝ քաղաքագետ եւ այլն: Մի հատրագրող կա, անունը չտամ, որ իրա գրքի շապիկին գրել էր՝ պատմաբան, վերլւոծաբան, հրապարակախոս, գրող, ու էլ չեմ հիշում ինչ: Ու մեկ-երկու հոգի չեն էդպես: Էնպիսիտպավորություն ա, որ Լեոնարդո Դա Վինչիներով ենք շրջապատված: Չնայած կայքնը մեկ-մեկս տիպում ա, ինչով ասես չենք զբաղվում: Ես օրինակ, հիմա կյանքւոմ առաջին անգամ դիզայնով եմ զբաղվում ստիպված: Էնքան ձեռ առա,վերջը գլխիս եկավ էդ "լեոնարդիզմը": Բայց ես շատ շեղվեիցի հա՞: Չնայած ինչպիսին եմ ես առօրյա կյանքում հարցի պատասխանը չունեմ: Շատ սովորականն եմ կարծում եմ: Կենցաղում հեշտ տանելի երեւույթ չեմ: Սենյակս թափթված ա, ծխած: Սարսափելի սկլերոտիկ եմ, ամեն բան մոռանում եմ: Շուտ վրդովվող եմ (բայց շուտ էլ հանգստացող), խանդոտ նաեւ ընկերներ նկատմամբ: Բայց էս ամենը փոխհատուցվում ա կարծու եմ բավականին մեղմ բնավորությամբ:

    Նախապես շնորհակալություն
    Խնդրեմ, ինչի համար:

  13. Գրառմանը 6 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Ariadna (14.11.2011), Chuk (13.11.2011), Claudia Mori (14.11.2011), Moonwalker (13.11.2011), Գեա (14.11.2011), Տրիբուն (14.11.2011)

  14. #38
    Սկսնակ անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.11.2011
    Գրառումներ
    25
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    ժողովուրդ ջան, հոգնեցի: Կարծում եմ կներեք, եթե էսօր կանգ առնեմ: Կարծում էի էսօր կավարտեմ, բայց էլ չի ստացվի, որովհետեւ չեմ ուզում սկզբի հարցերին ավելի մանրամասն պատասխանել, իսկ վերջիններին կիսատ ու խուրդած: Եթե սենց թափով սկսեցի, ուրեմն ստիպված պիտ նույն ոճով շարունակեմ: մեղավորն էլ ե՛ս եմ: Բայց մի խնդիր կա: Մոտ օրերին շատ զբաղված եմ լինելու, նույն տեմպով հաստատ չեմ կարողանա պատասխանել: Կաշխատեմ օրեկան մեկ-երկու հարցով առաջ շարժվեմ էկող շաբաթվա ընթացքում: Չգիտեմ դա նորմա՞լ ա, ձեր ձեւեչափին այստեղի բռնո՞ւմ ա: Եթե չէ, ասեք, փորձենք այլ կերպ կազմակերպել: Էսօր հաստատ վերջ: Շատ հաճելի էր: )

  15. Գրառմանը 9 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Chuk (13.11.2011), Moonwalker (13.11.2011), Rammer (14.11.2011), Rammstein (13.11.2011), Tig (14.11.2011), Ներսես_AM (13.11.2011), Շինարար (13.11.2011), Ռուֆուս (14.11.2011), Տրիբուն (14.11.2011)

  16. #39
    Ուշադիր
    Chuk-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    Երևան
    Տարիք
    40
    Գրառումներ
    25,245
    Բլոգի գրառումներ
    31
    Mentioned
    82 Post(s)
    Tagged
    1 Thread(s)
    Մեջբերում Հրանտ Տէր—Աբրահամեան-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    ժողովուրդ ջան, հոգնեցի: Կարծում եմ կներեք, եթե էսօր կանգ առնեմ: Կարծում էի էսօր կավարտեմ, բայց էլ չի ստացվի, որովհետեւ չեմ ուզում սկզբի հարցերին ավելի մանրամասն պատասխանել, իսկ վերջիններին կիսատ ու խուրդած: Եթե սենց թափով սկսեցի, ուրեմն ստիպված պիտ նույն ոճով շարունակեմ: մեղավորն էլ ե՛ս եմ: Բայց մի խնդիր կա: Մոտ օրերին շատ զբաղված եմ լինելու, նույն տեմպով հաստատ չեմ կարողանա պատասխանել: Կաշխատեմ օրեկան մեկ-երկու հարցով առաջ շարժվեմ էկող շաբաթվա ընթացքում: Չգիտեմ դա նորմա՞լ ա, ձեր ձեւեչափին այստեղի բռնո՞ւմ ա: Եթե չէ, ասեք, փորձենք այլ կերպ կազմակերպել: Էսօր հաստատ վերջ: Շատ հաճելի էր: )
    Ես ինձ ուզում եմ իրավունք վերապահել բոլորի անունից պատասխանել, քանի որ ի վերջո ես եմ առաջարկել այս հարցազրույցն ու հրավիրել, թեմայում հայտարարել հարցազրույցի մասին:

    Հրանտ ջան, որևէ խնդիր չկա: Պատասխանիր քեզ հարմար ժամանակացույցով: Անձամբ իմ համար այնքան հետաքրքիր են քո պատասխանները, որ ես կնախընտրեմ ավելի ուշ, բայց նույն մանրամասնությամբ դրանք կարդալ, քան ավելի շուտ, բայց կարճ, համառոտ:

    Մենք իսկապես անհամբեր ենք քո պատասխանները կարդալու համար, բայց համբերատար կսպասենք դրանց, ինչքան էլ որ այստեղ համբերատարն ու անհամբերն իրար հակադրվում են

    Քայլ առ քայլ՝ դարից դար

    Խենթ եմ

  17. Գրառմանը 10 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Ariadna (14.11.2011), E-la Via (14.11.2011), Lion (14.11.2011), Monk (13.11.2011), Rammer (14.11.2011), Rammstein (13.11.2011), Tig (14.11.2011), Ձայնալար (14.11.2011), Ներսես_AM (13.11.2011), Շինարար (13.11.2011)

  18. #40
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,406
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Հրանտ Տէր—Աբրահամեան-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Պատմագիտության մեջ Մանանդյանց ու Ադոնցից հետո գրեթե որեւէ մեկին չեմ վստահում, ամեն ինչ կարդում եմ մե կասկածանքով ու զգուշորեն:
    Իրանց էլ վստահելուց պետք է զգուշանալ - միայն Մանանդյանի հիմարությունը. "եկվոր արմենների մասին" ինչ ասես արժե...
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  19. #41
    Paranoid Android Ռուֆուս-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.02.2008
    Տարիք
    40
    Գրառումներ
    11,459
    Mentioned
    4 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Հարգելի Հրանտ, կարելի ա, չէ՞ էլի հարցեր տալ Մի հատ հարց էի ուզում տալ, բայց ցավոք, չկարողացա լավ ձևակերպել, բարեբախտաբար Գալաթեան իմ փոխարեն էդ հարցը տվեց: Շատ հետաքրքիր կլիներ լսել պատասխանը:

    Մեջբերում Գալաթեա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ինչպե՞ս եք վերաբերում իրենց հայ արիացիներ կոչող խմբին և այլ մանր-մունր նեոնացինալիստներին, որոնք համոզված են, որ առաջին դինոզավրերը յան-ով ազգանուն են ունեցել, և կառչում են անցյալին՝ կատարելապես անտեսելով, որ ներկան բազում առումներով շատ-շատ, շատ անշուք և տխուր վիճակում է: Այլ կերպ ասած՝ ճի՞շտ է անցյալը՝ հաճախ մինչև վերջ չապացուցած կասկածելի գյուտերով ու հաղթանակներով դարձնել դրոշակ, քանի որ ներկայով հպարտանալու բան չունես, եթե հարցնեն:

    Ավելի կոնկրետացնեմ: Ու՞մ է պետք այն փաստը, որ տարածքում Նոյի թվի մաշիկ են գտել, եթե այդ նույն հպարտացողը փողոցում քայլելիս ուղտի պես թքում է աջուձախ, իսկ իր հարևանը երկու օրվա աղբը լուսամուտից դուրս է շպրտում:

    Շնորհակալ եմ
    Մի քանի հատ էլ թեթև հարցեր:

    Հայկական ռոք լսու՞մ եք, որ խմբերն եք նախընտրում, ի՞նչ կարծիք ունեք վերջերս ստեղծված ռոք խմբերի մասին ու ձեր կարծիքով արդյո՞ք հայկական ռոքը ապագա ունի:

    Հայկական երգչիստ/երգչիստուհիներից ու՞մ կարելի է «անվերադարձ» ուղարկել Բաքու՝ Եվրատեսիլ 2012-ին «վերջին անգամ» մասնակցելու ու մեր այսպես կոչված «շոուբիզնեսը» ևս մեկ անտաղանդով թեթևացնելու համար

    Ու ամենակարևորը, երբ հարցազրույցը ավարտվի, կմնա՞ք Ակումբում, կմասնակցե՞ք քննարկումներին, թե՞ սենց բաների հավես/ժամանակ/ցանկություն չունեք
    I may be paranoid but no android!

  20. Գրառմանը 7 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Ariadna (14.11.2011), Chilly (14.11.2011), Chuk (14.11.2011), Claudia Mori (14.11.2011), Tig (14.11.2011), Տրիբուն (14.11.2011), Ֆրեյա (21.11.2011)

  21. #42
    Բարև
    Տրիբուն-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.05.2008
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    15,977
    Բլոգի գրառումներ
    2
    Mentioned
    34 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Հրանտն էս ի՞նչ մի հատ երկար ա հանգստանում ... էկավ հասավ իմ հարցին ու հանգստանալը բռնեց... որ ասում եմ խաբում են, չեք հավատում Սաղ սարքած ա: Էս պատասխանողն էլ Հրանտը չի, Չուկն ա ....

  22. Գրառմանը 12 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Ariadna (14.11.2011), Chuk (14.11.2011), davidus (14.11.2011), Lion (14.11.2011), Mephistopheles (16.11.2011), Rammer (14.11.2011), Rammstein (14.11.2011), Tig (15.11.2011), Գեա (14.11.2011), Ձայնալար (14.11.2011), Նաիրուհի (17.11.2011), Շինարար (14.11.2011)

  23. #43
    Հայ-բանտարկյալ
    Գրանցման ամսաթիվ
    15.01.2009
    Հասցե
    "Հայաստան" Քրեակատարողական Հիմնարկ
    Գրառումներ
    1,842
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Իսկ կարելի է հիմա հարց տալ, թե ուշացել եմ?

  24. #44
    Սկսնակ անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.11.2011
    Գրառումներ
    25
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ժողովուրդ ջան, վերադարձա: Ուշացումս իմ չկամությունից չի, ոչ էլ երկար հանգստանալուց: Պարզապես իրոք համընկավ իմ շեշտված զբաղվածության շրջանի հետ: Կյանքս չպատմեմ, բայց բացի ամեն ինչից նաեւ էկող շաբաթ տեղափոխվում եմ (համապատասխանաբար իրեր հավաքելու խնդիր առնվազն կա), եւ անձնական կարգավիճակիս կարեւոր փոփություն եմ ունենալու մի շաբաթից (էդ էլ իրա մանր-մունր վազվզոցն ա ենթադրում) գումարած մի հատ մեծ նախագիծ կա, որը երկար ամիսներ սպասելուց հետո վերջապես մտնում ա եզրափակիչ փուլ եւ շատ ժամանակ ա խլում: Էնպես, որ ոնց խոստացել էի շաբաթվա ընթացքում կավարտեմ, դուք էլ ոնց որ թե դեմ չէիք էդ տարբերակին: Ինչ վերաբերում ա նոր հարցեր տալ-չտալուն, էդ երեւի ֆորումի մոդերատորը թող պատասխանի, ես, կարծես խնդիր չունեմ, պարզապես էլի պիտի պատասխանները մի քիչ ուշանան: Լավ անցանք առաջ, էսօր նախատեսում եմ 3-ից չորս հարցի եւս պատասխանել, հետո վազքով թռնում եմ մնացած գործերս էլ հասցնելու:

  25. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Ariadna (16.11.2011), Chuk (15.11.2011), Claudia Mori (16.11.2011), Moonwalker (15.11.2011), Գեա (15.11.2011)

  26. #45
    Սկսնակ անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    13.11.2011
    Գրառումներ
    25
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Ձայնալար-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Հրանտ ջան, գարեջուր սիրո՞ւմ եք: Եթե այո, ապա՝ ե՞րբ:
    Էսսօր փաստորեն լավ եւ հեշտ հարցից ենք սկսում: Էս հարցի պատասխանը երեւի էն հայտնի անեկդոտի վերջի նման է՝ кушать да, а так нет. Գարեջուր սիրում եմ էն մաստով, որ լինի կխմեմ, մանավանդ, պարզ ա, ամառվա շոգին կամ մեկ-մեկ էլ, եթե շատ հոգնած եմ ու թուլանալու կարիք կա: Բայց էդպես ցանկացած խմիչքի հետ էլ լավ հարաբերություններ ունեմ: Բայց իրապես սիրում եմ, էն որ մենակ кушать չէ, այլ նենց էլ երկու բան երեւի: Առաջին ու անգերազանցելին տնական արաղն է, նախըտրլեի է հոնի կամ թթի, բայց ծիրան, խաղող, տանձ կամ ճաճա (նույն խաղողի արաղն ա վրացական) էլի հաստատ չեն խանգարի: Այ սա իրոք սեր ա ինձ համար: Քանի քանի մարդու գլուխ եմ արդուկել դասախասություններով առ այն , որ արաղն ու տնական արաղ բացարձակապես տարբեր խմիչքներ են (ի դեպ գիտական դասակարգումով էլ կարծեմ էդպես է), մենակ անունն է նույնը, որ ընտրության դեպքում պետք է աներկբա ընտրել տնականը, որից հետո խումհար էլ գրեթե չի լինում, գլխացավ էլ, եթե իհրակե շաքարով խառնած չէ, եւ այլն: Մի խոսքով մի "լեդ զեփելին էլ" է՛ս ա ինձ համար: Բայց չեմ սիրում երբ հաճախ են խմում: Պետք ա ճիշտ դադարները պահել, որպեսզի մոտդ մի տեսակ սով առաջանա, ու լարում կուտակվի բավականաչափ հոգեբանական: Իսկ "ֆիրմա" խմիչքներից չգիտեմ ինչի ռոմն ա մեծ տպավորություն թողնում վրաս: Մնացածի՝ տեկիլա, վիսկի եւ այլն նկատմամաբ մի տեսակ անտարբեր եմ, նույն կլինի կխմեմ, չի լինի, թող չլինի սկզբունքով:

  27. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Ariadna (16.11.2011), Chuk (15.11.2011), Աբելյան (15.11.2011), Ձայնալար (15.11.2011)

Էջ 3 5-ից ԱռաջինԱռաջին 12345 ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. Հրանտ Մաթևոսյան
    Հեղինակ՝ Շինարար, բաժին` Հայ գրականություն
    Գրառումներ: 90
    Վերջինը: 22.08.2018, 10:31
  2. Ակումբի հյուրը. Հայկ Սայադյան
    Հեղինակ՝ Chuk, բաժին` Հարցազրույցներ
    Գրառումներ: 23
    Վերջինը: 20.02.2012, 13:59
  3. Հարցազրույց ակումբի Աշունաղջիկ Meme - ի հետ
    Հեղինակ՝ Ameli, բաժին` Հարցազրույցներ
    Գրառումներ: 43
    Վերջինը: 15.11.2011, 20:36
  4. Սպանվել է Հրանտ Դինքը…
    Հեղինակ՝ Ծով, բաժին` Քաղաքականություն
    Գրառումներ: 52
    Վերջինը: 27.04.2008, 06:07
  5. Ցերեկույթ ի հիշատակ Հրանտ Դինքի
    Հեղինակ՝ Amaru, բաժին` Հայտարարություններ
    Գրառումներ: 1
    Վերջինը: 18.01.2008, 03:05

Թեմայի պիտակներ

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •