Mark Pauler-ի խոսքերից
ԻՄ կարծիքով կարևոր չի, թե ինչ խնդիր ենք լուծում, երկրաչափության, թե աստվածային փիլիսոփայության, կարևորը ճիշտ հարցադրումներ անել կարողանալն ա:
Չի կարելի հարցնել ՝
"ինչու՞մ եմ դժբախտ",
"ԴԺվարություններս ե՞րբ կավարտվեն",
"Ո՞րքան է եռանկյան մակերեսը"
"Աստված կա՞ թե չէ"
"ինչի՞ հավատիս պատճառով օր օրի ուժեղացող ցավ պետք է զգամ"
Պետք է հարցերը լինեն էսպիսին՝
"ինչ անե՞մ, որ ավելի երջանիկ լինեմ"
"Ձեռքիս տակ ունեցած ո՞ր ռեսուրսները օգտագործեմ, որ դժվարություններս հաղթահարեմ"
"եռանկյան մակերեսը որոշող բանաձևերից ո՞րն է հարմար էս խնդրին"
"Ի՞նչ է Աստված, նյութի նկատմամբ ամենակարող աճպարար, թե՞ ավելին քան կարող էր մարդկային թերի միտքն ու խոսքը նրան նկարագրել սուրբ գրքում"
"Օր օրի ուժեղացող ցավը զգալուց, ի՞նչու եմ հավատի վրա հենվում"
Ես համոզված եմ, որ ճիշտ հարցադրումներն ավելի կարևոր են քան սպասվելիք պատասխանները:
Էջանիշներ