User Tag List

Էջ 1 6-ից 12345 ... ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 1 համարից մինչև 15 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 76 հատից

Թեմա: Արմեն Մալխասյան «Ճակատագրական սիգարետը» դետեկտիվ

  1. #1
    Պատվավոր անդամ Malxas-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    29.09.2010
    Գրառումներ
    2,011
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Արմեն Մալխասյան «Ճակատագրական սիգարետը» դետեկտիվ

    «Ճակատագրական սիգարետը»

    Մտահաղացումը` Գալուստ Գալստյանի

    Սպիտակ մեքենան, որ լավ լվացած-պսպղացրած էր ու ընդամենը երկու դուռ ուներ, կտրուկ արգելակեց: Երկու գերմոդայիկ պճնամոլներ, վզներից կախ ծանրաքաշ ոսկե շղթաներով, թանկարժեք բջջայիններով, որ ասպետական արժանապատվությամբ կրում էին գոտկատեղերին, ու հավանաբար մինչև մեքենա ներթափանցելը լող էին տվել հարդաջրում, ինչպես Պոպպեան` էշի կաթով լի ավազանի մեջ, գռեհիկ հայհոյանքների տարափ տեղացին մի նիհարավուն երիտասարդի վրա, ով անպաճույճ տեսք ուներ, և իրենց մեքենայի առաջը կտրելու մեղքն էր գործել: Մեղսավորը, որ ամենաշատը քսաներեք տարեկան կլիներ, չպատասխանեց: Եթե ուզենար` արժանավայել խոսքամարտի կբռնվեր, կքոթակեր ինչպես հարկն է ու այդ պարզ եղանակով զույգի միջից երկար ժամանակով թափ կտար հայհոյելու պահանջմունքը, ցանկության դեպքում նույնիսկ կձերբակալեր, քանզի մասնագիտության էությունը դրանց նմանների էությունը բացահայտելն էր: Սակայն իրեն հայտնի պատճառներով ոչ մեկն արեց, ոչ մյուսը, ոչ էլ երրորդը. շարունակեց անվրդով ու անգործունյա մնալ, ասես Լուսնից էր իջել: Սպիտակ մեքենայի ասպետները, որոնք իրենց մեքենայի տարածքում քառակի քաջ էին, կամ էլ, եթե կուզեք, միայն այդ տարածքում էին քաջ, զիլ ազդանշաններ հնչեցրին, ավարտուն տեսքի բերեցին գռեհիկ հայհոյանքների աղբակույտը և շարժիչի շռնդալից աղմուկով իրենց մեկնումը ազդարարեցին հարկադիր կանգառից: Կողքից անցնելիս նրանցից մեկը, որպես յուրօրինակ հրաժեշտ, ՙերջանիկ ապուշ՚ անվանեց նիհարավուն երիտասարդին: Սպիտակ երկդուռ մեքենայի ասպետները ճշմարտության գաղափարին պակաս էին հասու, քան կոկորդիլոսի ուղեղը` խղճմտանքի հասկացությունը, բայց, այնուամենայնիվ, կիսով չափ իրավացի էին: Նիհարավուն երիտասարդն ապուշ չէր, բայց երջանիկ էր: Գալուստ Գալստյանն էր, երիտասարդ քննիչ, որ գործից տուն էր շտապում. շատ էր շտապում: Բարեհաջող անցնելով փողոցը ու մի քանի զորեղ ոստյունով հաղթահարելով փողոցի բարձրահարկ շենքի միջև ընկած տարածությունը` Գալուստը բմբուլի թեթևությամբ շենքից ներս գցեց իրեն ու բռունցքով երեք անգամ հարվածեց վերելակը կանչող կոճակին: Նման կոպիտ վերաբերմունքից վիրավորված, չնայած Գալուստի մտքով չէր անցնում վիրավորել որևէ մեկին, դրանով սոսկ իր բարձր տրամադրությունն էր ընդգծում, կամ գուցե այն պատճառով, որ վերելակը չէր աշխատում, կանչող կոճակը սառը պատասխանի արժանացրեց երիտասարդի բուռն հարցադրմանը և ավելին քան հասկանալի բացատրեց, որ նրա ցանկությունը չի կատարի: Լինելով բնականից գործունյա և դժվար հաղթահարելի շարժումը գերադասելով անիմաստ սպասումից` Գալուստը կրկին գործի դրեց ոստյունների շարքը և տասնյակ վայրկյաններ անց յոթերորդ հարկի գորշ դռան առաջ էր: Բանալի ուներ, բայց գերադասեց զանգ տալ ու իր սիրած ոճով բռունցքով երեք անգամ հարվածեց հյուրերի գալուստը ազդարարող կոճակին: Այս վերջինն ավելի բարեհաճ էր երիտասարդի հանդեպ: Դուռը շուտով բացվեց, ու մի խոժոռ տղամարդ` երիտասարդի հայրը, ով բարձրահասակ էր, ալիքաձև արծաթափայլ մազեր ուներ և հավասարակշռված, հանգիստ դեմք, դիմավորեց նրան: Գալուստը տուն մտավ ինչպես ձախ եզրայինը կներխուժեր տուգանային հրապարակ և հյուրասենյակ հասնելով` փլվեց բազմոցին: Հայրը հանգիստ գոցեց դուռը ու հետևեց նրան: Գալուստը թևերը տարածել, գլուխը հետ գցել, վաստակած մարդու խոնջանքով աչքերը փակել ու նախանձելի հարմարավետությամբ ձուլվել էր բազմոցին: Երբ հորը տեսավ կողքին նստած, խորամանկ ծիկրակեց, ապա բացեց աչքերը և ուրախ ժպտաց: Հայրն ուշք չդարձրեց որդու ծամածռություններին ու դեռ լավ է, որ դրանք կապիկություններ չորակեց, այլ հանգիստ սեղանից վերցրեց ծխախոտի տուփը ու սիգարետ կպցրեց: Գալուստը չափազանցված եռանդուն շարժումներով այս ու այն կողմ վանեց ծուխը, ինչպես թշնամուց կպաշտպանվեր, վերցրեց ծխախոտի մնացորդներով լի մոխրամանը, ապա շինծու լրջությամբ սկսեց մանրազննել:

    - Ընդամենը տասներկու հատ, հայրի°կ,- ուրախ ասաց նա,- այսինքն հիսունհինգ րոպե կամ ամենաշատը մեկ լիարժեք ժամ, որ քեզ անհրաժեշտ կլիներ հոտավետ գլանակները գարշահոտ ծխուկների վերածելու համար: Դա իր հերթին նշանակում է, որ ճիշտ այդքան ժամանակ է մայրիկը տնից բացակայում, քանի որ չէիր համարձակվի առանց սենյակներն օդափոխելու մեկ ժամ շարունակ ծխել, իսկ նա թույլ չէր տա, որ մեկ ժամ շարունակ մոխրամանի մեջ ծխախոտի մնացորդներ մնան: Ու եթե մայրիկը գնացել է շուկա, ապա ուր որ է տուն կմտնի: Եթե վերջացել է օծանելիքը կամ նոր կոշիկ գնելու անհրաժեշտություն է ծագել, նրա ներկայությամբ զմայլվելու հաճույքը ստիպված կլինենք հետաձգել ևս կես ժամ: Դե, իսկ եթե հինգ րոպեով հարևանուհու տուն է գնացել` սուրճ խմելու, վերադարձի ճշգրիտ ժամանակը կարտահայտվի իքս թվով:

    Հայր ու որդի ծիծաղեցին: Որդին` լիաթոք, անչափ գոհ իր սրամտությունից, հայրը` ավելի զուսպ, առանց իսկական զգացմունքներն ի ցույց դնելու:

    - Խնդրեմ, Շերլոկ Հոլմսի հայկական տարբերակը,- չդադարելով ծիծաղել` ասաց հայրը,- դեռ մանկուց առարկաների վրայի նշաններից նրա պես եզրահանգումներ անելու թուլություն ունեիր:

    Գալուստը շինծու նեղացած` սեղանին դրեց մոխրամանը:

    - Միշտ անարդար ես եղել նշանավոր խուզարկուի հանդեպ: Երբ ես հիացմունքով մեջբերում էի նրա հանճարի անբեկանելի ապացույցները, դու առանց խղճի խայթ զգալու առարկում էիր, թե նման հանցանշաններից կարելի է և հակառակ եզրահանգումների գալ:

    - Իսկ քանի± տարի պետք եղավ, որպեսզի ինքդ կարողանաս նշանավոր խուզարկուի ոչ պակաս նշանավոր եզրահանգումները հարյուր ութսուն աստիճանով շուռ տալ:

    - Այստեղ հարցը եզրահանգումները չեն, հայրի°կ, այլ նրա ոգևորիչ կերպարը: Գալուստ պապն էլ էր նրանով հիացած, խաղաղություն հոգուն… Ի դեպ, հայրի°կ, հարյուրերորդ անգամ ստիպված եմ նույն հարցը տալ: Ինչո±ւ չշարունակեցիր ընտանեկան ավանդույթը: Ինչո±ւ չգնացիր պապիկի` գեներալ Գալուստ Գալստյանի ճանապարհով, ով անձամբ հարյուր քսանութ սպանություն էր բացահայտել և երեք հարյուր վաթսունչորս կողոպուտ: Դատելով նրանից, թե ինչ հեշտությամբ հեղինակազրկեցիր իմ պաշտամունքի առարկային, ում բոցաշունչ կերպարը նույնիսկ երազում էի տեսնում մանկության տարիներին, դու էլ խուզարկուին բնորոշ հատկանիշներ ունես: Ինչո±ւ անշնորհակալ մանկավարժությունն ընտրեցիր, երբ կարող էիր ավելի հոգեհարազատ գործով զբաղվել:

    - Ընտանեկան ավանդո¯ւյթ,- հեգնեց հայրը,- մեր տնից կարծեմ միայն հայրս է խուզարկու եղել, թեկուզև` հավասարը չունեցող: Իսկ դու առայժմ դեղնակտուց ես: Քո պապը լեյտենանտներին մարդ չէր համարում, չնայած ինքն էլ դրանից էր սկսել, իսկ դու, եթե չեմ սխալվում, հենց այդ աստիճանն ես կրում, տղա°ս, ու քո կարճագույն ծառայության ընթացքում ոչ կողոպուտ ես բացահայտել, ոչ էլ, մանավանդ, սպանություն:

    - Այ այստեղ սխալվում ես,- հաղթական գոչեց Գալուստը,- մեր ընտանիքում խուզարկուների թիվը մեկ ժամ առաջ, այսինքն նույն ժամին, երբ սկսեցիր ծխուկներով լցնել մոխրամանը, մեկով ավելացել է: Ու եթե պապիկն էլ կենդանի լիներ, շուտով ստիպված կլիներ ինձ էլ մարդ համարել, քանի որ անձամբ նախարարն է միջամտել, որ ինձ արտահերթ կոչում տան:

    Հայրը փոքր-ինչ զարմացած, վատ թաքցրած գոհունակությամբ ու դեռևս մինչև վերջականջներին չհավատալով, ժպտաց:

    - Ուրեմն … կուսակցության առաջնորդի սպանության գործը…

    - Ինձ էին հանձնարարել, հայրի°կ, ինձ, բայց դու, չգիտես ինչու, չուզեցիր լուրջ ընդունել:

    - Քեզ էին հանձնարարել, որ երբեք չբացահայտվի:

    - Դա այնքան էլ այդպես չէ: Պարզապես ընտրություններից առաջ քաղաքական սկանդալն էր անցանկալի. շատերն այդ փաստն օգտագործում էին իշխանություններին վարկաբեկելու համար:

    - Եվ ի±նչ: Քաղաքական սկանդալ կլինի±:

    - Բոլորովի°ն: Քաղաքական թափթփուկները հիասթափված են: Նույնպիսի մի մոխրաման, որը լցոնել էիր քո տասներկու հանրահայտ ծխուկներով, ահա և տասներեքերորդը հանգցրիր, օգնեց ինձ բացահայտել, որ հանցագործությունը ընտանեկան է և կատարվել է հանգուցյալի եղբոր կողմից, ում նա անշրջահայաց կերպով պարտքով մեծ գումար էր տվել… Ի±նչ պատահեց …

    Գալուստը շտապ սեղանին դրեց մոխրամանը, որ նորից ձեռքն էր առել, ու տագնապով նետվեց հոր կողմը, ով տգեղ ծամածռել էր դեմքն ու բռնել սիրտը:

    - Բան չկա, հիմա կանցնի: Մի բաժակ ջուր բեր:

    Գալուստը կայծակնորեն կատարեց խնդրանքը, իսկ երբ հայրը խմեց, նորից վազ եց խոհանոց ու վերադարձավ շերտ-շերտ կտրտած նարնջով ափսեն ձեռքին:

    - Սա քեզ կթարմացնի, հայրի°կ: Այսքան ծխելու փոխարեն ավելի լավ չի± նարինջ ուտես: Ախր բժիշկն ասել է, որ ծխել չի կարելի:

    - Տխմար են բոլոր բժիշկները,- հայրը արհամահրանքով թափ տվեց ձեռքն ու մի շերտ նարինջ վերցրեց:- Երբ երեք տարի առաջ թողեցի ծխելը` ավելի վատացա:

    - Ոչ բոլոր բժիշկներն են տխմար, հա°յր: Քեզ բուժող բժիշկն, ի դեպ, խորհուրդ էր տվել ոչ թե լրիվ թողնել, այլ պարզապես կրճատել:

    - Ես այդպես էլ վարվեցի,- արդարացավ հայրը,- հինգի փոխարեն ընդամենը մեկ տուփ էի ծխում, բայց երեք օր չանցած մեկուկես տուփի հասավ, մի շաբաթից անց` երկու լրիվ տուփի, իսկ մի ամիսը լրանալու օրն արդեն կարող էի պարծենալ, որ հինգ տուփի ռեժիմին եմ վերադարձել:

    - Ու կարծում ես դրանով ապացուցեցիր, որ այդ բժիշկն է±լ էր տխմար:
    - Ուղղակի չեմ կարող լավ տրամադրվել մի մարդու հանդեպ, ով պարտադրում է օրը երեք անգամ հաբեր ընդունել ու, սրտի տագնապից բողոքես, թե վատ տրամադրությունից, քեզ նույն ՙհիվանդ՚ բառով է մեծարում:

    - Դու բողոքես վատ տրամադրությունից, այն էլ բժշկի մո±տ,- Գալուստը ուրախ ծիծաղեց:- Չէ°, հայրի°կ, երբ քո կամ մայրիկի տրամադրությունը վատ է, կա ձեր խոնարհ ծառան,- այս ասելով` երիտասարդը ֆրանսիական կավալերի պես շինծու խոնարհվեց:

    - Բայց գոնե այսօր, հա°յր, հույս ունեմ խուսափել ամեն կարգի հանդիմանանքներից ու խորհուրդներից: Ընդամենը մեկ ժամ առաջ փոխգնդապետ Կարախանյանն այնպես ոգևորված էր խոսում, կարծես ինքն էր բացահայտել սպանությունը: Այսօր նույնիսկ ոչ մի խաչբառ չլուծեց: Իսկ ինձ ո¯նց էր գովում գնդապետ Զատիկյանը, ով ինչպես հայտնի է, մոլորակի ամենադժգոհ մարդն է: Գիտե±ս ինչ ասաց: Ասաց, որ եթե իր կամքը լիներ, իմ պատվին հաղթահանդես կկազմակերպեր Հանրապետության հրապարակում:

    - Հաղթահանդե¯ս: Մեր ժամանակ երիտասարդներին այդքան երես չէին տալիս:
    - Չհասկացա, հա°յր: Խոսքը երիտասարդ ուսուցիչների±ն երես չտալու մասին է:
    Հայրը շտապեց ուղղել խոսքը.

    - Ոզում էի ասել, որ ընդամենը մեկ գործ է բացահայտած սկսնակ քննիչի համար հրապարակում հաղթահանդես կազմակերպելը մի քիչ չափից ավելի է:
    Գալուստը գրգռված վեր թռավ:

    - Մեկ գործ, բայց ինչպիսի¯ գործ: Այդ բացահայտման շնորհիվ նախագահը կարող է գիշերները հանգիստ քնել, իսկ ներքին գործերի նախարարը հպարտ նայել վարչապետի աչքերին…

    - Դա է±լ Զատիկյանն է ասել, թե± Կարախանյանը...
    Հայրը շատ ուրախ ու հպարտ էր որդու հաջողություններով, բայց որոշել էր մի փոքր խաղալ նրա հոգու հետ: Փառքից արբեցած երիտասարդը չէր նկատում ծուղակը ու ողջ ուժով պաշտպանվում էր:

    - Ինչքան ուզում ես, կարող ես ծիծաղել, հայրի°կ, բայց հաղթանակն իմն է: Իսկ այն փաստը, որ այդ խճճված սպանությունը Շերլոկ Հոլմսի նման բացահայտեցի սիգարետի մնացորդի օգնությամբ, վկայում է, որ այստեղ խառն է նախախնամության մատը: Հիշո±ւմ ես` ինչ խորին արհամարհանքով էիր ծաղրում իմ սիրած հերոսին:

    Հայրն այդ խոսքից ցնցվեց ու նորից ձեռքը սրտին տանելու շարժում արեց, բայց իր պատմությամբ կլանված Գալուստը չնկատեց ու շարունակեց նախկին ոգևորությամբ:

    - Ահա այսպիսի մոխրաման էր, որի մեջ ուղիղ քսանվեց ծխուկ կար,- Գալուստը տպավորիչ շարժումով ձեռքն առավ մոխրամանը,- Եվ ո±վ կարող էր երևակայել, որ դրանցից մեկը, որն արտաքուստ ոչնչով չէր տարբերվում մյուս քսանհինգից, կարող է ճակատագրական լինել մարդասպանի համար, ով այնքան հմուտ էր կազմակերպել գործը, որ առանց կասկած հարուցելու քաղաքական երանգ էր ստացել:

    - Իսկ ինչ գումարի մասին էր խոսքը,- հետաքրքրվեց հայրը և սկսեց մեղմ տրորել ձախ կողը,- ուզում եմ իմանալ, թե ինչքան փողի համար մարդ կարող է սպանել իր հարազատ եղբորը:

    - Գումարի չափը կարևոր չէ, հա°յր, դա դեռ ճշտվում է: Իսկ դու չես թողնում ավարտեմ պատմությունս, որն իսկական խուզարկուական հրաշք է: Ահա այսպիսի մի ծխուկ…

    Գալուստը մոխրամանից առանձնացրեց սիգարետի լավ տրորած-հանգցրած մի մնացորդ, որն իր կարծիքով առավել նման էր նրան, որի օգնությամբ բացահայտել էր սպանությունը, ու պահեց հոր աչքերի առաջ, բայց խոսքը կիսատ մնաց: Հայրն անսպասելիորեն ջղաձգվեց, բռնեց սիրտը ու ճչաց: Դեմքը կավճի պես սպիտակ էր:

  2. Գրառմանը 12 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Arpine (24.09.2011), E-la Via (24.09.2011), Freeman (24.09.2011), Lion (24.09.2011), Mark Pauler (25.09.2011), Morg (24.09.2011), Sambitbaba (29.09.2011), Ամմէ (30.11.2012), Արէա (24.09.2011), Գեա (04.10.2011), Դեկադա (25.09.2011), Թամարա (09.06.2013)

  3. #2
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,406
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Կրկին տեսնում ենք Արմենի հարազատ, թեթև կարդացվող ու նկարագրություններով հարուստ ոճը, ինչը օրինակ ինձ դուր է գալիս: Իհարկե, չեմ զլանա կրկնել, Արմեն ջան, որ սահմանի մոտ ես ու սրանից ավել պետք չէ այդ հարցում անցնել, բայց դե դա այնպես, հանուն ընկերության Ի դեպ, կրկին անկեղծություն - այդ քննիչի կերպարը ինձ մի քիչ կարծես թե չհամոզեց իրականության տեսակետից, շատ երիտասարդ իդեալիստ էր մեր իրականության համար ու բացի այդ նման բարդ գործերն էլ հաստատ մեկ քննիչի չեն հանձնարարում (Շերլոկ Հոլմսերի ժամանակն անցել է) և նման դեպքում որպես կանոն մի ամբողջ օպերատիվ-քննչական խումբ է գործում, բայց դե, տեսնենք, շատ հետաքրքիր է, թե հետո ինչ է լինելու...

    Մեջբերում Malxas-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Սպիտակ մեքենան, որ լավ լվացած-պսպղացրած էր ու ընդամենը երկու դուռ ուներ, կտրուկ արգելակեց: Երկու գերմոդայիկ պճնամոլներ, վզներից կախ ծանրաքաշ ոսկե շղթաներով, թանկարժեք բջջայիններով, որ ասպետական արժանապատվությամբ կրում էին գոտկատեղերին, ու հավանաբար մինչև մեքենա ներթափանցելը լող էին տվել հարդաջրում, ինչպես Պոպպեան` էշի կաթով լի ավազանի մեջ, գռեհիկ հայհոյանքների տարափ տեղացին մի նիհարավուն երիտասարդի վրա, ով անպաճույճ տեսք ուներ, և իրենց մեքենայի առաջը կտրելու մեղքն էր գործել:
    Էդ որն էր... ապեր

    Գալուստ Գալստյանն էր, երիտասարդ քննիչ, որ գործից տուն էր շտապում. շատ էր շտապում:
    Ինչ համեստ քննիչ է Հետաքրքիր է, որ մտահաղացման հեղինակի անունն է կիրառված, ինչը նախ օրգինալ է, հետո խոսում է որոշակի հումորի զգացումի և լայն մտահորիզոնի մասին, հաշվի առնելով հենց նույն պատմվածքի ամենասկիզբը
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  4. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Arpine (24.09.2011), Freeman (24.09.2011), Malxas (24.09.2011)

  5. #3
    Պատվավոր անդամ Malxas-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    29.09.2010
    Գրառումներ
    2,011
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Lion-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Կրկին տեսնում ենք Արմենի հարազատ, թեթև կարդացվող ու նկարագրություններով հարուստ ոճը, ինչը օրինակ ինձ դուր է գալիս: Իհարկե, չեմ զլանա կրկնել, Արմեն ջան, որ սահմանի մոտ ես ու սրանից ավել պետք չէ այդ հարցում անցնել, բայց դե դա այնպես, հանուն ընկերության Ի դեպ, կրկին անկեղծություն - այդ քննիչի կերպարը ինձ մի քիչ կարծես թե չհամոզեց իրականության տեսակետից, շատ երիտասարդ իդեալիստ էր մեր իրականության համար ու բացի այդ նման բարդ գործերն էլ հաստատ մեկ քննիչի չեն հանձնարարում (Շերլոկ Հոլմսերի ժամանակն անցել է) և նման դեպքում որպես կանոն մի ամբողջ օպերատիվ-քննչական խումբ է գործում, բայց դե, տեսնենք, շատ հետաքրքիր է, թե հետո ինչ է լինելու...



    Էդ որն էր... ապեր



    Ինչ համեստ քննիչ է Հետաքրքիր է, որ մտահաղացման հեղինակի անունն է կիրառված, ինչը նախ օրգինալ է, հետո խոսում է որոշակի հումորի զգացումի և լայն մտահորիզոնի մասին, հաշվի առնելով հենց նույն պատմվածքի ամենասկիզբը
    Լիոն ջան, չհասկացա, թե որ մասն էիր ասում էդ որն էր:
    Ճիշտ ես նկատել, մտահաղացման հեղինակի անուն ազգանունն է, որը որպես երախտագիտություն ընտրել եմ… Ճիշտ է, սյուժեն, որ կազմել էր, մոտ 80 տոկոսով փոփոխության է ենթարկվել, բայց միևնույն է, դա չի նվաստացնում նրա դերը այս վիպակի ստեղծման մեջ:
    Ինչ վերաբերվում է քննիչի կերպարին, ապա իմ կարծիքով դետեկտիվների բոլոր հերոս խուզարկուներն էլ իդեալականացված են և ընդհանուր բան չունեն իսկական քննիչների հետ: Ինչևէ, շատ բան կպարզվի պատմության ընթացքում:
    Շարունակությունը շուտով...

  6. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Freeman (24.09.2011), Sambitbaba (29.09.2011)

  7. #4
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    06.05.2010
    Գրառումներ
    2,711
    Mentioned
    13 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Malxas-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Լիոն ջան, չհասկացա, թե որ մասն էիր ասում էդ որն էր:
    Ճիշտ ես նկատել, մտահաղացման հեղինակի անուն ազգանունն է, որը որպես երախտագիտություն ընտրել եմ… Ճիշտ է, սյուժեն, որ կազմել էր, մոտ 80 տոկոսով փոփոխության է ենթարկվել, բայց միևնույն է, դա չի նվաստացնում նրա դերը այս վիպակի ստեղծման մեջ:
    Ինչ վերաբերվում է քննիչի կերպարին, ապա իմ կարծիքով դետեկտիվների բոլոր հերոս խուզարկուներն էլ իդեալականացված են և ընդհանուր բան չունեն իսկական քննիչների հետ: Ինչևէ, շատ բան կպարզվի պատմության ընթացքում:
    Շարունակությունը շուտով...
    Սպասում ենք

    "Վարդանանց պատերազմի" օրը չգցեք

  8. #5
    Պատվավոր անդամ Malxas-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    29.09.2010
    Գրառումներ
    2,011
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Արէա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Սպասում ենք

    "Վարդանանց պատերազմի" օրը չգցեք
    Վարդանանց պատերազմը դեռ գրվում է: Երևի կարելի է մեկ երկու գլուխ էլ տեղադրել:
    Իսկ սա շուտով

  9. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Lion (25.09.2011), Արէա (25.09.2011)

  10. #6
    Պատվավոր անդամ Malxas-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    29.09.2010
    Գրառումներ
    2,011
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Բժիշկ Առաքելյանը տխմար մարդ չէր: Մի երդվյալ հիպոկրատական էր, ով սովոր էր աներկբա իշխել իր տիրապետության սահմաններում ու նույնիսկ չէր թաքցնում, որ իր հիվանդներին վերաբերվում է որպես ստորակարգ արարածների: Գալուստի ու մոր` տիկին Մելանյայի անհանգստությանը նա պատասխանում էր կատակով ու սրախոսություններով, իսկ հիվանդին համարյա թե սպառնաց առանց դատ ու դատաստանի գնդակահարել, եթե համարձակվեր չկատարել իր հրամաններից թեկուզև մեկը:

    - Կյանքին սպառնացող ոչինչ չկա: Իզուր է ձեր անհանգստությունը, տիկի°ն Մելանյա, դուք էլ, երիտասա°րդ, կարող եք ավելի տղամարդկային արտահայտություն տալ ձեր չափազանց ճնշված դեմքին: Իսկ այ դուք, պարո°ն հիվանդ… Ձեզ հետ խոսակցությունը խիստ կլինի: Այսուհետ` ոչ մի սիգարետ, միայն մաքուր օդ և պարտադիր խմել նշանակված բոլոր դեղերը: Կարծեմ ասացիք, որ առանձնատուն ունեք Ձորաղբյուրում: Կատարյալ վայր է բուժումը շարունակելու համար: Հաջորդ անգամ հենց այնտեղ կայցելեմ: Ամեն ինչ կարող եք ուտել, բայց ստամոքսը մի ծանրաբեռնեք մսով ու յուղոտ կերակուրով: Աշխատեք ավելի շատ միրգ օգտագործել ու զբոսնել մաքուր օդում: Իսկ եթե գերադասում եք ինքնագործունեությամբ զբաղվել, ինչը տեսնում եմ ձեր դավադիր աչքերում, և ձեզ դուր չեն գալիս իմ պատվիրանները, որոնք այս պահին Քրիստոսի պատվիրաններից ավելի կարևոր պետք է լինեն ձեզ համար, բարեհաճեք հանգիստ թողնել ինձ ու գերեզման ճանապարհվեք սեփական նախաձեռնությամբ: Կարծում եմ բավականաչափ հասկանալի արտահայտվեցի, պարո°ն հիվանդ…

    ՙՊարոն հիվանդը՚ զգալիորեն խեղճացել էր և բնականաբար չասաց այն ամենը, ինչ մտածում էր իր ազատությունը սահմանափակող այդ ճերմակազգեստ բռնակալի մասին: Իսկ թույլ ընդվզումը, որն արտահայտվեց թունդ ծխամոլի սովորույթներից կտրուկ հրաժարվելու ոչ բոլորովին անվտանգ լինելու ենթադրությամբ, այնպիսի կտրական բանադրանքի ենթարկվեց, որ ապստամբությունը ճնշվեց դեռ ծնունդ չառած:

    - Վախենում եմ աննրբանկատ լինել, բայց այս անգամ երևի դիմանանք առանց ձեր հանճարեղ խորհուրդների: - ասաց բժիշկը այնպիսի տոնով, կարծես ինքը երկրի նախագահն էր և այս մարդու հիմար խորհուրդների պատճառով ձախողել էր բարենորոգումների մի քանի խոստումնալից ծրագիր, որոնց վրա ահռելի միջոցներ ու վիթխարի ժամանակ էր վատնել: - հաջորդ անգամ, երբ ամենատարրական ողջամտություն կունենաք ձեր առողջությունը չհասցնելու այսպիսի ողբալի վիճակի, կարծես ձեր անձնական թշնամու մարմինը տանջաքննության ենթարկած լինեք, գուցեև, չեմ կարող հարյուր տոկոսով խոստանալ, հաշվի առնվեն ձեր խելացի դիտողություններից մի քանիսը: Իսկ հիմա բարի եղեք ենթարկվել: Դուք այլևս իրավասու չեք արտահայտելու ոչ ձեր կամքը, ոչ էլ սեփական հայեցողությամբ տնօրինելու առողջությունը…

    Հիվանդը տխուր հոգոց հանեց և տնեցիների անհանգիստ ու քնքուշ հայացքների ներքո ստիպված եղավ լռել: Երևի դեռ պետք էր շնորհակալ լինել, որ այս անգամ ՙպարոն հիվանդ՚ չանվանեց: Իսկ հետաքրքիր է` բժիշկն ինքը ծխո±ւմ է: Եվ եթե ծխում է` օրական քանի± տուփ: Կան շատ բժիշկներ, որ ժամերով քարոզ են կարդում, թե ինչպես պետք է պահպանել առողջությունը, առաջարկում արդյունավետ խնամքի հարյուրավոր միջոցներ, թվարկում օգտակար դեղաբույսերի հազարավոր տեսակներ, իսկ իրենք նախանձելի կենսախնդությամբ մխրճվում են կյանքի հաճույքների մեջ, որոնք այլ կերպ, քան սատանայական, չես անվանի: Այսօրվա հիվանդը գիտեր մի հանրահայտ վիրաբույժի, ով երբեք վիրահատարան չէր մտնում, եթե արյան մեջ չէր զգում հարյուր գրամ տնական օղու զորությունը, անձամբ ճանաչում էր մի հոգեբույժի, ով նույն ակնթարթին կխելագարվեր, եթե քառորդ ժամվա ընթացքում երկու-երեք գլանակի վերջը չտար…

    Ձորաղբյուրի առանձնատանը ամեն ինչ հրաշալի էր: Ամեն անգամ մաքուր, անաղարտ օդը շնչելիս համոզիչ տպավորություն էր ստեղծվում, որ կյանքը երկարում է: Զով քամու միջամտությամբ խշխշում էին տերևները, մեղմ քչքչում էր առվակը: Պատուհանից նայելիս անմիջապես աչքի էր ընկնում խնձորենին, որը դրախտային էր թվում: Քիչ հեռու իր նազելի ճյուղերն էր տարածել գեղիրան ծիրանենին: Դեղձենին անճոռնի էր, բայց իր կարմրադեղնաթուշ պտուղների առկայությամբ մոռացության էր տալիս արտաքին տեսքը և ստիպում ուշադրությունը սևեռել էությանը: Այգու հեռավոր ծայրին հսկա բունը դեպի երկինք էր մղել ծեր ընկուզենին: Եվ ամենակարևորը. առայժմ չկար բժիշկ Առաքելյանը, ու հիվանդը խանդավառ հույս էր տածում, որ այսօր չի գա, ինչպես խոստացել էր, ու կբավարարվի վերստուգիչ զանգով: Ճիշտ է, բազմագույն և տարահամ դեղերը, որոնք տիկին Մելանյան նախանձելի բծախնդրությամբ մեկ գավաթ ջրի հետ մատուցում էր նշված ժամին, փոքր-ինչ փչացնում էին դրախտային հանգիստը, քանի որ հիշեցնում էին բժիշկ Առաքելյանի գոյության մասին, բայց դա տանելի անհարմարություն էր: Հիվանդը ծառերի ստվերում ըմբոշխում էր երանելի հանգստությունը: Սեղանին դրված էր խոշոր ու անուշահամ ծիրաններով լեցուն սկուտեղը, որից երբեմն ընտրում էր մեկը, երկու կես անելով` ստուգում` որդ չկա±, աչքերը փակ` ուտում, ապա կոտրում կորիզը ու պարունակությունն արժանացնում նույն ճակատագրին:

    Քիչ հետո ճամպրուկը ձեռքին հայտնվեց Գալուստը: Քրտինքի մեջ կորած էր: Երևում է շատ էր վազվզել, իսկ օդի ջերմաստիճանը երեսունից ավելի էր:

    - Հայրի°կ, բերեցի` ինչ խնդրել էիր,- մոտենալով հորը` ասաց նա,- ահա քո անձնական իրերը առանց որոնց մի քանի ժամ չկամեցար մնալ:

    Հայրը ագահորեն ճանկեց ճամպրուկն ու բաց արեց: Գալուստը նրա դեմքին խոր հիասթափություն կարդաց:

    - Այս մեկը չէր: Սխալ ճամպրուկ ես բերել: Ախր հազար անգամ նկարագրեցի, թե որը…

    - Հերիք է երեխային տանջես,- միջամտեց տիկին Մելանյան, որ մոտեցել էր սառը թանով լի կուժը ձեռքին,- առավոտվանից ոտնահան է եղել դեղատնից դեղատուն վազելով: Իսկ դու խիղճ չունես: Ինչի±դ են պետք քո իրերը: Չլինի± սիրային նամակներդ ես պահում մեջը:

    - Ինձ անհրաժեշտ են իմ իրերը և հենց հիմա,- չհանգստացավ կամակոր հիվանդը,- բերեք ինձ իմ իրերը, այլապես հրաժարվում եմ բուժվել…

    Սեղանին դրված բջջային հեռախոսը լուսային ազդանշաններ արձակեց, իսկ երկու վայրկյան անց Չայկովսկու ՙՉինական քայլերգ՚ հանրահայտ մեղեդին էլ ավելի հասկանալի ազդարարեց, որ ինչ-որ մեկը զանգում է: Բժիշկ Առաքելյանն էր: Տեսնելով այդ` հայրը վեր կացավ ու մի քանի քայլ նահանջեց դեպի այգու խորքը:

    - Ասացեք` քնած եմ,- շշնջաց, չնայած բժիշկն առայժմ չէր կարող լսել նրա ձայնը,- ասացեք, որ հենց նոր քնեցի…

    Տիկին Մելանյան վերցրեց բջջայինը ու սեղմեց կանաչ կոճակը:

    - Լսում եմ, բժի°շկ, շնորհակալությո°ւն, լա°վ… Այս պահին չի կարող խոսել ձեզ հետ… Ճնշումը չափել եմ, սրտի աշխատանքը նորմալ է… Դեղերը խմում է առանց կամակորությունների… Ծխախոտի պաշարը ոչնչացված է առհավետ: Ուրախ կլինենք երեկոյան տեսնել ձեզ… Անչափ շնորհակալ եմ, բժի°շկ… Ամեն բան կարվի ինչպես պատվիրել եք… Ցտեսությո°ւն, բժի°շկ…

    - Ավելի լավ է մարդ մեռնի սրտի անբավարարությունից, քան կորցնի ազատությունը,- վրեժխնդիր եղավ հիվանդը և օձիքն ուղղելով` նստեց տեղը: - Այլևս չկա անհատը: Բժիշկ Առաքելյանը պետք է որոշի նրա անելիքը, գրողի բաժին դառնա…

    - Ինձ թվում է` չափազանցնում ես, հայրի°կ,- ժպտաց Գալուստը ու նստեց հոր կողքին,- բժիշկը լավ ու բարի մարդ է, իսկ այդպես է վարվում, որովհետև անհանգստանում է, որ չես կատարի իր պատվիրանները…

    - … Որոնք Քրիստոսի պատվիրաններից ավելի կարևոր են, այնպես չէ±: - հեգնեց հայրը: - Իսկ դու, ի դեպ, իզուր նստեցիր, տղա°ս: Հենց հիմա տուն գնա և բեր իրերիս պայուսակը: Մուգ շագանակագույնը, որ աջ կողմում ակնառու նշան ունի: Այս մեկը կարող ես հետ տանել:

    - Գոնե թող երեխան հինգ րոպե շունչ առնի,- վճռականորեն միջամտեց տիկին Մելանյան ու սառը թան լցրեց բաժակների մեջ:

    - Մի գավաթ սուրճ խմեմ ու գնամ,- պատրաստակամ արձագանքեց Գալուստը,- մայրիկի համեղ սուրճը:

    - Իսկապես կարելի է,- համաձայնեց հայրը, իսկ երբ տիկին Մելանյան գնաց սուրճ պատրաստելու այնպիսի հայացքով նայեց որդուն, որ լրջորեն անհանգստացրեց որդուն:

    - Ինչ պատահեց քեզ, հայրիկ,- վախեցած հարցրեց Գալուստը,- գուցե վա±տ ես զգում քեզ:

    - Գիտես, որդիս, ոչ ոք չգիտե, թե ինչ կլինի իր հետ մեկ օր հետո: Մենք պետք է խոսենք մի շատ կարևոր բանի մասին:

    - Զուր ես անհանգստանում հայրիկ: Բժիշկն ասաց, որ ոչ մի վտանգավոր բան չկա, իսկ այս դեպքում նրա կարծիքն ավելի հեղինակավոր է:

    - Բժիշկ, բժիշկ,- բռնկվեց հայրը,- մինչև կոկորդս կուշտ եմ, իսկ այս տանը բացի նրանցից ուրիշ ոչ մի բանի մասին չեն խոսում:

    - Լավ, լավ, հայրիկ,- շատ սիրալիր, փորձելով հանգստացնել հորն ասաց Գալուստը,- ես հետաքրքրությամբ կլսեմ: Ինչո±ւ չլսեմ: Գուցե գանձ ունես թաքցրած, որը ցանկանում ես ինձ հանձնել:

    Այդ պահին սուրճի գավաթները ձեռքին երևաց տիկին Մելանյան:

    - Իսկ ի±նձ,- նեղացած բացականչեց հայրը, երբ տեսավ, որ սև հեղուկով լեցուն գավաթներից ոչ մեկն իր համար նախատեսված չէ:

    - Քեզ չի կարելի,- բարեհոգի և վճռական ասաց տիկին Մելանյան,- գուցե ծխախոտ է±լ կպահանջես:

    Հիվանդը թթված ետ քաշվեց իր տեղը:

    - Իսկ ինչի± մասին էիք խոսում, եթե գաղտնիք չէ,- հետաքրքրվեց տիկին Մելանյան:

    - Ես հայրիկին հարցնում էի, հարցնում էի, թե,- Գալուստը չգիտեր ինչ ասի: Հայրը օգնեց նրան:

    - Տղադ հարցնում է, թե իր պապը իրո±ք հարյուրքսանութ մարդասպանություն է բացահայտել ու ցանկանում է նաև տեղեկանալ, արդյո±ք նրան հանձնարարված բոլոր դեպքերն են եղել:

    Տիկին Մելանյան մինչև կոկորդը կուշտ էր լեգենդար սկեսրոջ մասին պատմություններից, որոնք, պետք է ասել, բավական հաճախ էին հնչում իրենց տանը, ուստի ցանկություն հայտնեց գնալ ու հավաքել մարգերում թաքնված ելակը ու այդպիսով տղամարդիկ նորից մենակ մնացին:

    - Ոչ մի անգամ մտքովդ չի անցել հարցնել,- կիսաձայն շարունակեց հայրը,- արդյո±ք քո պապը, հռչակավոր խուզարկու Գալուստ Գալստյանը, իրեն հանձնարարված բոլոր սպանության գործերն է բացահայտել:

    - Իսկ ես հույս ունեի, թե գանձեր ունես թաքցրած,- հոր մոտ լարվածություն նկատելով Գալուստն աշխատում էր բարձր տրամադրություն հաղորդել խոսակցությանը:

    - Մեկ սպանություն նա չի կարողացել բացահայտել,- բոլորովին ուշադրություն չդարձնելով հետաքրքրության բացակայությանը ասաց հայրը և այնպիսի տեսք ընդունեց, կարծես մի շատ մեծ գաղտնիք էր դուրս հանել իր սրտի ամենախորը թաքստոցներից:

    Գալուստը մի պահ ապշած նայեց հորը, սակայն շատ արագ նախկինի պես անտարբեր դարձավ:

    - Մեկ գործն այնքան էլ շատ չէ հարյուրքսանութի դիմաց,- նկատեց նա:

    - Իսկ ես կասեի, որ այդ մեկը հարյուրքսանութից ավելին արժեր:

    Գալուստը լրջացավ:

    - Այսինքն…

    - Հարյուրքսանութի դեպքում նա գաղափար չուներ մարդասպանի մասին, բայց փնտրեց ու գտավ, իսկ այն մեկի դեպքում մարդասպանին գիտեր սպանության լուրն առնելուն պես, բայց չկարողացավ ապացուցել նրա մեղքը:

    - Ասել է թե մարդասպանը յուրօրինա±կ էր: Գուցե պապիկը տանը խոսե±լ է այդ մասին: Պետք է որ սարսափելի կատաղած լիներ: Իսկ դու ճանաչո±ւմ էիր նրան …

    - Չգիտեմ, երևի ճանաչում էի… - Հայրը նորից սկսեց շոշափել ձախ կողը, իսկ դա, ինչպես հիշում ենք լավ նախանշան չէր:

    - Քեզ վա±տ ես զգում հայրիկ,- անհանգստացավ Գալուստը:

    - Ոչ մի բան էլ չկա, պարզապես կողս քոր եկավ:

    - Իսկ ես սուրճը խմեցի վերջացրի: Գնամ ճամպրուկը բերեմ: Քիչ առաջ ասում էիր, որ շտապ է: Իսկ շարունակությունը կպատմես հետո:

    Իրականում Գալուստը ոչ մի տեղ էլ չէր շտապում: Պարզապես ցանկանում էր հետաձգել խոսակցությունը, որը նրա կարծիքով կարող էր վտանգավոր լինել հոր առողջության համար: Եվ միայն մեկ ժամ հետո, ներկա գտնվելով դեղերի ընդունման հանդիսավոր արարողությանը ու համոզվելով, որ ամեն ինչ կարգին է, հավաքեց տաքսի ծառայության համարը:

  11. Գրառմանը 8 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    E-la Via (24.09.2011), Freeman (24.09.2011), Lion (25.09.2011), Mark Pauler (25.09.2011), Sambitbaba (29.09.2011), Արէա (25.09.2011), Գեա (04.10.2011), Դեկադա (26.09.2011)

  12. #7
    Պատվավոր անդամ Malxas-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    29.09.2010
    Գրառումներ
    2,011
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Գալուստը ՙպաշտոնապես գնաց ճամպրուկը բերելու, բայց քանի որ այդ տաղտկալի ճանապարհորդությունը ոչ մի կերպ չէր կարող համեմատվել դեղատներ այցելելու հետ, որը ուղիղ կերպով առնչվում էր հոր առողջության հետ, որոշեց այցելել մի գեղեցկադեմ անձնավորության, ում արդեն հասցրել էր սիրել: Մանավանդ` պարբերաբար պարտաճանաչ զանգելով` ամեն անգամ բարենպաստ լուրեր էր ստանում հոր առողջության մասին: Հայրը իսպառ մոռացել էր, թե որտեղ է սիրտը և նույնիսկ սիգարետ պահանջելու հանդգնություն էր ունեցել, ինչը, բնականաբար, մերժվել էր:
    Գեղեցկադեմ անձնավորությունը, որ նվաճել էր Գալուստի սիրտը, չարաճճի մի աղջնակ էր և Լիլիթ անունն էր կրում: Նույնանուն հեքիաթի հերոսուհու նման նա վաղուց սովորություն էր դարձրել տանջել երիտասարդին, կամակորություններ անել նրա ներկայությամբ և այնպիսի քմահաճություններ առաջարկել, որ սիրահարված տղան սիրով կհամաձայներ գնալ այնտեղ, չգիտես` որտեղ, բերել մի բան, չգիտես թե ինչ, քան կատարել այդ քմահաճություններից ամենաանմեղը: Հանուն ճշմարտության պետք է ասել, որ Լիլիթը լրիվ չէր նմանվում հանրահայտ ստեղծագործության հերոսուհուն և եթե առայժմ մերժում էր Գալուստին, մտքով իսկ չէր անցկացնում գայթակղվել օձակերպ Սատանայով կամ մեկ ուրիշ տղամարդով: Իսկ Գալուստը շարունակում էր համառել: Ավելի մեծ փորձ ունեցող ընկերներից մեկը խորհուրդ էր տվել ուշադրություն չդարձնել աղջկա խոսքերին` ինչ էլ ասելու լիներ, և քանի որ այդ խորհուրդը բխում էր իր շահերից, անշեղորեն հետևում էր դրան: Մեկ այլ ընկեր խորհուրդ էր տվել հաճախակի ծաղիկներ նվիրել: Սա նույնպես Գալուստը չէր անտեսել: Ու չնայած փորձառու ընկերը առաջարկել էր նվիրել ցանկացած ծաղիկ, բացի վարդից, որը կարելի կլիներ նվիրել, երբ ընկերը համապատասխան թույլտվություն տար, Գալուստը երկար-բարակ շրջել էր ծաղկանոցների առաջ, հազար ու մի ծաղկատեսակ մանրազննել, բայց ի վերջո, վարդեր էր գնել: Լիլիթին վարդ նվիրելը սովորություն էր դարձրել:
    Ծաղկեփունջը Լիլիթի վրա նույն տպավորությունը գործեց, ինչ եռացրած ջուրը` սառցաբեկորի, բայց քանի որ հալեցնող հեղուկը փոքրիկ բաժակով էր, իսկ նրա դեմ ելած տարերքը` հսկա ու, բացի այդ, դիմադրելու տրամադրված, արտաքուստ ոչինչ ի ցույց չդրեց և անցավ իր սիրած գործին:

    - Իզուր ժամանակ ես կորցնում, Գալո°ւստ,- չարաճճի պտտելով աչքերն ու գոհունակ ժպիտը թաքցնելով հսկա ծաղկեփնջի ետևում` ասաց աղջիկը,- անցած անգամ ես քեզ ասացի ճշմարտությունը, և դու պարտավոր ես ընդունել, ինչքան էլ դառը լինի:

    - Ա սացիր, որ դեռ պիտի ավարտես ինստիտուտը: Իրոք որ դառնոտ ճշմարտություն է, բայց ես պատրաստ եմ անել այնպես, ինչպես դու ես ուզում:

    - Ինչպիսի¯ մեծահոգություն: Ես դեռ պետք է շնորհակալությո±ւն հայտնեմ: Իսկ խոսքերն աղավաղելը լավ բան չի: Հանցագործներիդ էլ ե±ս էդպես բռնւմ: Վայ թե առաջինից մինչև վերջինը անմեղ մարդիկ են:

    - Ես դեռ մեկ հանցագործ եմ բռնել: Ի դեպ, դրա մասին ամբողջ հանրապետությունն է խոսում: Շուտով շվեյցարական ժամացույց կստանամ և աստիճանի բարձրացում:

    - Ցավոք, երեկ հեռուստացույց չեմ նայել,- շինծու ափսոսանք արտահայտող հայացքով պատասխանեց Լիլիթը, ով երեկ ամբողջ օրը հեռուստացույց էր նայել և առնվազն ութ ալիքով լսել հանրահայտ լուրը, որի մասին քիչ առաջ խոսվում էր:

    - Բայց դա չի խնդիրը: Չեմ բացառում, որ տաղանդավոր խուզարկու ես և կարող ես մեծ ապագա ունենալ, սակայն…

    Գալուստը մտածեց, որ Լիլիթի բացառելն այդ հարցում ոչ մի նշանակություն չէր ունենա, բայց քանի որ խելամիտ տղա էր, չբարձրաձայնեց:

    - Էլ ի±նչ` սակայն: Դու իմ կինը կդառնաս ու փառքի մեջ լողացող ամուսին կունենաս: Էլ ի±նչ է քեզ պետք:

    - Բանն այն է, որ խուզարկուի մասնագիտություն ընտրած տղամարդիկ ինձ չեն հետաքրքրում: Ես նույնիսկ դետեկտիվ չեմ կարդում և բոլոր մեգրեներն ու իրավաբան մեյսոնները նույնքան արժեն ինձ համար, որքան…

    Աղջիկը չկարողացավ համեմատությունն ավարտելու համար հաջող բառ ընտրել, բայց Գալուստը չնեղեց նրան և մտքում նշեց, որ եթե Լիլիթը նույնիսկ իրավաբան Մեյսոնին գիտի, ուրեմն բազմաթիվ դետեկտիվ վեպեր է կարդացել:

    - Իսկ ի±նչ մասնագիտություն ընտրած տղամարդիկ են քեզ ավելի գրավում: Գուցե հանցագործնե±րը:

    - Ինչո±ւ ոչ: Համենայնդեպս խուզարկուից ավելի լավ է:

    - Իսկ նրանցից ո±ւմ ես նախընտրում: Մարդասպանների±ն: Կամ գուցե գրպանահատների±ն:

    - Երևակայիր, այս պահին ինձ ավելի հետաքրքրում են մեքենա առևանգողները,- Լիլիթը չարաճճիորեն թարթեց աչքերը ու հմայիչ ժպտաց,- Այ եթե գոնե մեկ մեքենա առևանգես ու ինձ հրավիրես քաղաքու մեկ զբոսնելու, կմոռանամ, որ ասել եմ, թե իրար չենք համապատասխանում, և լրջորեն կմտածեմ քեզ հետ ամուսնանալու մասին: Իսկ հիմա` չա°ո, ծաղիկների համար` շնորհակալություն…

    Առաջին անգամը չէր: Գալուստը գիտեր, որ Լիլիթը կատակում է, բայց սիրահարներին հատուկ կրակոտությամբ այնպե¯ս ցանկացավ մեքենա առևանգել, թեկուզ և սպիտակ երկդուռ մեքենա, որոնց ամբողջ ուժով և ի սրտե ատում էր, ու անտարբեր նետել այդ քմահաճ աղջկա ոտքերի տակ...

  13. Գրառմանը 9 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    E-la Via (24.09.2011), Freeman (24.09.2011), Lion (25.09.2011), Mark Pauler (25.09.2011), Sambitbaba (29.09.2011), Արէա (25.09.2011), Գեա (04.10.2011), Դեկադա (26.09.2011), Թամարա (09.06.2013)

  14. #8
    Պատվավոր անդամ Malxas-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    29.09.2010
    Գրառումներ
    2,011
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Գալուստը ՙպաշտոնապես գնաց ճամպրուկը բերելու, բայց քանի որ այդ տաղտկալի ճանապարհորդությունը ոչ մի կերպ չէր կարող համեմատվել դեղատներ այցելելու հետ, որը ուղիղ կերպով առնչվում էր հոր առողջության հետ, որոշեց այցելել մի գեղեցկադեմ անձնավորության, ում արդեն հասցրել էր սիրել: Մանավանդ` պարբերաբար պարտաճանաչ զանգելով` ամեն անգամ բարենպաստ լուրեր էր ստանում հոր առողջության մասին: Հայրը իսպառ մոռացել էր, թե որտեղ է սիրտը և նույնիսկ սիգարետ պահանջելու հանդգնություն էր ունեցել, ինչը, բնականաբար, մերժվել էր:
    Գեղեցկադեմ անձնավորությունը, որ նվաճել էր Գալուստի սիրտը, չարաճճի մի աղջնակ էր և Լիլիթ անունն էր կրում: Նույնանուն հեքիաթի հերոսուհու նման նա վաղուց սովորություն էր դարձրել տանջել երիտասարդին, կամակորություններ անել նրա ներկայությամբ և այնպիսի քմահաճություններ առաջարկել, որ սիրահարված տղան սիրով կհամաձայներ գնալ այնտեղ, չգիտես` որտեղ, բերել մի բան, չգիտես թե ինչ, քան կատարել այդ քմահաճություններից ամենաանմեղը: Հանուն ճշմարտության պետք է ասել, որ Լիլիթը լրիվ չէր նմանվում հանրահայտ ստեղծագործության հերոսուհուն և եթե առայժմ մերժում էր Գալուստին, մտքով իսկ չէր անցկացնում գայթակղվել օձակերպ Սատանայով կամ մեկ ուրիշ տղամարդով: Իսկ Գալուստը շարունակում էր համառել: Ավելի մեծ փորձ ունեցող ընկերներից մեկը խորհուրդ էր տվել ուշադրություն չդարձնել աղջկա խոսքերին` ինչ էլ ասելու լիներ, և քանի որ այդ խորհուրդը բխում էր իր շահերից, անշեղորեն հետևում էր դրան: Մեկ այլ ընկեր խորհուրդ էր տվել հաճախակի ծաղիկներ նվիրել: Սա նույնպես Գալուստը չէր անտեսել: Ու չնայած փորձառու ընկերը առաջարկել էր նվիրել ցանկացած ծաղիկ, բացի վարդից, որը կարելի կլիներ նվիրել, երբ ընկերը համապատասխան թույլտվություն տար, Գալուստը երկար-բարակ շրջել էր ծաղկանոցների առաջ, հազար ու մի ծաղկատեսակ մանրազննել, բայց ի վերջո, վարդեր էր գնել: Լիլիթին վարդ նվիրելը սովորություն էր դարձրել:
    Ծաղկեփունջը Լիլիթի վրա նույն տպավորությունը գործեց, ինչ եռացրած ջուրը` սառցաբեկորի, բայց քանի որ հալեցնող հեղուկը փոքրիկ բաժակով էր, իսկ նրա դեմ ելած տարերքը` հսկա ու, բացի այդ, դիմադրելու տրամադրված, արտաքուստ ոչինչ ի ցույց չդրեց և անցավ իր սիրած գործին:

    - Իզուր ժամանակ ես կորցնում, Գալո°ւստ,- չարաճճի պտտելով աչքերն ու գոհունակ ժպիտը թաքցնելով հսկա ծաղկեփնջի ետևում` ասաց աղջիկը,- անցած անգամ ես քեզ ասացի ճշմարտությունը, և դու պարտավոր ես ընդունել, ինչքան էլ դառը լինի:

    - Ա սացիր, որ դեռ պիտի ավարտես ինստիտուտը: Իրոք որ դառնոտ ճշմարտություն է, բայց ես պատրաստ եմ անել այնպես, ինչպես դու ես ուզում:

    - Ինչպիսի¯ մեծահոգություն: Ես դեռ պետք է շնորհակալությո±ւն հայտնեմ: Իսկ խոսքերն աղավաղելը լավ բան չի: Հանցագործներիդ էլ ե±ս էդպես բռնւմ: Վայ թե առաջինից մինչև վերջինը անմեղ մարդիկ են:

    - Ես դեռ մեկ հանցագործ եմ բռնել: Ի դեպ, դրա մասին ամբողջ հանրապետությունն է խոսում: Շուտով շվեյցարական ժամացույց կստանամ և աստիճանի բարձրացում:

    - Ցավոք, երեկ հեռուստացույց չեմ նայել,- շինծու ափսոսանք արտահայտող հայացքով պատասխանեց Լիլիթը, ով երեկ ամբողջ օրը հեռուստացույց էր նայել և առնվազն ութ ալիքով լսել հանրահայտ լուրը, որի մասին քիչ առաջ խոսվում էր:

    - Բայց դա չի խնդիրը: Չեմ բացառում, որ տաղանդավոր խուզարկու ես և կարող ես մեծ ապագա ունենալ, սակայն…

    Գալուստը մտածեց, որ Լիլիթի բացառելն այդ հարցում ոչ մի նշանակություն չէր ունենա, բայց քանի որ խելամիտ տղա էր, չբարձրաձայնեց:

    - Էլ ի±նչ` սակայն: Դու իմ կինը կդառնաս ու փառքի մեջ լողացող ամուսին կունենաս: Էլ ի±նչ է քեզ պետք:

    - Բանն այն է, որ խուզարկուի մասնագիտություն ընտրած տղամարդիկ ինձ չեն հետաքրքրում: Ես նույնիսկ դետեկտիվ չեմ կարդում և բոլոր մեգրեներն ու իրավաբան մեյսոնները նույնքան արժեն ինձ համար, որքան…

    Աղջիկը չկարողացավ համեմատությունն ավարտելու համար հաջող բառ ընտրել, բայց Գալուստը չնեղեց նրան և մտքում նշեց, որ եթե Լիլիթը նույնիսկ իրավաբան Մեյսոնին գիտի, ուրեմն բազմաթիվ դետեկտիվ վեպեր է կարդացել:

    - Իսկ ի±նչ մասնագիտություն ընտրած տղամարդիկ են քեզ ավելի գրավում: Գուցե հանցագործնե±րը:

    - Ինչո±ւ ոչ: Համենայնդեպս խուզարկուից ավելի լավ է:

    - Իսկ նրանցից ո±ւմ ես նախընտրում: Մարդասպանների±ն: Կամ գուցե գրպանահատների±ն:

    - Երևակայիր, այս պահին ինձ ավելի հետաքրքրում են մեքենա առևանգողները,- Լիլիթը չարաճճիորեն թարթեց աչքերը ու հմայիչ ժպտաց,- Այ եթե գոնե մեկ մեքենա առևանգես ու ինձ հրավիրես քաղաքու մեկ զբոսնելու, կմոռանամ, որ ասել եմ, թե իրար չենք համապատասխանում, և լրջորեն կմտածեմ քեզ հետ ամուսնանալու մասին: Իսկ հիմա` չա°ո, ծաղիկների համար` շնորհակալություն…

    Առաջին անգամը չէր: Գալուստը գիտեր, որ Լիլիթը կատակում է, բայց սիրահարներին հատուկ կրակոտությամբ այնպե¯ս ցանկացավ մեքենա առևանգել, թեկուզ և սպիտակ երկդուռ մեքենա, որոնց ամբողջ ուժով և ի սրտե ատում էր, ու անտարբեր նետել այդ քմահաճ աղջկա ոտքերի տակ...

  15. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Թամարա (09.06.2013)

  16. #9
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    06.05.2010
    Գրառումներ
    2,711
    Mentioned
    13 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ծաղկեփունջը Լիլիթի վրա նույն տպավորությունը գործեց, ինչ եռացրած ջուրը` սառցաբեկորի, բայց քանի որ հալեցնող հեղուկը փոքրիկ բաժակով էր, իսկ նրա դեմ ելած տարերքը` հսկա ու, բացի այդ, դիմադրելու տրամադրված, արտաքուստ ոչինչ ի ցույց չդրեց և անցավ իր սիրած գործին:
    լավն ա

  17. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Malxas (25.09.2011)

  18. #10
    ՆԵՐԴԱՇՆԱԿ ՔԱՈՍԻ ՄԱՍՆԻԿ Mark Pauler-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    11.02.2010
    Հասցե
    Հայաստան,
    Գրառումներ
    547
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ես էլ ամենասկզբում նայում եմ գրվածի ծավալին ու կարծում, թե էսքանով ավարտվելու ա...
    Էն էլ ոնց հասկանում եմ դեռ լիքը զարգացումներ են լինելու:
    Չնայած կոմպով նեղվում եմ երկար բաներ կարդալուց, մանավանդ մաս-մաս, օր օրի ձգվող, բայց նման սկզբի դեպքում արդեն շարունակությանն եմ սպասում:
    Իմ ՔԱՈՍԸ գնում է ամենուր, իր հլու ծառայի` "Տիրակալ Ժամանակի" ուսերին նստած: _________

  19. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Malxas (25.09.2011), Թամարա (09.06.2013)

  20. #11
    Պատվավոր անդամ Malxas-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    29.09.2010
    Գրառումներ
    2,011
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Սպիտակ երկդուռ մեքենան արգելակեց, բայց այս անգամ առանց բախման գործը գլուխ չեկավ: Փողոցը հատող հետիոտնը` մեզ լավ ծանոթ Գալուստ Գալստյանը համարյա չէր տուժել, բայց մեքենան նրա ձեռքից գցել էր ճամպրուկը, որի պարունակությունը` հիմնականում զանազան թղթեր, փռվել էր մայթին:
    Գերմոդայիկ պճնամոլները անհանգստացած դուրս թռան մեքենայից ու օգնեցին, որ տուժողը վեր կենա: Համոզվելով, որ ոչ մի լուրջ բան չի պատահել, նրանք վերգտան նախկին ամբարտավանությունը:
    - Հո բանտի ուղեգիր չե±ս, ապուշի մեկը,- ձեռքերը համարյա Գալուստի բերանը մտցնելով` գոռաց առաջինը:
    - Գնա վեր ընկի տանը ու դուրս մի արի մինչև մեծանաս, լակո°տ,- բացականչեց մյուսը, որ առնվազն հինգ տարով փոքր կլիներ Գալուստից:
    Իսկ Գալուստը չէր պատասխանում, քանի որ մեքենայի հարվածից ավելի շշմել էր նրանից, ինչ տեսել էր ճամպրուկի հարկադիր բացվելուց հետո: Նկար էր դա, որից ժպտում էին միլիցիոների համազգեստով երեք կենսախինդ երիտասարդներ և չնայած տարիների շղարշին, հնարավոր էր ճանաչել նրանց: Հենց դա էր ուսումնասիրում Գալուստը, երբ պճնամոլ երիտասարդները հայհոյանք էին տեղում վրան: Ասենք, նրանք շուտով դադարեցրին գոռում-գոչյունը և զարմանալիորեն բարեհոգի դարձան: Պճնամոլներից մեկն օգնեց, որ Գալուստը հավաքի մայթին թափված թղթերը, իսկ մյուսը հետաքրքրվեց տուժածի առողջությամբ:
    - Արի քեզ հիվանդանոց տանենք: Մի ծանոթ բժիշկ ունեմ, աշխարհի վերջն է: Աչքիդ առաջ մարդ է քանդում-հավաքում:
    Գալուստը շնորհակալություն հայտնեց ու ասաց, որ ամեն ինչ կարգին է:
    - Թե± մի երկու հարյուր դոլար տամ, որ ինքնուրույն բուժվես,- պճնամոլը գրպանից մի կապ կանաչ փող հանեց և իսկապես դրանցից երկուսն ուզում էր Գալուստին հանձնել:
    Գալուստը նորից շնորհակալություն հայտնեց ու ասաց, որ պետք չէ:
    - Տես հա¯, հանկարծ էնպես չլինի` գնաս համապատասխան տեղն ու սկսես դեղձանիկի պես երգել: Գետնի տակից էլ լինի կգտնեմ, ու գիտես, թե ինչ կանեմ:
    Գալուստը, որ ցանկանում էր վայրկյան առաջ ազատվել նրանցից, վստահություն ներշնչող խոստումներ տվեց, ու պճնամոլ երիտասարդները մի զույգ ձայնային ազդանշան արձակելով` կորան երթևեկության քաոսի մեջ:
    - Լա¯ա¯ա¯վ, հա°յր, հայոց լեզվի ու գրականության վարժապետ,- ֆշշացրեց Գալուստը ու գրպանը դնելով նկարը, որը երկար զննում էր աչքերը չռած, տաքսի գտնելու ակնկալիքով այս ու այն կողմ նայեց:

  21. Գրառմանը 8 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    E-la Via (25.09.2011), Freeman (25.09.2011), Lion (25.09.2011), Mark Pauler (25.09.2011), Sambitbaba (08.10.2011), Արէա (25.09.2011), Գեա (04.10.2011), Դեկադա (26.09.2011)

  22. #12
    Պատվավոր անդամ Malxas-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    29.09.2010
    Գրառումներ
    2,011
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Գալուստը Ձորաղբյուրի առանձնատուն մտավ ինչպես խոյահարող տիպի կենտրոնական հարձակվողն է ճեղքում մրցակցիգերհագեցած պաշտպանությունը: Ծնողներն այդ պահին թխվածքաբլիթով թեյ էին ըմբոշխում և որդուն տեսնելով անակնկալի եկան: Սակայն մի քանի վայրկյան անց հայրը ամեն ինչ հասկացավ ու խոնարհեց հայացքը:
    - Բացել ես ճամպրուկն ու ստուգե±լ իրերը,- հարցրեց հայրը,- եթե այդպես է, ուրեմն շատ իզուր, որովհետև ինքս էի ցանկանում այն բաց անել քեզ առաջ:
    - Ճամպրուկը պատահականորեն բացվեց, հայր: Քեզ տեսնելով միլիցիայի սպայի համազգեստով շատ զարմացա: Իսկ էլ ավելի զարմացա, երբ ճանաչեցի մյուս երկուսին, որոնց հետ նկարվել ես: Փաստորեն շարունակել ես ընտանեկան ավանդույթը և ինչ որ պատճառով թողել այն:
    - Հենց այդ մասին էի ցանկանում պատմել: Մինչև հիմագաղտնի եմ պահել, որովհետև առիթ չէր եղել մահվան մասին մտածելու: Չեմ ցանկանում, որ ուրիշից լսես: Դու պետք է ամեն ինչ իմանաս քո հոր մասի: Իսկ այն փաստը, որ ճամպրուկը պատահականորեն բացվել է, մեկ անգամ ևս վկայում է, որ ճիշտ որոշում եմ կայացրել:
    Գալուստն այլևս չընդիմացավ: Հայրը որոշում էր կայացրել, իսկ հակառակվելը միայն ավելորդ հուզմունք կպատճառեր նրան: Գալուստըգրպանից հանեց նկարը ու մեկնեց հորը: Միլիցիայի նախկին սպան նայեց քիչ հեռու նստած կնոջը և հոգոց հանեց: Հիշողությունները տարան նրան շատ հեռու,գրեթե երեսուն տարի ետ:

  23. Գրառմանը 7 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    E-la Via (25.09.2011), Lion (25.09.2011), Mark Pauler (25.09.2011), Sambitbaba (08.10.2011), Արէա (25.09.2011), Գեա (04.10.2011), Դեկադա (26.09.2011)

  24. #13
    Պատվավոր անդամ Malxas-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    29.09.2010
    Գրառումներ
    2,011
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Անտանելի շոգ էր սենյակում: Առաստաղի տակ հին եռաթև օդափոխիչը ջանում էր մեղմել բարձր ջերմաստիճանի պատճառած անհարմարությունները, բայց ավելի շատ աղմուկ էր հանում, քան հով անում: Երկու երիտասարդներ ու մի աղջիկ, բոլորն էլ միլիցիոների հագուստով և լեյտենանտի ուսադիրներով, դաժան տապից ծուլացած ու անգործունյա, փլվել էին աթոռներին, յուրաքանչյուրը մի հնամաշ սեղանի դիմաց և, թերթերն ու ամսագրերը հովհար արած, եռանդուն թափահարում էին: Տղաներից մեկը բարձրահասակ էր, նիհար, մեծ ու կեռ քիթ ուներ, որը նշանակալի տարածք էր գրավում դեմքի վրա, արտահայտիչ աչքեր և գոռոզ հայացք` ստուգապես հիմնված այն բանի վրա, որ վերջերս բացահայտել էր մի աննշան ու կանխատեսելի գործ, որն իր կարծիքով հեղաշրջում պետք է առաջացներ մասնագետների շրջանում: Չհագենալով աշխատանքային փառքից, անարդարացիորեն ղեկավարության կողմից չգնահատված` նա հիմա առաջն էր դրել գործի թղթապանակը և ժամանակ առ ժամանակ մեջբերումներ էր անում, որոնց վրա, մեր մեջ ասած, ոչ ոք ուշադրություն չէր դարձնում: Հագնված էր անփութորեն և խրտվիլակ էր հիշեցնում` ասես հագուստը եղաններով նետած լինեին վրան:

    Հակառակ այս բարձրահասակի` մյուս սպան կլորիկ, վարդագույն թշեր ուներ և աչքի չէր ընկնում հասակով, բայց այդ թերությունը լիովին փոխհատուցում էր լայնության հաշվին: Անթերի կոկիկ էր հագնված, գրպանից հաճախ հանում էր թաշկինակը ու խնամքով սրբում ճակատի քրտինքը: Մեկ այլ թաշկինակ թրջել էր սառը ջրի մեջ ու դրել վզին, որ նոր օսլայած օձիքը պաշտպանի քրտինքից: Փոքր բերան ուներ, մանր աչքեր, որոնք ակնոցի շրջանաձև ապակիների տակից նայում էին բարի ու անտարբեր: Ինչպես և բարձրահասակը, նա էլ քսաներեք-քսանհինգ տարեկանից ավելին չէր լինի, բայց ավելի շատ նման էր դպրոցականի, և թվում էր ուր որ է գրպանից կհանի բուտերբրոդը ու կսկսի ուտել: Իր երկու տարվա քննչական աշխատանքում աչքի էր ընկել նրանով, որ ոչ մի գործ չէր կարողացել բացահայտել, բայց եթե ասենք, որ տխրում էր այդ պատճառով, չարաչար սխալված կլինենք: Իր պետերի հանդիմանություններին նա տալիս էր հնարամիտ ու գրեթե սպառիչ պատասխաններ և միշտ կարողանում էր բացատրել, թե ինչու այս կամ այն գործը, որն այնքան քիչ էր մնում ավարտեր, չկարողացավ բացահայտել: Նրա ամենասիրած զբաղմունքը խաչբառ լուծելն էր: Հիմա էլ գրիչով մրոտում էր վանդակները ու երբեմն օգնության հրավիրում ընկերներին:

    Աղջկան փորձենք հակիրճ ներկայացնել: Մեկն էր այն գեղեցկուհիներից, որոնք մագնիսի պես ձգում են, որոնց քայլվածքը տղամարդիկ աչքերով ուղեկցում են ու դեռ շրջվում ու նայում, երբ ուշադրության օբյեկտը բարեհաջող անցել է կողքից: Միջին աղջկանից նա անկասկած գեղեցիկ էր, սակայն, բնականաբար, ավելի մեծ կարծիք ուներ իր ուղիղ ոտքերի, սլացիկ կազմվածքի, սպիտակ մաշկի, խոշոր արտահայտիչ աչքերի, այլ բարեմասնությունների մասին, և այդ պատճառով արժանի մրցակցուհիներ չէր գտնում` ոչ Հայաստանում, ոչ էլ նույնիսկ, օվկիանոսից այն կողմ: Որպես կին նա սենյակում գտնվող տղամարդկանց այնքան էլ չէր հետաքրքրում, և դա հավանաբար այն պատճառով էր, որ ամբողջ օրը նրանց աչքի առաջ էր: Ասենք` նրա զգացմունքներն էլ էին համապատասխան: Եթե իմանար, որ տղաներից մեկը միտքը ծռել է, այնպես անկեղծ կզարմանար և այնքան ուրախ կքրքջար, որ ժամանակի մի ստվար հատված, ուղիղ հավասար սիրտը ջերմացրած տղամարդու կյանքի տևողությանը, կսպաներ այդ միտքը նրա մեջ:


    Սենյակում կար և երրորդ երիտասարդը: Երեսունն անց էր և, ի տարբերություն մյուսների, քաղաքացիական հագուստով` ոտքից գլուխ սև: Ինքն էլ թուխ էր և չնայած վրան օծանելիք ցանելու գործում ժլատություն չէր արել ու կարծես խնամքով սանրել էր մազերը, սափրվել` անլվա մարդու տպավորություն էր թողնում: Մեքենայի բանալիները ձեռքին նա դանդաղ հետ ու առաջ էր անում սենյակում ու չնայած անունը Պայքար էր, մյուսների պես չէր պայքարում շոգի դեմ:

    - Իզուր չի ասված` երեխային գործի դիր` հետևից գնա,- ժամացույցին նայելով` ասաց Պայքարը, ապա պատին հասնելով` շրջադարձ արեց և զարմանալի վիրտուոզ ելևեջներով սկսեց սուլել ՙՄոտեցա, որ խոսեմ, ծիծաղեց ինձ վրա…՚ հանրահայտ երգի մեղեդին:

    - Դու գնայիր,- պատասխանեց սենյակում գտնվող միակ աղջիկը, ում ուսուցողական տոնը ավելի շատ կսազեր ՙսենյակում սուլել չի կարելի՚ դիտողությանը:

    - Գժվեցի±ր, Շուշանի°կ,- Պայքարն այնպես բռնկվեց, ասես ինքը վառոդով լի տակառ լիներ ու հենց նոր վառվող լուցկու հետ էր ծանոթացել:- Գա տեսնի էստեղ չեմ, գիտե±ս ինչ կանի: Գլուխս կպոկի… Մեկ ժամ հինգ րոպե: Այդ տղան իսկապե±ս ինստիտուտը երեք տարում է ավարտել: Մի անգամ շեֆին հարցրի, բայց կարծեմ չպատասխանեց:

    - Ավարտե¯լ է, ավարտե¯լ, այն էլ` գերազանց,- պատասխանեց լեյտենանտ երիտասարդներից բարձրահասակը:

    - Իսկ ես սովորելու հետ գլուխ չունեի,- անկեղծացավ Պայքարը,- վեցերորդ դասարանը մի կերպ ավարտեցի ու պըրծ: Իմ համար վարորդությունից էն կողմ աշխարհ չկա:

    - Իսկ ծնողներդ ինչպե±ս վերաբերվեցին դրան,- հարցրեց Շուշանիկը,- իմ կարծիքով` գոնե ութ դասարան պետք է ավարտեիր:

    - Ծնողներս քեզ նման էին մտածում, հարգարժան օրիո°րդ: Հայրս ամեն օր ճիպտում էր փափուկ մասերս, բայց դասականներն ավելի հաջողությամբ չէին մտնում ուղեղս: Հատուկ պատժամիջոցներ էր կիրառում, բայց ոչ քիմիական միացություններից էի գլուխ հանում, ոչ էլ հանրահաշիվ-երկրաչափությունից:

    - Իսկ ի±նչ պատժամիջոցներ էին, որ մինչև հիմա հիշում ես,- հետաքրքրվեց Շուշանիկը:

    - Ասենք` չէր թողնում իր մեքենային մոտ գնամ կամ ֆինանսական կողմին էր խփում: Գիտե±ք քանի անգամ է ձեռիցս առել քեռուս նվիրած ռուբլանոցը: Ասում էր` մինչև չորսի աղյուսակը անգիր չանես, հետ չես ստանա: Իսկ քեռիս կարգին մարդ էր` ուրախ-զվարթ, ուտող-խմող...

    Բոլորը միահամուռ քրքջացին, բայց Պայքարը բոլորովին չվիրավորվեց:

    - Իմը վարորդությունն է, պարծենալու բան չունեմ, բայց իմ պես վարորդ դժվար կճարվի: Դեռ տասը տարեկանից հորս գրպանից գողանում էի մեքենայի բանալիները ու բակում հետուառաջ անում: Մի անգամ խփեցի հարևանի ավտոտնակին, ու բավական անհարմար պատմություն ստացվեց…

    - Պետություն Աֆրիկայում, երեք տառ,- լսվեց հաստլիկի ձայնը, որ մինչ այդ լուռ էր:- Չիլի,- մի փոքր մտածելուց հետո ինքն իրեն պատասխանեց նա ու շարունակեց մրոտել խաչբառի վանդակները:

    Պայքարը, որ մինչ այդ համբերությամբ տանում էր բոլոր ծաղրանքները, հավասարակշռությունը կորցրեց:

    - Լսի°, Կարախանյա°ն, չորսի աղյուսակի վրա հռհռացող բարեկա°մ, մինչև չորսը հաշվել գիտե±ս, թե± դպրոցական նոր ծրագրով մինչև երեքն է: Զատիկյա°ն, գոնե դու մի բան ասա:

    Հաստլիկը, որին դիմել էին Կարախանյան ազգանունով, անտարբեր թոթվեց ուսերը, մի անգամ էլ թաշկինակով սրբեց ճակատի թրտինքը ու շարունակեց աշխուժորեն բանել գրիչով:

    - Իսկ որ Չիլին Աֆրիկա տեղափոխեց, դեմ չե±ս,- ցանկանալով Կարախանյանի նրբերանգի վրա խելոք երևալ` պատասխանեց բարձրահասակ սպան, ըստ Պայքարի դիմելու` Զատիկյանը:

    - Ինչ տարբերություն` որտեղ է: Մեկ է` իմ մեքենայով չեմ հասնի:

    - Իսկ գուցե կասե±ք որն է աֆրիկյան երեքտառանի պետությունը,- հարցրեց Շուշանիկը և պայուսակից հանելով հայելին` մանրազննեց դեմքի այն հատվածը, որն անսպասելի կասկած էր առաջացրել նրա գեղեցիկ գլխում:

    - Ի±նձ ինչ թե որն է,- ուսերը թոթվելու հերթը Զատիկյանինն էր:- Պայքարը մեքենայով Չիլի չի հասնի, իսկ ես դժվար թե Աֆրկայում հանցագործություններ հետաքննելուառիթ ունենամ` անկախ այն բանից երե±ք տառ ունի տվյալ պետության անունը, թե±` տասներեք: Իսկ եթե շատ եք ուզում իմանալ, սպասեք Կարենին: Ինքն է հրաշամանուկը, ինքն էլ թող ասի…

    Այս խոսքերի վրա ներս ընկավ հևասպառ ու քրտինքի մեջ կորած մի շատ գեղեցիկ պատանի, որը նույնպիսի ուսադիրներ ուներ ինչ որ Զատիկյանը, Կարախանյանը և Շուշանիկը, իսկ ձեռքին` մի տոպրակ:

    - Լսի°, դու Խաչատուր Աբովյանի հետ ազգակցական կապեր ունե±ս,- ցանկանալով դիպուկ խոցել և միաժամանակ սրամիտ երևալ` բացականչեց Պայքարը ու որպեսզի համոզվի, թե ինչ տպավորություն գործեց, նայեց Շուշանիկին:- Արարատ լեռն էի±ր բարձրացել:

    Պատանին պատասխանելու փոխարեն ժպտաց ու տոպրակից հինգ պաղպաղակ հանեց, որոնք պիտակից դատելով` ՙԲաժակ՚ էին կոչվում, իսկ մանուկների շրջանում ավելի շատ վայելում էին ՙհացով պաղպաղակ՚ անվանումը:

    - Սա էլ ուտելու բան չի,- մի քանի անգամ կծել-լպստելով պաղպաղակը ու ծորացած սպիտակ հեղուկը իր սև վերնաշապիկի վրայից ձեռքով սրբելով` ասաց Պայքարը:
    Մյուսները պաղպաղակը ճաշակեցին լուռ, որպեսզի վարորդի ճակատագրին չարժանանան: Առաջինը կերավ-վերջացրեց Կարախանյանը ու նույն վայրկյանին ձեռքն առավ խաչբառն ու գրիչը:

    - Լսի°, Գալստյա°ն,- բարեհամբույր դիմեց Կարախանյանը պատանուն,- այս մեկը կարծես մի փոքր դժվար է… Ալեքսանդր Վեցերորդ պապի անուն-ազգանունը: Մյուսները համարյա լրիվ գրել եմ:

    - Ռոդրիգո Բորջա,- համարյա առանց մտածելու ու կուլ տալով պաղպաղակի վերջին պատառները` պատասխանեց Գալստյանը,- իսպանական հնչողությամբ` դե Բորխա: Ծնվել է 1431 թվականի հունվարի մեկին, Խատիվայում` Վալենսիայի մոտերքը:

    - Իսկ Վալենսիան որտե±ղ է,- մեքենաբար հարցրեց Կարախանյանը ու սաստիկ գոհ դեմքով սկսեց մրոտել խաչբառի վանդակները:

    - Ես դա գիտեմ, Իսպանիա,- շտապ հայտարարեց Շուշանիկը ու սիրալիր նայեց Գալստյանին:

    Կարեն Գալստյանը փոխադարձաբար սիրալիր նայեց աղջկան, բայց ոչ շատ երկար: Պարզվեց` Կարախանյանն էլի մի փոքր դժվար հարցեր ուներ, որոնք չվարանեց տալ: Կարենը դրանց էլ պատասխանեց` դարակից ինչ-որ թղթեր հանելով: Հանկարծ լսվեց Պայքարի պայթուցիկ ձայնը:

    - Լսիր, դու հեչ ամոթ չունե±ս,- գոռաց նա Կարախանյանի վրա,- Չիլին Չիլի էլ թողեցի±ր: Դա էլ հարցրու, քանի էստեղ է: Ո±նց ես չորս տառը երեք վանդակում տեղավորել,- չէր հանգստանում վարորդը ու նույնիսկ մի քանի անգամ փորձեց խաչբառի մեջ փնտրել-գտնել ՙՉիլին՚

    - Գնա պառկի ավտոյիդ տակ ու տես պակաս-պռատ բաներ չկա±ն,- անվրդով պատասխանեց Կարախանյանը,- դու էլ արգելակի հինգ կալանդներն էիր չորսի փոխարեն տեղավորել մեքենայի դողերին, բայց տեսա±ր խոսակցությունը ոնց իմ վրա առա, երբ որ մայորը կարծես նկատել էր աճպարարություններդ, ու դու էլ ոչ թե բարկությունից կարմրել էիր, ոնց որ հիմա, այլ` վախից սպիտակել:

    - Դրանցից մեկը անորակ էր` ստիպված էի դեն շպրտել,- արդարացավ Պայքարը, բայց այլևս չխոսեց Չիլիի մասին ու սկսեց սուլել մի երգ, որի մեղեդու և անվանման մասին դժվարանում ենք տեղեկություններ հաղորդել:

    - Իսկ ՙԱվլեմ, թափեմ փոշին՚ կարող ե±ս սուլել,- հեգնանքով հարցրեց Շուշանիկը, ով ոչ մի կերպ չէր կարողանում վերջ տալ Պայքարի` սենյակում սուլելու սովորությանը:

    - Բանակում մի ադրբեջանցի ընկեր ունեի,- երանելի հայացքով ասաց Պայքարը, ով որպես հաճոյախոսություն էր ընդունել Շուշանիկի դիտողությունը,- ասում էր` Պայքա°ր, սուլիր լսեմ:

    - Իսկ բանակային կյանքից կարո±ղ ես որևէ հետաքրքիր բան պատմել,- հարցրեց Զատիկյանը, ում խոսքերի մեջ միայն ծաղր կար, քանզի բոլորը մինչև կոկորդը կուշտ էին Պայքարի բանակային պատմություններից: Սակայն սևազգեստ վարորդը սա էլ լուրջ ընդունեց և գրպանից հանելով սիգարետի տուփը` հյուրասիրեց Զատիկյանին ու Կարախանյանին, մեկն էլ իր համար վառեց:

    - Բանակում սև ֆիլտր էի ծխում ու լաքած կոշիկներ հագնում,- հպարտ-հպարտ ասաց նա,- իսկ դու չե±ս փորձել ծխել, Գալստյան: Հավանաբար հայրդ արգելում է: Բայց եթե բանակ ծառայած լինեիր` դու էլ կծխեիր…

    Մի քանի վայրկյան անց սկսվեց Պայքարի բանակային պատմությունը, որ հետևյալ տեսքն ուներ:

    - Գիտեք որ զորամասի հրամանատարի անձնական վարորդն էի: Կարգին մարդ էր ուտող – խմող, բայց երևի ավելի շատ` խմող: Մաքուր սպիրտ էր խմում անաստվածը ու հացից հոտ քաշում: Մի անգամ ինձ էլ հյուրասիրեց, քիչ մնաց խեղդվեմ: Փոխգնդապետ էր ու վարչությունում շատ հարգված մարդ: Խմիչքի նորման երեք օրում չորս լիտր սպիրտ էր, բայց մի անգամ երկու լիտրը մի քանի ժամում էր ոչնչացրել ու հարբել էր: Գիշերվա կեսին ինձ քնից հանեց, քշել տվեց մի հետաքրքիր տեղ ու խստիվ հրամայեց սպասել` մինչև կվերադառնա:- Պայքարն այնպես խորամանկ կկոցեց աչքերը, ասես Կազանովայի ծառան էր, ով իր տիրոջ հանրահայտ սիրավեպերի մասին պատմում էր ականատեսի վստահությամբ:- Ամբողջ գիշեր սպասեցի. չկա ու չկա: Այդպես ստիպված եղա սպասել չորս օր:

    - Ուրիշ վարո±րդ էր ճարել,- հարցրեց Զատիկյանը:

    - Կճարեր, բա չէր ճարի,- հեգնեց Պայքարը` այդպես էլ չճշտելով, թե ինչ դժվար բան կար ուրիշ վարորդ ճարելու մեջ, փոխարենը մատնանշելով Զատիկյանի անգիտությունը զինվորի առօրյայի մասին:- Երևի չգիտեք, թե ինչ է նշանակում, երբ զինվորը բացակայում է զորամասից: Ռազմական ատյան… Առավոտյան արթնացել էր իր տաքուկ անկողնում ու քանի որ չէր հիշել, թե ինչով է եկել սիրուհու մոտ, տաքսի էր վերցրել և` ուղիղ զորամաս: Իսկ զորամասում սկսել էր ինձ ման գալ ու չգտնելով` տագնապ էր բարձրացրել: Ու այդպես` չորս օր:

    - Իսկ քեզ ո±նց գտան,- հարցրեց Գալստյանը, ի տարբերության իր ընկերների` առանց ծաղրի:

    - Էլ ո±նց պիտի գտնեին,- լրջորեն զարմացավ Պայքարը, կարծես իրեն հայտնաբերելու միայն մի ձև կար:- Չորս օր անց նորից որոշել էր սիրուհու մոտ գնալ ու շատ էր զարմաց իր մեքենան նրա տան մոտ տեսնելով:

    - Լավ, Պայքա°ր, ասենք թե հավատում ենք քեզ,- ասաց Կարախանյանը,- այդ չորս օրում ինչո±վ էիր սնվում:

    - Քսանհինգ ռուբլի թողել էր մոտս: Ուտող-խմող մարդ էր, չնայած` ավելի շատ խմող…
    Վերջին խմբագրող՝ Malxas: 25.09.2011, 20:06:

  25. Գրառմանը 7 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    E-la Via (25.09.2011), Freeman (25.09.2011), Mark Pauler (25.09.2011), Sambitbaba (08.10.2011), Արէա (25.09.2011), Գեա (04.10.2011), Դեկադա (26.09.2011)

  26. #14
    Պատվավոր անդամ Lion-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.03.2007
    Հասցե
    Երևան
    Գրառումներ
    9,406
    Mentioned
    36 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Malxas-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Լիոն ջան, չհասկացա, թե որ մասն էիր ասում էդ որն էր:
    Ճիշտ ես նկատել, մտահաղացման հեղինակի անուն ազգանունն է, որը որպես երախտագիտություն ընտրել եմ… Ճիշտ է, սյուժեն, որ կազմել էր, մոտ 80 տոկոսով փոփոխության է ենթարկվել, բայց միևնույն է, դա չի նվաստացնում նրա դերը այս վիպակի ստեղծման մեջ:
    Ինչ վերաբերվում է քննիչի կերպարին, ապա իմ կարծիքով դետեկտիվների բոլոր հերոս խուզարկուներն էլ իդեալականացված են և ընդհանուր բան չունեն իսկական քննիչների հետ: Ինչևէ, շատ բան կպարզվի պատմության ընթացքում:
    Շարունակությունը շուտով...
    Ճաշակի հարց է: Ես նկատի ունեի "հարդաջրում" տերմինը
    Համեցեք իմ ֆորում
    Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:

  27. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Malxas (25.09.2011)

  28. #15
    Պատվավոր անդամ Malxas-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    29.09.2010
    Գրառումներ
    2,011
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Lion-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ճաշակի հարց է: Ես նկատի ունեի "հարդաջրում" տերմինը
    Իսկ հարդաջուրը ինչով է վատ:

Էջ 1 6-ից 12345 ... ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. Արմեն Մալխասյան. Նոր պատմավեպ
    Հեղինակ՝ Malxas, բաժին` Ժամանակակից հայ գրականություն
    Գրառումներ: 7
    Վերջինը: 10.09.2015, 20:48
  2. Արմեն Մալխասյան «Լամասարի գեղեցկուհին»
    Հեղինակ՝ Malxas, բաժին` Ժամանակակից հայ գրականություն
    Գրառումներ: 6
    Վերջինը: 10.02.2014, 15:20
  3. Արձակ. Արմեն Մալխասյան - հատված պատմավեպից
    Հեղինակ՝ Malxas, բաժին` Ստեղծագործողի անկյուն
    Գրառումներ: 15
    Վերջինը: 14.04.2011, 11:06
  4. Արձակ. Արմեն Մալխասյան 20.000 Տաղանդ Ծոփքի համար
    Հեղինակ՝ Malxas, բաժին` Ժամանակակից հայ գրականություն
    Գրառումներ: 35
    Վերջինը: 25.03.2011, 10:35
  5. Արձակ. Արմեն Մալխասյան - պատմվածք ոչ վաղեմի ժամանակներից
    Հեղինակ՝ Malxas, բաժին` Ստեղծագործողի անկյուն
    Գրառումներ: 52
    Վերջինը: 07.11.2010, 09:22

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •