Չէէէ, Յուրիկի Դավիթը իմ ամենասիրած ֆիլմերիցա, խորը իմաստներ ունի մեջը - հիշում, ես, որ Արևմտյան Հայաստանի չորացած հողերն են ցույց տալիս ու երեխան հարցնումա, հը, կշենանա դեռ մեր երկիրը, Յուրկ-Դավիթն ինչ լավ խոսքերա ասում - սիրում եմ...
Լավ, էդ
մի կողմ - ասածս էնա, ապեր, որ էս "էպոխալ" (տերմինն իմը չի) ֆենթզիները մի տեսակ զարգանալու տեղ կարծես չունեն: Թոլքիենը էքշնի ու հեքիաթի առումով ժանրից քամեց գրեթե ամեն ինչ ու, իմ համեստ կարծիքով, իհարկե, մնացածները առավելագույնը, որ կարողանում են` այս կամ այն հաջողությամբ Թոլքիենին կրկնելն է: Մարտինը կարծես թե ամենալավն է դա արել, բայց... ընդամենը (ներող եղեք, որ դատում եմ չկարդացած գրքի մասին, ուղղակի ասում եմ այն ամենի հիման վրա, ինչ հաջողվեց գտնել ու կարդալ այդ գրքի
մասին ինտերնետում):
Ըհը, ուրեմն Թոլքիենի "Աշխարհ"-ի հիմնական առավելությունը մյուսների նկատմամբ այն է, որ "էլֆ-հեթիաք-մեքիաթ" գեղեցկությունից բացի սա նաև խորը ու թաքնված ակնարկներ է դրել այնտեղ, որն անվերջ մտածելու տեղիք է տալիս: Մյուսներին դա կարծես թե չի հաջողվում և սրանք շեշտը դնում են միայն արտաքին էֆեկտների, լավ կամ ոչ այնքան լավ դրված "էլֆ-հեթիաք-մեքիաթ" պահերի վրա, ինչի առավելագույնը, սակայն այն է, որ այն, լավագույն դեպքում, կարող է մոտենալ, բայց ոչ գերազանցել Թոլքիենին...
Կարծես թե ոլորտը փակուղի է մտնում, համենայն դեպս մինչև Թոլքիենի մասշտաբի մեկի ի հայտ գալը...
Lion-ի խոսքերից
Չէէէ, Յուրիկի Դավիթը իմ ամենասիրած ֆիլմերիցա, խորը իմաստներ ունի մեջը - հիշում, ես, որ Արևմտյան Հայաստանի չորացած հողերն են ցույց տալիս ու երեխան հարցնումա, հը, կշենանա դեռ մեր երկիրը, Յուրկ-Դավիթն ինչ լավ խոսքերա ասում - սիրում եմ...
Մեջբերել
Էջանիշներ