Այս թեմայում կուզեի որ արծածվի մեզ հայտնի ստեխծագործողների ստերը, իհարկե հումորով:
Աոաջինը ես եմ սկսում, որպես թեմաի նախաձեռնող և սկսում եմ Ամանայն Հայոց Բանաստեղծից, որը չեր փայլում բնագիտության իմացությամբ:Իր "Աղվեսն ու կկուն" ստեխծագործությունում նա իրավմամբ չափերն անցել էվերեգրելով կկվին մայրական բնազդ, և լացեցնելով խեղճ թռչունին:Իրականում կկուն ձու է ածում մի քանի շաբաթը մեկ, տարբեր թռչնիկների բներում և զուրկ է բնադրման և մայրական բնազդից:
Հաջորդ դիպվածը, որ ինձ զվարճացրեց, հայրենասիրական ռաբիզ երգ է; "Վանա ծովի տեռեխ ձուկը, բերենք լցնենք Սևան լիճը, ախ իմ Ախթամար, չքնաղ քաղաք Վան"; ես չգիտեմ, թե ով է այս երգի տեքստի հեղինակը, սակայն հայրենասիրության ու կարոտի շղարշի ներքո ախմախություն է առաջարկում. մուտավորապես 30 պրոմիլը աղիություն ունեցող Վանա ծովի էնդեմիկ ձկնատեսակը լցնել քաղցրահամ Սևվանը, վերջինին սատկացնել է նշանակում, հանուն ինչի այ բարի մարդ,
Մեջբերել
Էջանիշներ