Կաբբալա

[ArtSus]

"Զոհար" ում մի առած կա, որտեղ խոսում է մի մարդու մասին, ով գտնվում էր նավի մեջ:
Մի անգամ նա մտնում է նավախուցերից մեկում և տեսնում թե ինչպես է մեկը ծակում հատակը:
- Ի՞նչ եք անում, գոռում է նա, խելքներդ թռցրե՞լ եք, ինչ է...
Մարդը հանգիստ կանգնում է և ասում.
ձեր ինչ գործն է, ես իմ սենյակում եմ, ինչ ուզենամ կանեմ:
Մարդը զայրանում է,
-ինչեր եք ասում, դուք կխորտակեք նավը ձեր մի բացած անցքով..."

Սա մի հասարակ պատմություն է , բայց "Զոհարը" դրանով ցույց է տալիս կյանքի գաղտնիքներից հիմնականը' մենք բոլորս պատասխանատու ենք մեկս մյուսի համար:
Մեր գործերը, թե լավ թե վատ, ազդում են մյուսների ճակատագրերին նույնպես, մյուսների գործերն էլ ազդում են մեր կյանքի վրա:

Դրա համար մեր պատասխանատվությունն էլ է օգնել շրապատի մարդկանց , նրանց ուղղորդելու դեպի լույսը, ճանաչելու հոգևոր արժեքներն ու նրա բարձունքները:
Կամ իրար հետ ենք լողալու, կամ իրար հետ խորտակվելու:
Յուրաքանչյուր մարդ իր դերը ունի այս կյանքում, Երկինքը յուրաքանչյուրին տվել է իր շրջապատը, փոքր թե մեծ, մեծ շրջապատ ունեցողների վրա ավելի շատ պատասխանատվություն է ընկած:
Հարստացրեք կյանքը հոգևոր արժեքներով:

Ըստ ձեզ , որն է այն լույսը ,որին ուղղորդելու էք?

Պատահականորեն ոչ մի բան չի լինում, հիվանդություններ, պատերազմներ, երկրաշարժեր, դրանք Աստծո արարքները չեն:
Դրանք պատճառն են խավարի, որը մենք ենք ստեղծում, մեր կոլեկտիվ պահվածքով, հեռանալով հոգևոր արժեքներից, լույսից:

,,Ես եմ, որ հաստատեցի լոյսը եւ ստեղծեցի խաւարը, ես եմ, որ խաղաղութիւն եմ անում եւ հաստատում չարը, ես եմ Տէր Աստուածը, որ կատարում եմ այս ամէնը։ 8Երկինքը թող ուրախ լինի վերուստ, եւ ամպերը արդարութիւն ցօղեն, թող երկիրը ողորմութիւն բխեցնի, լիովին արդարութիւն թող բխեցնի։ Ես եմ Տէրը, որ հաստատեցի քեզ որպէս մի լաւ բան, ստեղծեցի քեզ իբրեւ բրուտի կաւ»։ 9Մի՞թէ նա, որ հողն է հերկում, ամէն օր հերկ կ՚անի. մի՞թէ կաւը բրուտին կարող է ասել, թէ՝ ի՞նչ ես անում, ինչո՞ւ չես աշխատում, ձեռքեր չունե՞ս. մի՞թէ ստեղծուածն իր ստեղծողին կարող է ասել, թէ՝ ինչո՞ւ այսպէս ստեղծեցիր ինձ։ 10Վա՜յ նրան, որ իր հօրը կ՚ասի, թէ՝ ինչո՞ւ ծնեցիր ինձ, եւ մօրը, թէ՝ ինչո՞ւ ծննդաբերեցիր ինձ։ ,, Եսայե 45:7-10

Նախանձ, անհանդուրժողականություն, չարություն, անեծք...
բոլոր մեր արարքները ազդում են Տիեզերքի վրա:
Բարութուն, հարգանք, քաղաքավարիություն... այս դեպքում Տիեզերքից ստանում ենք օրհնություն բոլորս:
Ինչ կատարվում է կյանքում, պետք է համաձայնվենք, մենք ենք մեղավորը:
Օգնենք ինքներս մեզ և շրջապատին, փոխվելու դեպի լավը:

Տիեզերքը նույնպես Աստծո արարչագործությունն է, մարդը տիեզերքի վրա ընդհանուր առմամբ չի կարող ազդել , չհաշված տիեզերք ուղարկված արբանյակների մնացորդները, մարդը կարող է ազդել իր և շրջապատի, բնության վրա:
Մարդը առանց Աստծո ներգործության չի փոխվում, ամեն օրհնություն և անեծք Աստծո կողմից է, կարդացեք Բ Օրինաց 27 և 28 գլուխները. Հասկացեք՝ Կաբբալան մի տեսություն է, որը փորձում է մարդկանց շեղել ճշմարտությունից, կտրելով առանց այդ էլ կտրված կապը Աստծուծ: Առանց Աստծո հրամանի և թույլատրության չի կարող տեղի ունենալ ոչ մի բան, թե՝ երկնքում և թե երկրի վրա: